Yun Che’s words faintly contained a

Yun Che’s words faintly contained a sense of loss and grief. It made Lan Xueruo’s mind become disorderly chaotic and the last sentence he had said could not help but stab at her heart. She panickedly shouted. “That’s not it…. That’s not it! It was indeed because of my imperial father that I choose you, but I didn’t deliberately hide the truth from you because of that, nor did I want to exploit you. I only wanted to find a proper time to tell you everything. Because the longer I was with you, the more afraid I became… I feared that if you knew everything, then you’d think that I was deceiving and using you. But the reason why I was so scared was because…. because…”

“Senior sister…” Yun Che once again broke her off. He said with a sad voice. “I want to… have a moment in peace…”

After saying that, Yun Che slid down the roof and silently disappeared into the night.

“Junior brother Yun…. Junior brother Yun!!”

The moonlight was shining and brightened the surroundings. However, Lan Xueruo was unable to find Yun Che’s silhouette.

“It’s not like that, it really isn’t like that…. I really didn’t deliberately conceal it from you. I never wanted to exploit you….” Lan Xueruo’s heart dropped into a bottomless abyss. Her body powerlessly crouched down and her arms hugged her knees as she began to weep.

When her father was seriously ill, she didn’t cry…. When the Imperial Family caught into a calamity, she didn’t cry…. When Feng Juecheng of the Burning Heaven Clan continually press forward, she didn’t cry…. She quietly took on everything. However, at this moment, with Yun Che leaving, she felt that her mind and spirit had become absolutely empty. It was as if she lost some kind important thing from her life; as if her heart was being stabbed by needles. She was unable to control her tears and they frantically pouring down her face. She was as helpless as a fallen leaf that had been abandoned by the world.

“Senior sister, your tears are too precious. So precious that… I have no choice but to exchange my life for them.”

A soft dreamlike voice sounded near her ears. She immediately raised her head and saw Yun Che right in front of her through her tear muddled eyes. He extended his hands and softly rubbed her cheeks to wipe away her sparkling teardrops.

“Junior brother Yun, don’t… leave me!”

The words came with a deep sobbing noise and uncontrollably burst out from Lan Xueruo’s mouth. Because those words had been buried deep in her heart for a long time; even she herself did not realize that she said those words. The heart-stabbing pain from earlier was like a sharp blade that sliced open her heart and soul; it released the deeply buried emotions within her and allowed her to be completely aware of how deep her feelings for this ‘Junior brother Yun’ had become.

She threw herself into Yun Che’s bosom and began to cry her heart out. She had never willfully cried like this before, but being beside Yun Che and leaning against his chest, she felt that she did not need to pretend anymore and no longer needed to constrain her emotions. The worry, pressure, pain and remorse that she accumulated in her heart throughout the years… Flooded out and torrented willfully, like a broken dam.

“Senior sister, I’m sorry….” Yun Che softly apologized as he embraced her. “I did not mean any of the words I said earlier. I have known you for all this time, so how could I not know about how softhearted of a girl you are; how could you possibly be willing to hide the truth from me and use me. The reason why I said those words was because I was uneasy and afraid….. I do not know if I had actually entered Senior Sister’s heart because Senior Sister was so good to me and was also a princess. I, on the other hand, am powerless and of low birth. Other than my pride, hot-headedness, and my feelings for you, I have nothing else. Therefore, I was really uneasy and afraid…. I selfishly wanted to see if you would shed tears for me….”

“A man who makes his woman cry is the most repulsive man in the whole world… Senior sister, please forgive my unruly selfishness. I will properly treasure your tears in my heart forever; they will be my life’s most valuable treasure and also become my largest motivation….”

“It’s not your fault. You don’t need to apologize to me… It’s my fault, it’s all my fault. It was me who concealed the truth from you, it was me who had always possessed that sort of intent toward you…” Lan Xueruo forcefully shook her head within Yun Che’s embrace and mournfully wept. “I had always thought that all my worries, longing and urges to see you were only because you held the potential to achieve my father’s wishes… It was only just now when you disappeared from my side that I realized that I can’t separate myself from you anymore…. Uuu…. Don’t leave me. I don’t want to be a princess…. I won’t even make you participate in the Blue Wind Ranking Tournament. I just want… you to stay with me so that I can always see you… Don’t leave me….”

Lan Xueruo had at last, completely revealed every last bit of her true feelings without restraint. Yu Che faintly smiled. He held Lan Xueruo closer and said softly. “The feelings that I have for Senior Sister are exactly the same as you have for me. Since our feelings are the same, then we share our burdens together. Senior sister’s matters are now also my matters. If I were to be unable to even accomplish such a minor desire that Senior Sister has, then how can I be worthy of Senior Sister’s love?… I will enter the Blue Wind Ranking Tournament and I will also participate in the Blue Wind Imperial Family’s complications…. Don’t stop me yet. I had previously stated that I was making a really important decision in my life… and this is my decision.”

“Even though I am currently a mere eagle chick, give me time, and I will one day obtain wings. Please give me the opportunity to use my wings to protect you from the rain…. Even if the weather is too unstable and I cannot shelter you, I could still take Senior Sister and fly away. We can leave this land of unstable weathers forever to once again, look for a place that only belongs to us. This is the privilege I have because I like Senior Sister… Even if it’s Senior Sister, you still cannot take it away from me.”

