The development of fluid mechanics

The development of fluid mechanics theory up through the end of the
eighteenth century had little impact on engineering since fluid properties
and parameters were poorly quantified, and most theories were abstractions
that could not be quantified for design purposes. That was to change with
the development of the French school of engineering led by Riche de Prony
By the mid nineteenth century fundamental advances were coming on
several fronts. The physician Jean Poiseuille (1799–1869) had accurately
measured flow in capillary tubes for multiple fluids, while in Germany
Gotthilf Hagen (1797–1884) had differentiated between laminar and turbulent
flow in pipes. In England, Lord Osborn Reynolds (1842–1912) continued
that work and developed the dimensionless number that bears his name.
Similarly, in parallel to the early work of Navier, George Stokes (1819–
1903) completed the general equations of fluid motion with friction that
take their names. William Froude (1810–1879) almost single-handedly
developed the procedures and proved the value of physical model testing.
American expertise had become equal to the Europeans as demonstrated by
James Francis’s (1815–1892) and Lester Pelton’s (1829–1908) pioneering
work in turbines and Clemens Herschel’s (1842–1930) invention of the Venturi
meter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาของทฤษฎีกลศาสตร์ของไหลขึ้นผ่านจุดสิ้นสุดของการเซ็นจูรี่ eighteenth มีผลกระทบเล็กน้อยวิศวกรรมเนื่องจากคุณสมบัติของของเหลวไม่ดีถูก quantified พารามิเตอร์ และทฤษฎีส่วนใหญ่ได้ abstractionsที่อาจไม่สามารถ quantified ประสงค์ออกแบบ นั่นคือการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่นำ โดย Riche de Prony ฝรั่งเศสโดยศตวรรษกลาง มาพื้นฐานความก้าวหน้าในแผนต่าง ๆ แพทย์จีน Poiseuille (1799-งแมง) ได้อย่างถูกต้องวัดการไหลในท่อรูพรุนสำหรับหลายของเหลว ในขณะที่ประเทศเยอรมนีบริษัทฮาเก็นการ์ Gotthilf (ค.ศ. 1797 – 1884) ได้แยกแยะระหว่าง laminar และปั่นป่วนไหลในท่อ ในอังกฤษ พระเจ้าออสบอร์ประกันภัยเรย์โนลด์ส (1842 – ซาวน่า) อย่างต่อเนื่องที่ทำงาน และพัฒนาหมายเลข dimensionless ที่หมีชื่อของเขาในทำนองเดียวกัน คู่ขนานช่วงทำงานของ Navier จอร์จสโตกส์ (1819-1903) เสร็จสมบูรณ์สมการทั่วไปของการเคลื่อนไหวของเหลวมีแรงเสียดทานที่ใช้ชื่อของพวกเขา William Froude (1810 – 1879) เกือบชัยพัฒนากระบวนการ และพิสูจน์ค่าของการทดสอบแบบจำลองทางกายภาพผู้เชี่ยวชาญชาวอเมริกันได้กลายเป็นเท่ากับชาวยุโรปเป็นโดยJames Francis ของ (1815 – ค.