สัตว์เลี้ยง ที่ฉันชอบที่บ้านของข้ามีสัตว์เลี้ยงสิบสองตัว เป็นสไลม์สีรุ้งเจ็ดตัว ชื่อเจ้าแดง เจ้าเขียว เจ้าคราม เจ้าน้ำเงิน เจ้าเหลือง เจ้าม่วง และเจ้าแสด แมวรัตติมายาตัวเมียหนึ่งตัว ชื่อเจ้าดำ เฮลฮาวนด์ตัวผู้ชื่อเจ้าโฮ่ง กับตัวเมียชื่อเจ้าหลง ซาลาแมนเดอร์ชื่อเจ้าไฟ และห่านเพรียงชื่อเจ้าห่าน
ข้าเก็บเจ้าแดงได้ที่ริมบึงนอกเมือง สไลม์เป็นสัตว์ที่มีร่างกายเป็นก้อนเมือกหยุ่นๆ ไม่มีกระดูก สไลม์สีรุ้งเป็นสไลม์ที่ไม่ทำร้ายคน เปลี่ยนเป็นสีต่างๆ ได้เพื่อพรางตัวตามสภาพแวดล้อม และแสดงอารมณ์ เพียงแต่เวลาถูกคุกคามจะปล่อยน้ำย่อยออกมา ทำให้ศัตรูแสบคันและเป็นแผลเปื่อย วิธีแก้ต้องใช้ใบผักหนอนสไลม์ที่ริมบึงมาโขลกให้ละเอียด และพอกบาดแผล สไลม์กินซากพืชซากสัตว์เป็นอาหาร เราจึงเลี้ยงมันด้วยเศษอาหารที่เหลือในแต่ละวัน ไม่ช้ามันก็แบ่งตัว ซึ่งเป็นการสืบพันธุ์แบบสไลม์ เจ้าแดงแบ่งตัวออกมาเป็นเจ้าเขียว จากนั้นเจ้าเขียวก็แบ่งตัวออกมาเป็นเจ้าครามกับเจ้าน้ำเงิน เจ้าแดงยังแบ่งตัวออกมาอีกเป็นเจ้าเหลืองกับเจ้าม่วง ส่วนเจ้าเหลืองแบ่งตัวเป็นเจ้าแสด พี่ชายข้าเห็นพวกมันแบ่งตัวกันเยอะเกินไป จึงขอให้เจ้าหน้าที่ของศูนย์วิจัยสัตว์เวทมนตร์มาให้ยาป้องกันการแบ่งตัวให้พวกมัน
เจ้าดำ แมวรัตติมายาเดินโซเซมาที่บ้านของเรา ทีแรกมันผอมและขนร่วงจนดูเหมือนแมวธรรมดา ไม่สามารถกลายเป็นเงามืดและพรางตัวได้อย่างแมวรัตติมายาทั่วไปที่พ่อมดแม่มดนิยมเลี้ยง แต่พอเราให้อาหารไปเรื่อยๆ มันก็อ้วนท้วนสมบูรณ์ และขนยาวขึ้น จนใช้ความสามารถได้อีกครั้ง บางทีมันก็ชอบแปลงร่างเป็นเงามานอนบนเตียงของข้า และมันชอบลับเล็บกับด้ามค้อนของพี่มาเทียสและขาโต๊ะเก้าอี้ พี่มาเทียสเลยดุมันบ่อยๆ แต่มันก็จะวิ่งหนีไปทันทุกครั้ง
ข้าเก็บเจ้าโฮ่งกับเจ้าหลงได้จากในเมือง มันเป็นสุนัขจรจัดทั้งคู่ แต่ดูเหมือนจะเป็นลูกผสมเฮลฮาวนด์เพราะมีตาสีแดง เมื่อปีก่อนเจ้าโฮ่งกับเจ้าหลงมีลูกด้วยกันครอกหนึ่งสามตัว แต่พี่มาเทียสบอกว่าเราเลี้ยงไม่ไหวอีก เลยยกให้ศูนย์วิจัยสัตว์เวทมนตร์ไป แต่ข้าก็ตั้งชื่อให้ลูกๆ ของพวกมัน ชื่อเจ้าบ๊อก เจ้าเอ๋ง กับเจ้าโบ๋ว ไม่รู้ว่าคนที่ศูนย์จะตั้งชื่อใหม่ให้พวกมันหรือเปล่า ถึงจะมีสายเลือดเฮลฮาวนด์ แต่พวกมันก็ไม่ดุร้าย พี่มาเทียสเคยพูดขำๆ ว่าเลี้ยงเสียข้าวสุก เพราะไม่เคยเฝ้าบ้านเลย เวลามีคนมาก็ชอบวิ่งเข้าหลังบ้าน แต่พวกมันก็ฉลาด ถ้าพี่มาเทียสอยู่ พวกมันจะเห่าบอก แต่ถ้าข้าอยู่บ้านคนเดียว พวกมันจะขูดผนังบ้านให้เกิดการสั่นสะเทือน ข้าจะได้รู้ว่ามีคนมา
เจ้าไฟ ซาลาแมนเดอร์ของเราเป็นไข่ที่ข้าเก็บได้ข้างทาง ฟรานซิสบอกว่าน่าจะตกลงมาจากรถขนไข่ซาลาแมนเดอร์ไปขายในร้านสัตว์เลี้ยงเวทมนตร์ที่เมืองอื่น มันเลี้ยงง่ายมากเพราะไม่กินอะไรเลย มิหนำซ้ำยังชอบอาบไฟ พี่มาเทียสบอกว่ามันช่วยงานพี่ได้เยอะ เพราะเวลาจุดไฟในเตาหลอมเหล็ก หรือเตาทำอาหาร พี่จะใส่มันเข้าไปทดสอบความร้อน ถ้ามันเริ่มบิดตัวอย่างสบายอารมณ์เมื่อไร ก็แสดงว่าไฟร้อนดีพอแล้ว
ส่วนเจ้าห่าน สมาชิกล่าสุดของบ้านเป็นห่านเพรียง แต่ทีแรกข้าไม่รู้ เพราะไม่เคยเห็นห่านเพรียงมาก่อน ห่านเพรียงดูเหมือนห่านธรรมดา แต่จะมีขนปีกและขนบางส่วนเป็นสีเขียวเหลือบเหมือนใบไม้ ได้ยินว่าห่านเพรียงมีถิ่นกำเนิดที่อินนิส อาณาจักรชายฝั่งนอกแผ่นดินอิลลูเซีย ที่อินนิสมีต้นห่านเพรียง เป็นต้นไม้ที่ขึ้นริมน้ำ ออกผลเป็นรูปไข่ เมื่อเปลือกผลไม้แตกออก ลูกห่านเพรียงก็จะร่วงลงไปบึงหรือแม่น้ำที่มีต้นไม้ ว่ายออกไปที่ทะเล แล้วก็จะมุดลงทะเลไปใช้ชีวิตเป็นเพรียง ข้าไม่เคยเห็นเพรียงตัวจริง แต่จากรูปวาดมันก็ดูเหมือนหอยที่อยู่ในเปลือกที่มีลักษณะเป็นโพรงรูๆ เกาะกับก้อนหิน ฟรานซิสเคยบอกว่าห่านเพรียงกลายเป็นเพรียงเหมือนหนอนผีเสื้อกลายเป็นดักแด้ พอโตขึ้นมาถึงบินมาเป็นฝูงห่าน และในหน้าร้อนก็จะมาหากินที่อิลลูเซีย เพราะอินนิสจะหนาวมากในเวลานั้น