Summary and conclusionsAmong the na

Summary and conclusions
Among the natural disasters that take place in the KP, typhoons
represent a particularly threatening type of event that
are typically responsible for over two-thirds of the entire
damages due to natural disasters. Since the 2000s, strong typhoons
like Rusa (0215) and Maemi (0314) have caused
extensive amounts of damage, and typhoon related damage has
the potential to be even higher in the future because of climate
change. This aim of this study was to build objective and
concrete statistical datasets regarding typhoons approaching
the KP and to use these data to analyze the changing characteristics
of typhoon activity (e.g., TC genesis, path,
recurving position, and intensity) and the accompanying the
spatio-temporal changes in rainfall. The major findings of this
study can be summarized as follows:
1 The average location of generation for summer typhoons
has shifted towards the northwestern side of the North
Pacific more than that of fall typhoons. In addition, the
average time of generation of summer typhoons is relatively
late in the summer season, whereas that of fall typhoons
is rather early in the fall season. The long-term
analysis showed that the time of generation of typhoons
has become faster than in the past; however, these data
were not statistically significant.
2 The average location of the turning point for summer typhoons
(28.0N, 125.0E) was found to be more northwest
than that of fall typhoons (25.3N, 126.3E). Fall typhoons
are changing their direction towards the southern Sea of
Japan. The analysis showed that relatively more typhoons
land on the KP during the summer than in the fall. While
there was no clear change in the frequency of all types of
typhoons, the frequency of strong typhoons with winds of
34 knots or higher increased in the summer.
3 The rainfall accompanying typhoons in the summer
increased significantly in portions of the Nakdong River
basin (66.4% of all of the basins) and the northern Han
River basin (27.8% of all of the Han River basins). During
the fall, seasonal rainfalls and typhoon associated rainfall
hardly changed at all; however, non-typhoon associated
rainfall showed a distinct decreasing trend along the
southern coast of the KP.
In conclusion, this study has established consistent statistical
data regarding typhoons based on the optimal typhoon
domain for the KP and analyzed the characteristics of the
rainfall in different regions by seasons. We hope that the results
from this study will provide foundational information for
disaster prevention efforts and assist natural resource managers
to protect river basins and secure water resources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปและบทสรุปจากภัยธรรมชาติ ที่เกิดขึ้นในเคพี ไต้ฝุ่นแสดงชนิดการคุกคามโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ที่มีปกติชอบกว่าสองในสามของทั้งหมดความเสียหายเนื่องจากภัยธรรมชาติ ตั้งแต่ 2000s ไต้ฝุ่นที่แข็งแรงรูซา (0215) และ Maemi (0314) เช่นทำให้เกิดจำนวนความเสียหาย และลมอย่างละเอียดที่เกี่ยวข้องกับความเสียหายได้ศักยภาพที่จะสูงขึ้นในอนาคตเนื่องจากสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง นี้จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ สร้างวัตถุประสงค์ และdatasets คอนกรีตสถิติเกี่ยวกับไต้ฝุ่นที่กำลังเค และใช้ข้อมูลเหล่านี้ในการวิเคราะห์ลักษณะการเปลี่ยนแปลงกิจกรรมลม (เช่น ปฐมกาล TC เส้นทางตำแหน่ง recurving และความรุนแรง) และพร้อมจะspatio ชั่วคราวการเปลี่ยนแปลงในปริมาณน้ำฝน ค้นพบที่สำคัญนี้การศึกษาสามารถสรุปได้ดังนี้:1 ที่ตั้งเฉลี่ยรุ่นร้อนไต้ฝุ่นได้เปลี่ยนไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของภาคเหนือมากกว่าที่ตกไต้ฝุ่นแปซิฟิก แห่งเป็นเวลาเฉลี่ยรุ่นร้อนไต้ฝุ่นค่อนข้างในฤดูร้อน ขณะที่ตกไต้ฝุ่นเป็นต้นแต่ในฤดูใบไม้ร่วง ในระยะยาววิเคราะห์พบว่าเวลารุ่นไต้ฝุ่นได้กลายเป็นเร็วกว่าในอดีต อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้ถูกไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ2 ที่ตั้งโดยเฉลี่ยของจุดเปลี่ยนของฤดูร้อนไต้ฝุ่น(28.0 N, 125.0 E) พบจะเฉียงขึ้นกว่าที่ตกไต้ฝุ่น (25.3 N, 126.3 E) บางครั้งตกมีการเปลี่ยนแปลงของทิศทางทะเลภาคใต้ญี่ปุ่น การวิเคราะห์พบว่าค่อนข้างมากบางครั้งที่ดินใน KP ในช่วงฤดูร้อนมากกว่าในฤดูใบไม้ร่วง ในขณะที่มีการเปลี่ยนแปลงไม่ชัดเจนในความถี่ทุกประเภทของบางครั้ง ความถี่ของไต้ฝุ่นแข็ง ด้วยลม34 knots หรือเพิ่มขึ้นสูงในฤดูร้อน3 