HistoryAccording to the historian N

History
According to the historian N. D. A. Kemp, the origin of the contemporary debate on euthanasia started in 1870.[28] Euthanasia is known to have been debated and practiced long before that date. Euthanasia was practiced in Ancient Greece and Rome: for example, hemlock was employed as a means of hastening death on the island of Kea, a technique also employed in Marseilles and by Socrates in Athens. Euthanasia, in the sense of the deliberate hastening of a person's death, was supported by Socrates, Plato and Seneca the Elder in the ancient world, although Hippocrates appears to have spoken against the practice, writing "I will not prescribe a deadly drug to please someone, nor give advice that may cause his death" (noting there is some debate in the literature about whether or not this was intended to encompass euthanasia).[29][30][31]

Early modern period
The term "euthanasia" in the earlier sense of supporting someone as they died was used for the first time by Francis Bacon (1561-1626). In his work, Euthanasia medica, he chose this ancient Greek word and, in doing so, distinguished between euthanasia interior, the preparation of the soul for death, and euthanasia exterior, which was intended to make the end of life easier and painless, in exceptional circumstances by shortening life. That the ancient meaning of an easy death came to the fore again in the early modern period can be seen from its definition in the 18th century Zedlers Universallexikon:

Euthanasia: a very gentle and quiet death, which happens without painful convulsions. The word comes from ευ, bene, well, and θανατος, mors, death.[32]
The concept of euthanasia in the sense of alleviating the process of death goes back to the medical historian, Karl Friedrich Heinrich Marx, who drew on Bacon's philosophical ideas. According to Marx, a doctor had a moral duty, to ease the suffering of death through encouragement, support and mitigation using medication. Such an "alleviation of death" reflected the contemporary Zeitgeist, but was brought into the medical canon of responsibility for the first time by Marx. Marx also stressed the distinction between the theological care of the soul of sick people from the physical care and medical treatment by doctors.[33][34]

Euthanasia in its modern sense has always been strongly opposed in the Judeo-Christian tradition. Thomas Aquinas opposed both and argued that the practice of euthanasia contradicted our natural human instincts of survival,[35] as did Francois Ranchin (1565–1641), a French physician and professor of medicine, and Michael Boudewijns (1601–1681), a physician and teacher.[30]:208[36] Other voices argued for euthanasia, such as John Donne in 1624,[37] and euthanasia continued to be practised. In 1678, the publication of Caspar Questel's De pulvinari morientibus non subtrahend, ("On the pillow of which the dying should not be deprived"), initiated debate on the topic. Questel described various customs which were employed at the time to hasten the death of the dying, (including the sudden removal of a pillow, which was believed to accelerate death), and argued against their use, as doing so was "against the laws of God and Nature".[30]:209–211 This view was shared by many who followed, including Philipp Jakob Spener, Veit Riedlin and Johann Georg Krünitz.[30]:211 Despite opposition, euthanasia continued to be practised, involving techniques such as bleeding, suffocation, and removing people from their beds to be placed on the cold ground.[30]:211–214

Suicide and euthanasia became more accepted during the Age of Enlightenment.[36] Thomas More wrote of euthanasia in Utopia, although it is not clear if More was intending to endorse the practice.[30]:208–209 Other cultures have taken different approaches: for example, in Japan suicide has not traditionally been viewed as a sin, as it is used in cases of honor, and accordingly, the perceptions of euthanasia are different from those in other parts of the world.[38]

Beginnings of the contemporary euthanasia debate
In the mid-1800s, the use of morphine to treat "the pains of death" emerged, with John Warren recommending its use in 1848. A similar use of chloroform was revealed by Joseph Bullar in 1866. However, in neither case was it recommended that the use should be to hasten death. In 1870 Samuel Williams, a schoolteacher, initiated the contemporary euthanasia debate through a speech given at the Birmingham Speculative Club in England, which was subsequently published in a one-off publication entitled Essays of the Birmingham Speculative Club, the collected works of a number of members of an amateur philosophical society.[39]:794 Williams' proposal was to use chloroform to deliberately hasten the death of terminally ill patients:

The rise of the euthanasia movement in the United States coincided with the so-called Gilded Age, a time of social and technological change that encompassed an "individualistic conservatism that praised laissez-faire economics, scientific method, and rationalism", along with major depressions, industrialisation and conflict between corporations and labor unions.[39]:794 It was also the period in which the modern hospital system was developed, which has been seen as a factor in the emergence of the euthanasia debate.[42]

Robert Ingersoll argued for euthanasia, stating in 1894 that where someone is suffering from a terminal illness, such as terminal cancer, they should have a right to end their pain through suicide. Felix Adler offered a similar approach, although, unlike Ingersoll, Adler did not reject religion. In fact, he argued from an Ethical Culture framework. In 1891, Alder argued that those suffering from overwhelming pain should have the right to commit suicide, and, furthermore, that it should be permissible for a doctor to assist – thus making Adler the first "prominent American" to argue for suicide in cases where people were suffering from chronic illness.[43] Both Ingersoll and Adler argued for voluntary euthanasia of adults suffering from terminal ailments.[43] Dowbiggin argues that by breaking down prior moral objections to euthanasia and suicide, Ingersoll and Adler enabled others to stretch the definition of euthanasia.[44]