Lan Xueruo did not respond. She only tried her best to hold down her sobs and violently trembling shoulder. The shoulder of the man she was nestled against was not big or wide but it gave her an immense feeling of warmth and ease. She felt as if she was a drifting and homeless duckweed that had finally found its warmest home.

The two sat cuddled on top of the pavilion’s roof and bathed in the moonlight together. For a long time, neither of them spoke. The tears, accusations and promises made the final layer that separated the two disappear completely. Their hearts were inseparable and closely connected as they listened to each other’s heartfelt wishes.

“Take me to see your imperial father tomorrow, okay? Don’t forget, your man is actually a genius doctor and there are no illnesses that he can’t cure.”

“Mn…” Lan Xueruo softly replied while leaning on Yun Che’s shoulder. She closed her eyes as the corner of her mouth slightly raised. With tears at the corner of her eyes, her beauty incomparable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำยุ Che รวย ๆ ประกอบด้วยความรู้สึกสูญเสียและความเศร้าโศก มันทำใจ Lan Xueruo เป็นทุลักทุเลวุ่นวาย และไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้กล่าวประโยคสุดท้ายแต่แทงที่หัวใจของเธอ นาง panickedly ตะโกน "ใช่ไม่... ไม่ได้ พระแท้พ่ออิมพีเรียลที่เลือกคุณ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจซ่อนความจริงจากคุณเนื่องจากที่ หรือไม่ต้องการใช้คุณ ผมอยากหาเวลาเหมาะสมจะบอกคุณทุกอย่าง เนื่องจากอีกต่อไปผมกับคุณ ยิ่งกลัวเป็น... กลัวว่า ถ้าคุณศักดิ์ แล้วคุณจะคิดว่า ฉันเป็นอย่าง และใช้คุณ แต่เหตุผลที่ทำไมผมจึงกลัวเพราะ...เพราะ... ""อาวุโสพี่..." Che ยุครั้งหยุดเธอลง เขากล่าว ด้วยเสียงเศร้า "ฉันต้องการ...มีช่วงสงบสุข..."หลังจากพูดว่า Che ยุฝ่อลงหลังคา และเงียบ ๆ หายไปคืน"จูเนียร์น้องยุ... จูเนียร์พี่ชายยุน!!"แสงจันทร์ส่องแสง และ brightened สภาพแวดล้อม อย่างไรก็ตาม Lan Xueruo ไม่สามารถหารูปเงาดำของ Che ยุน"ไม่ต้องว่า จริง ๆ ไม่เช่นนั้น... ฉันจริง ๆ ไม่ได้ตั้งใจปกปิดมันจากคุณ ไม่อยากจะใช้คุณ..." Lan Xueruo หัวใจหลุดเข้าไปในหุบเหว bottomless ร่างกายของเธอ powerlessly crouched ลง และเธอ hugged หัวเข่าของเธอขณะที่เธอเริ่มร้องเมื่อพ่อของเธอป่วยอย่างจริงจัง เธอไม่ได้ร้องไห้... เมื่อครอบครัวอิมพีเรียลอยู่ในวิกฤต เธอไม่ได้ร้องไห้... เมื่อ Feng Juecheng ของตระกูลสวรรค์เขียนอย่างต่อเนื่องกดไปข้างหน้า เธอไม่ได้ร้องไห้... เธอเงียบ ๆ เอากับทุกสิ่ง อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ กับ Che ยุนออกจาก เธอรู้สึกว่า จิตใจและวิญญาณของเธอได้กลายเป็นว่างเปล่าจริง ๆ ก็ว่า เธอสูญเสียสิ่งที่สำคัญบางชนิดจากชีวิต ว่าหัวใจของเธอถูกแทง ด้วยเข็ม เธอไม่สามารถควบคุมน้ำตาของเธอและพวกเขาเมามันเทลงใบหน้าของเธอ เธอเป็นกำพร้าเป็นใบไม้ที่ร่วงหล่นที่ได้ถูกยกเลิก โดยโลก"น้องอาวุโส น้ำตาของคุณได้ล้ำค่าเกินไป ดังนั้นค่าที่... มีทางเลือกไม่มีการแลกเปลี่ยนชีวิตพวกเขา"ฝันเสียงนุ่มแต่เพียงแห่งใกล้หูของเธอ เธอทันทียกศีรษะของเธอ และเห็น Che ยุหน้าเธอผ่านน้ำตาของเธอ muddled ตา เขาขยายมือ และ rubbed เธอให้แก้มเช็ด teardrops ประกายของเธอเบา ๆ"พี่จูเนียร์ยืน ไม่...