Up to and during the Middle Ages, w

Up to and during the Middle Ages, weddings were considered family/community affairs. The only thing needed to create a marriage was for both partners to state their consent to take one another as spouses. Witnesses were not always necessary, nor were the presence of the clergy. In Italy, for example, the marriage was divided into three parts. The first portion consisted of the families of the groom and bride drawing up the papers. The bride didn't even have to be there for that. The second, the betrothal, was legally binding and may or may not have involved consummation. At this celebration, the couple exchanged gifts (a ring, a piece of fruit, etc.), clasped hands and exchanged a kiss. The "vows" could be a simple as, "Will you marry me?" "I will." The third part of the wedding, which could occur several years after the betrothal, was the removal of the bride to the groom's home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึง และใน ระหว่างยุคกลาง งานแต่งงานก็ถือว่ากิจการครอบครัว/ชุมชน สิ่งเดียวที่จำเป็นในการสร้างแต่งงานสำหรับคู่ที่จะได้รับความยินยอมของพวกเขาจะใช้กันเป็นผัวเมียกันได้ พยานไม่จำเป็น หรือไม่ก็อาศัยพระสงฆ์ ในอิตาลี ตัวอย่าง การแต่งงานถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนแรกประกอบด้วยครอบครัวของเจ้าบ่าวและเจ้าสาววาดค่าเอกสาร เจ้าสาวไม่ได้จะมีการ ที่สอง betrothal ถูกผูกมัดตามกฎหมาย และอาจ หรืออาจไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง consummation ในงานเฉลิมฉลอง คู่แลกของขวัญ (แหวน ชิ้นส่วนของผลไม้ ฯลฯ), clasped มือ และแลกจูบกัน อาจง่ายเป็น "ว่า" "จะคุณแต่งงาน กับฉันหรือ" "ฉันจะ" ส่วนสามของงานแต่งงาน ซึ่งอาจเกิดขึ้นหลายปีหลังจาก betrothal ไม่เอาเจ้าสาวไปที่บ้านของเจ้าบ่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขึ้นไปและในช่วงยุคกลางงานแต่งงานได้รับการพิจารณาในครอบครัว / ชุมชนของกิจการ สิ่งเดียวที่จำเป็นในการสร้างการแต่งงานที่ถูกสำหรับทั้งคู่ที่จะระบุได้รับความยินยอมของพวกเขาที่จะใช้อีกคนหนึ่งที่เป็นคู่สมรส พยานก็ไม่จำเป็นเสมอหรือมีการปรากฏตัวของพระสงฆ์ ในอิตาลีเช่นการแต่งงานถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนแรกประกอบด้วยครอบครัวของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวร่างเอกสาร เจ้าสาวไม่ได้มีที่จะมีที่ ที่สองหมั้นที่ถูกต้องตามกฎหมายและมีผลผูกพันหรืออาจจะไม่ได้มีความสมบูรณ์ที่เกี่ยวข้อง ในการเฉลิมฉลองนี้ทั้งคู่แลกของขวัญ (แหวนชิ้นส่วนของผลไม้และอื่น ๆ ) มือประสานและแลกเปลี่ยนจูบ ว่า "คำสาบาน" อาจจะเป็นง่ายๆเป็น "คุณจะแต่งงานกับฉัน?" "ฉันจะ." ส่วนที่สามของการจัดงานแต่งงานที่อาจเกิดขึ้นหลายปีหลังจากหมั้นเป็นการกำจัดของเจ้าสาวที่บ้านของเจ้าบ่าวที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นและในช่วงยุคกลาง งานแต่งงาน ถือว่าเป็นครอบครัว / ชุมชนสัมพันธ์ . สิ่งเดียวที่จำเป็นในการสร้างการแต่งงานสำหรับคู่ค้าทั้งรัฐ ยินยอมที่จะใช้คนอื่นเป็นคู่สมรส พยานไม่ได้เสมอที่จำเป็น หรือการแสดงตนของพระสงฆ์ ในอิตาลี , ตัวอย่างเช่น , การแต่งงานที่ถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนส่วนแรกคือ ครอบครัวของเจ้าสาวและเจ้าบ่าววาดขึ้นเอกสาร เจ้าสาวไม่ต้องมีหรอก ที่สอง , หมั้น , ถูกผูกพันตามกฎหมายและอาจหรืออาจไม่ได้เกี่ยวข้องกับความบริบูรณ์ . ที่งานฉลองนี้ ทั้งคู่แลกของขวัญ ( แหวน , ชิ้นส่วนของผลไม้ ฯลฯ ) , ประสานมือแลกจูบ " สาบาน " อาจจะเป็นง่ายๆเป็น" คุณจะแต่งงานกับผม ? " ผมจะ . . . " ส่วนที่สามของการแต่งงาน ซึ่งอาจเกิดขึ้นหลายปีหลังจากการหมั้นหมาย คือการกำจัดของเจ้าสาวไปบ้านเจ้าบ่าวค่ะ