The first attempt to legalise euthanasia took place in the United States, when Henry Hunt introduced legislation into the General Assembly of Ohio in 1906.[45]:614 Hunt did so at the behest of Anna Hall, a wealthy heiress who was a major figure in the euthanasia movement during the early 20th century in the United States. Hall had watched her mother die after an extended battle with liver cancer, and had dedicated herself to ensuring that others would not have to endure the same suffering. Towards this end she engaged in an extensive letter writing campaign, recruited Lurana Sheldon and Maud Ballington Booth, and organised a debate on euthanasia at the annual meeting of the American Humane Association in 1905 – described by Jacob Appel as the first significant public debate on the topic in the 20th century.[45]:614–616

Hunt's bill called for the administration of an anesthetic to bring about a patient's death, so long as the person is of lawful age and sound mind, and was suffering from a fatal injury, an irrevocable illness, or great physical pain. It also required that the case be heard by a physician, required informed consent in front of three witnesses, and required the attendance of three physicians who had to agree that the patient's recovery was impossible. A motion to reject the bill outright was voted down, but the bill failed to pass, 79 to 23.[39]:796[45]:618–619

Along with the Ohio euthanasia proposal, in 1906 Assemblyman Ross Gregory introduced a proposal to permit euthanasia to the Iowa legislature. However, the Iowa legislation was far broader in scope than that offered in Ohio. It allowed for the death of any person of at least ten years of age who suffered from an ailment that would prove fatal and cause extreme pain, should they be of sound mind and express a desire to artificially hasten their death. In addition, it allowed for infants to be euthanised if they were sufficiently deformed, and permitted guardians to request euthanasia on behalf of their wards. The proposed legislation also imposed penalties on physicians who refused to perform euthanasia when requested: a 6–12 month prison term and a fine of between $200 and $1000. The proposal proved to be controversial.[45]:619–621 It engendered considerable debate and failed to pass, having been withdrawn from consideration after being passed to the Committee on Public Health.[45]:623

After 1906 the euthanasia debate reduced in intensity, resurfacing periodically but not returning to the same level of debate until the 1930s in the United Kingdom.[39]:796

