The story begins by introducing the

The story begins by introducing the reader to a computer-controlled house that cooks, cleans, and takes care of virtually every need that a well-to-do United States family could be assumed to have. The reader enters the text on the morning of August 4, 2026, and follows the house through some of the daily tasks that it performs as it prepares its inhabitants for a day of work. At first, it is not apparent that anything is wrong, but eventually it becomes clear that the residents of the house are not present and that the house is empty. While no direct explanation of the nonexistence of the family is produced, the silhouettes of a woman, a man, two children, and their play ball are described as having been burnt into one side of the house, implying that they were all incinerated by the thermal flash of possibly a nuclear weapon.

The house is described as standing amidst the ruins of a city; the leveled urban area is described briefly as emitting a "radioactive glow".[1] The house is the only thing left standing, and continues to perform its duties, unaware that the family is gone. At one point, further insight into the demise of the family is given when a tape recorder within the house recites a poem by Sara Teasdale called "There Will Come Soft Rains". The poem describes how the Earth's other living things, and implicitly nature as a whole, are unaffected by an event of human extinction that has occurred as the result of an unnamed disaster.

At ten o'clock p.m., the house is finally destroyed as well when a gust of wind blows a tree branch through the kitchen window, spilling cleaning solvent on the stove and causing a fire to break out. The house warns the family to get out of the building and tries shutting doors to limit the spread. The house also attempts to fight the fire, but its water reservoirs have been depleted after numerous days of cooking and cleaning without replenishment. The house burns to the ground except for one wall, which continues to give the time and date the following morning.

