As in many other fields (e.g., medi

As in many other fields (e.g., medicine, education,
social services), health promotion is being pressured to
base its practice on evidence. This raises many profound
issues for the practice of health promotion: How
is evidence defined? What evidence is acceptable?
What are the sources from which evidence is drawn?
How is evidence used? (Davies & G. MacDonald,
1998; Nutbeam, 1999; Perkins et al., 1999; Speller,
Lear- mouth, & Harrison, 1997; Ziglio, 1997). Evidence
can be qualitative or quantitative, subjective or
objective, or a combination of these. Evidence can be a
relatively static product or part of an ongoing evolutionary
process. It can be derived from formal research
and evaluation, from informal reflection on experience,
or from practitioners’ documentation of their practices
and results. All forms of evidence are, in turn, influenced
by other factors, including values and goals and
assumptions about how knowledge is acquired and
used.
There is a danger that, in striving for evidence-based
practice, health promotion might be forced into taking
an overly restricted view of evidence, especially
through the adoption of randomized control trials as the
“gold standard” evidence of effectiveness (as is the
case with clinical studies; Tones, 1997; Van de Ven &
Aggleton, 1999; World Health Organization European
Working Group on Health Promotion Evaluation,
1998). If decision makers (e.g., funders and managers)
limit their definition of best practices to those based on
such narrowly defined evidence, they are unlikely to
support many potentially valuable health promotion
programs. In this context, the following admonition is
worth noting:
The current policy and political environment is one in
which the debate on evidence-based health promotion
may steer the search for evidence in a direction and
with methods that do not fit health promotion . . . health
promotion should maintain control over how “evidence” is defined. If we are passive, the danger is that
particular approaches to evidence-based health promotion,
and the utilization of specific methods to assess it,
will be forced on us. (Ziglio, 1997, p. 5)
Choices about practice are always affected by evidence
of one sort or another, ranging from one’s gut
feeling to what the scientific literature says, whether
one is conscious of this or not. When defined appropriately
for the health promotion context, evidence about
the effectiveness of past actions points to health promotion
practices that will help in achieving goals, and new
evidence about the effectiveness of current actions (i.e.,
from evaluation) will suggest how to improve in the
future. Of the highest priority is the further clarification
of the meaning of evidence so that it is relevant within
the health promotion context and consistent with health
promotion values. Without health promotion–relevant
evidence, best practices will remain elusive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่สาขาอื่น ๆ (เช่นการแพทย์, การศึกษา,
การบริการทางสังคม)
การส่งเสริมสุขภาพจะถูกกดดันให้ฐานปฏิบัติหลักฐาน นี้ทำให้เกิดลึกซึ้งหลายประเด็นสำหรับการปฏิบัติของการส่งเสริมสุขภาพ: วิธีหลักฐานที่มีการกำหนด? หลักฐานอะไรคือสิ่งที่ยอมรับได้? สิ่งที่เป็นแหล่งที่มาจากการที่หลักฐานจะถูกวาดหรือไม่หลักฐานเป็นวิธีการใช้งานอย่างไร (เดวีส์และจี MacDonald, 1998; Nutbeam 1999. เพอร์กิน et al, 1999; สะกด, ปาก Lear- และแฮร์ริสัน, 1997; Ziglio, 1997) หลักฐานที่สามารถเชิงคุณภาพหรือปริมาณอัตนัยหรือวัตถุประสงค์หรือการรวมกันของเหล่านี้ หลักฐานที่สามารถเป็นสินค้าที่ค่อนข้างคงที่หรือส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องกระบวนการ มันจะได้รับจากการวิจัยอย่างเป็นทางการและการประเมินผลจากการสะท้อนทางการประสบการณ์หรือจากเอกสารปฏิบัติงานของการปฏิบัติของพวกเขาและผล ทุกรูปแบบของหลักฐานกำลังในการเปิดรับอิทธิพลจากปัจจัยอื่น ๆ รวมทั้งค่านิยมและเป้าหมายและสมมติฐานเกี่ยวกับวิธีการความรู้ที่ได้มาและใช้. มีอันตรายว่าในการมุ่งมั่นในการตามหลักฐานคือการปฏิบัติการส่งเสริมสุขภาพอาจจะมีการบังคับให้เข้าสู่การมุมมองที่ จำกัด มากเกินไปของหลักฐานโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการยอมรับของการทดลองควบคุมแบบสุ่มเป็น"มาตรฐานทองคำ" หลักฐานของความมีประสิทธิผล (เช่นเดียวกับกรณีที่มีการศึกษาทางคลินิกเสียง, 1997; แวนเดอเวนและAggleton 1999; องค์การอนามัยโลกยุโรปคณะทำงานในการประเมินผลการส่งเสริมสุขภาพ, 1998) ถ้าผู้มีอำนาจตัดสินใจ (เช่นเงินทุนและผู้จัดการ) จำกัด นิยามของพวกเขาปฏิบัติที่ดีที่สุดให้กับผู้ที่อยู่บนพื้นฐานเช่นหลักฐานที่กำหนดไว้อย่างหวุดหวิดพวกเขาไม่น่าจะสนับสนุนจำนวนมากที่มีคุณค่าที่อาจส่งเสริมสุขภาพโปรแกรม ในบริบทนี้ตักเตือนต่อไปนี้เป็นที่น่าสังเกต: นโยบายในปัจจุบันและสภาพแวดล้อมทางการเมืองเป็นหนึ่งในที่การอภิปรายเกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพตามหลักฐานอาจคัดท้ายค้นหาหลักฐานในทิศทางและด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมการส่งเสริมสุขภาพ . . สุขภาพโปรโมชั่นควรรักษาควบคุมวิธีการ "หลักฐาน" ที่ถูกกำหนด ถ้าเราอยู่เรื่อย ๆ , อันตรายก็คือวิธีการโดยเฉพาะอย่างยิ่งการส่งเสริมสุขภาพตามหลักฐานและการใช้วิธีการเฉพาะในการประเมินนั้นจะถูกบังคับให้กับพวกเรา (Ziglio 1997 พี. 5) ทางเลือกเกี่ยวกับการปฏิบัติได้รับผลกระทบเสมอโดยหลักฐานหนึ่งประเภทหรืออื่นตั้งแต่ลำไส้ของคนมีความรู้สึกกับสิ่งที่วรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์กล่าวว่าไม่ว่าจะเป็นหนึ่งที่ใส่ใจในเรื่องนี้หรือไม่ เมื่อกำหนดไว้อย่างเหมาะสมสำหรับบริบทส่งเสริมสุขภาพหลักฐานเกี่ยวกับประสิทธิผลของการดำเนินการที่ผ่านมาชี้ไปที่การส่งเสริมสุขภาพการปฏิบัติที่จะช่วยในการบรรลุเป้าหมายและใหม่หลักฐานเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการกระทำในปัจจุบัน(เช่นจากการประเมิน) จะแนะนำวิธีการปรับปรุงใน อนาคต จากความสำคัญสูงสุดคือคำชี้แจงเพิ่มเติมของความหมายของหลักฐานเพื่อที่จะมีความเกี่ยวข้องภายในบริบทของการส่งเสริมสุขภาพและสุขภาพที่สอดคล้องกับค่าโปรโมชั่น โดยไม่ต้องมีโปรโมชั่นที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพหลักฐานปฏิบัติที่ดีที่สุดจะยังคงเข้าใจยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในด้านอื่น ๆ อีกมากมาย เช่น การแพทย์ การศึกษา สังคม การบริการส่งเสริมสุขภาพ
) ถูกกดดัน
ฐานการปฏิบัติบนหลักฐาน ทำให้เกิดปัญหาลึกซึ้ง
มากมายสำหรับการปฏิบัติการสร้างเสริมสุขภาพ : วิธีการ
กำหนดหลักฐาน หลักฐานอะไรที่เป็นที่ยอมรับ ?
มีแหล่งที่มาจากซึ่งเป็นหลักฐานที่วาด ?
แล้วหลักฐานที่ใช้ ? ( เดวี่ส์& g
MacDonald , 1998 ; nutbeam , 1999 ; Perkins et al . ,2542 ; สะกด
เลียร์ , - ปาก &แฮร์ริสัน , 1997 ; ziglio , 1997 ) หลักฐาน
สามารถเชิงคุณภาพหรือเชิงปริมาณ อัตนัยหรือ
วัตถุประสงค์หรือการรวมกันของเหล่านี้ หลักฐานสามารถ
ค่อนข้างคงที่ผลิตภัณฑ์หรือส่วนหนึ่งของกระบวนการวิวัฒนาการ
อย่างต่อเนื่อง มันได้มาจาก
การวิจัยอย่างเป็นทางการและการประเมินผล จากการสะท้อนแบบกันเองในประสบการณ์
หรือจากผู้ปฏิบัติงาน ' เอกสารผลลัพธ์
การปฏิบัติและ ทุกรูปแบบของหลักฐาน จะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่น ๆ
,
) และรวมทั้งคุณค่าและเป้าหมายเกี่ยวกับความรู้ที่ได้มาใช้และ
.
มีอันตรายที่ กระเสือกกระสน
การปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ การส่งเสริมสุขภาพ อาจถูกบังคับให้ต้อง
สุดเหวี่ยงจำกัดมุมมองของหลักฐานโดยเฉพาะ
ผ่านการควบคุมแบบสุ่มทดลองเป็น
" หลักฐาน " มาตรฐานทองของประสิทธิผล ( เป็น
กรณีกับการศึกษาทางคลินิก ; โทน , 1997 ; Van de Ven &
aggleton , 1999 ; องค์การอนามัยโลกยุโรป
คณะทำงานประเมินผล การส่งเสริมสุขภาพ
1998 ) ถ้าการตัดสินใจ ( เช่น ห่างและผู้จัดการ )
จำกัดคำนิยามของการปฏิบัติที่ดีที่สุดจะขึ้นอยู่กับ
ของพวกเขาเช่นกำหนดไว้อย่างหวุดหวิด หลักฐาน พวกเขาจะน่า

สนับสนุนโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพที่มีคุณค่าที่อาจเกิดขึ้นหลาย ในบริบทนี้ ต่อไปนี้คือมูลค่า noting :

ทำนโยบายปัจจุบันและสภาพแวดล้อมทางการเมือง ซึ่งเป็นหนึ่งในการอภิปรายเกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพ

ตามหลักฐานอาจคัดท้ายค้นหาหลักฐานในทิศทางและ
ด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสม ส่งเสริมสุขภาพ . . . . . . . สุขภาพ
การรักษาควบคุมว่า " หลักฐาน " ที่กำหนด ถ้าเราอยู่เรื่อยๆ อันตรายคือ
โดยเฉพาะแนวทางการส่งเสริมสุขภาพตามหลักฐาน และการใช้วิธีการเฉพาะ

เพื่อประเมินมัน จะบังคับให้เรา ( ziglio , 2540 , หน้า 5 )
ทางเลือกเกี่ยวกับการปฏิบัติมักจะได้รับผลกระทบจากหลักฐาน
หนึ่งประเภทหรืออื่นตั้งแต่หนึ่งของไส้
รู้สึกว่าวรรณกรรมวิทยาศาสตร์กล่าวว่า
คือพึงพอใจนี้หรือไม่ เมื่อกำหนดให้เหมาะสมสำหรับการส่งเสริมสุขภาพ

บริบท หลักฐานเกี่ยวกับประสิทธิภาพของในอดีตจุดที่จะส่งเสริม
สุขภาพการปฏิบัติที่จะช่วยให้บรรลุเป้าหมาย และหลักฐานใหม่เกี่ยวกับประสิทธิภาพของการกระทำปัจจุบัน
( )
จากการประเมินจะแนะนำวิธีการปรับปรุงใน
ในอนาคตของความสำคัญสูงสุด คือ เพิ่มเติม ชี้แจง
ความหมายของหลักฐานที่เกี่ยวข้องภายใน
สุขภาพส่งเสริมสุขภาพที่สอดคล้องกับบริบท และค่า

โดยการสร้างเสริมสุขภาพ–เกี่ยวข้อง
หลักฐานการปฏิบัติที่ดีที่สุดจะยังคงเข้าใจยาก .