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติตามที่นักประวัติศาสตร์ N. D. A. Kemp ต้นกำเนิดของการอภิปรายร่วมสมัยกับการุณยฆาตเริ่มในค.ศ. 1870 [28] การุณยฆาตที่รู้จักยังคง และฝึกฝนนานก่อนวันที่ การุณยฆาตถูกฝึกฝนในกรีซโบราณและโรม: ตัวอย่าง hemlock ถูกจ้างงานว่า hastening เสียชีวิตบนเกาะเกีย เทคนิคงาน ใน Marseilles และโสกราตีสในเอเธนส์ การุณยฆาต ในแง่ของ hastening โดยเจตนาของคนตาย ได้รับการสนับสนุน โดยโสกราตีส เพลโต และผู้อาวุโสในโลกโบราณ ซีนีก้าแม้ Hippocrates เหมือน ได้พูดกับแบบฝึกหัด เขียน "ฉันจะไม่สั่งยายาเสพติดร้ายแรงเพื่อโปรดคน หรือให้คำแนะนำที่อาจทำให้ตาย" (สังเกตมีบางอภิปรายวรรณคดีเกี่ยวกับหรือไม่นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรอบการุณยฆาต) [29] [30] [31]ยุคแรก ๆคำว่า "การุณยฆาต" ในแง่ที่ก่อนหน้านี้สนับสนุนคนพวกเขาตายถูกใช้ครั้งแรก โดยเบคอน Francis (1561-1626) ในงานของเขา การุณยฆาต medica เขาเลือกคำกรีกโบราณ แล้ว ในการทำที่แตกต่างระหว่างกายการุณยฆาต การเตรียมจิตวิญญาณการตาย และการุณยฆาต ดังนั้น ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อทำให้สิ้นชีวิตง่าย และเจ็บ ปวด ในสถานการณ์โดยลดชีวิต ว่า โบราณความหมายของความตายที่กลายมาลำเลียงสาที่อีกครั้งในยุคแรก ๆ สามารถดูได้จากคำจำกัดความของมันในศตวรรษที่ 18 Zedlers Universallexikon:การุณยฆาต: ความอ่อนโยน และสงบตาย ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่เจ็บปวด convulsions คำที่มาจากความตายευ bene ดี และ θανατος mors [32]แนวคิดของการุณยฆาตในแง่ของการบรรเทาอาการการตายจะกลับไปนักประวัติศาสตร์ทางการแพทย์ คาร์ลฟรีดริชไฮน์ริช Marx ที่ดึงความคิดปรัชญาของเบคอน ตาม Marx แพทย์มีหน้าที่ทางศีลธรรม บรรเทาทุกข์ตายให้กำลังใจ สนับสนุน และลดการใช้ยา ดังกล่าวเป็น "บรรเทาความตาย" ผล Zeitgeist ร่วมสมัย แต่ถูกนำมาลงในสารบบความรับผิดชอบครั้งแรกแพทย์ โดย Marx นอกจากนี้ Marx ยังเน้นความแตกต่างระหว่างศาสนศาสตร์ดูแลจิตวิญญาณของผู้ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาพยาบาล โดยแพทย์ [33] [34]การุณยฆาตในสมัยนั้นได้ขอ opposed ในประเพณียิวคริสเตียนเสมอ อไควนัส Thomas ข้ามทั้งสอง และโต้เถียงว่า การปฏิบัติของการุณยฆาต contradicted สัญชาตญาณมนุษย์ของธรรมชาติของการอยู่รอด, [35] เป็นได้ Ranchin รีสฟรนคอยส์ (1565-1641), แพทย์และอาจารย์แพทย์ และ Michael Boudewijns (1601-1681), แพทย์และอาจารย์ [30]: 208 [36] เสียงอื่นโต้เถียงสำหรับการุณยฆาต เช่น Donne จอห์นใน 1624, [37] และการุณยฆาตจะปฏิบัติ ใน 1678, Caspar Questel เด pulvinari morientibus ไม่ใช่ subtrahend, ("บนหมอนซึ่งการตายควรไม่จะปราศจาก"), การประกาศเริ่มอภิปรายในหัวข้อ Questel กล่าวถึงประเพณีต่าง ๆ ที่ถูกจ้างในเวลาเร่งการตายของตาย, (รวมการเอาหมอน ที่ว่าเร่งความตายฉับพลัน), และโต้เถียงกับใช้ ทำการ "เทียบกับกฎหมายของพระเจ้าและธรรมชาติ" [30]: 209-211 นี้มุมมองถูกใช้ร่วมกันหลายคนตาม Spener จาค็อบ Philipp, Veit Riedlin และโยฮันน์จอร์จ Krünitz [30]: 211 แม้ฝ่ายค้าน การุณยฆาตที่จะปฏิบัติต่อ เกี่ยวข้องกับเทคนิคเช่นมีเลือดออก suffocation และเอาคนจากเตียงของพวกเขาจะถูกวางบนพื้นดินเย็น [30]: 211-214Suicide and euthanasia became more accepted during the Age of Enlightenment.[36] Thomas More wrote of euthanasia in Utopia, although it is not clear if More was intending to endorse the practice.[30]:208–209 Other cultures have taken different approaches: for example, in Japan suicide has not traditionally been viewed as a sin, as it is used in cases of honor, and accordingly, the perceptions of euthanasia are different from those in other parts of the world.[38]Beginnings of the contemporary euthanasia debateIn the mid-1800s, the use of morphine to treat "the pains of death" emerged, with John Warren recommending its use in 1848. A similar use of chloroform was revealed by Joseph Bullar in 1866. However, in neither case was it recommended that the use should be to hasten death. In 1870 Samuel Williams, a schoolteacher, initiated the contemporary euthanasia debate through a speech given at the Birmingham Speculative Club in England, which was subsequently published in a one-off publication entitled Essays of the Birmingham Speculative Club, the collected works of a number of members of an amateur philosophical society.[39]:794 Williams' proposal was to use chloroform to deliberately hasten the death of terminally ill patients:The rise of the euthanasia movement in the United States coincided with the so-called Gilded Age, a time of social and technological change that encompassed an "individualistic conservatism that praised laissez-faire economics, scientific method, and rationalism", along with major depressions, industrialisation and conflict between corporations and labor unions.[39]:794 It was also the period in which the modern hospital system was developed, which has been seen as a factor in the emergence of the euthanasia debate.[42]Robert Ingersoll argued for euthanasia, stating in 1894 that where someone is suffering from a terminal illness, such as terminal cancer, they should have a right to end their pain through suicide. Felix Adler offered a similar approach, although, unlike Ingersoll, Adler did not reject religion. In fact, he argued from an Ethical Culture framework. In 1891, Alder argued that those suffering from overwhelming pain should have the right to commit suicide, and, furthermore, that it should be permissible for a doctor to assist – thus making Adler the first "prominent American" to argue for suicide in cases where people were suffering from chronic illness.[43] Both Ingersoll and Adler argued for voluntary euthanasia of adults suffering from terminal ailments.[43] Dowbiggin argues that by breaking down prior moral objections to euthanasia and suicide, Ingersoll and Adler enabled others to stretch the definition of euthanasia.[44]The first attempt to legalise euthanasia took place in the United States, when Henry Hunt introduced legislation into the General Assembly of Ohio in 1906.[45]:614 Hunt did so at the behest of Anna Hall, a wealthy heiress who was a major figure in the euthanasia movement during the early 20th century in the United States. Hall had watched her mother die after an extended battle with liver cancer, and had dedicated herself to ensuring that others would not have to endure the same suffering. Towards this end she engaged in an extensive letter writing campaign, recruited Lurana Sheldon and Maud Ballington Booth, and organised a debate on euthanasia at the annual meeting of the American Humane Association in 1905 – described by Jacob Appel as the first significant public debate on the topic in the 20th century.[45]:614–616Hunt's bill called for the administration of an anesthetic to bring about a patient's death, so long as the person is of lawful age and sound mind, and was suffering from a fatal injury, an irrevocable illness, or great physical pain. It also required that the case be heard by a physician, required informed consent in front of three witnesses, and required the attendance of three physicians who had to agree that the patient's recovery was impossible. A motion to reject the bill outright was voted down, but the bill failed to pass, 79 to 23.[39]:796[45]:618–619Along with the Ohio euthanasia proposal, in 1906 Assemblyman Ross Gregory introduced a proposal to permit euthanasia to the Iowa legislature. However, the Iowa legislation was far broader in scope than that offered in Ohio. It allowed for the death of any person of at least ten years of age who suffered from an ailment that would prove fatal and cause extreme pain, should they be of sound mind and express a desire to artificially hasten their death. In addition, it allowed for infants to be euthanised if they were sufficiently deformed, and permitted guardians to request euthanasia on behalf of their wards. The proposed legislation also imposed penalties on physicians who refused to perform euthanasia when requested: a 6–12 month prison term and a fine of between $200 and $1000. The proposal proved to be controversial.[45]:619–621 It engendered considerable debate and failed to pass, having been withdrawn from consideration after being passed to the Committee on Public Health.[45]:623After 1906 the euthanasia debate reduced in intensity, resurfacing periodically but not returning to the same level of debate until the 1930s in the United Kingdom.[39]:796