มาพร้อมกับบางครั้งในฤดูฝนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในส่วนของแม่น้ำ Nakdongอ่างล้างหน้า (66.4% อ่างล่างหน้าทั้งหมด) และฮั่นเหนือลุ่มน้ำ (27.8% อ่างล่างหน้าแม่น้ำฮั่นทั้งหมด) ในระหว่างการฤดูใบไม้ร่วง ชุกตามฤดูกาล และปริมาณน้ำฝนลมที่เกี่ยวข้องไม่เปลี่ยนแปลงเลย อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ลมที่เกี่ยวข้องฝนพบแนวโน้มลดลงทั้งหมดตามทิศใต้ของ KP จะเบียดเบียน การศึกษานี้ได้สร้างความสอดคล้องกันทางสถิติข้อมูลเกี่ยวกับไต้ฝุ่นตามลมดีที่สุดโดเมนสำหรับเค และวิเคราะห์ลักษณะของการปริมาณน้ำฝนในภูมิภาคต่าง ๆ ตามฤดูกาล เราหวังว่าผลลัพธ์จากการศึกษานี้จะให้ข้อมูล foundationalความพยายามป้องกันภัยและช่วยจัดการทรัพยากรธรรมชาติเพื่อปกป้องแม่น้ำอ่างล่างหน้า และรักษาความปลอดภัยแหล่งน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปและข้อสรุปท่ามกลางภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นในเคนซิงตันไต้ฝุ่นเป็นตัวแทนของประเภทคุกคามโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ที่มักจะรับผิดชอบมากกว่าสองในสามของทั้งความเสียหายอันเนื่องมาจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ ตั้งแต่ยุค 2000 พายุไต้ฝุ่นที่แข็งแกร่งเช่นสะ(0215) และ Maemi (0314) ได้ก่อให้เกิดจำนวนเงินที่กว้างขวางของความเสียหายและความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับพายุไต้ฝุ่นมีศักยภาพที่จะสูงขึ้นในอนาคตอันเนื่องจากสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลง วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการสร้างวัตถุประสงค์และชุดข้อมูลสถิติที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับพายุไต้ฝุ่นใกล้KP ที่และใช้งานข้อมูลเหล่านี้ในการวิเคราะห์ลักษณะการเปลี่ยนแปลงของกิจกรรมพายุไต้ฝุ่น(เช่นกำเนิด TC เส้นทางตำแหน่งrecurving และความรุนแรง) และมาพร้อมกับเชิงพื้นที่การเปลี่ยนแปลงใน -temporal ปริมาณน้ำฝน ผลการวิจัยนี้ศึกษาสามารถสรุปได้ดังนี้1 สถานที่ค่าเฉลี่ยของรุ่นสำหรับฤดูร้อนพายุไต้ฝุ่นได้เปลี่ยนไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกมากขึ้นกว่าที่พายุไต้ฝุ่นของฤดูใบไม้ร่วง นอกจากนี้เวลาเฉลี่ยของการสร้างพายุไต้ฝุ่นในช่วงฤดูร้อนค่อนข้างในช่วงปลายฤดูร้อนในขณะที่พายุไต้ฝุ่นในฤดูใบไม้ร่วงค่อนข้างในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง ระยะยาวการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าช่วงเวลาของการสร้างไต้ฝุ่นได้กลายเป็นเร็วขึ้นกว่าในอดีตที่ผ่านมา; แต่ข้อมูลเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ. 2 สถานที่ค่าเฉลี่ยของจุดเปลี่ยนสำหรับฤดูร้อนพายุไต้ฝุ่น(28.0? N, 125.0? E) ก็พบว่ามีมากขึ้นทางตะวันตกเฉียงเหนือไปกว่านั้นของฤดูใบไม้ร่วงไต้ฝุ่น(25.3? N, 126.3? E) พายุไต้ฝุ่นฤดูใบไม้ร่วงที่มีการเปลี่ยนแปลงทิศทางของพวกเขาไปสู่ทางตอนใต้ของทะเลญี่ปุ่น การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าพายุไต้ฝุ่นค่อนข้างมากขึ้นจอดบน KP ในช่วงฤดูร้อนกว่าในฤดูใบไม้ร่วง ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในความถี่ทุกประเภทของพายุไต้ฝุ่นความถี่ของพายุไต้ฝุ่นที่แข็งแกร่งกับลม34 นอตหรือสูงกว่าที่เพิ่มขึ้นในช่วงฤดูร้อน. 3 ปริมาณน้ำฝนที่มาพร้อมกับพายุไต้ฝุ่นในช่วงฤดูร้อนที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในส่วนของแม่น้ำNakdong อ่าง ( 66.4% ของทั้งหมดของอ่าง) และภาคเหนือฮันลุ่มน้ำ(27.8% ของทั้งหมดของลุ่มแม่น้ำฮัน) ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงที่ฝนตกตามฤดูกาลและปริมาณน้ำฝนที่เกี่ยวข้องไต้ฝุ่นแทบจะไม่เปลี่ยนแปลงเลย แต่ไม่ใช่พายุไต้ฝุ่นที่เกี่ยวข้องปริมาณน้ำฝนพบว่ามีแนวโน้มลดลงแตกต่างกันไปตามชายฝั่งทางตอนใต้ของKP. สรุปได้ว่าการศึกษาครั้งนี้ได้สร้างสถิติที่สอดคล้องข้อมูลเกี่ยวกับพายุไต้ฝุ่นขึ้นอยู่กับพายุไต้ฝุ่นที่ดีที่สุดโดเมนสำหรับKP และวิเคราะห์ลักษณะของปริมาณน้ำฝนในที่แตกต่างกันภูมิภาคโดยฤดูกาล เราหวังว่าผลที่ได้จากการศึกษานี้จะให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับความพยายามในการป้องกันภัยพิบัติและช่วยให้ผู้จัดการทรัพยากรธรรมชาติเพื่อปกป้องแอ่งแม่น้ำและแหล่งน้ำที่มีความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปและข้อสรุป
ท่ามกลางภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นใน KP , ไต้ฝุ่น
เป็นตัวแทนคุกคามโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ชนิดที่
รับผิดชอบต่อหน้าที่มากกว่าสองในสามของทั้ง
ความเสียหายเนื่องจากภัยธรรมชาติ ตั้งแต่ 2000 , แข็งแรงไต้ฝุ่น
ชอบรู ( 0215 ) และแมมี ( 0314 ) ทำให้
ในปริมาณที่กว้างขวางของความเสียหายและความเสียหายที่เกี่ยวข้องได้
พายุไต้ฝุ่นอาจจะสูงขึ้นในอนาคต เพราะบรรยากาศ
เปลี่ยน นี้การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างข้อมูลทางสถิติเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และ