ปล่อยฉัน! "คำมาพร้อมกับลึกเป็น sobbing เสียง และเขาระเบิดออกจากปากของ Lan Xueruo เนื่องจากคำเหล่านั้นได้ ถูกฝังลึกในหัวใจของเธอเป็นเวลานาน แม้แต่ตัวเขาเองไม่ได้คิดว่า เธอกล่าวว่า คำเหล่านั้น แทงใจกลางความเจ็บปวดจากก่อนหน้านี้เป็นเหมือนใบมีดคมที่หั่นเปิดเธอจิตใจ มันออกอารมณ์ฝังลึกอยู่ภายในเธอ และอนุญาตให้เธอทั้งรู้ลึกความรู้สึกของเธอสำหรับนี้ 'จูเนียร์พี่ชายยุน' ได้กลายเป็นเธอโยนตัวเองเข้าไปในทรวงยุ Che และเริ่มร้องเสียงหัวใจของเธอ เธอได้ร้องไม่จงใจเช่นนี้มาก่อน แต่ถูกข้างยุ Che และพิงกับอกของเขา เธอรู้สึกว่า เธอไม่ต้องแกล้งอีกต่อไป และไม่ต้องบังคับให้อารมณ์ของเธอ กังวล ความดัน ความเจ็บปวด และเลือดเย็นที่เธอสะสมในใจของเธอตลอดทั้งปี... น้ำท่วมออก และ torrented จงใจ เช่นเขื่อนแตก"น้องอาวุโส ฉันขอ..." Che ยืนอุ้มเป็นเขากอดเธอเบา ๆ "ฉันไม่ไม่ได้หมายความ ถึงคำที่ผมพูดก่อนหน้านี้ ผมได้รู้จักคุณครั้งนี้ทั้งหมด อย่างไรสามารถฉันไม่ทราบเกี่ยวกับวิธี softhearted ของผู้หญิง วิธีคุณอาจสามารถยอมซ่อนความจริงจากฉันและฉัน เหตุผลที่ทำไมผมพูดคำเหล่านั้นเป็น เพราะผมไม่สบายใจ และกลัว... ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันได้จริงป้อนหัวใจอาวุโสน้องสาว เพราะน้องสาวอาวุโสถูกดีกับฉัน และยังเป็นเจ้าหญิง บนมืออื่น ๆ ฉัน เป็นอำนาจ และเกิดต่ำ ความภาคภูมิใจของฉัน -headedness และความรู้สึกของฉันสำหรับคุณ ฉันมีอะไร ดังนั้น ผมไม่สบายใจ และกลัวจริง ๆ ... Selfishly อยากจะเห็นถ้าคุณจะหลั่งน้ำตาให้ฉัน... ""คนที่ทำให้เขาร้องไห้ผู้หญิงเป็นคน repulsive ที่สุดในโลกทั้งโลก... น้องสาวอาวุโส โปรดยกโทษให้ฉันความวินัย ฉันจะถูกสมบัติน้ำตาของคุณในหัวใจของฉันตลอดไป พวกเขาจะได้สมบัติที่ดีที่สุดของชีวิต และเป็น จูงที่ใหญ่ที่สุดของฉัน...""มันไม่ใช่ข้อบกพร่องของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน... มันเป็นความผิดของฉัน มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ก็ฉันที่ปกปิดความจริงจากคุณ มันเป็นฉันที่ได้เสมอต้องการที่เรียงลำดับของเจตนาไปทางคุณ..." Lan Xueruo ประจับศีรษะของเธอภายในอ้อมกอดของยุ Che และร้องไห้ mournfully "ฉันมีความคิดเสมอว่า และทั้งหมดของฉันกังวล ปรารถนาขอก่อนส่งกลับหาคุณได้ เพราะคุณจัดศักยภาพเพื่อให้บรรลุความปรารถนาของพ่อ... มันเป็นเพียงแค่ตอนนี้เมื่อคุณหายไปจากด้านของฉันที่ฉันตระหนักว่า ฉันไม่สามารถแยกตัวเองจากคุณอีกต่อไป... Uuu ... อย่าทิ้งฉัน ฉันไม่ต้องการเป็นเจ้าหญิง... ฉันแม้จะไม่ให้คุณมีส่วนร่วมในการแข่งขันการจัดอันดับลมฟ้า ฉันเพียงต้องการ...คุณอยู่กับฉันที่ฉันสามารถคุณ... อย่าทิ้งฉันไว้... "Lan Xueruo ที่ล่าสุด เปิดเผยทั้งหมดทุกบิตสุดท้ายของความรู้สึกที่แท้จริงของเธอไม่อั้นได้ Che ยูยิ้มรวย ๆ เขาจัดลาน Xueruo ใกล้ชิด และพูดเบา ๆ "ความรู้สึกที่ฉันมีสำหรับน้องอาวุโสกันตรง ตามที่คุณมีสำหรับฉัน เนื่องจากความรู้สึกของเราเป็นเหมือนกัน แล้วเราแบ่งปันภาระของเรากัน เรื่องน้องอาวุโสยังก็ใช่เรื่องของฉัน ถ้าไม่ได้ทำต้องรอง น้องอาวุโสที่มี แล้วฉันจะน่ารักน้องอาวุโส? ... ฉันจะใส่ลมสีน้ำเงินจัดอันดับแข่งขัน และจะยังเข้าร่วมในภาวะแทรกซ้อนสีฟ้าลมอิมพีเรียลของครอบครัว... อย่าหยุดฉันได้ ผมได้ระบุไว้ก่อนหน้านี้ว่า ผมถูกตัดสินสำคัญจริง ๆ ในชีวิต... และนี่คือการตัดสินใจของฉัน""แม้ว่าฉันอยู่เพียงนกเจี๊ยบ ให้เวลาฉัน และฉันจะหนึ่งวันได้รับปีก ขอให้ฉันมีโอกาสที่จะใช้ปีกของฉันเพื่อป้องกันฝน