​'What was it Agnes ...? Edna ...?

​'What was it Agnes ...? Edna ...? No, that's not right ... Alice ...?' Names were flying in and out of his head but none of them seemed quite right.
​'Awe for Christ sake ... just think ...' he rubbed his forehead. 'Elise ... Amanda ...'
​It was no use. The only thing he could do was to carry on and hope that the name would pop back into his mind. He finished his lunch, pushed himself to his feet and returned to where he had stopped.
He looked down at the stone in front of him. William Rennie 1867 - 1922.
​'Well that's not her,' he thought. He continued along the line. Margaret Forsyth, 1899-1948. He stared at the headstone.
​'Could she be a Margaret? No ... I don't think so.' He moved on to another, and then another until he was at the end of the row. He got out his map and wrote down the name. Frank Gilroy 1903-1953, Row 7, 26th September. And so he continued. Row after row he searched, hoping that he'd come across something that would awaken his memory. But he still couldn't remember her name. This was the longest he'd forgotten it. He didn't know what to do. He sat down again and rested his hip. He took another few swigs of whisky and examined his map.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' อะไรคือแอกเนส... Edna... ไม่ ไม่ใช่หรอก... อลิซ...?' ชื่อบินเข้าและออกจากหัวของเขา แต่ไม่มีพวกเขาดูเหมือนถูกต้อง ' Awe สำหรับคริสต์สาเก...เพียงแค่คิดว่า...' เขาลูบหน้าผากของเขา ' วันเฉลิม... อแมนด้า...' ใช้ไม่ได้ สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำคือการ พกพา และหวังว่า จะปรากฏชื่อกลับเข้าไปในจิตใจของเขา เขาเสร็จสิ้นอาหารกลางวันของเขา ผลักดันตัวเองไปที่เท้าของเขา และกลับไปที่เขาหยุดเขามองลงที่หินหน้าเขา วิลเลียมเรนนี 1867-1922 เขาคิดว่า 'นั่นแหละไม่เธอ เขายังคงตามแนว งานมาร์กาเร็ต 1899-1948 เขาจ้องไปที่การมรณะศิลาจารึก ' เธออาจเป็นมาร์กาเร็ต ไม่ใช่ ฉันไม่คิดอย่างนั้น ' เขาย้ายไป และอื่นอื่นแล้วจนจบแถว เขาได้ออกแผนของเขา และเขียนลงชื่อ แฟรงก์ Gilroy 1903-1953 แถวที่ 7, 26 กันยายน และเพื่อให้ เขาอย่างต่อเนื่อง แถวหลังแถวเขาหา หวังว่า เขาจะเจอสิ่งที่จะปลุกหน่วยความจำของเขา แต่เขายังไม่สามารถจำชื่อของเธอ นี้คือยาวที่สุดเขาก็ลืม เขาไม่รู้จะทำอย่างไร เขานั่งลงอีกครั้ง และวางสะโพกของเขา เขาเอา swigs อีกไม่กี่ของวิสกี้ และตรวจสอบแผนที่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'อะไรคือมันแอกเนส ... ? Edna ... ? ไม่มีที่ไม่ถูกต้อง ... อลิซ ... ? ' ชื่อกำลังบินเข้าและออกจากศีรษะของเขา แต่ไม่มีพวกเขาดูเหมือนค่อนข้างขวา.
'กลัวเพราะเห็นแก่พระคริสต์ ... เพียงแค่คิดว่า ... "เขาลูบหน้าผากของเขา 'Elise ... อแมนดา ... '
มันก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือจะดำเนินการในและหวังว่าชื่อจะปรากฏกลับเข้ามาในความคิดของเขา เขาจบกลางวันของเขาผลักดันตัวเองไปที่เท้าของเขาและกลับไปยังที่ที่เขาได้หยุด.
เขามองลงไปที่ก้อนหินในด้านหน้าของเขา วิลเลียมเรนนี่ 1867 - 1922
ของดีที่ไม่ได้ของเธอ 'ที่เขาคิดว่า เขายังคงตามแนว มาร์กาเร็ Forsyth, 1899-1948 เขาจ้องที่ศิลาฤกษ์.
'เธอจะเป็นมาร์กาเร็? ไม่มี ... ฉันไม่คิดอย่างนั้น. เขาย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วอีกจนกว่าเขาจะได้ในตอนท้ายของแถว เขาได้ออกจากแผนที่ของเขาและเขียนชื่อลง แฟรงก์กิลรอย 1903-1953 แถวที่ 7 กันยายน 26 และเพื่อให้เขาอย่างต่อเนื่อง แถวแถวหลังที่เขาค้นหาหวังว่าเขาจะเจอสิ่งที่จะปลุกความทรงจำของเขา แต่เขาก็ยังจำไม่ได้ว่าชื่อของเธอ นี้เป็นที่สุดเขาจะลืมมัน เขาไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร เขานั่งลงอีกครั้งและวางสะโพกของเขา เขาเอา swigs อีกไม่กี่วิสกี้และตรวจสอบแผนที่ของเขา