Chapter 13 The Battle of the Valley

Chapter 13 The Battle of the Valley
Jeremy Stickles had a plan for the great attack on the Doones in
their valley. He had 155 men and three small cannons. Thirty-five
of the men were from the king's own guards, and they had
horses. There were also horses to pull the cannons. Then there
were sixty men from Somerset and sixty men from Devon who
were not soldiers and had no horses.
The plan was that the Somerset men, with one cannon, would
attack from the eastern hills. The Devon men, with the second
cannon, would attack from the west. Jeremy Stickles and I took
thirty-five men and one cannon. We intended to attack through
the southern entrance to the Doone valley. That was our plan.
But things did not happen as we had intended.
We reached the Doone gate and started to prepare the cannon.
As we had hoped, we heard the noise of shooting from the east
and the west. Suddenly, ten or twelve guns fired at us, and several
of our men fell.
Jeremy and I were at the front, and the cannon was pulled
behind us by some of my own horses. We saw that the enemy
were hidden in some bushes, and we ran forward to fight them.
Suddenly there was a loud noise behind us and a terrible cry
48
from the men and the horses. A great tree had been dropped
down from the top of the hill onto the horses and the cannon. It
had fallen on two men and had broken the back of one of the
horses and the leg of another.
I loved these horses, and this made me wild with anger. I ran
towards the place where the tree had fallen. Then I saw Jeremy.
He was lying on the ground with a wounded leg, unable to
move. I picked him up and carried him to a safer place.
A boy came running towards me. 'We've lost the battle!' he
cried. 'The men of Devon and Somerset are fighting each other.
The Doones have beaten us!'
Later, I discovered why these men had fought against each
other. When the Devon men reached the top of the western hill,
they prepared their cannon. Then, without aiming the gun, they
fired. The shot flew across the valley and hit the Somerset men
on the other side, killing two men.
Of course, the Somerset men were very angry. They aimed
their gun at the Devon men and fired. Four or five men fell. Then
a battle began between the two groups. Suddenly, the Doones
appeared - they had come up a secret path. They attacked the
Somerset men, killed four and took their cannon. The Devon
men pulled their cannon home, and that was the end of the battle.
Jeremy Stickles was very ill for several weeks, but he slowly got
better. In May, Annie and Tom Faggus got married and moved to
his farm, which was not far from ours.
Because Jeremy Stickles was still weak, I went away for some
months to do government work for him. When I returned to the
farm, Lorna did not come out to meet me.
'Where's Lorna?' I asked.
'Lady Lorna Dugal has gone to London,' said Lizzie. 'I don't
think she'll come back again.'
49
'What? Has she gone?' I cried wildly. 'Has Lorna gone ? She
never said goodbye to me!'
'She wept, but she had to go,' Lizzie said. 'She left a letter for
you. It's in her room.'
I ran to Lorna's room and found the letter.
My Dear One,
I have to leave and cannot even say goodbye to you.
The men will not wait. My uncle, a great lord, is waiting
for me at Dunster. The king has ordered him to take
care of me until I am twenty-one years old. It is very
cruel. I said that I did not want my lands or my money;
I only wanted to stay here. But they told me that I have
to obey the king's order. Nothing will ever take me
away from you. I will always be your own Lorna Dugal.
