“You were refined by the Solitary S

“You were refined by the Solitary Sword Sect! We acquired you from the Ancient Dao Lakes! You were personally crafted into a sword by the ancestors of the Solitary Sword Sect! You belong to us!!

“Solitary Bamboo Sword, get back here!!” The black-robed man howled in rage, and blood sprayed out of his mouth. Finally, the invisible connection between him and the sword finally seemed to function. The wooden sword began to vibrate, and then moved backward several meters.

Even as the black-robed man let out a sigh of relief, the wooden sword suddenly stopped again, and the man’s heart once again began to thump.

“You were born in the Solitary Sword Sect! For years, we Solitary Sword Sect disciples offered sacrifices to enable you to gain sentience! We spent countless resources making you sharper and more powerful! Our entire sect worked to help you!!

“Y-y-you… you get back here right now!!” Despite his anxiety, the black-robed old man was pinned down by the mist of blood. He let out a roar, then spit out more blood, completely ignoring the wastage to his longevity as he once again pointed toward the wooden sword.

This time, however, there was no reaction whatsoever from the sword….

“Finished playing around?” said Meng Hao, his face grave and his tone berating. “If you don’t come over here right now, just wait and see how I punish you after we get home!”

As Meng Hao’s words rang out, the wooden sword shuddered in midair. Then, it severed its connection with the black-robed man and shot directly toward Meng Hao. In the blink of an eye, it was circulating around him, its thrumming sound echoing out in all directions. It was almost as if it was clamoring in joy, fawning over him, even exhibiting signs that it had missed him.

Anyone looking on could clearly tell that this sword… belonged to Meng Hao!

Six-Daos’ eyes were wide, and he very nearly coughed up a mouthful of blood.

The surrounding hundreds of thousands of cultivators gasped, having been thoroughly astonished by Meng Hao.

The Solitary Sword Sect disciples gaped as their Sect’s unsurpassed, proud and aloof precious treasure, swirled around Meng Hao like a happy pet. Clearly… it recognized Meng Hao as its master.

“I must be asleep….”

“That’s… that’s our sect’s legacy precious treasure?”

“What’s… what’s going on…?” The minds of the Solitary Sword Sect disciples were spinning, but most disbelieving of all was the black-robed man up in midair.

His eyes filled with an expression of both madness and injustice, which then transformed into a towering rage. He was just about to open his mouth to say something when blood spurted out and he grew visibly older.

He just couldn’t understand or comprehend how the sword could possibly recognize Meng Hao as its master!

He just couldn’t believe it. His world was turned upside down, as if enormous waves were surging through his psyche.

“How could this be happening!?!?” he roared madly. He wanted to try to break through the blood mist, to grab the sword in his hand and ask its spirit why it was acting this way. Why was it betraying the Solitary Sword Sect, why would it recognize Meng Hao as its master when it had only seen him once?

“That sword belongs to the Solitary Sword Sect!!!”

“It belongs to you?” asked Meng Hao coolly. “Call out to it. Does it answer?” He stretched out his hand, and the sword flew down to land hilt-down on his palm. It even danced back and forth, apparently in complete excitement.

“YOU!!” The Solitary Sword Sect Patriarch almost spit up some more blood because of the flames of rage that burned in his heart. By this point, it didn’t matter that he had a cultivation base at the peak of Dao Seeking. Even an Immortal would be unable to accept a blow like this, nor such loss.

That was especially so… considering how the wooden sword was frolicking around happily. The black-robed old man felt as if a blade were stabbing viciously into his heart. That was because he himself had needed to make sacrificial offerings to it, and had never seen it act in such a way.

Meng Hao could also sense that this sword, one of the ones he had buried so long ago, had developed a sword spirit. Despite that, his contingencies from the very beginning were still effective. No matter how many hands the sword had passed through, once it saw him, it knew that he was its original master.

“Alright, stop making a fuss,” he said. “Now, go kill him!” Even as he spoke, Meng Hao pointed at Patriarch Six-Daos.

