3.2. Effect on eating qualityStress

3.2. Effect on eating qualityStress has been shown to be one of the most important factors affectingmeat quality, as well as, eating quality (MLA, 2011). The level ofpre-slaughter stress has been shown to impact on tenderness, flavourand juiciness of beef, as well as the shelf-life of meat (Warner et al.,1998; Warner et al., 2007). The main reason for this impact is the depletionof glycogen in muscles, which is promoted by the surge in catecholaminesecretion that occurs as a physiological response to theantemortem stress (Ferguson & Warner, 2008; Muchenje et al., 2009;Pighin et al., 2014). As mentioned before, the depletion of glycogenleads to high pHu, which consequently affects protein hydration, waterholding capacity, protease activity and several biochemical processes,all of which can impact on the sensory properties of beef(Ponnampalam et al., 2017). For instance, Grayson (2014) comparedthe difference in flavour between normal and dark-cutting beef, andfound that the trained sensory panel scores were higher for rancidflavour in meat with severe and moderate dark-cutting condition.Furthermore, Warner et al. (2007) observed that beef from cattle undergoingthe ‘stress’ treatment (6 prods given with an electric goad) wasrated lower by a consumer panel for tenderness, juiciness, flavour andliking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 ผลกระทบต่อการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพ
ความเครียดได้รับการแสดงจะเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อ
คุณภาพของเนื้อสัตว์เช่นเดียวกับการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพ (MLA 2011) ระดับของ
ความเครียดก่อนฆ่าได้รับการแสดงที่จะส่งผลกระทบต่อความอ่อนโยนรสชาติ
และความชุ่มฉ่ำของเนื้อเช่นเดียวกับอายุการเก็บรักษาของเนื้อ (วอร์เนอร์, et al.
1998;. วอร์เนอร์, et al, 2007) เหตุผลหลักสำหรับผลกระทบนี้จะพร่อง
ของไกลโคเจนในกล้ามเนื้อซึ่งจะส่งเสริมโดยไฟกระชากใน catecholamine
หลั่งที่เกิดขึ้นเป็นการตอบสนองทางสรีรวิทยากับ
ความเครียด antemortem (เฟอร์กูสันและวอร์เนอร์ 2008; Muchenje et al, 2009;.
Pighin et al, . 2014) ดังกล่าวก่อนการพร่องของไกลโคเจน
นำไปสู่ภูสูงซึ่งส่งผลให้มีผลกระทบต่อความชุ่มชื้นโปรตีนน้ำ
ถือความจุกิจกรรมโปรติเอสและกระบวนการทางชีวเคมีหลาย
ซึ่งทั้งหมดนี้สามารถส่งผลกระทบต่อคุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของเนื้อ
(Ponnampalam et al., 2017) ยกตัวอย่างเช่นเกรย์สัน (2014) เมื่อเทียบกับ
ความแตกต่างในรสชาติระหว่างปกติและมืดตัดเนื้อและ
พบว่าได้รับการฝึกฝนคะแนนประสาทสัมผัสสูงสำหรับหืน
รสในเนื้อสัตว์ที่มีสภาพมืดตัดรุนแรงและปานกลาง
