Making mistakes is a natural part o

Making mistakes is a natural part of life, since learning from them helps us to progress. My love for speed started while I was a young girl. I enjoyed watching car races and was fond of playing car speeding games, unlike other girls my age who had a passion for dolls. When my dad noticed my interest, he would take me to the rally competition each year.

Five months after my dad’s funeral, I decided to take his 504 Peugeot for a ride. After I had done about 3 miles from home, I pressed on the gas pedal to the far end, shifting gears at an interval of 5 seconds. For a while it felt awesome, but I was starting to get scared, and when the speed approached the 87 mph mark, I could see a grave sign blinking on the dashboard.

A dark cloud covered the sky, and for seconds there was a pin drop silence. I drove past a red light at a crossroad, and from the passenger window I could see a trailer driving towards me. My head hit hard on the steering wheel and the shards of broken glass spewed in all direction. From a distance, I could hear the ambulance siren and a male voice that kept repeating the words “you are going to be alright, hold on, we are almost there”. My whole body was numb, and at some point I thought was dying.

Yes, I still love fast cars and cool stunts performed by great drivers, but I chose to be on the spectator side of it all. I fully recovered after 15 months, but I will never forget that deadly ordeal that almost took my life. Observing speed limits and traffic lights have become a compulsory routine to my driving.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ธรรมชาติเนื่องจากเรียนรู้จากพวกเขาช่วยให้เราเจริญก้าวหน้า ความรักของฉันสำหรับความเร็วเริ่มต้นในขณะที่ผมสาว ฉันชอบดูแข่งรถ และก็ชอบเล่นรถเพิ่มเกม ต่างจากหญิงอื่นอายุของฉันที่มีความรักสำหรับตุ๊กตา เมื่อพ่อของฉันสังเกตเห็นดอกเบี้ยของฉัน เขาจะพาฉันไปแข่งขันแรลลี่แต่ละปีห้าเดือนหลังจากงานศพของพ่อของฉัน ฉันตัดสินใจที่จะใช้ของเปอโยต์ 504 สำหรับนั่ง หลังจากที่ผมทำประมาณ 3 ไมล์จากบ้าน ฉันกดบนคันท้ายไกล ขยับเกียร์ในช่วงเวลา 5 วินาที ในขณะนั้นรู้สึกกลัว แต่ฉันกำลังเริ่มจะกลัว และเมื่อความเร็วในการประดับเครื่องหมายความเร็ว 87 ฉันสามารถเห็นสัญญาณภัยกะพริบในแดชบอร์ดเมฆดำปกคลุมท้องฟ้า และวินาที มีขาปล่อยเงียบ ผมขับรถผ่านไฟแดงที่ครอสโรดเป็น และจากหน้าต่างผู้โดยสาร สามารถเห็นรถพ่วงขับต่อฉัน หัวของฉันตีหนักบนพวงมาลัยและเศษภาชนะของ spewed ในแก้ว จากระยะไกล ฉันสามารถได้ยินไซเรนรถพยาบาลและเสียงผู้ชายที่เก็บซ้ำคำ "คุณจะไปได้ครับ เก็บ เรามีเกือบ" ร่างกายของฉันทั้งหมดคือ numb และในบางจุดที่ผมคิดว่า กำลังตายใช่ ฉันยังรักรถอย่างรวดเร็วและดำเนินการ โดยโปรแกรมควบคุมดี stunts เย็น แต่ฉันเลือกที่จะเป็นทางด้านการแข่งขันของทุก ผมกู้คืนหลังจาก 15 เดือนเต็ม แต่ฉันไม่เคยจะลืมการทรมานที่ร้ายแรงที่เกือบจะเอาชีวิต สังเกตขีดจำกัดความเร็วและสัญญาณไฟจราจรได้กลายเป็น ชุดคำสั่งบังคับให้ฉันขับรถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของชีวิตตั้งแต่การเรียนรู้จากพวกเขาช่วยให้เรามีความคืบหน้า ความรักของฉันสำหรับความเร็วเริ่มต้นในขณะที่ผมเป็นเด็กสาว ผมชอบดูการแข่งรถและรักการเล่นเกมรถเร่งไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ อายุของฉันที่มีความหลงใหลในตุ๊กตา เมื่อพ่อของฉันสังเกตเห็นความสนใจของผมเขาจะพาฉันไปที่การแข่งขันแรลลี่ในแต่ละปี. ห้าเดือนหลังจากงานศพพ่อของฉันฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลา 504 เปอโยต์ของเขาสำหรับการนั่ง หลังจากที่ผมเคยทำมาประมาณ 3 ไมล์จากบ้านผมกดคันเร่งลงไปที่ปลายสุดขยับเกียร์ในช่วงเวลา 5 วินาที สำหรับในขณะที่มันให้ความรู้สึกที่น่ากลัว แต่ผมก็เริ่มที่จะได้รับกลัวและเมื่อความเร็วเข้าหาเครื่องหมายไมล์ต่อชั่วโมง 87, ฉันจะได้เห็นป้ายหลุมฝังศพกระพริบบนแดชบอร์ด. ก้อนเมฆสีดำปกคลุมท้องฟ้าและวินาทีมีขา วางความเงียบ ผมขับรถผ่านแสงสีแดงที่ทางแยกและจากหน้าต่างผู้โดยสารฉันจะได้เห็นรถพ่วงที่ขับรถมาหาผม หัวของฉันผลกระทบอย่างหนักบนพวงมาลัยและเศษแก้วแตกพ่นในทุกทิศทาง จากระยะทางที่ผมจะได้ยินเสียงไซเรนรถพยาบาลและเสียงผู้ชายที่ทำให้การทำซ้ำคำว่า "คุณจะไม่เป็นไร, ยึดมั่นในเราเกือบจะมี" ร่างกายของฉันคือชาและบางจุดที่ผมคิดว่ากำลังจะตาย. ใช่ฉันยังคงรักรถเร็วและกลวิธีเย็นดำเนินการโดยคนขับรถที่ดี แต่ฉันเลือกที่จะเป็นทางด้านผู้ชมของมันทั้งหมด ผมฟื้นตัวเต็มที่หลังจาก 15 เดือน แต่ฉันจะไม่ลืมความเจ็บปวดที่ร้ายแรงที่เกือบจะเอาชีวิตของฉัน การสังเกตการ จำกัด ความเร็วและสัญญาณไฟจราจรได้กลายเป็นกิจวัตรประจำภาคบังคับกับการขับรถของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความผิดพลาดเป็นธรรมชาติของชีวิต เพราะการเรียนรู้จากพวกเขาช่วยให้เราเพื่อความก้าวหน้า ความรักของฉันสำหรับความเร็วเริ่มต้นในขณะที่ฉันเป็นสาว ผมชอบดูแข่งรถ และชอบเล่นรถซิ่งเกม ซึ่งแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆของฉันอายุที่หลงใหลในตุ๊กตา เมื่อพ่อผมสังเกตเห็นความสนใจของผม เขาจะพาฉันไปที่การชุมนุมการแข่งขันแต่ละปี

