2. Issues in the use of tourist mer

2. Issues in the use of tourist merchandise as a form
of cultural expression } the question of authenticity
The concept of culture has been debated in the anthropological
literature for over two centuries (Mathieson
& Wall, 1982). Broadly, culture is the way a people
express themselves } not only verbally, but also in dress,
lifestyle, beliefs and practices (Crocombe, 1983). Ritchie
and Zins (1978) on the other hand have de"ned cultural
tourism as `the consumption by tourists of features resembling
the culture of a societya. They identi"ed certain
elements of culture which attract tourists to particular
destinations. These were:
f Handicrafts;
f Language;
f Traditions;
f Gastronomy;
f The history of a region, including visual reminders;
f The types of work engaged in by residents and the
technology used;
f Architecture giving the area a distinctive appearance;
f Religion, including visible manifestations;
f Educational systems;
f Dress; and
f Leisure activities.
While `resemblancea need not include total accuracy
in production, it has often been observed that a belief in
authenticity lends tremendous weight and value to cultural
objects (Healy, 1994). The knowledge that a cultural
souvenir is locally handmade is also said to be an important
ingredient in establishing this authenticity } products
made by local hands are &genuine'; mass-produced
commodities made elsewhere are in the realm of the
&plastic', a word connoting #imsiness, super"ciality,
#ashiness, or arti"ciality, whether in concept or material.
However, Cohen (1992) has observed that cultural products
such as mass-produced handicrafts, for example
Javanese batik shirts, or the mass-produced Maori carvings
of Rotorua, that might at "rst seem contrived or
unauthentic might over time become recognised as authentic.
He referred to this process as &emergent authenticity
', and noted that such products may eventually be
accepted as authentic even by experts.
Underlying this debate is the undeniable di$culty for
many indigenous peoples that, when o!ered for sale in

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ประเด็นในการใช้งานของสินค้าการท่องเที่ยวที่เป็นรูปแบบ
ของการแสดงออกทางวัฒนธรรม} คำถามของความถูกต้อง
แนวคิดของวัฒนธรรมได้รับการถกเถียงกันในมานุษยวิทยา
วรรณกรรมมานานกว่าสองศตวรรษ (Mathieson
และผนัง, 1982) กว้างวัฒนธรรมเป็นวิธีที่ผู้คน
แสดงออก} ไม่เพียงวาจา แต่ยังอยู่ในการแต่งกาย
วิถีชีวิตความเชื่อและการปฏิบัติ (Crocombe, 1983) ริชชี่
และ Zins (1978) ในทางกลับกันมี de "วัฒนธรรมดาวน์โหลด
ท่องเที่ยวเป็น `บริโภคโดยนักท่องเที่ยวของคุณสมบัติคล้าย
วัฒนธรรมของsocietyÃ. พวกเขา Identi "ed บาง
องค์ประกอบของวัฒนธรรมที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
สถานที่ท่องเที่ยว เหล่านี้คือ
ฉหัตถกรรม;
F ภาษา;
ฉประเพณี;
ฉศาสตร์การทำอาหาร;
ฉประวัติศาสตร์ของภูมิภาครวมทั้งการแจ้งเตือนภาพ;
ฉประเภทของการทำงานร่วมในการโดยชาวบ้านและ
เทคโนโลยีที่ใช้;
ฉสถาปัตยกรรมให้พื้นที่มีลักษณะที่โดดเด่น;
F ศาสนารวมทั้งอาการที่มองเห็น;
ฉระบบการศึกษา;
ฉชุด; และ
กิจกรรมสันทนาการฉ.
ในขณะที่ `resemblancea ไม่จำเป็นต้องรวมถึงความถูกต้องทั้งหมด
ในการผลิตจะได้รับการตั้งข้อสังเกตว่ามักจะเชื่อใน
ความถูกต้องยืมน้ำหนักมากและมูลค่าให้กับวัฒนธรรม
วัตถุ (ฮีลี่ย์, 1994) ความรู้ที่ทางวัฒนธรรม
ของที่ระลึกเป็นงานฝีมือในท้องถิ่นนอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงเป็นสิ่งสำคัญ
ส่วนผสมในการสร้างความถูกต้องนี้ผลิตภัณฑ์}
ทำด้วยมือในท้องถิ่นและของแท้ '; มวลผลิต
สินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆ ที่ทำอยู่ในดินแดนของ
และพลาสติก ', คำ connoting #imsiness, super "ciality,
#ashiness หรือ Arti "ciality ไม่ว่าจะเป็นในแนวความคิดหรือวัสดุ.
อย่างไรก็ตามโคเฮน (1992) ได้ตั้งข้อสังเกตว่าผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม
เช่นงานหัตถกรรมมวลผลิตเช่น
ชวาเสื้อผ้าบาติกหรือมวลผลิตแกะสลักชาวเมารี
ของโรโตรัวที่อาจที่ "แรกดูเหมือน contrived หรือ
อาจปลอมเมื่อเวลาผ่านไปกลายเป็นที่ยอมรับว่าเป็นของแท้.
เขาเรียกว่ากระบวนการนี้เป็นและความถูกต้องโผล่ออกมา
' และสังเกตเห็นว่าผลิตภัณฑ์ดังกล่าวในที่สุดก็อาจจะ
ได้รับการยอมรับว่าเป็นจริงแม้โดยผู้เชี่ยวชาญ.
อ้างอิงการอภิปรายครั้งนี้เป็น culty $ ดิปฏิเสธไม่ได้สำหรับ
ชนพื้นเมืองหลายอย่างที่เมื่อ o! ered สำหรับขายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ปัญหาในการใช้งานของสินค้าการท่องเที่ยวในฐานะที่เป็นรูปแบบของการแสดงออกทางวัฒนธรรม
} คำถามของแท้
แนวคิดของวัฒนธรรมได้รับการถกเถียงในวรรณคดีมานุษยวิทยา
กว่าสองศตวรรษ ( แมทีเซิน
&ผนัง , 1982 ) กว้าง วัฒนธรรม เป็นวิธีที่ผู้คน
} ไม่เพียงแสดงออกด้วยวาจา แต่ยังอยู่ในชุด
วิถีชีวิต ความเชื่อและการปฏิบัติ ( crocombe , 1983 ) ริตชี
และ ซิน ( 1978 ) บนมืออื่น ๆมี “เน็ดวัฒนธรรม
ท่องเที่ยว ` การบริโภคโดยนักท่องเที่ยวลักษณะคล้าย
วัฒนธรรมของ societya . พวกเขา identi " เอ็ดแน่นอน
องค์ประกอบของวัฒนธรรมซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ
จุดหมายปลายทาง เหล่านี้คือ :

