International trade is the exchange

International trade is the exchange of capital, goods, and services across international borders or territories.[1] In most countries, such trade represents a significant share of gross domestic product (GDP). While international trade has been present throughout much of history (see Silk Road, Amber Road), its economic, social, and political importance has been on the rise in recent centuries.

Industrialization, advanced in technology transportation, globalization, multinational corporations, and outsourcing are all having a major impact on the international trade system. Increasing international trade is crucial to the continuance of globalization. Without international trade, nations would be limited to the goods and services produced within their own borders.

International trade is, in principle, not different from domestic trade as the motivation and the behavior of parties involved in a trade do not change fundamentally regardless of whether trade is across a border or not. The main difference is that international trade is typically more costly than domestic trade. The reason is that a border typically imposes additional costs such as tariffs, time costs due to border delays and costs associated with country differences such as language, the legal system or culture.

Another difference between domestic and international trade is that factors of production such as capital and labor are typically more mobile within a country than across countries. Thus international trade is mostly restricted to trade in goods and services, and only to a lesser extent to trade in capital, labor or other factors of production. Trade in goods and services can serve as a substitute for trade in factors of production.

Instead of importing a factor of production, a country can import goods that make intensive use of that factor of production and thus embody it. An example is the import of labor-intensive goods by the United States from China. Instead of importing Chinese labor, the United States imports goods that were produced with Chinese labor. One report in 2010 suggested that international trade was increased when a country hosted a network of immigrants, but the trade effect was weakened when the immigrants became assimilated into their new country.[2]

International trade is also a branch of economics, which, together with international finance, forms the larger branch of international economics. For more, see The Observatory of Economic Complexity. Trading is a value added function of the economic process of a product finding its market, where specific risks are to be borne by the trader, affecting the assets being traded which will be mitigated by performing specific functions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การค้าระหว่างประเทศคือการแลกเปลี่ยนของเงินทุนสินค้าและบริการข้ามพรมแดนระหว่างประเทศหรือดินแดน. [1] ในประเทศส่วนใหญ่การค้าดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงส่วนแบ่งที่สำคัญของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ในขณะที่การค้าระหว่างประเทศได้รับการเสนอตลอดประวัติศาสตร์ (ดูถนนผ้าไหม, ถนนสีเหลืองอำพัน), ความสำคัญทางเศรษฐกิจสังคมและการเมืองได้ที่เพิ่มขึ้นในหลายศตวรรษที่ผ่านมา.

อุตสาหกรรมขั้นสูงในการขนส่งเทคโนโลยีโลกาภิวัตน์ บริษัท ข้ามชาติและการจ้างมีทั้งหมดผลกระทบที่สำคัญในระบบการค้าระหว่างประเทศ การเพิ่มการค้าระหว่างประเทศเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความต่อเนื่องของโลกาภิวัตน์ โดยไม่ต้องมีการค้าระหว่างประเทศในประเทศจะถูก จำกัด ให้สินค้าและบริการที่ผลิตภายในขอบเขตดินแดนของตัวเอง.

การค้าระหว่างประเทศเป็นในหลักการไม่แตกต่างจากการค้าภายในประเทศเป็นแรงจูงใจและพฤติกรรมของฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการค้าจะไม่เปลี่ยนแปลงพื้นฐานไม่ว่าจะเป็นการค้าข้ามพรมแดนหรือไม่ ความแตกต่างที่สำคัญก็คือว่าการค้าระหว่างประเทศโดยทั่วไปจะมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าการค้าภายในประเทศ เหตุผลก็คือชายแดนมักจะเรียกเก็บค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเช่นภาษีค่าใช้จ่ายในเวลาเนื่องจากความล่าช้าชายแดนและค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างประเทศเช่นภาษา, ระบบกฎหมายหรือวัฒนธรรม.

ความแตกต่างระหว่างการค้าภายในประเทศและต่างประเทศก็คือว่าปัจจัยการผลิตเช่นเงินทุนและแรงงานโดยทั่วไปจะมีมือถือมากขึ้นภายในประเทศกว่าทั่ว ประเทศ ทำให้การค้าระหว่างประเทศส่วนใหญ่จะ จำกัด การค้าในสินค้าและบริการและเฉพาะในขอบเขตที่น้อยกว่าการค้าในเงินทุนแรงงานหรือปัจจัยอื่น ๆ ของการผลิต การค้าสินค้าและบริการที่สามารถให้บริการแทนการค้าปัจจัยการผลิต.