นอกจากนี้วอร์เนอร์, et al (2007) ตั้งข้อสังเกตเนื้อวัวจากวัวระหว่างที่
ว่า 'ความเครียด' รักษา (6 Prods ให้กับประตักไฟฟ้า) ได้รับการ
จัดอันดับที่ต่ำกว่าโดยคณะของผู้บริโภคสำหรับความอ่อนโยนความชุ่มฉ่ำรสชาติและ
ความชอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

๓.๒ผลกระทบต่อคุณภาพการรับประทานอาหาร
ความเครียดได้รับการแสดงเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อ
คุณภาพเนื้อและการรับประทานอาหาร (MLA, ๒๐๑๑) ระดับของ
ความเครียดก่อนฆ่าได้รับการแสดงเพื่อส่งผลกระทบต่อความอ่อนโยน, รสชาติ
และความฉ่ำของเนื้อวัวรวมถึงอายุการเก็บรักษาของเนื้อ (วอร์เนอร์มิเนท
๑๙๙๘ Warner et al., ๒๐๐๗) เหตุผลหลักสำหรับผลกระทบนี้คือการสูญเสีย
ไกลโคเจนในกล้ามเนื้อ, ซึ่งเป็นการเลื่อนระดับโดยการกระชากใน catecholamine
การหลั่งที่เกิดขึ้นเป็นการตอบสนองทางสรีรวิทยาต่อ
เฟอร์ริสัน & Warner, ๒๐๐๘; ๒๐๐๙;
Pighin et al., ๒๐๑๔) ดังกล่าวก่อน, การสูญเสียของไกลโคเจน
นำไปสู่ pHu สูงซึ่งส่งผลกระทบต่อความชุ่มชื้นของโปรตีน, น้ำ
ความจุ, กิจกรรมโปรติเอสและกระบวนการทางชีวเคมีหลาย
ซึ่งสามารถส่งผลกระทบต่อคุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของเนื้อวัว
(Ponนัมอลาม, ๒๐๑๗) ตัวอย่างเช่นสีเทาบุตร (๒๐๑๔) เปรียบเทียบกับ
ความแตกต่างระหว่างเนื้อวัวปกติและตัดมืดและ
พบว่าคะแนนของแผงประสาทสัมผัสที่ผ่านการฝึกอบรมสูงขึ้น
รสชาติที่มีความรุนแรงและสภาพการตัดสีดำปานกลาง
นอกจากนี้, วอร์เนอร์เม. (๒๐๐๗) สังเกตว่าเนื้อวัวจากวัวระหว่าง
การรักษา ' ความเครียด ' (6 prods ให้กับ goad ไฟฟ้า) คือ
จัดอันดับให้ต่ำลงโดยแผงผู้บริโภคเพื่อความอ่อนโยน, ความฉ่ำ, รสชาติและ
ชื่น ชอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แถบ 3.2 ผลกระทบต่อคุณภาพอาหาร
ความดันได้พิสูจน์แล้วว่ามีผลกระทบ
คุณภาพเนื้อสัตว์และคุณภาพการบริโภค ระดับตำแหน่ง
ความเครียดก่อนฆ่าได้พิสูจน์แล้วว่ามีอิทธิพลต่อความนุ่มนวลและรสชาติ
ฉ่ำเนื้อและอายุการเก็บรักษาเนื้อ
ปีของวอร์เนอร์และคนอื่นๆ สาเหตุหลักของผลกระทบนี้คือ
ไกลโคเจนในกล้ามเนื้อถูกกระตุ้นโดยการเพิ่มขึ้นของแคทีโคลามีน
เป็นคู่
ความดันสุดท้ายคือเฟอร์กูสันและวอร์เนอร์ 2008 ฯลฯ
ปิงจินและอื่นๆ 2014 ปี ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้การบริโภคไกลโคเจน
ซึ่งมีผลต่อความชุ่มชื้นและความชื้นของโปรตีน
ความสามารถในการเก็บรักษากิจกรรมของเอนไซม์โปรติเอสและกระบวนการทางชีวเคมี
ทั้งหมดนี้มีผลต่อลักษณะทางประสาทสัมผัสของเนื้อ
ปีที่สองคือปีที่สอง ตัวอย่างเช่นการเปรียบเทียบ
ความแตกต่างในรสชาติของเนื้อธรรมดาและเนื้อตัดเข้มเช่นกัน
ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มที่ได้รับการฝึกให้คะแนนสูงกว่า
รสชาติของเนื้อสัตว์ที่มีสภาพการตัดเข้มอย่างรุนแรงและปานกลาง
นอกจากนี้วอร์เนอร์และคนอื่นๆ สังเกตุเห็น
การรักษาด้วยการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า
คณะกรรมการผู้บริโภคในความอ่อนโยนฉ่ำรสชาติและ
เหมือน