Astrophotography is a specialized t

Astrophotography is a specialized type of photography for recording images of astronomical objects and large areas of the night sky. The first photograph of an astronomical object (the Moon) was taken in 1840, but it was not until the late 19th century that advances in technology allowed for detailed stellar photography. Besides being able to record the details of extended objects such as the Moon, Sun, and planets, astrophotography has the ability to image objects invisible to the human eye such as dim stars, nebulae, and galaxies. This is done by long time exposure since both film and digital cameras can accumulate and sum light photons over these long periods of time. Photography revolutionized the field of professional astronomical research, with long time exposures recording hundreds of thousands of new stars and nebulae that were invisible to the human eye, leading to specialized and ever larger optical telescopes that were essentially big cameras designed to collect light to be recorded on film. Direct astrophotography had an early role in sky surveys and star classification but over time it has given way to more sophisticated equipment and techniques designed for specific fields of scientific research, with film (and later astronomical CCD cameras) becoming just one of many forms of sensor. Astrophotography is a large sub-discipline in amateur astronomy where it is usually used to record aesthetically pleasing images, rather than for scientific research, with a whole range of equipment and techniques dedicated to the activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Astrophotography เป็นชนิดเฉพาะของการถ่ายภาพสำหรับการบันทึกภาพของวัตถุทางดาราศาสตร์และพื้นที่ขนาดใหญ่ของท้องฟ้าตอนกลางคืน ถ่ายภาพแรกของวัตถุทางดาราศาสตร์ (ดวงจันทร์) 1840 แต่ก็ไม่จนกระทั่งช่วงปลายศตวรรษที่ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ได้รับอนุญาตสำหรับการถ่ายภาพของดาวฤกษ์โดยละเอียด นอกจากจะสามารถบันทึกรายละเอียดของวัตถุที่ขยายเช่น astrophotography ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ และดาว เคราะห์ มีความสามารถที่ตามนุษย์สามารถมองเห็นภาพวัตถุเช่นมิติดาว nebulae และชื่อดาราจักร นี้จะกระทำ โดยแสงเวลายาวเนื่องจากฟิล์มและกล้องดิจิตอลสามารถสะสม และรวมแสง photons มากกว่านี้ระยะเวลานาน ถ่ายภาพ revolutionized ด้านการวิจัยทางดาราศาสตร์มืออาชีพ มีเวลานาน ๆ บันทึกหลายร้อยหลายพันของดาวใหม่และ nebulae ที่สามารถมองเห็นดวงตา นำไปเฉพาะ และเคยใหญ่แสง telescopes ที่หลักใหญ่กล้องออกแบบมาเพื่อรวบรวมแสงจะบันทึกบนแผ่นฟิล์ม Astrophotography โดยตรงมีบทบาทเป็นต้นในการสำรวจท้องฟ้าและการจัดประเภทดาว แต่ช่วงเวลา นั้นได้ให้ทางเทคนิคที่ออกแบบสำหรับเขตข้อมูลของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ด้วยฟิล์ม (ภายหลังดาราศาสตร์ CCD กล้อง) กลายเป็นเพียงหนึ่งในหลายรูปแบบของเซ็นเซอร์และอุปกรณ์ทันสมัยมากขึ้น Astrophotography มีวินัยย่อยเป็นใหญ่ ในทางดาราศาสตร์มือสมัครเล่นที่มักใช้การบันทึกภาพอย่างชื่นชอบ ปรับการ วิจัยทางวิทยาศาสตร์ มีทั้งอุปกรณ์และเทคนิคที่ทุ่มเทให้กับกิจกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