แม้ว่าอากาศจะไม่เสถียรมากเกินไป และฉันไม่สามารถพักพิงคุณ ฉันอาจยังใช้น้องอาวุโส และบินหนี เราสามารถปล่อยให้แผ่นดินนี้ของ weathers ที่เสถียรตลอดครั้ง หาสถานที่เท่านั้น เป็นของเรา เป็นสิทธิ์ได้เนื่องจากชอบพี่อาวุโส... แม้ว่าจะเป็นพี่อาวุโส คุณยังคงไม่สามารถเอาไปจากฉัน"Lan Xueruo ไม่ตอบสนอง เธอเพียงพยายามเธอส่วนค้าง sobs และโหงงก ๆ ไหล่ของเธอ ไหล่ของคนที่เธอถูกเชิญจากไม่ใหญ่ หรือกว้าง แต่ให้เธอมีความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ของความอบอุ่นและความสะดวกใน เธอรู้สึกว่าเธอลอย และประชาชนกว่า duckweed ที่สุดได้พบบ้านอบอุ่นทั้งสองนั่ง cuddled บนหลังคาของศาลา และอาบแสงจันทร์ด้วยกัน เป็นเวลานาน ไม่ได้พูด น้ำตา ข้อกล่าวหา และสัญญาที่ได้ทำชั้นสุดท้ายที่แยกทั้งสองหายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขาได้ถูกเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิด และต่อผู้ฟังของผู้อื่นด้วยใจปรารถนา"พาฉันไปดูพ่อของอิมพีเรียลวันพรุ่งนี้ ไร ไม่ลืม คนของคุณเป็นแพทย์อัจฉริยะ และมีความเจ็บป่วยไม่ที่เขาไม่สามารถรักษา""Mn..." Lan Xueruo ตอบกลับเบา ๆ ขณะที่พิงบนไหล่ยุ Che เธอปิดตาของเธอเป็นมุมปากของเธอขึ้นเล็กน้อย ด้วยน้ำตาที่มุมของดวงตาของเธอ ความงามของเธอเข้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำ Yun เจ๊แผ่วเบาที่มีความรู้สึกของการสูญเสียและความเศร้าโศก มันทำให้ใจลาน Xueruo กลายเป็นระเบียบวุ่นวายและประโยคสุดท้ายที่เขาได้กล่าวว่าไม่สามารถช่วย แต่แทงที่หัวใจของเธอ เธอตะโกน panickedly "นั่นคือไม่ได้ ... ที่ไม่ได้! แน่นอนมันเป็นเพราะพ่อของราชินีของฉันที่ฉันเลือกคุณ แต่ผมไม่ได้จงใจซ่อนความจริงจากคุณเนื่องจากว่าหรือไม่ฉันต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากคุณ ฉันเพียงต้องการที่จะหาช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะบอกคุณทุกอย่าง เพราะอีกต่อไปผมก็อยู่กับคุณตกใจกลัวมากขึ้นผมจะกลายเป็น ... ฉันกลัวว่าถ้าคุณรู้ทุกอย่างแล้วคุณคิดว่าฉันถูกหลอกลวงและการใช้คุณ แต่เหตุผลที่ผมกลัวมากก็เพราะ ... เพราะ ... "" น้องสาวอาวุโส ... "เจ๊ยุนยากจนอีกครั้งของเธอออก เขากล่าวด้วยเสียงเศร้า "ผมอยากจะ ... มีช่วงเวลาในความสงบสุข ... " หลังจากที่บอกว่ายุนเชเลื่อนลงหลังคาและเงียบหายไปในเวลากลางคืน. "ยุนจูเนียร์น้องชาย ... จูเนียร์น้องชายของยุน !! "แสงจันทร์ส่องแสงสดใสและสภาพแวดล้อม แต่ลาน Xueruo ก็ไม่สามารถหาเงาของยุนเจ. "มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นจริงๆมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ... ผมไม่ได้จงใจปกปิดมันจากคุณ ฉันไม่เคยต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากคุณ ... . "หัวใจลาน Xueruo ลดลงเป็นเหวลึก ร่างของเธอ powerlessly หมอบลงและแขนของเธอกอดเข่าของเธอขณะที่เธอเริ่มร้องไห้. เมื่อพ่อของเธอกำลังป่วยหนักเธอไม่ได้ร้องไห้ ... เมื่อราชวงศ์จับเข้าไปในภัยพิบัติที่เธอไม่ได้ร้องไห้ ... เมื่อฮ Juecheng ของการเผาไหม้สวรรค์แซ่อย่างต่อเนื่องกดไปข้างหน้าเธอไม่ได้ร้องไห้ ... อย่างเงียบ ๆ เธอเอาทุกอย่าง อย่างไรก็ตามในขณะนี้ด้วยออกจากเจ๊ยุนเธอรู้สึกว่าจิตใจและจิตวิญญาณของเธอได้กลายเป็นที่ว่างเปล่าอย่างแน่นอน มันเป็นเหมือนกับว่าเธอหายไปบางชนิดสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเธอ ราวกับว่าหัวใจของเธอถูกแทงด้วยเข็ม