ศ. 1892) และรอนโต้ Pelton ของ (1829-1908) บุกเบิกทำงานในกังหันและ Clemens เฮอร์เชล Venturi ประดิษฐ์ (1842 – 1930)เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาทฤษฎีกลศาสตร์ของไหลผ่านปลายศตวรรษที่สิบแปดมีผลกระทบต่อคุณสมบัติทางวิศวกรรมตั้งแต่ของเหลวและพารามิเตอร์ถูกวัดไม่ดีและทฤษฎีส่วนใหญ่เป็นนามธรรมที่ไม่สามารถวัดเพื่อวัตถุประสงค์ในการออกแบบ นั่นคือการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาของโรงเรียนวิศวกรรมของฝรั่งเศสที่นำโดย Riche de Prony โดยพื้นฐานความก้าวหน้าในช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้ามาในหลายมุมมอง แพทย์ฌอง Poiseuille (1799-1869) ได้อย่างถูกต้องไหลที่วัดได้ในหลอดเส้นเลือดฝอยสำหรับของเหลวหลายในขณะที่ในประเทศเยอรมนีGotthilf ฮ (1797-1884) ได้มีความแตกต่างระหว่างราบเรียบและปั่นป่วนไหลในท่อ ในประเทศอังกฤษลอร์ดออสบอร์นาดส์ (1842-1912) ยังคงทำงานและการพัฒนาจำนวนขนาดที่หมีชื่อของเขา. ในทำนองเดียวกันในขนานไปกับงานแรกของเนเวียร์, จอร์จคส์ (1819- ปี 1903) แล้วเสร็จสมการทั่วไปของการเคลื่อนที่ของของไหลที่มี แรงเสียดทานที่ใช้ชื่อของพวกเขา วิลเลียม Froude (1810-1879) เกือบโดดเดี่ยวเดียวดายการพัฒนาขั้นตอนและพิสูจน์คุณค่าของการทดสอบแบบจำลองทางกายภาพ. ความเชี่ยวชาญอเมริกันได้กลายเป็นเท่ากับยุโรปที่แสดงให้เห็นโดยเจมส์ฟรานซิส (1815-1892) และเลสเตอร์ของ Pelton (1829-1908) เป็นผู้บุกเบิก การทำงานในกังหันและเฮอร์เชลของคลีเมน (1842-1930) ประดิษฐ์ของ Venturi เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาของกลศาสตร์ของของไหลทฤษฎีขึ้นผ่านปลายของศตวรรษที่สิบแปดก็มีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อ

คุณสมบัติของของไหลและวิศวกรรมตั้งแต่ค่าคุณภาพปริมาณและทฤษฎีส่วนใหญ่เป็นนามธรรม
ที่ไม่สามารถ quantified เพื่อวัตถุประสงค์ในการออกแบบ นั่นคือการเปลี่ยนแปลงกับ
การพัฒนาโรงเรียนฝรั่งเศสนำโดย ริช เดอ โพรนี
วิศวกรรมโดยศตวรรษที่สิบเก้ากลางความก้าวหน้าพื้นฐานมาบน
หลายครั้ง แพทย์จีน poiseuille ( 1799 ( 1869 ) ได้ถูกต้อง
วัดการไหลของของเหลวในหลอดเส้นเลือดฝอยสำหรับหลาย ในขณะที่เยอรมนี
gotthilf Hagen ( 1797 ( 1884 ) มีความแตกต่างระหว่างการไหลแบบปั่นป่วน
ในท่อ ในอังกฤษ ลอร์ด ออสบอร์น เรย์โนลด์ ( 1842 – 2455 ) อย่างต่อเนื่อง
ที่งานและพัฒนาจำนวนไร้มิติที่หมีชื่อของเขา
ในทํานองเดียวกัน ขนานกับงานแรกของ navier จอร์จ สโตคส์ ( 1819 )
1903 ) เสร็จสิ้นการเคลื่อนไหวของสมการทั่วไปของของไหลที่มีแรงเสียดทานที่
ใช้ชื่อของพวกเขา วิลเลียม ทดลอง ( 1810 ) 1879 ) เกือบดัน
พัฒนาขั้นตอนและพิสูจน์คุณค่าของการทดสอบแบบจำลองทางกายภาพ .
ความเชี่ยวชาญของชาวอเมริกันได้กลายเป็นเท่ากับชาวยุโรปเป็นแสดงให้เห็นโดย
เจมส์ฟรานซิส ( ค.ศ. 1815 – 1892 ) และเลสเตอร์เพลตัน ( 1827 – 1908 ) ผู้บุกเบิก
งานกังหันและ เคลเมนส์ เฮอร์เชล ( 1842 – 1930 ) สิ่งประดิษฐ์ของเวนทูรี
เมตร