The American ‘‘War on Poverty’’ can

The American ‘‘War on Poverty’’ can serve as a case in point for this institutionalist
perspective. In contrast to the New Deal, which introduced its social policies by a law
(the Social Security Act of 1935) that provided relatively clear guidelines as to which
social risks were to be insured by government, the War on Poverty proposed a
strategy of ‘‘maximum feasible participation’’ (‘‘maximum feasible misunderstanding’’
in Moynihan’s (1969) famous phrase). The idea was to Wght poverty by politically
empowering the poor and other disadvantaged groups. This strategy was
legitimized by the pluralist philosophy of government, which hoped that by correcting
unequal access to the interest group process, government outcomes would be
made more in line with the public interest. However, the result was much money
misspent and few results. Substantive justice would have been better served, according
to Lowi, by deliberating in Congress about the ends and means of anti-poverty
policy, and then drafting a new law. Formal procedures and not informal processes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเมริกัน ''สงครามกับความยากจน"สามารถใช้เป็นกรณีในจุดสำหรับ institutionalist นี้มุมมองของ ตรงข้ามการจัดการใหม่ การนำนโยบายสังคมตามกฎหมาย(กระทำสังคมของ 1935) ที่ให้แนวทางที่ค่อนข้างชัดเจนเป็นที่ความเสี่ยงทางสังคมได้ให้เป็นประกัน โดยรัฐบาล สงครามกับความยากจนเสนอการกลยุทธ์ของ ''มีส่วนร่วมเป็นไปได้สูงสุด '' (''สูงสุดเป็นไปได้เข้าใจผิด ''ในของ Moynihan (1969) สถานวลี) ความคิดคือการ Wght ความยากจนโดยทางการเมืองกระจายอำนาจกลุ่มผู้ด้อยโอกาสยากจน และอื่น ๆ กลยุทธ์นี้มีlegitimized โดยปรัชญา pluralist ของรัฐบาล ที่หวังที่ตามแก้ไขเข้าไม่ถึงกลุ่มสนใจกระบวนการ ผลลัพธ์ที่รัฐบาลจะได้สอดคล้องกับประโยชน์สาธารณะ อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ได้เงินมากmisspent และหลายผลลัพธ์ ความยุติธรรมเราจะมีการดีเสิร์ฟ ตามการ Lowi โดย deliberating ในสภาเกี่ยวกับการสิ้นสุดและวิธีการต่อต้านความยากจนนโยบาย และจากนั้น ร่างกฎหมายใหม่ ขั้นตอนอย่างเป็นทางการและไม่เป็นกระบวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อเมริกัน '' สงครามกับความยากจน '' สามารถทำหน้าที่เป็นกรณีในจุดสำหรับ institutionalist
นี้มุมมอง ในทางตรงกันข้ามกับข้อตกลงใหม่ที่นำนโยบายทางสังคมโดยกฎหมาย
(พระราชบัญญัติประกันสังคม 1935)
ที่ให้แนวทางที่ค่อนข้างชัดเจนซึ่งเป็นความเสี่ยงทางสังคมจะเป็นผู้ประกันตนโดยรัฐบาลสงครามกับความยากจนเสนอกลยุทธ์ของ
'' การมีส่วนร่วมสูงสุดที่เป็นไปได้ '' ('' ความเข้าใจผิดสูงสุดที่เป็นไปได้ ''
ในมอยนิฮาร์ (1969) วลีที่มีชื่อเสียง) ความคิดที่จะแก้ไขปัญหาความยากจนโดย Wght
การเมืองเสริมสร้างศักยภาพของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสยากจนและอื่นๆ กลยุทธ์นี้ถูก
legitimized โดยปรัชญาพหุนิยมของรัฐบาลซึ่งหวังว่าโดยการแก้ไขการเข้าถึงที่ไม่เท่ากันในการประมวลผลกลุ่มที่น่าสนใจผลของรัฐบาลจะต้องทำมากขึ้นสอดคล้องกับความสนใจของประชาชน แต่ผลที่ได้เงินมากผิดพลาดและผลไม่กี่ ความยุติธรรมที่สำคัญจะได้รับบริการที่ดีขึ้นตามไป Lowi โดยพิจารณาในสภาคองเกรสเกี่ยวกับปลายและวิธีการต่อต้านความยากจนนโยบายและจากนั้นร่างกฎหมายใหม่ ขั้นตอนที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' '在一个长期的战争，美国可以达到”作为一个案例，在这个institutionalist点在对比度的处理。对新业务的引进，这一社会policies法社会保障法案（）是1935中明确provided relatively guidelines As to社会风险是insured是一个由政府，在一个proposed战争“战略的”，“feasible举行考量”（“误会，feasible′在Moynihan（著名的短语）。1969）是由一个poverty）Wght政治想法。可怜的empowering和其他的战略。这是disadvantaged组由政府合法化的哲学的多元化，这是由correcting希望unequal接入到政府利益，会outcomes group process在做更多的与公共利益线。然而，结果是更多的钱结果Substantive浪费和一些已经被司法更好。，根据配上吗？通过对Lowi大会审议的，是关于在ends和anti-poverty of然后，一个新的政策和法律起草正式的和不procedures informal程序。