AbstractBackground: Spasticity foll

Abstract
Background: Spasticity following a stroke occurs in about 30% of patients. The mechanisms
underlying this disorder, however, are not well understood.
Method: This review aims to define spasticity, describe hypotheses explaining its development
after a stroke, give an overview of related neuroimaging studies as well as a description of the
most common scales used to quantify the degree of spasticity and finally explore which
treatments are currently being used to treat this disorder.
Results: The lack of consensus is highlighted on the basis of spasticity and the associated
absence of guidelines for treatment, use of drugs and rehabilitation programmes.
Conclusions: Future studies require controlled protocols to determine the efficiency of
pharmacological and non-pharmacological treatments for spasticity. Neuroimaging may help
predict the occurrence of spasticity and could provide insight into its neurological basis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อพื้นหลัง: ความสังเขปดังต่อไปนี้เกิดขึ้นประมาณ 30% ของผู้ป่วย กลไกการอ้างอิงความผิดปกตินี้ อย่างไรก็ตาม จะไม่เข้าใจดีวิธี: รีวิวนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดความ อธิบายสมมติฐานที่อธิบายการพัฒนาหลังจากจังหวะ ให้ภาพรวมของการศึกษาที่เกี่ยวข้อง neuroimaging เช่นเดียวกับคำอธิบายของการทั่วไปเครื่องชั่งที่ใช้ในการกำหนดปริมาณระดับความ และสำรวจซึ่งในที่สุดปัจจุบันกำลังใช้รักษาในการรักษาโรคนี้ผลลัพธ์: การขาดฉันทามติเน้นพื้นฐานความและที่เกี่ยวข้องการขาดแนวทางในการรักษา ยาเสพติดและข่าวสารบทสรุป: อนาคตศึกษาจำเป็นต้องใช้โพรโทคอลการควบคุมการตรวจสอบประสิทธิภาพของทางเภสัชวิทยา และไม่ใช่ทางเภสัชวิทยาบำบัดสำหรับความ Neuroimaging อาจช่วยทำนายการเกิดขึ้นของความ และสามารถให้ความเข้าใจในพื้นฐานของระบบประสาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
พื้นหลัง: Spasticity ต่อไปนี้โรคหลอดเลือดสมองเกิดขึ้นในประมาณ 30% ของผู้ป่วย กลไก
พื้นฐานโรคนี้ แต่ไม่เข้าใจดี.
วิธีการ: การตรวจสอบครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดเกร็งอธิบายสมมติฐานอธิบายการพัฒนาของตน
หลังจากที่จังหวะให้ภาพรวมของการศึกษา neuroimaging ที่เกี่ยวข้องเช่นเดียวกับรายละเอียดของการ
ชั่งน้ำหนักที่พบมากที่สุดที่ใช้ในการ ปริมาณระดับของการเกร็งและในที่สุดก็สำรวจซึ่ง
การรักษาในปัจจุบันมีการใช้ในการรักษาโรคนี้.
ผล: การขาดฉันทามติเป็นไฮไลต์บนพื้นฐานของการเกร็งและที่เกี่ยวข้อง
กรณีที่ไม่มีแนวทางในการรักษาการใช้ยาเสพติดและโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพ.
สรุปผลการวิจัย: การศึกษาในอนาคตต้องใช้โปรโตคอลควบคุมเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของ
การรักษายาและไม่ใช้ยาสำหรับเกร็ง Neuroimaging อาจช่วยให้
คาดการณ์การเกิดขึ้นของเกร็งและสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกในพื้นฐานของระบบประสาท