เธอก็ไม่สามารถที่จะควบคุมน้ำตาเธอและพวกเขาเมามันเทลงใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็นเป็นใบลดลงที่ได้รับการทอดทิ้งโลก. "น้องสาวอาวุโสน้ำตาของคุณมีค่ามากเกินไป ดังนั้นที่มีค่า ... ฉันมีทางเลือกที่จะแลกเปลี่ยนชีวิตของฉันสำหรับพวกเขาไม่. "เสียงนุ่มฟังฝันใกล้หูของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นทันทีศีรษะของเธอและเห็นเจ๊ยุนอยู่ตรงหน้าของเธอผ่านสายตางงเธอฉีกขาด เขาขยายมือและลูบแก้มของเธอเบา ๆ ของเขาที่จะเช็ดหยาดประกายของเธอ. "ยุนจูเนียร์น้องชายไม่ ... ปล่อยฉัน!" คำพูดที่มาพร้อมกับเสียงสะอื้นลึกและบ้าคลั่งระเบิดออกมาจากปากของลาน Xueruo เพราะคำเหล่านั้นถูกฝังลึกลงไปในหัวใจของเธอเป็นเวลานาน; แม้ตัวเธอเองไม่ทราบว่าเธอบอกว่าคำพูดเหล่านั้น อาการปวดหัวใจแทงจากก่อนหน้านี้เป็นเหมือนใบมีดคมที่หั่นเปิดหัวใจและจิตวิญญาณของเธอ มันปล่อยอารมณ์ฝังลึกภายในของเธอและได้รับอนุญาตให้เธอเป็นสมบูรณ์ตระหนักถึงว่าลึกความรู้สึกของเธอนี้พี่ชายของจูเนียร์ยุน 'ได้กลายเป็น. เธอโยนตัวเองเข้าไปในอกเจ๊ยุนและเริ่มที่จะร้องไห้ออกมาจากหัวใจของเธอ เธอไม่เคยจงใจร้องเช่นนี้มาก่อน แต่เป็นข้างเจ๊ยุนและยืนพิงหน้าอกของเขาเธอรู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องหลอกอีกต่อไปและไม่จำเป็นที่จะ จำกัด การความรู้สึกของเธอ กังวล, ความดัน, ความเจ็บปวดและความสำนึกผิดว่าเธอสะสมอยู่ในหัวใจของเธอตลอดทั้งปี ... น้ำท่วมออกมาและ torrented จงใจเช่นเขื่อนแตก. "น้องสาวอาวุโสฉันขอโทษ ... ." เจ๊ยุนขอโทษเบา ๆ ในขณะที่เขากอดเธอ "ผมไม่ได้หมายความว่าใด ๆ ของคำพูดที่ผมพูดก่อนหน้านี้ ฉันได้รู้จักกับคุณตลอดเวลาดังนั้นวิธีการที่ผมไม่สามารถรู้เกี่ยวกับวิธี softhearted ของหญิงสาวที่คุณเป็น; วิธีการที่คุณอาจจะยินดีที่จะซ่อนความจริงจากฉันและฉันใช้ เหตุผลที่ผมบอกว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นเพราะผมไม่สบายใจและกลัว ... .. ผมไม่ทราบว่าผมได้เข้าจริงหัวใจอาวุโสน้องสาวของน้องสาวเพราะอาวุโสเป็นที่ดีเพื่อให้ฉันและยังเป็นเจ้าหญิง ผมในมืออื่น ๆ ที่ไม่มีอำนาจและเกิดต่ำ นอกเหนือจากความภาคภูมิใจของฉันร้อนมั่นคงและความรู้สึกของฉันสำหรับคุณฉันมีอะไรอย่างอื่น ดังนั้นผมก็ไม่สบายใจจริงๆและกลัว ... ฉันเห็นแก่ตัวอยากจะดูว่าคุณจะหลั่งน้ำตาสำหรับฉัน ... . "" คนที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้ของเขาเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดในโลกทั้งโลก ... การที่น้องสาวอาวุโสโปรดยกโทษให้ความเห็นแก่ตัวเกเรของฉัน ฉันถูกต้องจะสมบัติน้ำตาของคุณในหัวใจของฉันตลอดไป พวกเขาจะมีชีวิตของฉันของสมบัติที่มีค่ามากที่สุดและยังเป็นแรงจูงใจที่ใหญ่ที่สุดของฉัน ... . "" มันไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องที่จะขอโทษฉัน ... มันเป็นความผิดของฉันมันคือทั้งหมดที่ความผิดของฉัน มันเป็นผมที่ปกปิดความจริงจากคุณมันเป็นผมที่ได้ครอบครองมักจะเรียงลำดับของความตั้งใจที่มีต่อคุณ ... "ลาน Xueruo อย่างแข็งขันส่ายหัวของเธอที่อยู่ในอ้อมกอดยุนเจ๊ร้องไห้เศร้าโศก "ผมเคยคิดเสมอว่าทุกความกังวลของฉันปรารถนาและขอเรียกร้องที่จะเห็นคุณเป็นเพียงเพราะคุณจัดขึ้นที่อาจเกิดขึ้นเพื่อให้บรรลุความปรารถนาของพ่อของฉัน ... มันเป็นเพียงเพียงแค่ตอนนี้เมื่อคุณหายไปจากด้านข้างของฉันที่ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถแยกตัวเอง จากคุณอีกต่อไป ... uuu ... อย่าปล่อยให้ฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นเจ้าหญิง ... ฉันจะไม่ได้ทำให้คุณมีส่วนร่วมในสายลมสีฟ้าตามลำดับการแข่งขัน ผมแค่อยาก ... คุณจะอยู่กับฉันเพื่อที่ฉันมักจะสามารถมองเห็นคุณ ... อย่าปล่อยให้ฉัน ... . "ลานXueruo มีที่ล่าสุดเปิดเผยสมบูรณ์ทุกบิตสุดท้ายของความรู้สึกที่แท้จริงของเธอขาดความยับยั้งชั่งใจ Yu เจ๊ยิ้มแผ่วเบา เขาจัดลาน Xueruo ใกล้ชิดและพูดเบา ๆ "ความรู้สึกที่ฉันมีให้น้องสาวอาวุโสเป็นสิ่งเดียวกับที่คุณมีให้ฉัน ตั้งแต่ความรู้สึกของเราเหมือนกันแล้วเราแบ่งปันภาระของเราด้วยกัน เรื่องน้องสาวอาวุโสขณะนี้ยังเรื่องของฉัน ถ้าฉันจะไม่สามารถที่จะได้ประสบความสำเร็จดังกล่าวเป็นความปรารถนาเล็กน้อยที่น้องสาวอาวุโสมีแล้วฉันจะมีค่าของความรักน้องสาวอาวุโสหรือไม่ ... ฉันจะเข้าสู่ฟ้าลมตามลำดับการแข่งขันและผมยังจะมีส่วนร่วมในภาวะแทรกซ้อนครอบครัวลมอิมพีเรียลสีน้ำเงิน ... อย่าหยุดฉันยัง ฉันได้กล่าวก่อนหน้านี้ที่ผมตัดสินใจที่สำคัญจริงๆในชีวิตของฉัน ... และนี่คือการตัดสินใจของฉัน. "" แม้ว่าฉันกำลังเจี๊ยบนกอินทรีเพียงให้ฉันเวลาและฉันจะวันหนึ่งได้รับปีก กรุณาให้โอกาสที่จะใช้ปีกของฉันที่จะปกป้องคุณจากฝน ... แม้ว่าสภาพอากาศจะไม่เสถียรเกินไปและฉันไม่สามารถที่พักพิงคุณก็ยังอาจจะใช้น้องสาวอาวุโสและบินหนีไป เราสามารถออกจากที่ดินของสภาพอากาศที่ไม่แน่นอนนี้ตลอดไปอีกครั้งมองหาสถานที่ที่มีเพียงเป็นของเรา นี้เป็นสิทธิพิเศษที่ผมได้เพราะผมชอบน้องสาวอาวุโส ... แม้ว่าจะเป็นน้องสาวอาวุโสคุณยังไม่สามารถเอามันออกไปจากฉัน. "ลานXueruo ไม่ตอบสนอง เธอพยายามที่ดีที่สุดของเธอค้างสะอื้นของเธอและตัวสั่นอย่างรุนแรงไหล่ ไหล่ของชายคนหนึ่งที่เธอได้รับการตั้งอยู่กับไม่ใหญ่หรือกว้าง แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกอันยิ่งใหญ่ของความอบอุ่นและความสะดวก เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นดริฟท์และแหนไม่มีที่อยู่อาศัยที่ได้พบในที่สุดบ้านที่อบอุ่นที่สุดของ. ทั้งสองนั่ง cuddled ด้านบนของหลังคาศาลาและอาบน้ำในแสงจันทร์ด้วยกัน เป็นเวลานาน, ไม่ของพวกเขาพูด น้ำตาข้อกล่าวหาและสัญญาที่ทำชั้นสุดท้ายที่แยกออกจากกันทั้งสองหายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขาแยกออกไม่ได้และเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดขณะที่พวกเขาฟังความปรารถนาอย่างจริงใจแต่ละอื่น ๆ . "พาฉันไปดูในวันพรุ่งนี้พ่อยิ่งใหญ่ของคุณโอเค? อย่าลืมคนของคุณเป็นจริงแพทย์อัจฉริยะและมีความเจ็บป่วยไม่ว่าเขาไม่สามารถรักษา. "" Mn ... "ลาน Xueruo ตอบเบา ๆ ในขณะที่ยืนพิงไหล่ยุนเจ๊ เธอปิดตาของเธอขณะที่มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย ด้วยน้ำตาที่มุมของดวงตาของเธอ, ความงามของเธอที่เปรียบมิได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเชพูดเบาๆอยู่ความรู้สึกของการสูญเสียและความเศร้าโศก มันทำให้เป็นลาน xueruo จิตใจกลายเป็นระเนระนาด วุ่นวาย และประโยคสุดท้ายที่เขาได้กล่าวว่า ฉันไม่สามารถช่วย แต่แทงที่หัวใจของเธอ เธอ panickedly ตะโกน " ไม่ใช่อย่างนั้น . . . . . . . นั่นไม่ใช่ มันก็แน่นอนเพราะพ่อหลวง พ่อที่ผมเลือกคุณ แต่ผมไม่ได้จงใจปิดบังความจริงเพราะผมไม่ได้ต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากคุณ ฉันเพียงต้องการที่จะหาเวลาที่เหมาะสมที่จะบอกคุณทุกอย่าง เพราะยิ่งฉันอยู่กับคุณ ยิ่งกลัว ฉันก็ . . . . . . . ผมกลัวว่าถ้าคุณรู้ว่าทุกอย่าง แล้วคุณจะคิดว่าผมหลอกลวงและใช้คุณ แต่ที่ผมกลัวมาก เพราะ . . . . . . . เพราะ . . . . . . . "

