F/n], wait!" You heard a voice call

F/n], wait!" You heard a voice calling you as you walked out of the clubhouse. You turned around to see Kariya running towards you, you stopped in your tracks and waited for him to reach you.

"Can I walk you home today again?" Kariya said, a small hint of a blush on his cheeks.

You gave a smile and a big nod and the two of you took off together.

"[F/n], you're home late again today!" Your father half-shouted at you.

"Yeah well I'm sorry" you said sarcastically, "but are you forgetting I have to attend soccer practice every day?"

"If that's the case then you have to quit the soccer club, because we do not want you so late out on the streets again!"

While Kariya had walked you home the both of you had taken a detour through the park, this caused you to be home later than usual.

"Why do I have to quit the soccer club? Why do you always have to interfere in my life and make me miserable? I like being a manager for the soccer club so I'm not quitting!" You ended your rant and angrily stomped up the stairs towards your room, you weren't going to listen to your parents trying to decide your life for you.

"We're not done talking yet young lady!" You heard your father shout after you but you couldn't care less, you just slammed the door to your bedroom shut with a loud bang. You knew your parents would come upstairs and try to get into your room so you had to try and block it with something. You looked around and the heaviest thing closest to the door was your bed. You tried pulling your bed towards the door, but to no avail, you could barely move it an inch, you weren't strong enough.

"You need some help with that?"

You jumped up in shock, where did that voice come from, was there someone else in your room? You turned around to see who had spoken and you were very surprised to see it was Kariya. You almost got a heart attack, not only was there randomly some guy in your room (god knows how he got there) but on top of that it was Kariya, the boy you were already secretly crushing on!

"Kariya! How did you get here?" You tried very hard not to scream at him and whisper shouted the sentence at him. Kariya just rolled his eyes.

"Through the window of course, I climbed the drainpipe." He casually said.

"Why would you do such a thing?!"

Kariya just rolled his eyes at you again, "I'll explain later, but do you still need some help with that?" Kariya pointed at your bed.

"Well you're here already so you might as well help me."

Kariya just grinned and the two of you pulled and pushed the bed in front of the door until it was blocking it completely. You laid down on the bed and you patted the spot next to you, inviting Kariya, he immediately took his chance and plopped down on the bed, causing you to launch upward a few centimeters.

You faced him and said: "Now tell me, why did you climb through my window?"

Kariya simply grinned and replied with: "Simple, I wanted to see you."

"Really" you said sarcastically "because I mean, you could've just come through the door like any normal person would."

"Really" Kariya said, "and besides do I look like much of a normal person to you?" He laughed and leaned in towards your face, causing you to blush.

He was right, he wasn't a normal person to you, because he was your hero and you had already grown to love the hero who saved you. You leaned in, closed the gap between the two of you and pressed your lips on his. His lips tasted bittersweet and they were a little chapped, but the kiss was very sweet nonetheless. Your hands found their way into Kariya's hair, tangling your fingers with his hair and his hands moved to cup your cheek and move you closer to him by your waist.

All that mattered to you in that moment was the kiss you shared with Kariya, you didn't care about the fight you had with your parents or what would be waiting for you once you came out of your room, all that mattered was this moment here with Kariya.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

