Gui Wan froze on the spot, her face

Gui Wan froze on the spot, her face struck with heat, she reaches up to touch her face, it was tears, tears had unknowingly rolled down her face, she helps the Empress up, gently asking her: “Is it worth it?”

The Empress smiles, she does not answer, such smile so desolate, carrying such beautiful despair, making it unbearable for one to refuse her request.

******

Gui Wan walks out from the Empress’ place, a multitude of feelings surging up, feeling as though her reasoning is no longer coming from her head, that smile of the Empress lingers in her heart. Having walked out if the Empress’ palace, she was surprised to see the Emperor waiting outside, the Emperor’s brows were furrowed, pacing back and forth indecisively.

Stopping in her tracks, she takes a few steps back, Gui Wan leans against the entrance of the hall, carefully observing the Emperor’s movements, the Emperor appears to be in a difficult position, dark clouds overcasting his face of handsome elegance.

The Emperor was acting heavily indecisive outside the hall, watching as he constantly paces back and forth, Gui Wan was also feeling a little tense, wishing that he would at least walk into the big hall, and comfort the Empress for once, then the Empress would not be in such despair.

Within this peaceful courtyard of the palace, the time passes by little by little, in the end the Emperor did not set foot into the Empress’ palace. Gui Wan grew anxious whilst waiting, thinking that the Empress would also be waiting within that large, lonely hall, flames of agitation grew in her heart.

The Emperor finally sets foot on the steps, making his way up, Gui Wan’s heart was put at ease, perhaps a tragic fate has been saved, just when she was secretly rejoicing, an eunuch hurriedly runs in, calling out: “Your majesty, your majesty……” The Emperor looks back, his footsteps coming to a halt, the eunuch comes close, whispering into the ear of the Emperor, the Emperor’s face immediately shows a look of shock, with a turn of his body, he walks down the steps, leaving without even looking back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุย Wan แช่แข็งในจุดที่ใบหน้าของเธอหลงกับความร้อนเธอถึงขึ้นไปสัมผัสใบหน้าของเธอก็คือน้ำตาน้ำตาได้รีดไม่รู้ลงบนใบหน้าของเธอจะช่วยให้คุณหญิงขึ้นเบา ๆ ขอให้เธอ: "มันคุ้มค่า" รอยยิ้มคุณหญิงเธอไม่ตอบยิ้มรกร้างดังกล่าวจึงถือความสิ้นหวังที่สวยงามเช่นนี้ทำให้มันทนไม่ได้ที่ใครจะปฏิเสธคำขอของเธอ. ****** กุยวานเดินออกจากสถานที่ดิเอ็มเพรส "ความหลากหลายของความรู้สึกพล่าน ถึงความรู้สึกราวกับว่าเหตุผลของเธอจะไม่ได้มาจากหัวของเธอ, รอยยิ้มของจักรพรรดินีที่สะท้อนอยู่ในหัวใจของเธอ หลังจากเดินออกมาถ้าพระราชวังจักรพรรดินี 'เธอก็แปลกใจที่เห็นจักรพรรดิรออยู่ข้างนอกคิ้วของจักรพรรดิถูกรอยย่นเดินไปมาไม่แน่ใจ. หยุดในเพลงของเธอเธอจะใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนกลับกุย Wan พิงทางเข้าของ ฮอลล์อย่างระมัดระวังสังเกตการเคลื่อนไหวของจักรพรรดิจักรพรรดิดูเหมือนจะอยู่ในตำแหน่งที่ยากเมฆมืดการปกคลุมด้วยเมฆใบหน้าของเขาของความสง่างามหล่อ. จักรพรรดิกำลังทำหน้าที่อย่างหนักเด็ดขาดนอกฮอลล์ที่ดูในขณะที่เขาอย่างต่อเนื่องก้าวไปมากุย Wan เป็น นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกเครียดน้อยหวังว่าเขาจะไม่น้อยกว่าเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่และความสะดวกสบายของจักรพรรดินีเป็นครั้งแรกแล้วคุณหญิงจะไม่อยู่ในความสิ้นหวังเช่น. ภายในนี้ลานที่เงียบสงบของพระราชวังที่เวลาผ่านไปทีละนิด ในที่สุดพระมหากษัตริย์ไม่ได้ตั้งเท้าเข้าไปในพระราชวังจักรพรรดินี ' กุย Wan เติบโตกังวลในขณะที่รอคิดว่าคุณหญิงก็จะรอภายในที่มีขนาดใหญ่ห้องโถงเหงาเปลวไฟของความปั่นป่วนเติบโตในหัวใจของเธอ. จักรพรรดิในที่สุดก็ก้าวเท้าในขั้นตอนการทำทางของเขาขึ้นหัวใจกุย Wan ถูกใส่ที่ ความสะดวกบางทีอาจจะเป็นชะตากรรมที่น่าเศร้าได้รับการบันทึกเพียงเมื่อเธอดีใจแอบขันทีรีบทำงานในเรียกว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " จักรพรรดิหันกลับมา, รอยเท้าของเขามาหยุดขันทีมา ใกล้กระซิบเข้าไปในหูของจักรพรรดิใบหน้าของจักรพรรดิทันทีแสดงให้เห็นถึงลักษณะของช็อตด้วยการเปิดของร่างกายของเขาเขาเดินไปตามขั้นตอนที่ออกโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