'It has all ended,' I thought. But my heart answered sweetly,
'No, you'll be happy again.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 13 การต่อสู้ของหุบเขาStickles เจเรมีแผนสำหรับ Doones ในการโจมตีดีหุบเขาของพวกเขา เขาผู้ชาย 155 และปืนใหญ่ขนาดเล็ก 3 สามสิบห้าผู้ชายจากยามของกษัตริย์ และพวกเขาม้า ม้าดึงปืนที่ถูก แล้วมีหกสิบคนจาก Somerset และหกสิบคนจากเดวอนที่ไม่ทหาร และมีม้าไม่วางแผนไว้คือ ผู้ชายซัมเมอร์ ปืนใหญ่หนึ่ง จะโจมตีจากเทือกเขาตะวันออก ผู้ชายเดวอน อันดับสองแคนนอน จะโจมตีจากตะวันตก Stickles เจเรมีและเอาสามสิบห้าคนและแคนนอนหนึ่ง เราตั้งใจจะโจมตีผ่านทางเข้าหุบเขา Doone ภาคใต้ นั่นคือแผนของเราแต่สิ่งที่ไม่ได้เกิด ตามที่เราได้ตั้งใจไว้เรามาถึงประตู Doone และเริ่มที่จะเตรียมปืนใหญ่ตามที่เราหวังแล้ว เราได้ยินเสียงของการถ่ายภาพภาคตะวันออกและตะวันตก ทันใดนั้น สิบ หรือสิบสองปืนยิงที่เรา และหลายการลดลงของเราผู้ชายเจเรมีและถูกที่ด้านหน้า และปืนใหญ่ถูกดึงออกหลังเราด้วยม้าของตัวเอง เราเห็นที่ศัตรูซ่อนอยู่ในพุ่มไม้บาง และเราวิ่งไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับพวกเขาก็มีเสียงดังหลังเราและร้องไห้น่ากลัว48จากคนและม้า ต้นไม้ที่ดีได้รับลดลงลดลงจากบนเนินเขาบนม้าและปืนใหญ่ มันได้ลดลงในชายสองคน และได้หักหลังหนึ่งม้าและขาของอีกฉันรักม้าเหล่านี้ และนี้ทำให้ผมป่า ด้วยความโกรธ ผมต่อสถานที่ต้นไม้ได้ลดลง แล้ว ผมเห็นเจเรมีเขากำลังนอนบนพื้น ด้วยขาได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถย้าย ผมรับเขา และนำเขาไปยังปลอดภัยเด็กมาทำงานต่อผม 'เราทำหายรบ ' เขาร้องไห้ ' ผู้ชายของเดวอนและ Somerset ต่อสู้แต่ละอื่น ๆDoones ได้ตีเรา!'ในภายหลัง ฉันค้นพบว่าทำไมคนเหล่านี้ได้กับต่อสู้แต่ละอื่น ๆ เมื่อผู้ชายเดวอนมาถึงด้านบนของเนินเขาตะวันตกพวกเขาเตรียมปืนใหญ่ของพวกเขา แล้ว โดยไม่ต้องเล็งปืน พวกเขายิง ภาพบินผ่านหุบเขา และตีผู้ชายซัมเมอร์เซ็ตในด้านอื่น ๆ ฆ่าผู้ชายสองคนแน่นอน ผู้ชายซัมเมอร์เซตถูกโกรธมาก พวกเขามุ่งปืนของพวกเขาที่ชายเดวอน และยิง สี่ หรือห้าคนตก จากนั้นการรบเริ่มระหว่างสองกลุ่ม ทันใดนั้น Doonesปรากฏ - มาอัพเส้นทางลับ พวกเขาโจมตีการซัมเมอร์เซ็ทผู้ชาย ฆ่าสี่ และเอาปืนใหญ่ของพวกเขา ใน Devonผู้ชายดึงปืนใหญ่ของพวกเขาบ้าน และที่จุดสิ้นสุดของการต่อสู้Jeremy Stickles ป่วยมากหลายสัปดาห์ แต่เขาได้ช้าดีกว่า พฤษภาคม แอนนี่และทอม Faggus ได้แต่งงาน และย้ายไปฟาร์มของ ซึ่งไม่ห่างไกลจากเราเพราะ Jeremy Stickles ยังคงอ่อน เยือนบางเดือนการทำงานของรัฐบาลเขา เมื่อผมกลับไปฟาร์ม Lorna ไม่ไม่ออกมาพบฉัน'อยู่ไหน Lorna ' ถาม'เลดี้ Lorna Dugal ได้ไปลอนดอน กล่าวว่า ลิซซี่ ' ฉันไม่คิดว่า เธอจะกลับมาอีก '49' อะไร เธอได้หายไปหรือไม่ ' ฉันร้องไห้อย่างดุเดือด ' มี Lorna หายไป เธอไม่เคยกล่าวคำอำลากับฉัน!''