Discussion of the definition of cor

Discussion of the definition of corruption has progressed little since Heidenheimer’s groundbreaking
distinction between definitions centred on public opinion, public office and public interest.
All these definitions have been severely criticised. I suggest that underneath these traditional
concepts of corruption lurks a much older one based on distributive justice – namely the ‘impartiality
principle’, whereby a state ought to treat equally those who deserve equally. This principle
provides a much more plausible reason for why the public condemns corruption than alternative
approaches, and, moreover, it is recognised fairly universally: the implicit distinction between
‘public’ and ‘private’ is certainly neither as ‘modern’ nor as ‘Western’ as many have claimed. The
universality of the principle of impartiality does not imply universality of its content: who deserves
equally, or, alternatively, on which grounds discrimination is ruled out, will be answered differently
at different periods in time and will vary from society to society. The impartiality principle
provides a starting point for the discussion of both corruption in ‘traditional’ societies and contemporary
political corruption – corruption involving violations of specific non-discrimination
norms governing the access to the political process and the allocation of rights and resources. The
impartiality principle calls for rule-bound administration and thus underpins the public office
definition of corruption. A central element of the analysis of corruption is the study of specific
non-discrimination norms and their comparison across time and place. This approach leads to a
significant enrichment of the concept of corruption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาของคำจำกัดความของการทุจริตมีความก้าวหน้าน้อยตั้งแต่ Heidenheimer ของใหม่เอี่ยมความแตกต่างระหว่างข้อกำหนดศูนย์กลางมติมหาชน สำนักงานสาธารณะ และสาธารณประโยชน์ข้อกำหนดเหล่านี้ทั้งหมดได้ถูก criticised อย่างรุนแรง คำแนะนำที่ใต้ดั้งเดิมเหล่านี้แนวคิดของการทุจริต lurks มีมากเก่าหนึ่งตามแจกแจงธรรม – คือการ ' บรรษัทภิบาลหลักการ ', โดยรัฐควรจะรักษาอย่างเท่าเทียมกันผู้ที่สมควรเท่านั้น หลักการนี้มีเหตุผลมากขึ้นรับมือเหตุประชาชนพิพากษาทุจริตมากกว่าที่อื่นวิธี และ นอกจากนี้ มันจะยังค่อนข้างแพร่หลาย: นัยแบ่งแยก'รัฐ' และ 'ส่วนตัว' เป็นที่แน่นอนไม่ เป็น 'สมัยใหม่' หรือ 'ตะวันตก' หลายคนได้อ้างว่า เป็นการ ที่universality หลักการของบรรษัทภิบาลได้เป็น universality เนื้อหา: ที่สมควรเท่า ๆ กัน หรือ หรือ บนคือปกครองที่แบ่งแยกสาเหตุออก ตอบแตกต่างกันรอบระยะเวลาต่าง ๆ ในเวลาจะแตกต่างกันจากสังคมให้สังคม หลักบรรษัทภิบาลมีจุดเริ่มต้นสำหรับการสนทนาของการทุจริตทั้งในสไตล์ร่วมสมัยและสังคม 'ดั้งเดิม'ทุจริตทางการเมืองความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับการละเมิดเฉพาะไม่เลือกปฏิบัติบรรทัดฐานที่ควบคุมการเข้าถึงกระบวนการทางการเมืองและการจัดสรรสิทธิและทรัพยากร ที่หลักบรรษัทภิบาลเรียกบริหารกฎผูก และ underpins ดังนั้น สำนักงานสาธารณะคำจำกัดความของความเสียหาย วิชาเฉพาะเป็นองค์ประกอบหลักของการวิเคราะห์ความเสียหายไม่แบ่งแยกบรรทัดฐานและการเปรียบเทียบเวลาและสถานที่ วิธีการนี้นำไปสู่การโดดเด่นที่สำคัญของแนวคิดของความเสียหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบายของคำนิยามของการทุจริตมีความก้าวหน้าน้อยตั้งแต่ที่ก้าวล้ำ Heidenheimer ของ
ความแตกต่างระหว่างคำจำกัดความศูนย์กลางอยู่ที่ความคิดเห็นของประชาชนที่สำนักงานสาธารณะและประโยชน์ของประชาชน.