astrophotography เป็นชนิดพิเศษของการถ่ายภาพสำหรับบันทึกภาพของวัตถุทางดาราศาสตร์และพื้นที่ขนาดใหญ่ของท้องฟ้ายามค่ำ​​คืน ถ่ายภาพครั้งแรกของวัตถุทางดาราศาสตร์ (ดวงจันทร์) ถูกนำตัวในปี 1840 แต่มันก็ไม่ได้จนกว่าปลายศตวรรษที่ 19 ที่ก้าวหน้าในด้านเทคโนโลยีที่ได้รับอนุญาตสำหรับการถ่ายภาพที่มีรายละเอียดที่เป็นตัวเอก นอกจากนี้ความสามารถในการบันทึกรายละเอียดของวัตถุขยายเช่นดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวเคราะห์ astrophotography มีความสามารถในภาพวัตถุที่มองไม่เห็นได้ด้วยตามนุษย์เช่นดาวสลัวเนบิวล่าและกาแลคซี นี้จะกระทำโดยการสัมผัสเวลานานตั้งแต่ทั้งฟิล์มและกล้องดิจิตอลสามารถสะสมและสรุปโฟตอนแสงในช่วงเวลานานของเวลาเหล่านี้ การถ่ายภาพการปฏิวัติด้านการวิจัยทางดาราศาสตร์มืออาชีพที่มีความเสี่ยงเวลานานบันทึกหลายร้อยหลายพันดาวใหม่และเนบิวล่าที่เป็นที่มองไม่เห็นได้ด้วยตามนุษย์นำไปสู่​​การเฉพาะและที่เคยมีขนาดใหญ่กว่ากล้องโทรทรรศน์ที่มีกล้องขนาดใหญ่เป็นหลักที่ออกแบบมาเพื่อเก็บไฟได้รับการบันทึก บนแผ่นฟิล์ม astrophotography โดยตรงมีบทบาทในช่วงต้นของการสำรวจท้องฟ้าและการจำแนกดาว แต่ในช่วงเวลาที่มันได้ให้วิธีการอุปกรณ์ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นและเทคนิคที่ได้รับการออกแบบสำหรับเขตข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์กับภาพยนตร์ (และต่อกล้อง CCD ดาราศาสตร์) กลายเป็นเพียงหนึ่งในหลายรูปแบบของการเซ็นเซอร์ . astrophotography เป็นย่อยมีระเบียบวินัยที่มีขนาดใหญ่ในดาราศาสตร์สมัครเล่นที่มันมักจะใช้ในการบันทึกภาพ aesthetically ที่ชื่นชอบมากกว่าการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่มีทั้งช่วงของอุปกรณ์และเทคนิคการทุ่มเทให้กับกิจกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

astrophotography เป็นการเฉพาะประเภทของการถ่ายภาพสำหรับภาพบันทึกของวัตถุทางดาราศาสตร์และพื้นที่ขนาดใหญ่ของท้องฟ้ายามค่ำคืน ภาพแรกของวัตถุทางดาราศาสตร์ ( ดวงจันทร์ ) ถ่ายใน 1840 , แต่มันไม่ได้จนกว่าปลายศตวรรษที่ 19 ที่ก้าวหน้าในเทคโนโลยีที่อนุญาตให้ถ่ายภาพดาวฤกษ์ รายละเอียดนอกจากความสามารถในการบันทึกรายละเอียดของการขยายวัตถุ เช่น ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ และดาวเคราะห์ astrophotography มีความสามารถในวัตถุรูปมองไม่เห็นดวงตาของมนุษย์ เช่น ดาวฤกษ์ , เนบิวลา , มืด และจักรวาล นี้จะกระทำโดยการเปิดรับแสงนาน เนื่องจากทั้งกล้องฟิล์มและดิจิตอล สามารถสะสมและผลรวมของโฟตอนแสงเหล่านี้มากกว่าระยะเวลานานของเวลาการถ่ายภาพปฏิวัติด้านการวิจัยทางดาราศาสตร์มืออาชีพ กับการบันทึกเวลานานหลายร้อยหลายพันดวงใหม่และเนบิวลาที่ถูกมองไม่เห็นสายตามนุษย์ นำไปสู่ความ และเคยมีขนาดใหญ่แสงกล้องโทรทรรศน์ที่เป็นหลักใหญ่ กล้องที่ออกแบบมาเพื่อเก็บแสงที่ถูกบันทึกไว้ในฟิล์มastrophotography โดยตรงมีบทบาทแรกในการสำรวจท้องฟ้าและดาวหมวดหมู่แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันได้ให้วิธีการอุปกรณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้น และเทคนิคการออกแบบสำหรับเขตข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ( และต่อมากับภาพยนตร์ดาราศาสตร์ CCD กล้อง ) เป็นเพียงหนึ่งในหลายรูปแบบของเซ็นเซอร์astrophotography เป็นวินัยย่อยขนาดใหญ่ในดาราศาสตร์มือสมัครเล่น ที่มักจะใช้ในการบันทึกภาพ aesthetically ที่ชื่นชอบมากกว่าการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ที่มีทั้งช่วงของอุปกรณ์และเทคนิคที่ทุ่มเทให้กับกิจกรรม