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา
ตามประวัติศาสตร์ NDA เคมพ์ที่มาของการอภิปรายร่วมสมัยในนาเซียเริ่มต้นในปี 1870 [28] นาเซียเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการถกเถียงกันและได้รับการฝึกฝนนานก่อนวันที่ นาเซียได้รับการฝึกฝนในกรีกโบราณและโรม: ยกตัวอย่างเช่นก้าวล่วงเข้าไปถูกจ้างมาเป็นวิธีการเร่งการตายบนเกาะ Kea, เทคนิคยังลูกจ้างในมาร์เซย์และโสกราตีสในกรุงเอเธนส์ นาเซียในความรู้สึกของการเร่งเจตนาของการเสียชีวิตของบุคคลที่ได้รับการสนับสนุนจากโสกราตีสเพลโตและเซเนกาผู้สูงอายุในโลกยุคโบราณแม้ว่า Hippocrates ดูเหมือนจะพูดกับการปฏิบัติเขียน "ฉันจะไม่กำหนดยาเสพติดร้ายแรงที่จะโปรด ใครบางคนหรือให้คำแนะนำที่อาจทำให้เกิดการตายของเขา "(สังเกตมีการอภิปรายในวรรณคดีหรือไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ครอบคลุมบางเซีย). [29] [30] [31] ในช่วงเวลาสมัยก่อนคำว่า "นาเซีย" ในการ ความรู้สึกของการสนับสนุนก่อนหน้านี้มีคนที่พวกเขาเสียชีวิตถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกโดยฟรานซิสเบคอน (1561-1626) ในการทำงานของเมดินาเซียเขาเลือกคำภาษากรีกโบราณและในการทำเช่นนั้นที่แตกต่างระหว่างนาเซียตกแต่งภายใน, การเตรียมความพร้อมของจิตวิญญาณของการเสียชีวิตและภายนอกนาเซียซึ่งตั้งใจที่จะทำให้จุดสิ้นสุดของชีวิตง่ายขึ้นและไม่เจ็บปวดใน กรณีพิเศษโดยการร่นระยะชีวิต นั่นหมายโบราณของตายง่ายมาก่อนอีกครั้งในช่วงต้นยุคใหม่สามารถเห็นได้จากความหมายในศตวรรษที่ 18 Zedlers Universallexikon: นาเซีย: ตายมากอ่อนโยนและเงียบสงบที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องชักเจ็บปวด คำที่มาจากευ, ประโยชน์ที่ดีและθανατος, Mors ตาย. [32] แนวคิดของนาเซียในความรู้สึกของการบรรเทากระบวนการของการเสียชีวิตกลับไปถึงประวัติศาสตร์ทางการแพทย์คาร์ลฟรีดริชเฮ็นมาร์กซ์ที่ดึงเบคอนปรัชญา ความคิด ตามที่มาร์กซ์, แพทย์มีหน้าที่ทางศีลธรรมที่จะบรรเทาความทุกข์ทรมานของการเสียชีวิตผ่านการให้กำลังใจสนับสนุนและการลดการใช้ยา ดังกล่าว "บรรเทาความตาย" สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณร่วมสมัย แต่ถูกนำเข้ามาในหลักการของความรับผิดชอบทางการแพทย์เป็นครั้งแรกโดยมาร์กซ์ มาร์กซ์ยังเน้นความแตกต่างระหว่างการดูแลศาสนศาสตร์ของจิตวิญญาณของผู้ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาทางการแพทย์โดยแพทย์. [33] [34] นาเซียในความรู้สึกที่ทันสมัยที่ได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรงเสมอในประเพณีกิจกรรมคริสเตียน โทมัสควีนาไม่เห็นด้วยและเป็นที่ถกเถียงกันว่าการปฏิบัติของนาเซียขัดแย้งสัญชาตญาณของมนุษย์ธรรมชาติของเราของการอยู่รอด [35] เช่นเดียวกับฟรองซัว Ranchin (1565-1641) ซึ่งเป็นแพทย์ชาวฝรั่งเศสและศาสตราจารย์ด้านการแพทย์และไมเคิล Boudewijns (1601-1681) . แพทย์และครูผู้สอน [30]: 208 [36] เสียงอื่น ๆ เถียงนาเซียเช่นจอห์นดอนน์ใน 1624 [37] และนาเซียยังคงได้รับการฝึกฝน ใน 1678, การประกาศของสเปอร์ส Questel เดอ pulvinari morientibus ไม่ใช่ตัวลบ ("บนหมอนที่กำลังจะตายไม่ควรจะถูกลิดรอน") เริ่มต้นการอภิปรายในหัวข้อ Questel อธิบายศุลกากรต่างๆที่มีการใช้ในเวลาเร่งการตายของตาย (รวมถึงการกำจัดอย่างฉับพลันของหมอนซึ่งเชื่อว่าจะช่วยเร่งการตาย) และแย้งกับการใช้งานของพวกเขาเช่นการทำเช่นนั้นก็คือ "ขัดกับกฎหมายของ พระเจ้าและธรรมชาติ "[30]:. 209-211 มุมมองนี้จะใช้ร่วมกันโดยหลายคนที่ตามมารวมทั้งฟิลิปป์ Spener จาคอบ, ซังต์ Riedlin และโยฮันน์เฟรดริกKrünitz [30]. 211 แม้จะมีฝ่ายค้านนาเซียยังคงได้รับการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคดังกล่าว เป็นเลือดหายใจไม่ออกและเอาผู้คนจากเตียงของพวกเขาที่จะอยู่บนพื้นดินเย็น [30]:. 211-214 . การฆ่าตัวตายและนาเซียกลายเป็นที่ได้รับการยอมรับมากขึ้นในช่วงอายุของการตรัสรู้ [36] โทมัสอีกเขียนของนาเซียในยูโทเปียแม้ว่า มันจะไม่ชัดเจนถ้าเพิ่มเติมตั้งใจที่จะรับรองการปฏิบัติ [30]:. 208-209 วัฒนธรรมอื่น ๆ ได้นำวิธีการที่แตกต่างกันตัวอย่างเช่นในประเทศญี่ปุ่นฆ่าตัวตายยังไม่ได้รับการมองว่าเป็นประเพณีบาปขณะที่มันถูกนำมาใช้ในกรณีที่มีเกียรติ และตามการรับรู้ของนาเซียจะแตกต่างจากผู้ที่อยู่ในส่วนอื่น ๆ ของโลก. [38] จุดเริ่มต้นของการอภิปรายนาเซียร่วมสมัยในช่วงกลางปี ​​1800 การใช้มอร์ฟีนในการรักษา "ความเจ็บปวดของการเสียชีวิต" โผล่ออกมากับจอห์น วอร์เรนแนะนำการใช้งานในปี 1848 การใช้งานที่คล้ายกันของคลอโรฟอร์มถูกเปิดเผยโดยโจเซฟ Bullar ใน 1866 แต่ในกรณีที่ไม่เป็นมันแนะนำว่าการใช้ควรจะเร่งการตาย ในปี 1870 ซามูเอลวิลเลียมส์, ครูริเริ่มการอภิปรายนาเซียร่วมสมัยผ่านสุนทรพจน์ที่สโมสรเบอร์มิงแฮมเก็งกำไรในประเทศอังกฤษซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในสิ่งพิมพ์ one-off สิทธิบทความของสโมสรเบอร์มิงแฮมเก็งกำไรที่รวบรวมผลงานของจำนวนของ สมาชิกของสังคมปรัชญามือสมัครเล่น [39]. 