GUI วานแข็งในจุดที่ใบหน้าของเธอกระแทกกับความร้อน เธอถึงขึ้นสัมผัสใบหน้าของเธอ มันคือน้ำตา น้ำตาก็จะกลิ้งลงบนใบหน้าของเธอ เธอช่วยราชินีขึ้น ค่อย ๆถามเธอว่า : " มันคุ้มไหม "

คุณหญิงยิ้ม เธอไม่ตอบ เช่น ยิ้ม รกร้าง แบกความสิ้นหวังที่สวยงามเช่นนี้ ทำให้ทนไม่ได้สำหรับหนึ่งที่จะปฏิเสธคำขอของเธอ . . . . .

* * * * * *

GUI วานเดินออกมาจากโรงยิมแล้ว ความหลากหลายของความรู้สึกพลุ่งพล่านขึ้น รู้สึกว่าเหตุผลของเธอไม่ได้มาจากหัวของเธอ รอยยิ้มของจักรพรรดินี สะท้อนอยู่ในจิตใจของเธอ มีเดินออกถ้าคุณหญิง ' วัง เธอตกใจมากที่เห็นจักรพรรดิรออยู่ข้างนอก คิ้วของจักรพรรดิเป็นร่อง pacing ไปมา indecisively

หยุดในเพลงเธอเธอใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนกลับ , GUI วานพิงประตูทางเข้าของหอประชุม รอบคอบการสังเกตการเคลื่อนไหวของจักรพรรดิ , จักรพรรดิปรากฏอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก เมฆดำ overcasting ใบหน้าของเขาหล่อเหลา สง่างาม

จักรพรรดิทำตัวหนักเด็ดขาดนอกฮอลล์ เฝ้ามองเขาอยู่ตลอดเวลา การก้าวไปและกลับ GUI วานก็รู้สึกตึงเล็กน้อยหวังว่าเขาจะน้อยเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ และความสะดวกสบายของราชินีครั้งเดียวแล้วคุณหญิงจะไม่เป็นเช่นในความสิ้นหวัง

ภายในลานนี้เงียบสงบของวัง เวลาผ่านไปทีละนิดๆ ในที่สุดฮ่องเต้ไม่ตั้งเท้าในจักรพรรดินี ' วัง GUI วานเติบโตขณะที่รอกังวล คิดว่า พระมเหสีก็จะรอ ภายใน ขนาดใหญ่ห้องเหงา เปลวไฟแห่งการเติบโตในหัวใจของเธอ

จักรพรรดิสุดท้ายชุดเท้าบนบันได ทำให้ทางของเขาขึ้น หัวใจของ GUI วานก็ใส่ตามสบาย บางทีอาจเป็นโชคชะตาที่น่าเศร้า ถูกบันทึกไว้ เมื่อเธอแอบดีใจ ขันที ก็รีบวิ่งเข้าไป เรียกว่า " ฝ่าบาท ฝ่าบาท . . . . . . . " พระราชามองไปข้างหลัง เขาเดินมาหยุดที่ขันทีมาปิดกระซิบเข้าไปในหูของจักรพรรดิ ใบหน้าของจักรพรรดิทันที แสดงให้เห็นถึงลักษณะของช็อกกับการเปิดของร่างกายของเขา เขาเดินลงบันได จากไปโดยไม่หันกลับไปมองเลย