Six Daos’ heart was pounding, and his face fell. He immediately retreated at top speed, but before he could get very far at all, the wooden sword shot toward him with indescribable speed. It also emanated a shocking power of Time, which caused everything around it to ripple and distort. Any cultivators who were too close withered in the blink of an eye, as if countless years had passed in an instant. There were even some who directly passed away.

“Dammit!” thought Patriarch Six-Daos, his face falling. Roaring, he e

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณได้กลั่น โดยนิกายดาบโดดเดี่ยว เรามาจากทะเลสาบโบราณดาว คุณมีตัวตนสร้างขึ้นในดาบ โดยบรรพบุรุษนิกายดาบโดดเดี่ยว คุณเป็นสมาชิกกับเรา!!"โดดเดี่ยวไม้ไผ่ดาบ รับกลับมาที่นี่!!" ชายจีวรดำเห่าหอนในความโกรธ และเลือดฉีดพ่นออกจากปากของเขา ในที่สุด การเชื่อมต่อระหว่างเขาและดาบที่มองไม่เห็นก็ดูเหมือนจะทำงาน ดาบไม้เริ่มสั่น และจากนั้น ย้ายย้อนหลังหลายเมตรแม้เป็นชายจีวรสีดำให้ออกด้วย[บรรเทา ดาบไม้หยุดก็อีก และหัวใจของมนุษย์อีกครั้งเริ่มขมุบ"คุณเกิดในนิกายดาบโดดเดี่ยว ปี เราสาวกนิกายดาบที่โดดเดี่ยวให้เสียสละเพื่อให้คุณสามารถได้รับ sentience เราใช้ทรัพยากรมากมายที่ทำให้คุณมีประสิทธิภาพมากขึ้น และคม นิกายของเราทั้งหมดทำงานจะช่วยคุณ!!" Y-y-คุณ...คุณกลับที่นี่อยู่!! " แม้ มีความวิตกกังวลของเขา จีวรดำชราถูกตรึงลง โดยหมอกโลหิต เขาให้ออกเป็นเสียงคำราม แล้วคายออกเลือดมากขึ้น สมบูรณ์ละเว้นการสูญเสียการยืนยาวของเขา ตามที่เขาชี้ไปทางดาบไม้อีกครั้งเวลานี้ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ จากดาบ...ดำเนินงานเล่น "กล่าวว่า เฮาเมง หลุมฝังศพของเขาใบหน้า และเสียง berating ของเขา "ถ้าคุณไม่มา ที่นี่ขณะนี้ เพียงแค่รอ และดูวิธีผมโทษคุณหลังจากที่เราได้รับบ้าน"เป็นคำเมงเฮารังออก ดาบไม้สั่นกลางเวหา จากนั้น มันตัดขาดการเชื่อมต่อกับชายชุดดำและยิงตรงไปยังเมงเฮา ในพริบตา มันถูกหมุนเวียนรอบ เสียงของ thrumming ที่สะท้อนทุกทิศทาง มันถูกเกือบเป็นถ้ามันถูกร้องในความสุข fawning กว่าเขา แม้แสดงสัญญาณว่า มันไม่ได้เขามองทุกคนอย่างชัดเจนอาจบอกว่า ดาบนี้...เป็นของเฮาเมงหก Daos ตากว้าง และเขาไอมากเกือบขึ้นคำหนึ่งของเลือดหลายร้อยหลายพันเครื่องพรวนดินรอบ gasped มีรับประหลาดใจ โดยเมงเฮาอย่างละเอียดสาวกนิกายดาบโดดเดี่ยวดำเป็นนิกายของพวกเขาเหนือกว่า ความภาคภูมิใจ และห่าง ๆ มีค่าสมบัติ ปั่นเมงเฮาเช่นสัตว์เลี้ยงมีความสุข ชัดเจน...มันรู้จักเมงเฮาเป็นหลักของการ"ฉันต้องหลับไป...""คือ...ที่เป็นขุมทรัพย์ล้ำค่าดั้งเดิมนิกายของเรา? ""คืออะไร...จะเกิดอะไรขึ้น..." จิตใจของสาวกนิกายดาบโดดเดี่ยวถูกปั่น แต่ disbelieving ส่วนใหญ่ของทั้งหมดเป็นชายจีวรดำขึ้นเวหาตาของเขาเต็มไป ด้วยการแสดงออกของความบ้าและความอยุติธรรม ซึ่งจากนั้น เปลี่ยนเป็นความโกรธสูงตระหง่าน เขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการเปิดปากจะพูดบางสิ่งบางอย่างเมื่อ spurted เลือดออก และเขาเติบโตเก่าอย่างเห็นได้ชัดเขาเพียงแค่ไม่เข้าใจ หรือเข้าใจวิธีดาบอาจจะไม่รู้จักเมงเฮาเป็นหลักของเขาก็ไม่สามารถเชื่อมัน โลกของเขาถูกคว่ำ เช่นถ้าคลื่นใหญ่ได้พล่านผ่านจิตใจของเขาเขา "วิธีสามารถนี้เกิดขึ้นความ" คำรามนัก เขาต้องพยายามที่จะตัดผ่านทะเลหมอกเลือด จะคว้าดาบในมือของเขา และขอให้วิญญาณของมันทำไมมันเป็นเยี่ยงนี้ ทำไมมันถูกว่านิกายดาบโดดเดี่ยว ทำไมมันทราบว่าเมงเฮาเป็น master ของเมื่อมันได้เพียงเห็นเขาครั้งเดียว"ดาบที่เป็นสมาชิกนิกายดาบโดดเดี่ยว!!!""มันเป็นของคุณ" ถามเฮาเมงเฉย "โทรออกไป ไม่ได้คำตอบ" เขาเหยียดมือของเขา และดาบบินลงที่ดินด้ามจับลงไปบนปาล์มของเขา มันแม้เต้นไปมา เห็นได้ชัดในเมืองสมบูรณ์"คุณ!!" นิกายพระโดดเดี่ยวของดาบเกือบน้ำลายเลือดบางอย่างเพิ่มเติมเนื่องจากเปลวไฟของความโกรธที่เขียนในใจ โดยจุดนี้ มันไม่สำคัญว่า เขามีการเพาะปลูกที่ฐานที่สูงสุดของดาวกำลังมองหา อมตะแม้จะไม่สามารถยอมรับเป่าเช่นนี้ ไม่ขาดทุนดังกล่าวที่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้น... พิจารณาว่าดาบไม้ถูก frolicking รอบ ๆ อย่างมีความสุข จีวรสีดำชรารู้สึกว่าใบมีดถูกแทงหฤโหดในหัวใจของเขา นั่นเป็น เพราะเขาเองก็ต้องเสียสละแด่มัน และไม่เคยเห็นมันทำหน้าที่ในลักษณะเมงเฮายังรู้สึกว่า ดาบนี้ หนึ่งในคนที่เขาได้ฝังนานที่ผ่านมา ได้พัฒนาจิตวิญญาณดาบ ถึงแม้ว่า เขาภาระผูกพันตั้งแต่เริ่มก็ยังคงมีประสิทธิภาพ ไม่ว่ากี่มือดาบได้ผ่านผ่าน เมื่อมันเห็นเขา รู้ว่า เขาเป็นตัวต้นฉบับมาสเตอร์ไม่เป็นไร stop ทำให้คึกคัก เขากล่าวว่า "ตอนนี้ ไปฆ่าเขา" แม้ในขณะที่เขาพูด เฮาเมงชี้ที่หกพระ Daosหก Daos หัวใจถูกห้ำหั่น และล้มลงใบหน้าของเขา เขาสภาพระส่ำทันทีที่ความเร็วสูงสุด แต่ก่อนที่เขาจะได้รับไกลมากเลย ดาบไม้ถ่ายไปทางเขา ด้วยความเร็วเกินพรรณนา มันยังเล็ดลอดออกมากำลังตกใจของเวลา ซึ่งเกิดจากสิ่งรอบตัวมันจะกระเพื่อม และบิดเบือน ใด ๆ เครื่องพรวนดินที่ใกล้ชิดเกินไปเหี่ยวในพริบตา ว่าปีนับไม่ถ้วนเลยในทันที แม้บางคนโดยตรงเสียชีวิตได้"Dammit " คิดว่า หกพระ-Daos ใบหน้าของเขาลดลง เขาคำราม e