เธอ แต่เธอต้องไป ลิซซี่กล่าวว่า ' เธอทิ้งจดหมายสำหรับคุณ อยู่ในห้องของเธอ.'ฉันวิ่งไปห้องของ Lorna และพบตัวอักษรคนรักของฉันผมต้องออกจาก และแม้ไม่บอกลาคุณผู้ชายจะไม่รอ รอลุง พระเจ้าที่ดีสำหรับฉันที่ดันสเตอร์ กษัตริย์ได้สั่งให้เขาใช้ดูแลของฉันจนฉันอายุ 21 ปี ดีมากโหดร้าย ผมพูดว่า ผมไม่ต้องการดินแดนของฉันหรือของฉันเงินผมอยากพักที่นี่ แต่พวกเขาบอกว่า มีปฏิบัติตามคำสั่งของกษัตริย์ ไม่เคยจะพาฉันจากคุณ ฉันมักจะ Dugal ของคุณ Lornaผมคิดว่า 'มันได้ทั้งหมดสิ้นสุดลง แต่หัวใจของฉันตอบหวาน'ไม่มี คุณจะมีความสุขอีก'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 13 การต่อสู้ของหุบเขา
เจเรมี Stickles มีแผนสำหรับการโจมตีที่ดีใน Doones ใน
หุบเขาของเขา เขามี 155 คนและสามปืนขนาดเล็ก สามสิบห้า
ของมนุษย์มาจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตัวเองของกษัตริย์และพวกเขามี
ม้า นอกจากนั้นยังมีม้าที่จะดึงปืนใหญ่ จากนั้นก็มี
อยู่หกสิบคนจากตีลังกาหกสิบคนจาก Devon ที่
ไม่ได้มีทหารและม้าไม่มี.
แผนการของเขาคือว่าคนตีลังกากับปืนใหญ่จะ
มีการโจมตีจากเนินเขาทางทิศตะวันออก ชายเดวอนกับสอง
ปืนใหญ่จะมีการโจมตีจากทางตะวันตก เจเรมี Stickles และฉันเอา
สามสิบห้าคนและปืนใหญ่ เราตั้งใจที่จะโจมตีผ่าน
ทางเข้าใต้หุบเขา Doone นั่นคือแผนของเรา.
แต่สิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นในขณะที่เราตั้งใจ.
เราถึง Doone ประตูและเริ่มที่จะเตรียมความพร้อมปืน.
ในฐานะที่เราหวังว่าเราได้ยินเสียงยิงจากทางทิศตะวันออก
และทิศตะวันตก ทันใดนั้นสิบหรือสิบสองปืนยิงใส่เราและหลาย
ของคนของเราลดลง.
เจเรมีและฉันอยู่ที่ด้านหน้าและปืนใหญ่ถูกดึงออกมา
อยู่ข้างหลังเราโดยบางส่วนของม้าของตัวเอง เราเห็นว่าศัตรู
ที่ถูกซ่อนอยู่ในพุ่มไม้บางส่วนและเราวิ่งไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับพวกเขา.
ทันใดนั้นเสียงดังอยู่ข้างหลังเราและเป็นหนทางที่น่ากลัว
48
จากชายและม้า ต้นไม้ที่ดีถูกทิ้ง
ลงมาจากยอดเขาลงบนม้าและปืนใหญ่ มัน
ได้ตกลงมาบนชายสองคนและเสียหลังหนึ่งของ
ม้าและขาของผู้อื่น.
ฉันรักม้าเหล่านี้และนี้ทำให้ฉันป่าด้วยความโกรธ ฉันวิ่ง
ไปสู่สถานที่ที่ต้นไม้ได้ลดลง จากนั้นผมเห็นเจเรมี.
เขาได้รับการนอนอยู่บนพื้นดินที่มีขาได้รับบาดเจ็บไม่สามารถที่จะ
ย้าย ฉันเลือกเขาขึ้นมาและพาเขาไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย.