คำจำกัดความของทั้งหมดเหล่านี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง ผมขอแนะนำว่าแบบนี้อยู่ภายใต้
แนวความคิดของการทุจริตสิงสถิตหนึ่งมากเก่าอยู่บนพื้นฐานของความยุติธรรมจำหน่าย - คือ 'ความเป็นธรรม
หลักการ 'โดยรัฐควรจะรักษาอย่างเท่าเทียมกันผู้ที่สมควรได้รับอย่างเท่าเทียมกัน หลักการนี้
ให้เหตุผลที่เป็นไปได้มากขึ้นว่าทำไมประชาชนประณามการทุจริตกว่าทางเลือก
วิธีการและนอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับในระดับสากลอย่างเป็นธรรม: ความแตกต่างระหว่างนัย
'สาธารณะ' และ 'ส่วนตัว' แน่นอนไม่เป็น 'ทันสมัย' หรือเป็น 'เวสเทิร์ 'เป็นจำนวนมากได้อ้างว่า
ความเป็นสากลของหลักการของความเป็นธรรมไม่ได้หมายความถึงความเป็นสากลของเนื้อหา: ที่สมควรได้รับ
อย่างเท่าเทียมกันหรือหรือการเลือกปฏิบัติที่บริเวณปกครองออกจะได้รับการตอบที่แตกต่างกัน
ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันในเวลาและจะแตกต่างจากสังคมให้กับสังคม หลักการความเป็นธรรม
ให้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการอภิปรายการทุจริตในสังคมทั้งแบบดั้งเดิมและร่วมสมัย
การทุจริตทางการเมือง - การทุจริตที่เกี่ยวข้องกับการละเมิดไม่เลือกปฏิบัติเฉพาะ
บรรทัดฐานปกครองเข้าถึงกระบวนการทางการเมืองและการจัดสรรสิทธิและทรัพยากร
หลักการความเป็นธรรมเรียกร้องให้มีการบริหารการปกครองที่ถูกผูกไว้และทำให้รมย์สำนักงานสาธารณะ
ความหมายของการทุจริต องค์ประกอบหลักของการวิเคราะห์ของการทุจริตคือการศึกษาเฉพาะ
บรรทัดฐานไม่เลือกปฏิบัติและการเปรียบเทียบของพวกเขาข้ามเวลาและสถานที่ วิธีการนี้จะนำไปสู่
​​การเพิ่มคุณค่าที่สำคัญของแนวความคิดของการทุจริต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายของคำนิยามของการทุจริตมีความก้าวหน้าน้อยตั้งแต่ไฮเดนไฮเมอร์ทำงาน
ความแตกต่างระหว่างคำนิยามที่มีความคิดเห็นสาธารณะ สำนักงานสาธารณะและความสนใจของประชาชน .
คำนิยามเหล่านี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก . ผมแนะนำว่า ภายใต้แนวคิดเหล่านี้ดั้งเดิม
การทุจริต lurks แก่กว่ามาก ตามการกระจายความยุติธรรมและความเป็นกลาง
' คือหลักการ ' ซึ่งรัฐควรจะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน ผู้ที่สมควรได้รับอย่างเท่าเทียมกัน หลักการนี้
มีมากเป็นไปได้มากขึ้น เหตุผลทำไมประชาชนประณามการทุจริตกว่าทางเลือก
วิธี , และ นอก มันได้รับการยอมรับค่อนข้างสากล : แยกความแตกต่างระหว่าง
'public ' และ ' ส่วนตัว ' แน่นอนไม่เป็น ' สมัยใหม่ ' หรือเป็น ' ตะวันตก ' หลายคนได้อ้างว่า
ความเป็นสากลของหลักการของความเป็นธรรม ไม่ได้หมายความถึงความเป็นสากลของเนื้อหา : ที่สมควร
พอๆกัน หรือ อีกวิธีหนึ่งคือ ที่บริเวณการปกครองออก จะตอบแตกต่างกัน
ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันในเวลาและจะแตกต่างไปจากสังคมสังคม ความเป็นอิสระหลักการ
มีจุดเริ่มต้นสำหรับการสนทนาของทั้งการทุจริตใน ' ดั้งเดิม ' สังคมและการทุจริตคอร์รัปชั่นทางการเมืองร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องกับการละเมิด และไม่เลือกปฏิบัติเฉพาะ

บรรทัดฐานในการเข้าถึงกระบวนการทางการเมืองและการจัดสรรสิทธิและทรัพยากรของ
ความเป็นธรรมหลักการเรียกกฎผูกพันและดังนั้นจึงสนับสนุนการบริหารสำนักงานสาธารณะ
คำนิยามของการคอรัปชั่น องค์ประกอบหลักของการวิเคราะห์ความเสียหาย คือ ศึกษาเฉพาะ
ไม่เลือกปฏิบัติแบบและการเปรียบเทียบข้าม เวลา และสถานที่ วิธีการนี้จะนำไปสู่การอย่างมีนัยสำคัญ
ของแนวคิดของการคอรัปชั่น