The eruptions of Mt Ruapehu in the

The eruptions of Mt Ruapehu in the North Island of New Zealand in 1995 and 1996 caused a tephra barrier to
be formed across the outlet of Crater Lake. By 2005 seepage from the refilled lake into the barrier raised the
possibility of an eventual collapse of the barrier, releasing a catastrophic lahar down the mountain.
As part of an extensive monitoring programme of the tephra barrier, direct current (dc) resistivity surveys
were carried out on a number of lines along and across it in order to test whether the extent of the seepage
could be measured (and monitored) by geophysical means. Two dimensional inversion of measured apparent
resistivity data showed that between the initial measurements, made in January 2005, and February 2006,
there was a gradual decrease in resistivity above the old outlet from ~50–60 Ωmto ~30 Ωm. This gave the first
indication that lake water was seeping into the barrier. Between October and December 2006 there was a
rapid rise in lake level to only 2 mbelow the top of the barrier, and a further resistivity survey in January 2007
showed that there had been a further decrease in resistivity throughout the entire barrier with values
dropping to b10 Ωm. The extent of this low resistivity indicated that the barrier was now saturated. At this
stage lake water was penetrating the barrier and starting to cause erosion on its downstream side.
Catastrophic collapse occurred on 18 March 2007, accompanied by a lahar in the Whangaehu river valley.
Subsequent forward 3D numerical modelling of the resistivity structure of the barrier has confirmed that the
observed changes in measured resistivity were directly related to the progress of seepage of lake water into
the barrier.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดการปะทุของ Mt Ruapehu ในเกาะเหนือของนิวซีแลนด์ในปี 1995 ถึง 1996 tephra อุปสรรคในการเกิดข้ามออกของทะเลสาบปล่องภูเขาไฟขึ้น โดยไหลซึม 2005 จากทะเลสาบสามารถเติมเป็นอุปสรรคยกเป็นไปได้ของการยุบสุดของอุปสรรค ปล่อยเนื่องรุนแรงลงภูเขาเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการตรวจสอบอย่างละเอียดของ tephra อุปสรรค การสำรวจความต้านทานไฟฟ้ากระแสตรง (dc)ดำเนินการในบรรทัดตาม และ ข้ามมันเพื่อทดสอบว่าขอบเขตของการไหลซึมอาจจะวัด (และตรวจสอบ) ด้วยวิธีธรณีฟิสิกส์ สองมิติกลับเครื่องวัดได้ชัดเจนความต้านทานไฟฟ้าข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าระหว่างการวัดเบื้องต้น ทำ ในเดือน 2005 มกราคม และ 2549 กุมภาพันธ์ก็ค่อย ๆ ลดลงความต้านทานข้างร้านเก่าจาก ~ 50-60 Ωm Ωmto ~ 30 เรื่องนี้ทำให้ครั้งแรกบ่งชี้ว่า น้ำทะเลสาบถูกดีอุปสรรค ระหว่างเดือนตุลาคมและ 2549 ธันวาคม มีแก้ไขแบบขึ้นอย่างรวดเร็วในระดับเล mbelow 2 ด้านบนของกำแพง และการสำรวจความต้านทานไฟฟ้าเพิ่มเติมในเดือน 2550 มกราคมพบว่า มีเพิ่มเติมลดลงความต้านทานไฟฟ้าตลอดทั้งอุปสรรคทั้งหมดด้วยค่าวาง b10 Ωm ขอบเขตของความต้านทานไฟฟ้าต่ำนี้ระบุว่า ตอนนี้อิ่มอุปสรรค ที่นี้น้ำทะเลสาบระยะเจาะอุปสรรค และเริ่มที่จะทำให้เกิดการกัดเซาะด้านปลายน้ำนั้นล่มสลายภัยพิบัติเกิดวันที่ 18 2007 มีนาคม พร้อม ด้วยเนื่องในหุบเขาแม่น้ำ Whangaehuต่อไปข้างหน้าตัวเลขเกี่ยวกับ 3D โครงสร้างต้านของอุปสรรคได้ยืนยันว่า การการเปลี่ยนแปลงความต้านทานไฟฟ้าที่วัดได้สังเกตได้โดยตรงเกี่ยวข้องกับความคืบหน้าของการไหลซึมของน้ำทะเลเข้าอุปสรรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉียบพลันของ Mt Ruapehu ในเกาะเหนือของนิวซีแลนด์ในปี 1995 และปี 1996 ก่อให้เกิดอุปสรรค tephra ที่จะ
เกิดขึ้นทั่วทางออกของทะเลสาบปล่องภูเขาไฟ 2005 โดยการรั่วซึมจากทะเลสาบเติมลงในอุปสรรคยก
เป็นไปได้ของการล่มสลายในที่สุดอุปสรรคปล่อย lahar ภัยพิบัติลงจากภูเขา.
ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการตรวจสอบที่กว้างขวางของอุปสรรค tephra ที่ปัจจุบัน (DC) การสำรวจความต้านทานโดยตรง
ได้ดำเนินการ ออกมาในจำนวนของสายพร้อมและทั่วมันเพื่อที่จะทดสอบว่าขอบเขตของการซึมที่
สามารถวัดได้ (และตรวจสอบ) โดยวิธีทางธรณีฟิสิกส์ สองผกผันมิติของวัดที่ชัดเจน
ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าความต้านทานระหว่างวัดเริ่มต้นทำในเดือนมกราคมปี 2005 และเดือนกุมภาพันธ์ปี 2006
มีการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในข้างต้นต้านทานเต้าเสียบเก่าจาก ~ 50-60 Ωmto ~ 30 Ωm เรื่องนี้ทำให้คนแรกที่
บ่งชี้ว่าน้ำในทะเลสาบได้รับการไหลเข้ามาในอุปสรรค ระหว่างเดือนตุลาคมและธันวาคม 2006 มีการ
เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในระดับทะเลสาบเพียง 2 mbelow ด้านบนของอุปสรรคและการสำรวจความต้านทานต่อไปในมกราคม 2007
แสดงให้เห็นว่ามีการลดลงต่อไปในการต้านทานตลอดอุปสรรคทั้งหมดที่มีค่า
หล่นลงไป B10 Ωm ขอบเขตของความต้านทานต่ำนี้ชี้ให้เห็นว่าอุปสรรคได้อิ่มตัวในขณะนี้ ตอนนี้
น้ำเวทีทะเลสาบเจาะอุปสรรคและเริ่มต้นที่จะทำให้เกิดการกัดเซาะในด้านท้ายน้ำของ.
ล่มสลายภัยพิบัติที่เกิดขึ้นใน 18 มีนาคม 2007 พร้อมด้วย lahar ในหุบเขาแม่น้ำ Whangaehu ได้.
ภายหลังไปข้างหน้าแบบจำลองเชิงตัวเลข 3 มิติของโครงสร้างต้านทานอุปสรรคมี ยืนยันว่า
การเปลี่ยนแปลงที่สังเกตในความต้านทานวัดมีความสัมพันธ์โดยตรงกับความคืบหน้าของการซึมของน้ำในทะเลสาบเข้าไปใน
อุปสรรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปะทุของ Mt Ruapehu ในเกาะเหนือของนิวซีแลนด์ในปี 1995 และ 1996 อุปสรรคที่เกิดจากเทบพราจะเกิดขึ้นในร้านของทะเลสาบปล่องภูเขาไฟ โดย 2005 ซึมจากทะเลสาบเป็นสิ่งกีดขวางยกอายุความเป็นไปได้ของการล่มสลายในที่สุดของอุปสรรคปล่อยลาฮารุนแรงลงภูเขาเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการตรวจสอบอย่างละเอียดของเทฟรากั้นไฟฟ้ากระแสตรง ( DC ) การสำรวจสภาพต้านทานไฟฟ้าศึกษาเกี่ยวกับจำนวนของเส้นตามแนวขวาง เพื่อทดสอบว่าขอบเขตของการรั่วซึมสามารถวัดได้ ( และตรวจสอบ ) โดยวิธีทางธรณีฟิสิกส์ สองมิติผกผันของวัด ปรากฏข้อมูลจำเพาะ พบว่าระหว่างการวัดครั้งแรกทำใน 2005 มกราคม และกุมภาพันธ์ 2549มีการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในแนวดิ่งเหนือร้านเก่าจาก ~ 50 – 60 Ω MTO ~ 30 Ω M นี้ให้ก่อนระบุว่า น้ำในทะเลสาบก็สัมผัสสิ่งกีดขวาง ระหว่างเดือนตุลาคมและธันวาคม 2549 มีเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในระดับทะเลสาบเพียง 2 mbelow ด้านบนของอุปสรรคและความต้านทานทางไฟฟ้าเพิ่มเติมในเดือนมกราคม 2007พบว่ามีการลดลงต่อไปในแนวดิ่งตลอดอุปสรรคทั้งหมดด้วยค่าลดลง B10 Ωเมตร ขอบเขตของค่าความต้านทานต่ำ พบว่าอุปสรรคคือตอนนี้อิ่มตัว ในนี้ทะเลสาบเวทีน้ำทะลุสิ่งกีดขวาง และเริ่มเกิดการกัดเซาะด้านท้ายน้ำของภัยพิบัติถล่มเกิดขึ้นเมื่อ 18 มีนาคม 2007 มาพร้อมกับลาฮาใน whangaehu แม่น้ำหุบเขาตามมาส่ง 3D ตัวเลขแบบทำให้โครงสร้างของอุปสรรคที่ได้รับการยืนยันว่าสังเกตการเปลี่ยนแปลงในวัดความต้านทานได้โดยตรง ที่เกี่ยวข้องกับความคืบหน้าของการรั่วซึมของน้ำในทะเลสาบอุปสรรค