In the original Collier's story, the story's events take place in a deserted house in the city of Allendale, California,[2] on April 28, 1985 (a year changed to 2026 in later printings). The title and motif of the story, as outlined above, comes from Sara Teasdale's 1920 poem, "There Will Come Soft Rains", which had a post-apocalyptic setting inspired by World War I. The imagery of the poem is echoed and expanded in the story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวเริ่มต้น ด้วยการแนะนำผู้อ่านไปบ้านที่ควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์ ที่พ่อครัว ทำความสะอาด ดูแลของจริงต้องที่ครอบครัวสหรัฐอเมริกา well-to-do อาจจะสมมติให้มี ผู้อ่านป้อนข้อความในตอนเช้าของเดือน 4 สิงหาคม 2026 และตามบ้านเกี่ยวกับงานประจำวันที่ทำเป็นจะเตรียมคนของวันงาน ครั้งแรก มันไม่ได้ชัดเจนว่า สิ่งใดไม่ถูกต้อง แต่ในที่สุดเป็นที่ชัดเจนว่า ชาวบ้านอยู่ และบ้านเปล่า ในขณะผลิตไม่อธิบายตรง nonexistence ตระกูล silhouettes ผู้หญิง ชาย เด็ก 2 คน และลูกเล่นของพวกเขาถูกกำหนดเป็นไม่ถูกเผาเป็นด้านหนึ่งของบ้าน หน้าที่ที่พวกเขาได้ทั้งหมด incinerated โดยแฟลชร้อนของอาวุธนิวเคลียร์อาจบ้านคืออธิบายว่า ยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของเมือง เมือง leveled จะอธิบายสั้น ๆ ว่าเปล่ง "โกลว์กัมมันตรังสี" [1] บ้านเป็นสิ่งเดียวที่เหลือยืน และยังทำหน้าที่ของ ไม่รู้ตัวว่าครอบครัวหายไป จุดหนึ่ง ต่อไปเป็นลูกของครอบครัวให้เมื่อเทปบันทึกเสียงภายในบ้าน recites บาท โดยซารา Teasdale เรียกว่า "มีจะมานุ่มฝนตก" กลอนอธิบายว่า โลกของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ และธรรมชาติทั้งหมด มีผลกระทบจากเหตุการณ์สูญพันธุ์มนุษย์ที่เกิดเป็นผลของภัยพิบัติที่มา นัยที่สิบโมงน. บ้านถูกสุดท้ายทำลายเช่นเมื่อ gust ของลมพัดกิ่งไม้ผ่านหน้าต่างห้องครัว ตัวทำละลายทำความสะอาดเตาออก และก่อให้เกิดไฟจะแบ่งออก บ้านเตือนครอบครัวที่จะได้รับประโยชน์จากอาคาร และพยายามปิดประตูเพื่อจำกัดการแพร่กระจาย บ้านยังพยายามต่อสู้ไฟ แต่มีการพร่องของอ่างเก็บน้ำหลังจากทำอาหาร และทำความสะอาดโดยไม่ต้องเติมมากมายวันนั้น บ้านไหม้ไปพื้นดินยกเว้นผนังหนึ่ง ซึ่งยังให้เวลา และวันในเช้าวันต่อไปนี้ในเดิมกำลังขุดถ่านหินของเรื่อง เหตุการณ์ของเรื่องเกิดขึ้นในบ้านร้างในตัวเมืองของ Allendale แคลิฟอร์เนีย, [2] บน 28 เมษายน 1985 (ปีเปลี่ยน 2026 ในสิ่งพิมพ์ในภายหลัง) ชื่อเรื่องและสาระสำคัญของเรื่อง ตามที่ระบุไว้ข้างต้น มาจากกลอน 1920 ซารา Teasdale "มีจะมานุ่มฝนตก" ซึ่งมีการหลังพยากรณ์การบันดาลใจสงครามโลก ภาพของกลอนได้พูดย้ำ และขยายในเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยการแนะนำผู้อ่านไปที่บ้านคอมพิวเตอร์ควบคุมที่พ่อครัวและแม่ครัวทำความสะอาดและดูแลแทบทุกความต้องการที่ดีที่ต้องทำในครอบครัวสหรัฐอเมริกาอาจจะคิดว่าจะมี อ่านข้อความเข้ามาในตอนเช้าของเดือนสิงหาคม 4, 2026 และตามบ้านผ่านบางส่วนของงานประจำวันที่จะดำเนินการในขณะที่มันเตรียมที่อยู่อาศัยสำหรับวันของการทำงาน ตอนแรกก็ไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าอะไรเป็นสิ่งที่ผิด แต่ในที่สุดก็เป็นที่ชัดเจนว่าอาศัยอยู่ในบ้านที่ไม่ได้ในปัจจุบันและที่บ้านเป็นที่ว่างเปล่า ในขณะที่ไม่มีคำอธิบายโดยตรงของ nonexistence ของครอบครัวที่ผลิตเงาของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชายคนหนึ่งลูกสองคนและลูกเล่นของพวกเขาจะมีคำอธิบายว่ามีการถูกไฟไหม้เป็นหนึ่งด้านข้างของบ้านหมายความว่าพวกเขาถูกเผาโดย . ความร้อนของแฟลชอาจจะเป็นอาวุธนิวเคลียร์บ้านอธิบายว่ายืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของเมืองนั้น แนวเขตเมืองมีการอธิบายสั้น ๆ เปล่ง "เรืองแสงของสารกัมมันตรังสี". [1] บ้านหลังนี้เป็นสิ่งเดียวที่เหลือยืนและยังคงปฏิบัติหน้าที่ของตนไม่ทราบว่าครอบครัวจะหายไป จนถึงจุดหนึ่งลึกเข้าไปอีกการตายของคนในครอบครัวจะได้รับเมื่อบันทึกเทปภายในบ้านท่องบทกวีของซาร่า Teasdale ที่เรียกว่า "มีจะมาฝนซอฟท์" บทกวีอธิบายว่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ของโลกและธรรมชาติโดยปริยายโดยรวมได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์การสูญพันธุ์ของมนุษย์ที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากภัยพิบัติที่ไม่มีชื่อ. ที่ 10:00 บ้านถูกทำลายในที่สุดเช่นกัน เมื่อลมพัดพัดกิ่งไม้ผ่านหน้าต่างห้องครัว spilling ทำความสะอาดตัวทำละลายบนเตาและก่อให้เกิดไฟไหม้ที่จะทำลายออก บ้านเตือนครอบครัวที่จะได้รับการออกของอาคารและพยายามปิดประตูที่จะ จำกัด การแพร่กระจาย บ้านยังมีความพยายามที่จะต่อสู้กับไฟ แต่แหล่งน้ำที่ได้รับหมดลงหลังจากที่หลายวันของการปรุงอาหารและการทำความสะอาดโดยไม่ต้องเติมเต็ม บ้านไหม้ลงไปที่พื้นยกเว้นผนังด้านหนึ่งซึ่งยังคงที่จะให้เวลาและวันที่ในเช้าวันรุ่ง. ในเรื่องเดิมถ่านหินของเหตุการณ์ของเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านร้างในเมืองอัลเลนเด, California, [2] ใน 28 เมษายน 1985 (ปี 2026 เปลี่ยนไปในสิ่งพิมพ์ในภายหลัง) ชื่อและบรรทัดฐานของเรื่องที่ระบุไว้ข้างต้นมาจากซาร่า Teasdale 1920 บทกวี "มีจะมาฝนซอฟท์" ซึ่งมีการตั้งค่าที่โพสต์สันทรายแรงบันดาลใจจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งภาพของบทกวีที่มีการสะท้อนและการขยายตัวใน เรื่องราว.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยการแนะนำให้อ่านเป็นเครื่องบ้าน ทำอาหาร ทำความสะอาด และดูแลแทบทุกต้องการครอบครัวที่สหรัฐอเมริกา ที่ร่ำรวยอาจจะถือว่ามี อ่านเข้าไปในข้อความในเช้าวันที่ 4 สิงหาคม 2569 และตามบ้านผ่านบางส่วนของงานทุกวัน มันแสดงเป็นเตรียมความพร้อมของประชากรสำหรับวันงาน ที่แรกมันไม่ได้ชัดเจนว่าอะไรคือผิด แต่ในที่สุดมันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่า ผู้อยู่อาศัยในบ้านไม่ได้เป็นปัจจุบันและที่บ้านว่างเปล่า ในขณะที่ไม่มีคำอธิบายโดยตรงของการขาดของครอบครัวผลิต silhouettes ของผู้หญิง ผู้ชาย เด็ก สอง และเล่นบอลเป็น อธิบายว่า มีการเผาลงในด้านหนึ่งของบ้านหมายความว่าพวกเขาทั้งหมดถูกเผาโดยความร้อน แฟลชอาจจะอาวุธนิวเคลียร์

