In 1968 Chabrol began working with film producer André Génovés and started to make more critically acclaimed films that would later be considered his "Golden Era". Most of these films revolved around themes of bourgeois characters and a murder is almost always part of the plot.[2] Unlike his earlier films, most of these films centered around middle aged people.[13] Chabrol often worked with the same people during this period including actors Audran and Michel Bouquet, cinematographer Jean Rabier, editor Jacques Gaillard, sound technician Guy Chichignoud, composer Pierre Jansen, set designer Guy Littaye, as well as producer Génovés and co-writer Paul Gegauff.[2]
In 1968 Chabrol made one of his most critically acclaimed films Les Biches. The film stars Stéphane Audran as the dominant and bisexual Frédérique, who finds a young protege in the bisexual Why (Jacqueline Sassard), until they both become the lover of a young architect named Paul (Jean-Louis Trintignant). Why ends up killing Frédérique, but it is unclear whether she murdered her cheating lover or the person that her lover was cheating with. The film received critical praise and was a box office hit. Chabrol followed this with a similar film The Unfaithful Wife (La Femme infidèle), in which a husband named Charles murders the lover of his cheating wife. It was later remade in 2002 by director Adrian Lyne. Chabrol finished the decade with This Man Must Die (Que la bête meure) in 1969. Based on an original story by Cecil Day-Lewis, in the film Charles (Michel Duchaussoy) plots to kill Paul (Jean Yanne) after Paul killed Charles' son in a hit and run car accident. However the film's ending is left intentionally ambiguous, and Chabrol has stated that "you'll never see a Charles kill a Paul. Never." The film was especially praised for its landscape cinematography.[2]
In 1970 Chabrol made The Butcher (Le boucher) starring Jean Yanne and Stéphane Audran. Yanne plays Popaul, a former war hero known for his violent behavior, much like that depicted in the prehistoric cave drawings that the characters look at in their Périgond community. The French newspaper Le Figaro called it "the best French film since the liberation." After another examination of bourgeois life in The Breach (La Rupture) in 1970, Chabrol made Just Before Nightfall (Juste avant la nuit) in 1971. The film stars Michel Bouquet as an ad executive named Charles who kills his mistress but cannot handle the guilt, so he confesses his crime to her husband (François Périer) and his wife (Stéphane Audran), expecting their condemnation. To his surprise they are only compassionate and forgiving to his crime and Charles cannot find relief from the guilt of what he has done. Later in 1971 Chabrol made Ten Days' Wonder (La Décade prodigieuse), based on a novel by Ellery Queen. The film was shot in English and starred Michel Piccoli, Anthony Perkins and Orson Welles. It received poor critical reviews. He followed this with the equally disliked Dr. Popaul, starring Jean-Paul Belmondo and Mia Farrow. Critics compared the film unfavorably with Chabrol's earlier film that centered on a "Landru-like" theme.[2] Critic Jacques Siclier said that "the novelty of Docteur Popaul comes from the offhandedness with which the criminal history is treated."[14]