794 ข้อเสนอของวิลเลียมส์คือการใช้คลอโรฟอร์มจงใจเร่งการตายของผู้ป่วยที่ป่วยหนัก: การเพิ่มขึ้นของการเคลื่อนไหวนาเซียในประเทศสหรัฐอเมริกาในเวลาใกล้เคียงกับสิ่งที่เรียกว่ายุคทองเวลา การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเทคโนโลยีที่ห้อมล้อม "อนุรักษ์ปัจเจกที่ยกย่องเศรษฐศาสตร์ไม่รู้ไม่ชี้, วิธีการทางวิทยาศาสตร์และ rationalism" พร้อมด้วยความหดหู่ที่สำคัญอุตสาหกรรมและความขัดแย้งระหว่าง บริษัท และสหภาพแรงงาน [39]. 794 มันก็เป็นช่วงเวลา ซึ่งระบบที่ทันสมัยของโรงพยาบาลได้รับการพัฒนาซึ่งได้รับการมองว่าเป็นปัจจัยในการเกิดขึ้นของการอภิปรายนาเซีย. [42] โรเบิร์ต Ingersoll เถียงนาเซียระบุว่าในปี 1894 ที่มีคนเป็นทุกข์จากการป่วยไข้เช่นมะเร็งขั้นสุดท้าย พวกเขาควรมีสิทธิที่จะจบความเจ็บปวดของพวกเขาผ่านการฆ่าตัวตาย เฟลิกซ์แอดเลอร์ที่นำเสนอวิธีการที่คล้ายกันแม้ว่าจะไม่เหมือน Ingersoll แอดเลอร์ไม่ได้ปฏิเสธศาสนา ในความเป็นจริงเขาแย้งจากกรอบจริยธรรมวัฒนธรรม ใน 1891, ต้นไม้ชนิดหนึ่งที่ถกเถียงกันอยู่ว่าผู้ที่ทุกข์ทรมานจากอาการปวดอย่างท่วมท้นควรมีสิทธิที่จะฆ่าตัวตายและนอกจากที่มันควรจะเป็นที่อนุญาตสำหรับแพทย์ให้ความช่วยเหลือ - จึงทำให้แอดเลอร์ครั้งแรก "ที่โดดเด่นของชาวอเมริกัน" เพื่อยืนยันการฆ่าตัวตายในกรณีที่ คนที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยเรื้อรัง. [43] ทั้งสอง Ingersoll และแอดเลอร์เถียงนาเซียความสมัครใจของผู้ใหญ่ที่ทุกข์ทรมานจากโรคขั้ว. [43] Dowbiggin ระบุว่าโดยทำลายลงคัดค้านศีลธรรมก่อนที่จะนาเซียและฆ่าตัวตาย Ingersoll แอดเลอร์และเปิดใช้งานคนอื่น ๆ ที่จะยืด ความหมายของนาเซีย [44]. ความพยายามครั้งแรกที่ออกกฎหมายให้นาเซียที่เกิดขึ้นในประเทศสหรัฐอเมริกาเมื่อเฮนรี่ฮันท์นำกฎหมายเข้าสภานิติบัญญัติของรัฐโอไฮโอในปี 1906 [45]: 614 ล่าทำเช่นนั้นตามคำสั่งของแอนนาฮอลล์ หญิงที่ร่ำรวยซึ่งเป็นตัวเลขที่สำคัญในการเคลื่อนไหวนาเซียในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ในประเทศสหรัฐอเมริกา ฮอลล์ได้ดูแม่ของเธอตายหลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็งขยายตับและอุทิศตัวเองเพื่อสร้างความมั่นใจว่าคนอื่น ๆ จะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเหมือนกัน ในช่วงสุดท้ายที่เธอมีส่วนร่วมในการรณรงค์การเขียนจดหมายที่กว้างขวางนี้ได้รับคัดเลือก Lurana เชลดอนและม็อด Ballington บูธและจัดอภิปรายในนาเซียที่ประชุมประจำปีของสมาคมอเมริกันมีน้ำใจในปี 1905 - อธิบายโดยแตะจาค็อบเป็นครั้งแรกที่การอภิปรายสาธารณะอย่างมีนัยสำคัญ หัวข้อในศตวรรษที่ 20 [45]. 614-616 บิลล่าเรียกว่าการบริหารงานของยาชาเพื่อนำมาเกี่ยวกับการตายของผู้ป่วยตราบใดที่คนที่อยู่ในวัยที่ชอบด้วยกฎหมายและจิตใจเสียงและกำลังทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บที่ร้ายแรง เอาคืนไม่ได้เจ็บป่วยหรือความเจ็บปวดทางกายที่ดี นอกจากนี้ยังต้องว่ากรณีที่จะได้ยินโดยแพทย์ต้องยินยอมในด้านหน้าของพยานสามและต้องเข้าร่วมประชุมในสามของแพทย์ที่จะต้องยอมรับว่าการฟื้นตัวของผู้ป่วยเป็นไปไม่ได้ การเคลื่อนไหวที่จะปฏิเสธการเรียกเก็บเงินทันทีได้รับการโหวตลง แต่การเรียกเก็บเงินจะไม่สามารถผ่านไป 79 23 [39]: 796 [45]: 618-619 พร้อมกับข้อเสนอของนาเซียโอไฮโอในปี 1906 สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเกรกอรี่รอสส์นำมาเสนอให้ อนุญาตให้นาเซียไปยังสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งรัฐไอโอวา อย่างไรก็ตามการออกกฎหมายไอโอวาก็ยังห่างไกลอยู่ในขอบเขตที่กว้างขึ้นกว่าที่เสนอในรัฐโอไฮโอ มันได้รับอนุญาตสำหรับการตายของบุคคลใดบุคคลหนึ่งไม่น้อยกว่าสิบปีของอายุที่รับความเดือดร้อนจากโรคที่จะพิสูจน์ร้ายแรงและทำให้เกิดอาการปวดรุนแรงที่พวกเขาควรจะเป็นเสียงของจิตใจและแสดงความปรารถนาที่จะเร่งเทียมตายของพวกเขา นอกจากนี้ยังได้รับอนุญาตให้ทารกที่จะ euthanised ว่าพวกเขาพอพิการและผู้ปกครองที่ได้รับอนุญาตเพื่อขอนาเซียในนามของหอผู้ป่วยของพวกเขา เสนอกฎหมายยังกำหนดบทลงโทษเกี่ยวกับการแพทย์ที่ปฏิเสธที่จะดำเนินการเมื่อมีการร้องขอนาเซีย: คุก 6-12 เดือนและปรับระหว่าง $ 200 และ $ 1,000 ข้อเสนอที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นความขัดแย้ง [45]. 619-621 มันก่อให้เกิดการถกเถียงกันมากและไม่สามารถผ่านได้รับการถอนตัวออกจากการพิจารณาหลังจากที่ถูกส่งผ่านไปยังคณะกรรมการสาธารณสุข [45]. 623 1906 หลังจากการอภิปรายนาเซียลดลง . เข้ม resurfacing เป็นระยะ ๆ แต่ไม่กลับไปในระดับเดียวกันของการอภิปรายจนถึงช่วงทศวรรษที่ 1930 ในสหราชอาณาจักร [39]: 796