F F หัตถกรรม ; ภาษา ;
F ประเพณี ;
) F ;
F ประวัติศาสตร์ของภูมิภาค รวมทั้งภาพการแจ้งเตือน ;
F ประเภทงานหมั้นของประชาชนและใช้เทคโนโลยี

; F สถาปัตยกรรมให้พื้นที่รูปลักษณ์ที่โดดเด่น ;
F ศาสนา รวมทั้งอาการที่มองเห็น ;

F F ระบบการศึกษา การแต่งกาย และกิจกรรมยามว่าง

F . ` resemblancea ในขณะที่ไม่ต้องรวม
ความถูกต้องรวมในการผลิตก็มีบ่อยๆ ถูกพบว่า ความเชื่อใน
ของแท้ยืมน้ำหนักมหาศาลและมูลค่าให้กับวัตถุทางวัฒนธรรม
( ลี่ , 1994 ) ความรู้ที่ที่ระลึกทางวัฒนธรรม
เป็นท้องถิ่นที่ทำด้วยมือก็บอกว่าเป็นส่วนผสมสำคัญในการสร้างความถูกต้องนี้

} สินค้าทำจากมือ ภายในมี&ของแท้ ' ; เป็น
สินค้าทำที่อื่นใน realm ของ
&พลาสติก ' คำ connoting # imsiness Super " ciality
# ashiness , ,หรือ ciality Arti " ไม่ว่าจะในแนวคิดหรือวัสดุ .
แต่โคเฮน ( 1992 ) ได้พบว่าผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม
เช่นมวลผลิตหัตถกรรม เช่น ผ้าบาติก เสื้อ
ชวา หรือเป็นเมารีแกะสลัก
ของโรโตรัว ที่อาจที่แรกดูเหมือน contrived
" หรืออาจมากกว่าเวลาเป็น unauthentic เดิม
ของแท้ เขาเรียกกระบวนการนี้เป็น&ฉุกเฉินแท้
'และสังเกตได้ว่าผลิตภัณฑ์ดังกล่าวอาจจะถูกยอมรับโดยแท้ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญ
.
) การอภิปรายนี้เป็น undeniable Di $
culty สำหรับชนพื้นเมืองหลายที่เมื่อ O ! ขายเรด