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณได้รับการกลั่นโดยโดดเดี่ยวดาบนิกาย! เราได้รับจากคุณดาวโบราณทะเลสาบ! คุณได้รับการสร้างขึ้นมาเองเข้าไปในดาบโดยบรรพบุรุษของ Solitary ดาบนิกาย! คุณเป็นสมาชิกกับเรา !! "โดดเดี่ยวดาบไม้ไผ่ได้รับกลับมาที่นี่ !!" ชายผิวดำเสื้อคลุม howled ในความโกรธและเลือดฉีดพ่นออกมาจากปากของเขา สุดท้ายที่มองไม่เห็นการเชื่อมต่อระหว่างเขาและดาบในที่สุดดูเหมือนจะทำงาน ดาบไม้เริ่มสั่นและจากนั้นก็เดินย้อนกลับหลายเมตร. แม้เป็นชายผิวดำเสื้อคลุมให้ออกถอนหายใจโล่งดาบไม้ก็หยุดอีกและใจของชายคนนั้นอีกครั้งเริ่มกระหน่ำ. "คุณเกิดใน โดดเดี่ยวดาบนิกาย! สำหรับปีนี้เราสาวกนิกายโดดเดี่ยวดาบถวายเพื่อให้คุณสามารถที่จะได้รับความรู้สึก! เราใช้ทรัพยากรที่นับไม่ถ้วนทำให้คุณคมชัดและมีประสิทธิภาพมากขึ้น! นิกายทั้งหมดของเราทำงานเพื่อช่วยให้คุณ !! "Yy คุณ ... คุณจะได้รับกลับมาที่นี่ในขณะนี้ !!" แม้จะมีความวิตกกังวลของเขาคนเก่าสีดำเสื้อคลุมถูกตรึงไว้โดยหมอกของเลือด เขาปล่อยให้ออกมาแผดเสียงแล้วคายออกเลือดมากขึ้นสมบูรณ์ละเว้นการสูญเสียที่ยืนยาวของเขาในขณะที่เขาอีกครั้งชี้ไปดาบไม้. เวลานี้ แต่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ จากดาบ ... . "เล่นจบรอบ?" เม้งเฮาหลุมฝังศพใบหน้าของเขาและด่าว่าเสียงของเขากล่าวว่า "ถ้าคุณไม่ได้มาที่นี่ตอนนี้เพียงแค่รอและดูว่าฉันลงโทษคุณหลังจากที่เราได้รับที่บ้าน!" เป็นคำพูดของเม้งเฮาดังออกมาคือดาบไม้สั่นกลางเวหา จากนั้นก็ตัดการเชื่อมต่อกับชายผิวดำเสื้อคลุมและยิงตรงไปเม้งเฮา ในพริบตามันก็ไหลเวียนรอบเขาเสียง thrumming มันสะท้อนออกมาในทุกทิศทาง มันก็เกือบจะเป็นถ้ามันเป็นเพียงพอในความสุข, กระดิกหางอยู่เหนือเขาแม้การแสดงสัญญาณว่ามันได้คิดถึงเขา. ทุกคนมองอย่างชัดเจนสามารถบอกได้ว่าดาบนี้ ... เป็นเม้งเฮา! ตาหก DAOs 'กว้างและเขามาก เกือบไอคำหนึ่งของเลือด. หลายร้อยรอบพันคราดอ้าปากค้างได้รับประหลาดใจอย่างละเอียดโดยเม้งเฮา. สาวกโดดเดี่ยวดาบนิกาย gaped เป็นที่ไม่มีใครเทียบภูมิใจและห่างสมบัติล้ำค่านิกายของพวกเขาหมุนวนไปรอบ ๆ เม้งเฮาเหมือนสัตว์เลี้ยงมีความสุข . เห็นได้ชัดว่า ... มันได้รับการยอมรับเม้งเฮาเป็นเจ้านายของมัน. "ผมจะต้องนอนหลับ ... ." "นั่นคือ ... ที่มรดกสมบัติล้ำค่านิกายของเรา?" "มีอะไร ... สิ่งที่เกิดขึ้น ... ?" ใจของสาวกโดดเดี่ยวดาบนิกายถูกปั่น แต่ เชื่อมากที่สุดของทั้งหมดเป็นชายผิวดำเสื้อคลุมขึ้นมาในกลางเวหา. ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกของทั้งบ้าและความอยุติธรรมที่แล้วกลายเป็นความโกรธที่สูงตระหง่าน เขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการเปิดปากของเขาที่จะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเลือด spurted ออกมาและเขาเติบโตอย่างเห็นได้ชัดเก่า. เขาเพียงแค่ไม่เข้าใจหรือเข้าใจว่าดาบอาจจะรับรู้เม้งเฮาเป็นเจ้านายของมัน! เขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลย โลกของเขาก็หันคว่ำเช่นถ้าคลื่นมหาศาลถูกพล่านผ่านจิตใจของเขา. "วิธีนี้อาจจะเกิดขึ้น!?!?" เขาคำรามอย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการที่จะพยายามที่จะฝ่าหมอกเลือดที่จะคว้าดาบในมือของเขาและขอให้วิญญาณของมันทำไมมันกำลังทำวิธีนี้ ทำไมมันทรยศโดดเดี่ยวดาบนิกายทำไมมันจะรู้จักเม้งเฮาเป็นเจ้านายของมันเมื่อมันเห็นเพียงเขาอีกครั้ง? "ดาบที่เป็นโดดเดี่ยวดาบนิกาย !!!" "มันเป็นของคุณ?" ถามเม้งเฮาเฉย . "การโทรออกไป มันไม่ตอบ? "เขายื่นมือออกและดาบบินลงไปยังดินแดนด้ามจับลงบนฝ่ามือของเขา มันยังเต้นไปมาเห็นได้ชัดในความตื่นเต้นสมบูรณ์. "คุณ !!" โดดเดี่ยวดาบนิกายพระสังฆราชเกือบคายเลือดบางมากขึ้นเพราะเปลวไฟของความโกรธที่เผาไหม้ในหัวใจของเขา โดยจุดนี้มันไม่สำคัญว่าเขามีฐานการเพาะปลูกที่จุดสูงสุดของดาวแสวงหา แม้เป็นอมตะจะไม่สามารถที่จะยอมรับระเบิดเช่นนี้หรือการสูญเสียดังกล่าว. นั่นคือโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ... พิจารณาว่าดาบไม้ frolicking รอบ ๆ อย่างมีความสุข ชายชราสีดำเสื้อคลุมรู้สึกราวกับว่าใบมีดถูกแทงหฤโหดเข้าไปในหัวใจของเขา นั่นเป็นเพราะเขาเองก็จำเป็นที่จะทำให้การนำเสนอการเสียสละมันและไม่เคยเห็นมันทำหน้าที่ในลักษณะ. เม้งเฮายังอาจรู้สึกว่าดาบนี้เป็นหนึ่งในคนที่เขาได้ฝังนานที่ผ่านมามีการพัฒนาจิตวิญญาณดาบ . แม้จะมีที่ภาระผูกพันของเขาจากจุดเริ่มต้นมากก็ยังคงมีประสิทธิภาพ ไม่ว่ากี่มือดาบได้ผ่านเมื่อมันเห็นเขาก็รู้ว่าเขาเป็นหัวหน้าเดิม. "เอาล่ะหยุดการทำเอะอะ" เขากล่าว "ตอนนี้ไปฆ่าเขา!" แม้ในขณะที่เขาพูดเม้งเฮาชี้ไปที่พระสังฆราชหก DAOs. หัวใจหก DAOs 'ถูกห้ำหั่นและใบหน้าของเขาลดลง ทันทีที่เขาถอยกลับที่ความเร็วสูงสุด แต่ก่อนที่เขาจะได้รับไกลมากเลยดาบไม้ยิงต่อเขาด้วยความเร็วสุดจะพรรณนา นอกจากนี้ยังเล็ดลอดออกมาเป็นพลังที่น่าตกใจของเวลาซึ่งทำให้ทุกสิ่งรอบ ๆ กระเพื่อมและบิดเบือน เครื่องคราดพรวนใด ๆ ที่ได้รับการเหี่ยวใกล้เกินไปในพริบตาเช่นถ้านับไม่ถ้วนปีที่ผ่านมาในทันที มีแม้กระทั่งบางคนที่เดินตรงออกไป. "Dammit!" คิดว่าพระสังฆราชหก DAOs ใบหน้าของเขาลดลง คำรามเขา e