แทนการนำเข้าปัจจัยการผลิตในประเทศสามารถนำเข้าสินค้าที่ทำให้การใช้งานหนักของปัจจัยการผลิตที่และจึงรวบรวมมันคือตัวอย่างการนำเข้าของสินค้าที่ใช้แรงงานมากโดยประเทศสหรัฐอเมริกาจากประเทศจีน แทนการนำเข้าแรงงานจีน, ประเทศสหรัฐอเมริกานำเข้าสินค้าที่ได้รับการผลิตด้วยแรงงานจีน รายงานในปี 2010 ชี้ให้เห็นว่าการค้าระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นเมื่อประเทศเจ้าภาพเครือข่ายของผู้อพยพที่แต่ผลการค้าที่ลดลงเมื่อผู้อพยพเป็นที่หลอมรวมเข้ามาในประเทศใหม่ของพวกเขา. [2]

การค้าระหว่างประเทศยังเป็นสาขาเศรษฐศาสตร์ซึ่งร่วมกับเงินทุนต่างประเทศในรูปแบบสาขาขนาดใหญ่ของเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดดูที่หอดูดาวของความซับซ้อนทางเศรษฐกิจ ซื้อขายเป็นมูลค่าเพิ่มฟังก์ชั่นของกระบวนการทางเศรษฐกิจของผลิตภัณฑ์การหาตลาดของตนที่ความเสี่ยงที่เฉพาะเจาะจงที่จะต้องตกเป็นภาระของผู้ประกอบการที่มีผลต่อสินทรัพย์ที่มีการซื้อขายซึ่งจะลดลงโดยการปฏิบัติหน้าที่ที่เฉพาะเจาะจง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้าระหว่างประเทศเป็นการแลกเปลี่ยนทุน สินค้า และบริการข้ามแดนหรือดินแดน[1] ในประเทศส่วนใหญ่ ค้าดังกล่าวแสดงถึงการใช้ร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ในขณะที่การค้าระหว่างประเทศมีอยู่ตลอดทั้งประวัติศาสตร์มาก (ดูซิลค์โร้ด เส้นทางสายอำพัน), ความสำคัญทางเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองได้รับเพิ่มขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมา

ทวีความรุนแรงมาก ขั้นสูงเทคโนโลยีขนส่ง โลกาภิวัตน์ บริษัทข้ามชาติ และผู้รับเหมาช่วงได้ทั้งหมดมีผลกระทบสำคัญในระบบการค้าระหว่างประเทศ เพิ่มการค้าระหว่างประเทศเป็นการต่อเนื่องของโลกาภิวัตน์ โดยไม่มีการค้าระหว่างประเทศ ประเทศจะจำกัดสินค้าและบริการที่ผลิตภายในตน

การค้าระหว่างประเทศได้ หลัก ไม่ต่างจากการค้าภายในประเทศเป็นแรงจูงใจและพฤติกรรมของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการค้าไม่เปลี่ยนพื้นฐานไม่ว่าค้าจะข้ามเส้นขอบ หรือไม่ ความแตกต่างหลักคือว่า การค้าระหว่างประเทศโดยทั่วไปค่าใช้จ่ายมากกว่าการค้าภายในประเทศ เหตุผลคือ ว่า เส้นขอบจะเก็บค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเช่นภาษี เวลาต้นทุนเนื่องจากความล่าช้าของเส้นขอบและต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับต่างประเทศเช่นภาษา ระบบกฎหมาย หรือวัฒนธรรม

ต่างค้าภายในประเทศ และต่างประเทศอีกคือปัจจัยการผลิตทุนและแรงงานโดยทั่วไปโทรศัพท์มือถือภายในประเทศกว่าทั่วประเทศ ดังนั้น การค้าระหว่างประเทศเป็นส่วนใหญ่จำกัดการค้าในสินค้าและบริการ และเฉพาะ ในขอบเขตที่น้อยกว่าการค้าในเมืองหลวง แรงงาน หรือปัจจัยการผลิตอื่น ๆ ค้าในสินค้า และบริการสามารถทำหน้าที่ทดแทนสำหรับการค้าในปัจจัยของผลิต

แทนการนำเข้าปัจจัยการผลิต ประเทศสามารถนำเข้าสินค้าที่ใช้ปัจจัยการผลิตที่เร่งรัด และจึง ทำการรวบรวม การ ตัวอย่างคือ การนำเข้าสินค้า labor-intensive โดยสหรัฐอเมริกาจากประเทศจีน แทนการนำเข้าแรงงานจีน สหรัฐอเมริกานำเข้าสินค้าที่ผลิต ด้วยแรงงานจีน รายงานหนึ่งใน 2010 แนะนำว่า การค้าระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นเมื่อประเทศดูแลเครือข่ายของคนเข้าเมือง แต่ผลทางการค้าที่ลดลงเมื่อการอพยพกลายเป็นขนบธรรมเนียมประเพณีในประเทศของตนใหม่[2]