ใกล้คอนกรีตไต้ฝุ่น เคพี และใช้ข้อมูลเพื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงลักษณะของกิจกรรม อาทิ ไต้ฝุ่น

recurving TC ปฐมกาล , เส้นทาง , ตำแหน่งและความรุนแรง ) และเชิงพื้นที่และเวลาในการประกอบ
ฝนได้ผลการศึกษาสามารถสรุปได้ดังนี้

1 เฉลี่ยที่ตั้งของรุ่นสำหรับ
ไต้ฝุ่นฤดูร้อนได้ขยับไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ
มากกว่าของไต้ฝุ่นตก นอกจากนี้
เวลาเฉลี่ยรุ่นของพายุฤดูร้อนค่อนข้าง
ในช่วงปลายฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงที่ไต้ฝุ่น
ค่อนข้างในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงการวิเคราะห์ระยะยาว
พบว่าเวลาของคนรุ่นใหม่ของไต้ฝุ่น
ได้กลายเป็นเร็วขึ้นกว่าในอดีต อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ .
2 เฉลี่ยที่ตั้งของจุดเปลี่ยน
พายุฤดูร้อน ( 28  N , 125.0  E ) อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือมากกว่า
กว่าของพายุไต้ฝุ่น ตก ( 1  N , 126.3  E ) ล้มไต้ฝุ่น
เปลี่ยนทิศทางสู่ทะเลทางตอนใต้ของ
ญี่ปุ่นจากการวิเคราะห์พบว่าค่อนข้างมากไต้ฝุ่น
ที่ดินใน KP ในระหว่างฤดูร้อนมากกว่าในฤดูใบไม้ร่วง ในขณะที่
ไม่มีชัดเจนเปลี่ยนความถี่ของทุกประเภทของ
พายุไต้ฝุ่น , ความถี่ของแรงลมของไต้ฝุ่น
34 นอต หรือสูงกว่าการเพิ่มขึ้นในฤดูร้อน
3 ฝนกับไต้ฝุ่นในฤดูร้อน
เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในส่วนของแม่น้ำนัคดอง
อ่าง ( 664 % ของทั้งหมดของอ่าง ) และทางตอนเหนือของลุ่มแม่น้ำฮัน
( 27.8 % ของทั้งหมดของแม่น้ำฮัน อ่าง ) ระหว่าง
ฤดูใบไม้ร่วง , ฝนตกตามฤดูกาลและไต้ฝุ่นที่ฝน
ไม่ค่อยเปลี่ยนไปเลย อย่างไรก็ตาม ฝนที่ไม่พบความแตกต่าง
พายุไต้ฝุ่นมีแนวโน้มลดลงตามแนวชายฝั่งทางตอนใต้ของ KP
.
สรุปการศึกษาครั้งนี้ได้สร้างสถิติ
สอดคล้องกันข้อมูลเกี่ยวกับไต้ฝุ่นขึ้นอยู่กับโดเมนไต้ฝุ่น
ที่ดีที่สุดสำหรับ KP และวิเคราะห์คุณลักษณะของ
ฝนตกในภูมิภาคต่าง ๆโดยฤดูกาล . เราหวังว่าผล
จากการศึกษานี้จะเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับความพยายามในการป้องกันภัยพิบัติ และช่วยผู้จัดการ

เพื่อปกป้องทรัพยากรธรรมชาติลุ่มน้ำและการรักษาความปลอดภัยทรัพยากรน้ำ