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณกำลังการกลั่นโดยสำนักดาบโดดเดี่ยว ! เราได้มาจากทะเลสาบดาวโบราณ ! คุณเองที่สร้างขึ้นลงในดาบโดยบรรพบุรุษของพรรคดาบโดดเดี่ยว ! คุณเป็นของเรา ! !" ดาบไผ่เดี่ยว กลับมานี่ ! ! ! " ผู้ชาย robed สีดำ howled ในความโกรธ และเลือดที่พุ่งออกมาจากปากของเขา ในที่สุดการเชื่อมต่อมองไม่เห็นระหว่างเขาและดาบสุดท้ายดูเหมือนจะทำงาน ดาบไม้ก็เริ่มสั่น แล้วย้ายไปหลายเมตรแม้เป็นผู้ชายสีดำ robed ถอนหายใจโล่งอก ดาบไม้ก็หยุดลงอีกครั้ง และหัวใจของมนุษย์อีกครั้ง เริ่มแรง" คุณเกิดในสำนักดาบโดดเดี่ยว ! สำหรับปี เราโดดเดี่ยวดาบนิกายสาวกถวายเครื่องบูชาเพื่อช่วยให้คุณได้รับความรู้สึก ! เราใช้ทรัพยากรมากมายให้คุณคมชัดยิ่งขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น พรรคของเราทั้งหมดทำงานเพื่อช่วยให้คุณ ! !" หนู . . . . . . . กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ ! " แม้จะมีความกังวลของเขา ชายชราสีดำ robed โดนล้อมด้วยหมอกเลือด เขาปล่อยออกมาคำราม แล้วคายเลือดมากขึ้น เมินเฉยต่อการสูญเสียที่จะยืนยาวของเขาเป็นเขาอีกครั้งที่ชี้เข้าหาดาบไม้เวลา นี้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆจากดาบ . . . . . . ." เสร็จสิ้นการเล่นรอบ ? " บอกว่า เมิงเฮาหน้าหลุมศพของเขา และเสียงด่า . " ถ้าคุณไม่มาที่นี่ตอนนี้ เพียงแค่รอและดูว่าฉันลงโทษเธอ หลังจากเรากลับบ้าน "เป็นคำเหม็ง ห้าวดังขึ้น ดาบไม้ก็อยู่กลางอากาศ แล้วมันก็ตัดการเชื่อมต่อกับสีดำ robed มนุษย์และยิงตรงต่อเมิ่งเฮ่า ในชั่วพริบตา มันก็หมุนเวียนอยู่รอบๆเขา เสียงกึกก้องของ THRUMMING ออกในทุกทิศทาง มันเกือบจะเป็นถ้ามันเป็น clamoring ในจอย ประจบเขา แม้แต่แสดงสัญญาณว่ามันมีพลาดเขาใครมองได้ชัดเจนบอกได้ว่าดาบเล่มนี้ . . . . . . . เป็นของ เมิ่งฮ่าว !6 daos " สายตากว้าง และเขาก็เกือบจะไม่เหลือแล้วหยดเลือดโดยนับร้อยนับพันของเกษตรกรอ้าปากค้าง ได้ทั่วถึงประหลาดใจโดยเมิ่งเฮ่าโดดเดี่ยวดาบนิกายเป็นนิกายของสาวก gaped ชั้นดี ภูมิใจ และอยู่ห่าง ๆสมบัติล้ำค่า swirled รอบเมงเฮาชอบสัตว์เลี้ยงมีความสุข ชัดเจน . . . . . . . ยอมรับ เมิ่งฮ่าวเป็นเจ้านายของมัน" ฉันต้องหลับ . . . . . . . "" นั่น . . . นั่นคือ พรรคของเรามรดกสมบัติล้ำค่า ? "" อะไร . . . เกิดอะไรขึ้น . . . . . . . ? " จิตใจของสาวกลัทธิโดดเดี่ยวดาบปั่น แต่ส่วนใหญ่ไม่เชื่อทั้งหมดเป็นสีดำผู้ชาย robed ในกลางอากาศตาของเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกของทั้งบ้าและความอยุติธรรม ซึ่งกลายเป็นโมโหใหญ่ . เขากำลังจะอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเลือดหลุดออกมาอย่างเห็นได้ชัด และเขาเติบโตเก่าเขาก็ยังไม่เข้าใจ หรือเข้าใจว่าดาบอาจจะรู้จักเมิ่งฮ่าวเป็นเจ้านายของมัน !เขาไม่อยากจะเชื่อเลย โลกมันกลับหัวกลับหาง ถ้าคลื่นใหญ่กำลังพล่านผ่านจิตใจของเขา" วิธีนี้อาจจะเกิดขึ้นได้ ? ? ? ? ? ? ? " เขาคำรามอย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการที่จะพยายามที่จะทำลายผ่านเลือดหมอกคว้าดาบในมือของเขา และขอให้วิญญาณของทำไมมันทำตัวแบบนี้ ทำไมถึงทรยศพรรคดาบเดี่ยว ทำไมมันรู้จักเมิ่งฮ่าวเป็นเจ้านายของมัน เมื่อมันเห็นเขาแค่ครั้งเดียว ?" ดาบนั่นเป็นของสำนักดาบโดดเดี่ยว ! ! ! ! ! ! ! ! "" มันเป็นของคุณเหรอ " ถามว่า เมิ่งฮ่าวอย่างใจเย็น " เรียกออกไป มันไม่ตอบ " พระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ และดาบลงไปยังดินแดนด้ามมีดลงบนฝ่ามือของเขา มันยังเต้นไปมา เห็นได้ชัดในความตื่นเต้นที่สมบูรณ์" คุณ ! ! " ดาบโดดเดี่ยวพรรคประมุขเกือบขากเป็นเลือดเพราะเปลวไฟของความโกรธที่เผาในจิตใจของเขา โดยจุดนี้ มันไม่สำคัญว่า เขามีฐานการเพาะปลูกที่จุดสูงสุดของการค้นหาดาว แม้เป็นอมตะจะไม่สามารถรับระเบิดเช่นนี้ หรือเช่นการสูญเสียที่ถูกโดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้น . . . . . . . พิจารณาว่าดาบไม้ที่ถูกไปมารอบๆอย่างมีความสุข สีดำ robed ชายชรารู้สึกราวกับว่าดาบถูกแทงอย่างโหดเหี้ยม ในใจของเขา นั่นเป็นเพราะ เขาต้องการให้ไว้บูชาเลย และไม่เคยเห็นมันทำแบบนั้นเมิ่งเฮ่าอาจยังรู้สึกว่าดาบเล่มนี้ เป็นหนึ่งในคนที่เขาเคยฝังมานานแล้ว ได้พัฒนาดาบวิญญาณ ทั้งๆ ที่เขา ภาระผูกพันจากจุดเริ่มต้นมากยังคงมีประสิทธิภาพ ไม่ว่ากี่มือดาบได้ผ่าน เมื่อมันเห็นเขาก็รู้ว่าเขาคือต้นแบบเดิม" เอาล่ะ เลิกโวยวาย " เขากล่าว " เอาล่ะ ไปฆ่าเขา " แม้ในขณะที่เขาพูด เมิ่งฮ่าวชี้ที่ประมุขหก daos .6 daos " หัวใจกำลังเต้นแรง และใบหน้าของเขาก็ล้มลง ทันทีที่เขา retreated ที่ความเร็วสูงสุด แต่ก่อนที่เขาจะได้ไม่ไกลเลย ดาบไม้ยิงเข้าหาเขาด้วยความเร็วสุดที่จะบรรยาย มันยัง emanated พลังตกใจเวลาที่ทำให้ทุกอย่างรอบตัวมันกระเพื่อม และบิดเบือน ใด ๆที่ปลูกอยู่ใกล้เกินไปเหี่ยวไปในพริบตาราวกับนับไม่ถ้วนปีเสียชีวิตทันที มี