เด็กมาทำงานต่อฉัน "เราได้สูญเสียการต่อสู้! ' เขา
ร้องไห้ 'คนของเดวอนและตีลังกากำลังต่อสู้แต่ละอื่น ๆ .
Doones ได้ตีเรา!'
ต่อมาผมค้นพบว่าทำไมคนเหล่านี้ได้ต่อสู้กับแต่ละ
อื่น ๆ เมื่อชายเดวอนไปถึงยอดเนินตะวันตก
พวกเขาเตรียมปืนใหญ่ของพวกเขา จากนั้นได้โดยไม่ต้องเล็งปืนที่พวกเขา
ยิง ยิงบินข้ามหุบเขาและตีคน Somerset
ในด้านอื่น ๆ ฆ่าชายสองคน.
แน่นอนคน Somerset เขาโกรธมาก พวกเขามุ่งเป้า
ปืนของพวกเขาที่ชายเดวอนและยิง สี่หรือห้าคนลดลง จากนั้น
การต่อสู้เริ่มระหว่างสองกลุ่ม ทันใดนั้น Doones
ปรากฏ - พวกเขาได้มาเส้นทางลับ พวกเขาโจมตี
คนตีลังกาฆ่าสี่และเอาปืนใหญ่ของพวกเขา เดวอน
คนดึงปืนที่บ้านของพวกเขาและนั่นก็คือจุดจบของการต่อสู้.
เจเรมี Stickles ป่วยมากเป็นเวลาหลายสัปดาห์ แต่เขาค่อย ๆ ได้
ดียิ่งขึ้น ในเดือนพฤษภาคมแอนนี่และทอม Faggus แต่งงานและย้ายไปยัง
ฟาร์มของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากของเรา.
เพราะเจเรมี Stickles ยังคงอ่อนแอผมก็ออกไปสำหรับบาง
เดือนจะทำอย่างไรการทำงานของรัฐบาลสำหรับเขา เมื่อผมกลับไปที่
ฟาร์ม, ลอร์นาไม่ได้ออกมาเพื่อตอบสนองฉัน.
'ลอร์นาที่ไหน? ฉันถาม.
'เลดี้ลอร์นา Dugal ได้ไปลอนดอน' ลิซซี่กล่าวว่า 'ฉันไม่
คิดว่าเธอจะกลับมาอีกครั้ง.'
49
'คืออะไร? ได้เธอหายไปไหน? ' ฉันร้องไห้อย่างดุเดือด 'ได้ลอร์นาหายไปไหน? เธอ
ไม่เคยบอกลาฉัน! '
' เธอร้องไห้ แต่เธอก็จะไป 'ลิซซี่กล่าวว่า 'เธอออกจากตัวอักษรสำหรับ
คุณ มันอยู่ในห้องของเธอ.
ฉันวิ่งไปที่ห้องลอร์นาและพบว่าตัวอักษร.
หนึ่งที่รักของฉัน
ฉันมีที่จะออกและไม่สามารถแม้แต่จะกล่าวคำอำลากับคุณ.
ผู้ชายจะไม่รอ ลุงของฉันเป็นเจ้านายที่ดีคือการรอคอย
สำหรับฉันใน Dunster กษัตริย์ได้มีคำสั่งให้เขาพาไป
ดูแลผมจนผมอายุยี่สิบเอ็ดปี มันเป็นอย่าง
โหดร้าย ผมบอกว่าผมไม่ได้ต้องการดินแดนหรือเงินของข้าพเจ้า
ฉันแค่อยากจะอยู่ที่นี่ แต่พวกเขาบอกผมว่าผมมี
การปฏิบัติตามคำสั่งของกษัตริย์ ไม่มีอะไรเลยที่จะพาฉัน
ออกไปจากคุณ ฉันจะเป็นของคุณเอง Lorna Dugal.
'มันได้ทั้งหมดสิ้นสุด' ฉันคิดว่า แต่หัวใจของฉันตอบหวาน
'ไม่มีคุณจะมีความสุขอีกครั้ง.