Chabrol took a slight change of pace with his 1973 film Wedding in Blood (Les Noces rouges) by making his first film with political themes. The film stars Audran and Michel Piccoli as lovers who plot to murder Audran's husband, who is the corrupt gaullist mayor of their town. To their surprise the President of France orders that no investigation be made of the mayor's death, leading the murdering couple to suspect political interest in their crime.[2] In the spring of 1973 the French government banned the film for one month, allegedly so that it would not influence members of the jury of a controversial criminal trial.[15] Chabrol followed this political theme with Nada, in which a group of young anarchists kidnap an American ambassador. It was Chabrol's first film to not center on the bourgeois since Le Beau Serge.[16] Chabrol returned to more familiar ground in 1975 with A piece of pleasure (Une partie de plaisir). In this film screenwriter Paul Gégauff plays a writer with a troubled marriage that ends in tragedy. (In 1983, Gégauff was stabbed to death in real life by his second wife.) Gégauff's wife is played by his real-life first wife Danièle Gégauff (already divorced when this film was made) and his daughter is played by real life daughter Clemence Gégauff. The film received poor critical reviews, with Richard Roud calling it "rather interestingly loathsome."[2]
Chabrol's grave at Père Lachaise Cemetery
Chabrol ended his Golden Period with one of his most admired and his most controversial films Violette Nozière in 1978. The film starred a young Isabelle Huppert as a real life Parisian girl from a respectable bougeois family in the 1930s. At night Violette sneaks out to pick up men and eventually contracts syphilis, which she convinces her parents must be hereditary before she kills them. The film was controversial in France but praised in other countries.[
ในปี 2511 Chabrol เริ่มทำงานกับโปรดิวเซอร์ภาพยนตร์ André Génovés และเริ่มทำภาพยนตร์รางวัลมากเหลือที่จะในภายหลังถือว่าเป็นของเขา "ยุคทอง" ส่วนใหญ่ของภาพยนตร์เหล่านี้ revolved รอบชุดรูปแบบของชนชั้นกลาง และสังหารเกือบตลอดเวลาเป็นส่วนหนึ่งของพล็อต [2] ซึ่งแตกต่างจากฟิล์มของเขาก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่ของภาพยนตร์เหล่านี้แปลกกลางอายุคน [13] Chabrol มักทำงานร่วมกับคนในช่วงนี้นักแสดงรวมทั้งระยะเวลา Audran และ ช่อ Michel, cinematographer Jean Rabier แก้ไข Jacques Gaillard ช่างเสียงผู้ชาย Chichignoud ประพันธ์ Pierre แจนเซน ออกแบบชุด Guy Littaye เป็นผู้ผลิต Génovés และนักเขียนร่วม Paul Gegauff เดียวกัน [2]ในปี 2511 Chabrol ทำหนึ่งส่วนใหญ่ของเขาเหลือรางวัลภาพยนตร์ทรง Les ฟิล์มระดับดาว Stéphane Audran เป็นโดดเด่น และ bisexual Frédérique ผู้ที่พบฝากหนุ่มในทำไม bisexual (แจ็กเกอลีน Sassard), จนกว่าพวกเขาทั้งสองเป็นคนรักของสถาปนิกหนุ่มที่ชื่อ Paul (Jean Louis Trintignant) ทำไมปลายค่าฆ่า Frédérique แต่มันไม่ชัดเจนว่าเธอฆาตกรรมคนรักของเธอ cheating หรือคนที่รักเธอถูกโกงด้วย ภาพยนตร์ได้รับการสรรเสริญที่สำคัญ และถูกตีกล่อง office Chabrol ตามนี้ฟิล์มคล้ายนอกใจภรรยา (ลาอย่างไร Femme infidèle), ซึ่งสามีชื่อชาร์ลส์ฆาตกรรมคนรักของภรรยา cheating มันเป็น remade ใน 2002 ภายหลัง โดยกรรมการ Lyne เอเดรียน Chabrol เสร็จสิ้นทศวรรษกับนี้คนต้องตาย (Que la bête meure) ใน 1969 ตามความเดิมเรื่องราวโดยเซซิลวันลูอิส ฟิล์มชาร์ลส์ (Michel Duchaussoy) ผืนเพื่อฆ่า Paul (Jean Yanne) หลังจาก Paul ฆ่าลูกชายของชาร์ลส์ในตี และอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำงาน อย่างไรก็ตาม การสิ้นสุดของฟิล์มที่เหลือตั้งใจชัดเจน และ Chabrol ระบุไว้ว่า "คุณจะไม่เห็นชาร์ลส์ Paul ฆ่า ไม่" ภาพยนตร์ได้รับการยกย่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ cinematography ของภูมิทัศน์ [2]ในปี 1970 Chabrol ทำเขียง (Le boucher) นำแสดงโดยฌอง Yanne และ Stéphane Audran เล่น Yanne Popaul สงครามอดีตพระเอกสำหรับพฤติกรรมรุนแรงของเขา ที่รู้จักกันมากเช่นเดียวกับที่แสดงในภาพวาดยุคก่อนประวัติศาสตร์ถ้ำที่ดูตัวในชุมชนของพวกเขา Périgond หนังสือพิมพ์ฝรั่งเศส Le Figaro เรียกว่า "สุดฝรั่งเศสหนังเนื่องจากการปลดปล่อย" หลังจากอีกเรื่องของชีวิตชนชั้นกลางที่ละเมิด (ลาแตก) 1970, Chabrol ทำเพียงก่อนรัตติกาล (นูอิทลาสว่างรอง) ในปี 1971 ดาวฟิล์มช่อ Michel เป็นผู้บริหารโฆษณาชื่อชาร์ลส์ที่ฆ่าภรรยาน้อยของเขา แต่ไม่สามารถจับผิด ให้เขา confesses ประหารสามี (François Périer) และภรรยา (Stéphane Audran), ต้องการลงโทษของพวกเขา ความประหลาดใจของเขาจะมีเฉพาะอย่างทันท่วงที และอภัยเขาอาชญากรรมและชาร์ลส์ไม่พบบรรเทาจากความผิดของเขาได้ทำอะไร ต่อมาในปี 1971 Chabrol ทำใจสิบวัน (La Décade prodigieuse), จากนวนิยาย โดย Ellery Queen ภาพยนตร์ถูกถ่ายทำในอังกฤษ และ starred Michel Piccoli, Anthony ระบุวัน และออร์สัน ได้รับสำคัญรีวิวดี เขาตามนี้ ด้วย Popaul ดร. disliked เท่า ๆ กัน นำแสดงโดยฌอง-Paul ส่วนลดสุดและ Mia Farrow วิจารณ์เปรียบเทียบฟิล์มกับ unfavorably ของ Chabrol ก่อนหน้านี้ภาพยนตร์ที่แปลกในรูปแบบ "เหมือน Landru" [2] นักวิจารณ์ Jacques Siclier กล่าวว่า "นวัตกรรมของ Docteur Popaul มาจาก offhandedness ซึ่งประวัติทางอาญาจะถือว่า" [14]Chabrol เอาเปลี่ยนเล็กน้อยก้าวกับ 1973 เขาฟิล์มแต่งเลือด (Les Noces rouges) โดยการทำให้ฟิล์มของเขาครั้งแรกกับชุดรูปแบบทางการเมือง ฟิล์มดาว Audran และ Michel Piccoli เป็นคนรักที่พล็อตจะฆ่า Audran ของสามี นายกเทศมนตรี gaullist เสียหายเมืองของพวกเขา จะแปลกใจของ ประธานาธิบดีฝรั่งเศสสั่งที่ ตรวจสอบไม่ได้ของการเสียชีวิตของนายกเทศมนตรี คู่ murdering สงสัยสนใจทางการเมืองในการนำ [2] ในฤดูใบไม้ผลิ 1973 รัฐบาลฝรั่งเศสห้ามฟิล์มสำหรับหนึ่งเดือน หลังเพื่อว่ามันจะมีผลกระทบต่อสมาชิกคณะกรรมการอาชญากรแย้งทดลอง [15] Chabrol ตามชุดรูปแบบนี้ทางการเมืองกับ Nada ซึ่งกลุ่มหนุ่มไดลักพาตัวท่านเป็นเอกอัครราชทูตอเมริกัน มันเป็นภาพยนตร์แรกของ Chabrol จะไม่ศูนย์ในชนชั้นกลางตั้งแต่เลอโบ Serge [16] Chabrol กลับไปดินคุ้นเคยใน 1975 มีความสุข (Une partie de plaisir) ในหนังเรื่องนี้ เขียนบท Paul Gégauff เล่นนักเขียน มีปัญหาสมรสที่สิ้นสุดในโศกนาฏกรรม (1983, Gégauff ถูกแทงตายในชีวิตจริง โดยภรรยาของเขา) เล่น Gégauff ของภรรยา โดยภรรยาแรกชีวิตเล่น โดยชีวิตจริงสาว Clemence Gégauff Danièle Gégauff (แล้วหย่าแล้วเมื่อทำฟิล์มนี้) และลูกสาวของเขา ฟิล์มรับไม่เห็นสำคัญ กับริชาร์ด Roud เรียกมันว่า "เป็นเรื่องน่าสนใจ loathsome" [2]Chabrol ของภัยที่สุสาน Père LachaiseChabrol สิ้นสุดของรอบระยะเวลาทองของเขาชื่นชมมากที่สุด และเขาแย้งสุดภาพยนตร์ Violette Nozière ในปี 1978 ฟิล์ม starred เป็นหนุ่ม Isabelle Huppert เป็นชีวิตจริงสาวปารีสจากครอบครัวอย่าง bougeois ในช่วงทศวรรษ 1930 คืน Violette sneaks ออก ไปรับคน และในที่สุดสัญญาซิฟิลิสใน ซึ่งเขา convinces เธอต้องเป็นรัชทายาทแห่งครอบครัวก่อนที่เธอฆ่าพวกเขา ฟิล์มถูกแย้งในฝรั่งเศส แต่ได้รับการยกย่องในประเทศอื่น ๆ [
การแปล กรุณารอสักครู่..