F/n], รอ! " คุณได้ยินเสียงเรียกคุณขณะที่คุณเดินออกจากคลับเฮ้าส์ คุณหันไปรอบ ๆ เพื่อดูการทำงานต่อคุณคาริยะ คุณหยุดในเพลงของคุณ และรอให้เขาเข้าถึงคุณ"ฉันเดินคุณบ้านวันนี้อีก" คาริยะกล่าว คำแนะนำเล็กของอายบนแก้มของเขาให้รอยยิ้มและพยักหน้าใหญ่ และคุณสองเอาออกกัน" [F/n], คุณบ้านดึกอีกครั้งวันนี้! " พ่อของคุณตะโกนครึ่งที่คุณ"ใช่ดีฉันขออภัย" คุณพูด sarcastically "แต่คือคุณลืมได้เข้าร่วมฝึกฟุตบอลทุกวัน""ถ้าอย่างนั้น แล้วคุณจะต้องออกจากสโมสรฟุตบอล เนื่องจากเราไม่ต้องให้ปลายออกมาบนท้องถนนอีกครั้ง! "ในขณะที่คาริยะได้เดิน บ้านทั้งสองของคุณได้นำการเดินผ่านสวน นี้ทำให้บ้านช้ากว่าปกติ"ทำไมต้องออกจากสโมสรฟุตบอล ทำไมคุณเสมอมี การแทรกแซงในชีวิตของฉันทำให้ฉันเอง ฉันชอบที่จะเป็นผู้จัดการสโมสรฟุตบอลเพื่อฉันฉันไม่เลิก" คุณสิ้นสุดการเช่า และ stomped angrily ขึ้นบันไดไปยังห้องพัก คุณไม่ได้ไปฟังที่พ่อแม่พยายามที่จะตัดสินชีวิตของคุณ"เราไม่ทำหญิงสาว ยังพูด" คุณได้ยินตะโกนของคุณพ่อหลังจากที่คุณ แต่คุณไม่สามารถดูแลน้อย คุณเพียงถาโถมประตูห้องนอนของคุณปิด มีบางเสียง คุณรู้ว่า พ่อแม่จะมาชั้นบน และพยายามที่จะเข้าห้องพักเพื่อให้คุณมีบล็อกกับบางสิ่งบางอย่าง และพยายาม คุณมองรอบ ๆ และสิ่งยิ่งใหญ่ที่สุดใกล้เคียงกับประตูได้ดี คุณพยายามดึงเตียงนอนไปทางประตู แต่จะไม่มีประโยชน์ คุณแทบไม่สามารถย้ายได้ที่นิ้ว คุณไม่แข็งแรงพอ"คุณต้องการความช่วยเหลือบางอย่างที่"คุณไปอัพในช็อต เสียงนั้นมาจากไหน ไม่มีใครในห้อง คุณหันไปรอบ ๆ เพื่อดูการที่ได้พูด และคุณก็รู้สึกแปลกใจมากเมื่อต้องการดูก็ถูกคาริยะ คุณเกือบจะมีหัวใจวาย ไม่ มีสุ่มบางคนในห้อง (พระเจ้ารู้ว่าเขามีได้) แต่ด้านบนของที่ ก็ถูกคาริยะ เด็กคุณถูกแล้วแอบบดบน"คาริยะ วิธีคุณได้รับที่นี่" คุณพยายามมากหนักไม่ร้องที่เขา และ whisper ตะโกนประโยคว่า คาริยะเพียงสะสมตา"ผ่านหน้าต่าง แน่นอน ฉันปีนรอยแยก" เขาตั้งใจกล่าว"ทำไมคุณจะทำสิ่งใด!"คาริยะเพียงสะสมตาคุณอีก "ผมจะอธิบายในภายหลัง แต่คุณยังต้องการความช่วยเหลือบางอย่างที่" คาริยะชี้ไปที่เตียงของคุณ"ดีคุณอยู่ที่นี่แล้วเพื่อคุณรวมทั้งอาจช่วยฉัน"คาริยะเพียง grinned และคุณสองดึง และดันนอนอยู่หน้าประตูจนกว่าจะมีบล็อกทั้งหมด คุณวางลงบนนอน และคุณ patted จุดคุณ เชิญคาริยะ เขาเอาโอกาสของเขาทันที และ plopped ลงบนเตียงนอน ไปเปิดขึ้นกี่เซนติเมตรคุณกับเขา และกล่าวว่า: "ตอนนี้บอก ทำไมคุณไม่ปีนผ่านหน้าต่างของฉัน"คาริยะ grinned และตอบกลับมีเพียง: "เรื่อง อยากจะเห็นคุณ""จริงๆ" คุณพูด sarcastically "เนื่องจากผมหมายถึง คุณสามารถเพียงมาผ่านประตูเหมือนคนปกติใด ๆ จะ"คาริยะกล่าวว่า "จริงๆ" "และนอกจาก ฉันดูเหมือนคนปกติคุณ" เขาหัวเราะ และก็เอนในต่อหน้าของคุณ ทำให้คุณหน้าแดงเขาไม่เหมาะสม ไม่ปกติ คุณคนเนื่องจากเขาเป็นฮีโร่ของคุณ และคุณมีผู้ใหญ่แล้วรักพระเอกที่บันทึกคุณ คุณเองใน ปิดช่องว่างระหว่างทั้งสองของคุณ และกดริมฝีปากของคุณกับของเขา ริมฝีปากของเขาลิ้มรส bittersweet และพวกเขามีรอยแตกน้อย แต่การจูบหวานกระนั้น มือพบทางของพวกเขาเป็นผมของคาริยะ tangling นิ้วกับผมของเขา และมือของเขาย้ายไปถ้วยของคุณแก้ม และย้ายคุณใกล้ชิดกับเขา โดยเอวของคุณทั้งหมดที่ mattered คุณที่ขณะนี้ถูกจูบที่คุณใช้ร่วมกันกับคาริยะ คุณไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับการต่อสู้ที่คุณมีกับพ่อแม่ หรืออะไรจะได้รอคุณเมื่อคุณออกมาจากห้องพัก mattered ที่มีขณะนี้ที่นี่กับคาริยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

