Luo Luo looked deep into the palace

Luo Luo looked deep into the palace and saw Official Jin and Official Li in the shadow. She roughly figured out what happened, felt a bit sorry, and spoke to Chen Chang Sheng. “Master, I haven’t visited the palace for a long time, maybe I have to go there for a while.”

Chen Chang Sheng already gradually got used to the surprise Luo Luo brought him. He even felt somewhat numb and said, “Since you know him, then you should go.”

Luo Luo looked at the people who frequently glanced at the seats of the Tradition Academy “Don’t worry master, I will come back soon.”

Chen Chang Sheng knew what she was worrying about but did not feel embarrassed and laughed “You must come back.”

After a while, another servant from the palace came, but this time Chen Chang Sheng himself was invited. He looked at the body that was as tall and big as mountain outside the side door of hall in the darkness and remained silent for a while. He made sure that people inside the hall did not notice him before he stood up and walked towards the man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Luo Luo มองลึกเข้าไปในพระราชวัง และเห็นทางจิ้นและหลี่อย่างเป็นทางการในเงา นอกจากนี้เธอประมาณคิดว่าอะไรเกิด ขึ้น รู้สึกเสียใจเล็กน้อย และพูดคุยกับ Chen Sheng ช้าง "หลัก ผมไม่เคยไปวังเป็นเวลานาน อาจจะต้องไปที่นั่นในขณะ"Chen Sheng ช้างแล้วค่อย ๆ คุ้นเคยกับความประหลาดใจที่ Luo Luo นำเขา เขารู้สึกว่าแม้อาการค่อนข้าง และกล่าว ว่า "ตั้งแต่คุณรู้เขา แล้วคุณควรไป"Luo Luo มองคนที่ glanced ที่ที่นั่งของสถาบันประเพณีบ่อย "ไม่ต้องกังวลหลัก ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้"Chen Sheng ช้างรู้ว่าสิ่งที่เธอเป็นกังวลเกี่ยวกับ แต่ไม่รู้สึกอับอาย และหัวเราะ "คุณต้องกลับมา"หลัง ข้าราชการอื่นจากพระราชวังมา แต่เวลานี้ Chen Sheng ช้างตัวเองได้รับเชิญ เขามองไปที่ร่างกายที่เป็นที่สูง และใหญ่เป็นภูเขาด้านนอกประตูด้านข้างของหอในความมืด และยังคงเงียบในขณะ เขาทำให้แน่ใจว่า คนภายในห้องโถงก็ไม่แจ้งเขาก่อนเขายืนขึ้น และเดินเข้าไปหาคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลัวหลัว มองลึกเข้าไปในพระราชวัง และเห็นจินอย่างเป็นทางการและเป็นทางการ ลี ในเงามืด เธอประมาณว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกเสียใจเล็กน้อย และพูดกับเฉินฉางเช็ง " อาจารย์ ผมยังไม่ได้เข้าเยี่ยมชมพระราชวังเป็นเวลานาน บางทีผมอาจจะต้องไปที่นั่น .เฉินฉาง เซิง แล้วค่อย ๆ มีเซอร์ไพรส์ หลัวหลัว พาเขากลับมา เขารู้สึกค่อนข้างมึนงง และกล่าวว่า " คุณรู้จักเขา คุณก็ควรจะไปหลัวหลัว มองดูผู้คนที่มักมองที่ที่นั่งของโรงเรียน " ประเพณีไม่ต้องห่วงข้าจะกลับมา "เฉินฉาง เซิง รู้ว่าเธอยังห่วง แต่ไม่ได้รู้สึกอายและหัวเราะ " เธอจะต้องกลับมา "หลังจากที่ในขณะที่อื่น ผู้รับใช้จากวังมา แต่เวลานี้เฉินฉาง เซิง ตัวเองก็เชิญ เขามองดูร่างที่สูงและใหญ่เท่าภูเขานอกประตูข้างหอในที่มืด และยังคงเงียบสักพัก เขาทำให้แน่ใจว่าผู้คนภายในห้องไม่สังเกตเห็นเขา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาเพื่อน