" รุ่นพี่น้องสาว . . . . . . . " ยุนเชอีกครั้งทำให้เธอออก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า" ฉันต้องการ . . . . . . . มีเวลาในความสงบ . . . . . . . "

หลังจากนั้นยุนเชไถลลงหลังคา และเงียบหายไปในคืน

" จูเนียร์ พี่ยุน . . . . . . . รุ่นน้องพี่ยุน ! ! ! ! "

แสงจันทร์ส่องแสงสว่างและสภาพแวดล้อม อย่างไรก็ตาม , LAN xueruo ไม่สามารถหายุนเชเงา

" มันไม่ใช่อย่างนั้น มันไม่ใช่แบบนั้น . . . . . . .ผมไม่ได้จงใจปกปิดมันจากคุณ ผมไม่เคยต้องการให้คุณ . . . . . . . " หัวใจของ LAN xueruo ตกลงไปในเหวลึก ร่างกายของเธออย่างไม่เหลืออำนาจเลยหมอบลงและแขนของเธอกอดเข่าของเธอขณะที่เธอเริ่มที่จะร้องไห้

เมื่อพ่อของเธอป่วยหนัก เธอไม่ได้ร้องไห้ . . . . . . . เมื่อราชวงศ์จับเข้าสู่หายนะ เธอไม่ได้ร้องไห้ . . . . . . .เมื่อฟง juecheng ของการเผาไหม้สวรรค์ตระกูลยังคงกดไปข้างหน้า เธอไม่ได้ร้องไห้ . . . . . . . เธอเงียบ ๆได้ทุกอย่าง อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ กับยุนเช ไป เธอรู้สึกว่าจิตใจของเธอ และวิญญาณได้กลายเป็นอย่างว่างเปล่า มันเป็นถ้าเธอสูญเสียบางอย่างที่สำคัญจากชีวิตของเธอ ราวกับหัวใจเธอกำลังถูกแทงด้วยเข็มเธอไม่สามารถควบคุมน้ำตาของเธอ และพวกเขายังไหลลงใบหน้าของเธอ เธอสิ้นหวังเป็นใบไม้ร่วงที่ถูกทิ้งจากโลก

" รุ่นพี่พี่ น้ำตาของเธอ มันมีค่ามาก ดังนั้น ค่า . . . . . . . ฉันไม่มีทางเลือก แต่ที่จะแลกชีวิตสำหรับพวกเขา . "

นุ่มเหมือนฝันเป่าเสียงใกล้เธอหูเธอรีบยกหัวของเธอและเห็นยุนเช ตรงหน้าของเธอ เธอฉีกงงผ่านดวงตา เขาขยายมือของเขาลูบแก้มเธอเบาๆ เพื่อเช็ดคราบน้ำตาของเธอเป็นประกาย

" จูเนียร์พี่ชายยุน อย่า . . . ทิ้งฉัน ! "

พูดมาด้วยเสียงสะอื้นลึกๆ และควบคุมตัวเองไม่ได้ออกมาจากลาน xueruo ปากเพราะคำพูดพวกนั้นได้ฝังลึกลงไปในหัวใจของเธอเป็นเวลานาน แม้แต่ตัวเธอเองไม่ได้ตระหนักว่าเธอพูดคำนั้น หัวใจถูกแทงเจ็บ จากก่อนหน้านี้เป็นเหมือนคมมีดเฉือนหัวใจ และจิตวิญญาณ มันออกอารมณ์ที่ฝังลึกภายในของเธอและปล่อยให้เธอจะต้องตระหนักถึงวิธีการที่ลึกความรู้สึกของเธอนี้ ' จูเนียร์ ' พี่ยุน

กลายเป็นเธอโยนตัวเองลงไปในของยุนเช ที่อกและเริ่มที่จะร้องไห้ หัวใจเธอ เธอไม่เคยตั้งใจร้องแบบนี้มาก่อน แต่อยู่ข้างๆยุนเช และพิงที่หน้าอกของเขา เธอรู้สึกว่าเธอไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป และไม่ต้องฝืนความรู้สึกของตัวเอง ไม่ต้องกังวล , ความดัน ,ความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดที่เธอสะสมในหัวใจตลอดทั้งปี . . . . . . . น้ำท่วม และ torrented จงใจเหมือนเขื่อนแตก .

" รุ่นพี่พี่ ผมขอโทษ . . . " ยุนเชเบาๆขอโทษเขาสวมกอดเธอ " ผมไม่ได้หมายความว่าใด ๆของคำที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ ผมรู้จักคุณเพื่อเวลาทั้งหมดนี้ , ดังนั้นทำไมจะไม่รู้ว่าผู้อ่อนโยนของผู้หญิงคุณมีคุณอาจจะยินดีที่จะซ่อนความจริงจากฉันและฉัน เหตุผลที่ฉันพูดแบบนั้น เพราะผมไม่สบายใจและกลัว . . . . . ผมไม่ทราบว่าถ้าผมได้หัวใจรุ่นพี่พี่สาวเพราะพี่สาวอาวุโส ก็ดีกับผม และยังเป็นเจ้าหญิง ผมในมืออื่น ๆ , ฉันอ่อนแอ เกิดน้อย นอกจากความภาคภูมิใจ ร้อน headedness และความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ดังนั้น ผมก็ไม่สบายใจ กลัว . . . . . . . ผมเองอยากเห็น ถ้าคุณจะร้องไห้ให้กับผม . . . . . . . "

" ผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้มากที่สุดของเขาน่ารังเกียจคนทั้งโลก . . . . . . . รุ่นพี่พี่ ได้โปรดยกโทษให้อลเวงความเห็นแก่ตัวของฉัน ผมจะได้สมบัติน้ำตาในใจฉันตลอดไปพวกเขาจะเป็นชีวิตที่มีคุณค่ามากที่สุดและยังเป็นสมบัติของฉันใหญ่ที่สุดแรงจูงใจ . . . . . . . "

" มันไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณไม่ต้องมาขอโทษฉัน . . . . . . . มันเป็นความผิดของฉัน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ฉันเป็นคนปิดบังความจริงจากเธอ ฉันเป็นคนแบบนั้นก็มีเจตนาไปในทาง . . . " ลาน xueruo แรงสั่นศีรษะภายในยุนเชก็โอบกอดและเศร้าสร้อยก็ร้องไห้" ผมเคยคิดเสมอว่า ความกังวลของฉันโหยหาและเรียกร้องที่จะเห็นคุณเพียงเพราะคุณถือศักยภาพความต้องการ . . . . . . . พ่อผมให้มันเป็นเพียงแค่เมื่อคุณหายไปจากด้านข้างของฉันที่ฉันตระหนักว่าฉันไม่สามารถแยกตัวจากนายอีกแล้ว . . . . . . . uuu . . . . . . . อย่าทิ้งผม ผมไม่อยากเป็นเจ้าหญิง . . . . . . . ผมจะไม่ทำให้คุณมีส่วนร่วมในลมฟ้าอันดับการแข่งขันฉันแค่อยาก . . . . . . . คุณจะอยู่กับผม เพื่อผมจะได้เห็นคุณเสมอ . . . . . . . อย่าทิ้งผม . . . . . . . "

xueruo LAN ได้ในที่สุด สมบูรณ์ พบทุกบิตสุดท้ายของความรู้สึกที่แท้จริงของเธอโดยไม่ต้องยับยั้งชั่งใจ ยูอึนๆยิ้ม เขาจัดลาน xueruo เข้ามาใกล้และพูดเบาๆ " ความรู้สึกที่มีต่อศิษย์พี่เป็นเหมือนที่คุณมีให้ฉัน แต่ความรู้สึกก็เหมือนกันแล้วเราใช้ของเราไว้ด้วยกัน เรื่องรุ่นพี่ของน้องสาวตอนนี้ยังสำคัญของฉัน ถ้าผมไม่สามารถที่จะบรรลุเช่นผู้เยาว์ประสงค์ว่าน้องสาวรุ่นพี่ แล้วทำไมผมต้องน่ารักรุ่นพี่ของพี่สาวเหรอ . . . . . . . ผมจะใส่ลมฟ้าอันดับการแข่งขัน และผมก็จะเข้าร่วมในลมฟ้าของราชวงศ์ยุ่ง . . . . . . . อย่าเลิกเลยฉันได้เคยกล่าวว่าฉันได้ตัดสินใจที่สำคัญในชีวิตของฉัน . . . และนี้คือการตัดสินใจของผม "

" ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมเจี๊ยบนกอินทรีเท่านั้น ให้เวลาฉันวันหนึ่งจะได้รับปีก โปรดให้ฉันโอกาสที่จะใช้ปีกของฉันจะปกป้องคุณจากฝน . . . . . . . แม้ว่าอากาศก็ไม่แน่นอน และไม่สามารถปกป้องพวกเจ้า ข้าก็พาศิษย์พี่และบินออกไปเราสามารถออกไปจากแผ่นดินของสภาพอากาศที่ไม่แน่นอนนี้ตลอดไปอีกครั้ง มองหาสถานที่ที่เป็นของเรา นี่เป็นสิทธิพิเศษที่ผมได้เพราะผมชอบพี่ . . . . . รุ่นพี่ถ้าน้องสาวรุ่นพี่ ยังไม่สามารถเอามันไปจากฉัน . "

xueruo LAN ไม่ตอบ เธอแค่พยายามที่จะค้างไว้ เสียงสะอื้นของเธอ และแรงสั่นไหล่ไหล่ของชายที่เธออยู่กับไม่ใหญ่หรือกว้าง แต่มันให้ความรู้สึกเวิ้งว้าง ของความอบอุ่น และผ่อนคลาย เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นดริฟท์และบ้านแหนที่ในที่สุดก็พบบ้านอบอุ่น

สองนั่งกอดบนหลังคาของศาลาและอาบแสงจันทร์กัน เป็นเวลานาน พวกเขาไม่ได้พูด น้ำตาข้อกล่าวหาและสัญญาสุดท้ายที่แยกชั้น 2 หายไปอย่างสมบูรณ์ หัวใจของพวกเขาถูกแยกออกและเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดขณะที่พวกเขาฟังความปรารถนาจริงใจกัน

" พาไปเจอพ่อหลวงพรุ่งนี้ โอเคมั้ย ? อย่าลืมว่า คนเป็นอัจฉริยะแพทย์และไม่มีโรคที่เขารักษาไม่ได้

"" และ . . . . . . . " ลาน xueruo เบาๆตอบในขณะที่พิงไหล่ยุนเช . เธอปิดตาของเธอ ที่มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย กับน้ำตาที่หางตาของหล่อน ความงามหาที่เปรียบมิได้