F / n ] , เดี๋ยว ! คุณได้ยินเสียงคนเรียกคุณขณะที่คุณเดินออกไปจากคลับเฮาส์ เธอหันกลับมาดูคาริยะวิ่งเข้าหาคุณ คุณหยุดในเพลงของคุณและรอเขาติดต่อคุณ

" ฉันเดินไปส่งคุณที่บ้านอีกครั้งในวันนี้ ? " kariya said สนับสนุนการ hint ของ a blush on cheeks his . เก็บกวาดเก็บกวาด แค่การเลือกว่าจะส่งของเดือน the กับการลงทุน พาเลท two บอกให้ off together จาก . เก็บกวาดเก็บกวาด " [ f ของคุณเถอะ ] จาก home today อิเล็กทรอนิกส์ชนิด !" ครึ่งพ่อตะโกนใส่คุณ

" ใช่ ฉันขอโทษ " เธอกล่าวประชด แต่คุณลืมไปรึเปล่า ว่าฉันต้องไปซ้อมฟุตบอลทุกวัน ? "

" ถ้าเป็นกรณีนี้แล้วคุณต้องลาออกจากชมรมฟุตบอล เพราะเราไม่ได้ต้องการให้คุณช้าออกไปอีก "

ตอนที่คาริยะได้เดินกลับบ้าน เธอทั้งคู่ต้องอ้อมผ่านสวนสาธารณะนี้ ทำให้ต้องกลับบ้านดึกกว่าปกติ

" ทำไมฉันต้องลาออกจากชมรมฟุตบอล ? ทำไมคุณต้องมายุ่งกับชีวิตฉันและทำให้ฉันทุกข์ทรมาน ฉันเป็นผู้จัดการชมรมฟุตบอล ดังนั้นผมจะไม่เลิก ! คุณก็โวยวายด้วยความโกรธและก้าวขึ้นบันไดไปยังห้องของคุณ คุณจะไม่ฟังพ่อแม่ของคุณพยายามที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับชีวิตของเธอ

" เรายังคุยกันไม่จบเลยสาวน้อย ! คุณได้ยินเสียงพ่อตะโกนหลังจากที่คุณแต่คุณก็ไม่สนใจ ก็กระแทกประตูห้องนอนปิดโครมครามเสียงดัง คุณรู้จักพ่อแม่ของคุณจะขึ้นข้างบน และพยายามที่จะเข้ามาในห้องของคุณ ดังนั้นคุณต้องพยายามปิดกั้นมันด้วยอะไร คุณมองไปรอบ ๆและหนัก ที่ใกล้ประตู เตียงของคุณเธอพยายามที่จะดึงเตียงไปยังประตู แต่ไม่เจอ เธอแทบจะขยับนิ้ว คุณไม่เข้มแข็งพอ

" คุณต้องการความช่วยเหลือมั้ย ? "

คุณกระโดดขึ้นในช็อตที่ทำเสียงที่จากมา มีคนอื่นอยู่ในห้องของคุณ ? เธอหันไปรอบ ๆเพื่อดูว่าใครได้พูดและคุณประหลาดใจมากที่เห็นมันถูกคาริยะ . คุณเกือบทำหัวใจวาย