บ้านอธิบายยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของเมือง ระดับพื้นที่เมืองอธิบายสั้น ๆที่เปล่ง " เรืองแสง " กัมมันตรังสี [ 1 ] บ้านเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ และยังคงทำหน้าที่ของมัน , ไม่รู้ว่าครอบครัวไปแล้ว ที่จุดหนึ่งข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติมในการตายของครอบครัวจะได้รับเมื่อเทปบันทึกเสียง ภายในบ้านท่องบทกวีของซาร่าทีสเดล เรียกว่า " ก็นุ่มชุ่ม " กลอนที่อธิบายถึงวิธีการของโลกและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ , โดยปริยาย ลักษณะโดยรวมจะได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์การสูญพันธุ์ของมนุษย์ที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากภัยพิบัติที่ไม่มีชื่อ

เวลา 10 โมงทุ่มบ้านก็ถูกทำลายเช่นกันเมื่อกระโชกของลมพัดกิ่งไม้ทางหน้าต่างห้องครัวหกน้ำยาทำความสะอาดบนเตาและก่อให้เกิดไฟแตกออก บ้านเตือนครอบครัวออกไปจากตึก และพยายามปิดประตูเพื่อจำกัดการแพร่กระจาย บ้านหลังนี้ยังพยายามที่จะต่อสู้กับไฟแต่แหล่งน้ำของมันได้รับหมดลงหลังจากที่หลายวันของการทำอาหารและทำความสะอาดโดยไม่มีการเติม . บ้านถูกไฟไหม้ ยกเว้นผนังหนึ่ง ซึ่งยังคงให้วันที่และเวลาเช้าต่อไป

ในเรื่องเดิม คอลเลียร์ , เหตุการณ์ของเรื่องเกิดขึ้นในบ้านร้างในเมือง Allendale , แคลิฟอร์เนีย , [ 2 ] ในวันที่ 28 เมษายน1985 ( ปีเปลี่ยน 2026 ในสิ่งพิมพ์ในภายหลัง ) ชื่อเรื่องและบรรทัดฐานของเรื่อง ตามที่ระบุข้างต้น มาจาก ซาร่า ทีสเดล 1920 บทกวี " ก็นุ่มฝนตก " ซึ่งมีการโพสต์สันทรายจากสงครามโลกครั้งที่ จินตภาพของบทกวีสะท้อนและขยายในเรื่อง