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์
ตามนักประวัติศาสตร์ . . . Kemp , ที่มาของข้อถกเถียงร่วมสมัยในเซียสเริ่มในปี 1870 [ 28 ] การุณยฆาตเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการถกเถียงกันมานาน ก่อนวันที่ การุณยฆาตได้ปฏิบัติในกรีกโบราณและโรม : ตัวอย่างเช่นชนิดหนึ่งถูกนำมาใช้เป็นวิธีการของการเร่งความตายบนเกาะเกีย ,เทคนิคที่ใช้ในมาร์เซลและ Socrates ในเอเธนส์ เซียสในความรู้สึกของการไปเร่งตายของคน ได้รับการสนับสนุนจาก โสเครติส เพลโต และ Seneca , ผู้เฒ่าในโลกโบราณ แต่ Hippocrates ปรากฏที่จะมีการพูดกับการปฏิบัติ การเขียน " ผมจะไม่สั่งยาร้ายแรงเพื่อโปรดคนหรือให้คำแนะนำที่อาจก่อให้เกิดความตาย " ( ซึ่งมีการอภิปรายในวรรณกรรมเกี่ยวกับหรือไม่นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ครอบคลุมการุณยฆาต ) . [ 29 ] [ 30 ] [ 31 ]


สมัยก่อนเวลาคำว่า " การุณยฆาต " ในความรู้สึกของคนก่อนหน้านี้สนับสนุนเช่นที่พวกเขาตายถูกใช้สำหรับ ครั้งแรกโดยฟรานซิส เบคอน ( 1561-1626 ) ในงาน เมดิการุณยฆาต เขาเลือกคำภาษากรีกโบราณนี้และในการทำเช่นนั้น ที่แตกต่างระหว่างภายในการุณยฆาต การเตรียมการของวิญญาณตายและการุณยฆาต ภายนอก ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ปลายของชีวิตได้ง่ายและไม่เจ็บปวด ในสถานการณ์พิเศษ โดยการทำให้ชีวิตที่ความหมายโบราณของตายง่ายมาก่อนอีกครั้งในช่วงต้นยุคใหม่ที่สามารถเห็นได้จากคำนิยามของศตวรรษที่ 18 zedlers universallexikon :