ค้าระหว่างประเทศเป็นสาขาเศรษฐศาสตร์ ซึ่ง พร้อมทางการเงินระหว่างประเทศ ฟอร์มใหญ่สาขาเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ดูที่หอดูดาวของเศรษฐกิจซับซ้อน ขายเป็นมูลค่าที่เพิ่มฟังก์ชันกระบวนการผลิตภัณฑ์การค้นหาของตลาด เศรษฐกิจ ซื้อความเสี่ยงเฉพาะจะถูกแบกรับ โดยผู้ประกอบการ ผลกระทบต่อสินทรัพย์ที่ขายซึ่งจะบรรเทาได้ โดยการทำหน้าที่เฉพาะการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้าระหว่างประเทศคือการแลกเปลี่ยนของเงินทุนของสินค้าและบริการข้ามพรมแดนระหว่างประเทศหรือดินแดน.[ 1 ]ในประเทศมากที่สุดเช่นการแสดงร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญของ ผลิตภัณฑ์ มวลรวม ภายใน ประเทศ(จีดีพี) ในขณะที่การค้าระหว่างประเทศได้อยู่ตลอดทั่วทั้งพื้นที่ของประวัติศาสตร์(ดูที่ถนนสายผ้าไหมสีเหลืองถนน)ทางเศรษฐกิจสังคมและความสำคัญทางการเมืองได้รับการที่เพิ่มสูงขึ้นในช่วงระยะเวลาหลายศตวรรษเมื่อไม่นานมานี้.

อุตสาหกรรมเทคโนโลยีขั้นสูงในการขนส่งระบบโลกา ภิวัตน์ บริษัทข้ามชาติและการใช้บริการจาก ภายนอก มีทั้งหมดที่มีผลกระทบที่สำคัญในระบบการค้าระหว่างประเทศได้ การเพิ่มมูลค่าการค้าระหว่างประเทศเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความต่อเนื่องของโลกา ภิวัตน์ โดยไม่มีการค้าระหว่างประเทศชาติจะต้องจำกัด(มหาชน)ในการบริการและสินค้าที่ผลิตได้ ภายใน ประเทศของพวกเขาเอง.

การค้าระหว่างประเทศจะอยู่ในหลักการไม่ได้แตกต่างไปจากการค้า ภายใน ประเทศเป็นแรงบันดาลใจและลักษณะการทำงานของบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าจะไม่เปลี่ยนแปลงโดยพื้นฐานโดยไม่คำนึงถึงการไม่ว่าจะเป็นการค้าข้ามพรมแดนหรือไม่ ข้อแตกต่างที่สำคัญก็คือว่าการค้าระหว่างประเทศโดยทั่วไปเป็นความเสียหายมากเกินกว่าการค้า ภายใน ประเทศ ด้วยเหตุผลที่ว่าเขตแดนที่โดยปกติแล้วช่วยกำหนดค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเช่น ภาษีเวลาลดค่าใช้จ่ายเนื่องจากความล่าช้าชายแดนและค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างประเทศเช่น ภาษา ระบบกฎหมายหรือวัฒนธรรม

ความแตกต่างระหว่างการค้าทั้งในประเทศและต่างประเทศเป็นว่าปัจจัยการผลิตเช่นแรงงานและเงินทุนโดยทั่วไปจะอยู่ในประเทศมากกว่ามือถือที่มากกว่าในทุกประเทศ ทำให้การค้าระหว่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ถูกจำกัดการค้าในสินค้าและบริการและเพียงเท่าน้อยกว่าการค้าในเมืองหลวงแรงงานหรือปัจจัยอื่นๆของการผลิต. ทางการค้าในสินค้าและบริการสามารถทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์ที่ใช้แทนสำหรับการค้าปัจจัยการผลิต.

แทนการนำเข้าเป็นปัจจัยหนึ่งของการผลิตประเทศที่สามารถนำเข้าสินค้าที่ทำให้การใช้งานหนักในด้านปัจจัยการผลิตและที่ทำให้เป็นโรงแรมตัวอย่างเช่นที่มีการนำเข้าสินค้าใช้แรงงานสูงโดยสหรัฐอเมริกาจากจีน แทนที่จะเป็นการนำเข้าแรงงานจีนสหรัฐอเมริกาการนำเข้าสินค้าที่มีการผลิตด้วยแรงงานชาวจีน รายงานฉบับหนึ่งในปี 2010 ที่แนะนำว่าการค้าระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นเมื่อประเทศที่ให้บริการโฮสต์เครือข่ายของผู้อพยพชาวแต่มีผลทางการค้าได้ทำให้อ่อนแอลงเมื่อเข้ามาจะกลายเป็นกลืนเข้าไปประเทศใหม่ของตน.[ 2 ]

การค้าระหว่างประเทศเป็นสาขาของเศรษฐกิจซึ่งร่วมกันกับทางการเงินระหว่างประเทศรูปแบบสาขาขนาดใหญ่ของเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมดูที่หอดูดาวที่มีความซับซ้อนทางเศรษฐกิจ การซื้อขายคือการทำงานที่เพิ่มมูลค่าของกระบวนการทางเศรษฐกิจของ ผลิตภัณฑ์ การค้นหาของสถานที่ซึ่งความเสี่ยงเฉพาะในการต้องรับผิดชอบโดยเจ้าของห้องที่มีผลกระทบต่อสินทรัพย์ที่กำลังจะทำการแลกที่จะมีโอกาสได้โดยทำการทำงานเฉพาะ.