ห้าเดือนหลังจากงานศพของพ่อฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลาของเขาแต่เปอโยต์สำหรับขี่ หลังจากที่ผมทำประมาณ 3 ไมล์จากบ้าน ผมกดคันเร่งให้สุดไกล เปลี่ยนเกียร์ในช่วง 5 วินาที สักพักก็รู้สึกว่าน่ากลัว แต่ฉันก็เริ่มกลัว และเมื่อความเร็วเข้าหา 87 mph มาร์ค ผมจะเห็นป้ายหลุมศพกระพริบบนหน้าปัด

เมฆดำปกคลุมท้องฟ้าและวินาที มีพินทิ้งความเงียบ ผมขับรถผ่านไฟแดงตรงทางแยก และจากหน้าต่างผู้โดยสาร ฉันได้เห็นรถพ่วงที่ขับไปยังฉัน หัวของฉันกระแทกอย่างหนักบนพวงมาลัย และเศษแก้วแตก spewed ในทุกทิศทาง จากระยะทางที่ผมจะได้ยินเสียงไซเรนรถพยาบาลและเสียงชายที่เอาแต่พูด " คุณจะไม่เป็นไร เดี๋ยวก่อนเราเกือบถึงแล้ว " ร่างกายของฉันรู้สึกชา และในบางจุดที่ฉันคิดว่ากำลังจะตาย

ครับ ผมยังคงรักรถยนต์อย่างรวดเร็วและ stunts เย็นโดยไดรเวอร์มาก แต่ผมเลือกที่จะอยู่ที่ด้านข้างของมันทั้งหมด ผมหายดีแล้วหลังจาก 15 เดือน แต่ผมจะไม่ลืมว่าอุปสรรคที่ร้ายแรงเกือบจะเอาชีวิตฉันขีดจำกัดความเร็วการสังเกตและสัญญาณไฟจราจรได้กลายเป็นรูทีนบังคับให้ขับรถของฉัน