การุณยฆาต : ความตายมากนุ่มและเงียบ ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่มีการชักที่เจ็บปวด คำที่มาจากευ , ดี , ดีและθανατοςมอส , ความตาย [ 32 ]
แนวคิดของเซียสในความรู้สึกของการบรรเทากระบวนการตาย กลับไปที่นักประวัติศาสตร์การแพทย์ , คาร์ล ไฮน์ริชมาร์กซที่วาดบนเบคอนเป็นปรัชญาความคิด ตามที่มาร์กซ์ , แพทย์ มี หน้าที่ทางศีลธรรม บรรเทาความทุกข์ของความตายผ่านทางให้กำลังใจ สนับสนุน และลดการใช้ยา เรื่อง " การบรรเทาของความตาย " สะท้อนให้เห็นถึง zeitgeist ร่วมสมัยแต่มาเป็น Canon แพทย์รับผิดชอบเป็นครั้งแรก โดย มาร์ค มาร์กซ์ยังเน้นความแตกต่างระหว่างการดูแลทางเทววิทยาของจิตวิญญาณของผู้คนที่ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาทางการแพทย์โดยแพทย์ [ 33 ] [ 34 ]

เซียสในความรู้สึกที่ทันสมัยได้เสมอถูกต่อต้านอย่างรุนแรงใน judeo คริสเตียนประเพณีโทมัส อควีนาสตรงข้ามทั้งสอง และแย้งว่า การปฏิบัติของเซียสแย้งสัญชาตญาณธรรมชาติของมนุษย์ของการอยู่รอด [ 35 ] ทำไมฟร ranchin ( 1565 – 1641 ) แพทย์ชาวฝรั่งเศสและศาสตราจารย์ของยา และ ไมเคิล boudewijns ( 1601 ) 1545 ) , แพทย์ และอาจารย์ [ 30 ] : 208 [ 36 ] เสียงอื่น ๆ เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับเซียส เช่นจอห์นดอนน์ใน 1624 [ 37 ] และการุณยฆาตต่อไปจะฝึก .ในรายได้ , สิ่งพิมพ์ของคาสปาร์ questel de pulvinari morientibus ไม่ subtrahend ( " บนหมอนที่ตายไม่ควรกีดกัน " ) , เริ่มต้นการอภิปรายในหัวข้อ questel อธิบายศุลกากรต่างๆ ซึ่งใช้ในเวลาเร่งความตายของ ( รวมถึงการกำจัดอย่างฉับพลันของหมอน ซึ่งเชื่อกันว่าเร่งความตาย ) และโต้เถียงกับการใช้ของพวกเขาเป็นทำเพื่อ " ต่อต้านกฎหมายของพระเจ้าและธรรมชาติ " [ 30 ] : 209 – 211 มุมมองนี้ถูกใช้ร่วมกันโดยหลายคนที่ตามมา รวมถึง ฟิลิปป์ จาคอบ spener ไฟท์ riedlin โยฮันน์ จอร์จ เคอา , และคณะ nitz [ 30 ] : 211 แม้ฝ่ายค้านเซียสยังคงเป็นวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเทคนิค เช่น เลือดออก , หายใจไม่ออก และเอาคนออกจากเตียงถูกวางไว้บนพื้นเย็น [ 30 ] : 211 – 214

การุณยฆาตและฆ่าตัวตายก็ยิ่งได้รับการยอมรับในระหว่างอายุของการตรัสรู้ [ 36 ] โทมัส มอร์เขียนของเซียสใน Utopia , แม้ว่าจะไม่ชัดเจน ถ้าตั้งใจที่จะสนับสนุนการปฏิบัติ [ 30 ] : 208 - 209 วัฒนธรรมอื่น ๆ มีวิธีการที่แตกต่างกัน เช่น ในญี่ปุ่นฆ่าตัวตายไม่ได้มักจะมองว่าเป็น บาป มันใช้ในกรณีของเกียรติ และตามการรับรู้ของขนาดที่แตกต่างจากผู้ที่อยู่ในส่วนอื่น ๆของโลก . [ 38 ]

เริ่มต้นที่ร่วมสมัยการุณยฆาตอภิปราย
ในกลาง - 1800 , การใช้มอร์ฟีนเพื่อรักษา " ความเจ็บปวดของความตาย " เกิด ขึ้น กับ จอห์น วอร์เรน แนะนำการใช้ใน 1848 . การใช้งานที่คล้ายกันของคลอโรฟอร์ม ถูกเปิดเผยโดย โจเซฟ bullar ในปี 1866 . อย่างไรก็ตามไม่ใช่กรณีมันแนะนำให้ใช้ควรรีบตาย ในปี 1870 ซามูเอล วิลเลี่ยม คุณครูเริ่มอภิปรายการุณยฆาตร่วมสมัยผ่านคำพูดจากเบอร์มิงแฮมเก็งสโมสรในอังกฤษซึ่งต่อมาได้ตีพิมพ์ในสิ่งพิมพ์ทั้งเรื่องบทความของคลับเก็งเบอร์มิงแฮมรวบรวมผลงานของสมาชิกของสมาคมปรัชญาสมัครเล่น [ 39 ] : ข้อเสนอ 794 Williams ' คือใช้คลอโรฟอร์มจงใจเร่งตายของผู้ป่วยระยะสุดท้าย :

การเพิ่มขึ้นของการุณยฆาตเคลื่อนไหวในสหรัฐอเมริกา ประจวบเหมาะกับยุคทองที่เรียกว่า ,เวลาของสังคมและการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่ encompassed " ปัจเจกอนุรักษนิยมที่ยกย่องเศรษฐศาสตร์ แฟร์ Laissez วิธีทางวิทยาศาสตร์และเหตุผล " พร้อมด้วยทะเลใหญ่ อุตสาหกรรม และความขัดแย้งระหว่างสหภาพแรงงานและองค์กรแรงงาน [ 39 ] : มันก็เป็นระยะเวลาที่ระบบโรงพยาบาลสมัยใหม่ถูกพัฒนาซึ่งถูกมองว่าเป็นปัจจัยในการเกิดขึ้นของการุณยฆาตอภิปราย [ 42 ]

โรเบิร์ต Ingersoll เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับขนาดที่ระบุใน 1894 ที่คนทุกข์ทรมานจากอาการป่วยระยะสุดท้าย เช่น มะเร็งระยะสุดท้าย พวกเขาควรมีสิทธิที่จะยุติความเจ็บปวดของพวกเขาผ่านการฆ่าตัวตาย เฟลิกซ์แอดเลอร์เสนอแนวทางที่คล้ายกัน แต่แตกต่างจาก Ingersoll , Adler ไม่ได้ปฏิเสธศาสนา ในความเป็นจริงเขาแย้งจากกรอบวัฒนธรรมจริยธรรม 1891 Alder ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าบรรดาทุกข์จากความเจ็บปวดท่วมท้นควรมีสิทธิที่จะฆ่าตัวตาย และยิ่งกว่านั้น มันควรจะได้รับอนุญาตให้หมอช่วย–ทำให้แอดเลอร์แรก " อเมริกันชื่อดัง " ยืนยันการฆ่าตัวตายในกรณีที่คนทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยเรื้อรัง[ 43 ] ทั้ง Ingersoll แอดเลอร์เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับเซียสและความสมัครใจของผู้ใหญ่ที่ทุกข์ทรมานจากโรค terminal [ 43 ] dowbiggin แย้งว่า โดยทำลายลงก่อน และศีลธรรมจะช่วยให้ฆ่าตัวตาย และเปิดใช้งานคนอื่น ๆที่จะยืด Ingersoll แอดเลอร์ นิยามของเซียส [ 44 ]

ความพยายามครั้งแรกที่จะ legalise การุณยฆาตเอาสถานที่ในสหรัฐอเมริกา ,