There is ongoing debate as to wheth

There is ongoing debate as to whether ‘Internet addiction’
constitutes a true addiction and should therefore be recognized as a
psychiatric disorder in the forthcoming DSM-V (Block, 2008; Warden,
Phillips, & Ogloff, 2004). Although it is well established that a
signi!cant number of individuals report psychological problems
associated with excessive Internet use, the extent and severity of
these problems may be somewhat overestimated because of the
relatively low methodological quality of many studies in this area.
Most studies have utilized inconsistent criteria to identify Internet
addicts and/or have applied recruitment methods that may have
caused serious sampling bias (Byun et al., 2009). More speci!cally in
relation to Internet addiction criteria used in most studies, Grif!ths
(2008) asserts the main problems with the measures used is that they
tend to (i) have no measure of severity, (ii) have no temporal
dimension, (iii) overestimate the prevalence of problems, and (iv)
take no account of the context of Internet use.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเป็นไปได้ว่า 'ติดอินเทอร์เน็ต'
ถือว่าเป็นยาเสพติดที่แท้จริงและดังนั้นจึงควรได้รับการยอมรับว่าเป็น
ความผิดปกติทางจิตเวชในเตรียมพร้อม DSM-V (Block, 2008; คุม
ฟิลลิปและ Ogloff, 2004) แม้ว่ามันจะเป็นที่ยอมรับกันดีว่า
นัยสำคัญ! จำนวนลาดเทของบุคคลรายงานปัญหาทางจิตวิทยา
ที่เกี่ยวข้องกับการใช้อินเทอร์เน็ตมากเกินไป, ขอบเขตและความรุนแรงของ
ปัญหาเหล่านี้อาจจะเกินไปบ้างเพราะ
วิธีการที่มีคุณภาพค่อนข้างต่ำของการศึกษาจำนวนมากในพื้นที่นี้.
ส่วนใหญ่มีการศึกษา ใช้เกณฑ์ที่ไม่สอดคล้องกันในการระบุอินเทอร์เน็ต
ติดยาเสพติดและ / หรือมีการใช้วิธีการสรรหาที่อาจ
ก่อให้เกิดอคติสุ่มตัวอย่างร้ายแรง (Byun et al., 2009) speci อื่น ๆ ! ถอนรากถอนโคนใน
ความสัมพันธ์กับเกณฑ์ที่ติดยาเสพติดอินเทอร์เน็ตที่ใช้ในการศึกษามากที่สุดกริฟ! ths
(2008) อ้างปัญหาหลักที่มีมาตรการที่นำมาใช้ก็คือพวกเขา
มีแนวโน้มที่จะ (i) มีตัวชี้วัดของความรุนแรงไม่มี (ii) ไม่มีขมับ
มิติ (iii) การประเมินความชุกของปัญหาและ (iv)
คำนึงถึงบริบทของการใช้งานอินเทอร์เน็ตไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องว่า ' ติด ' อินเทอร์เน็ต
ถือว่าติดยาเสพติดจริงและดังนั้นจึงควรจะได้รับการยอมรับในฐานะ
โรคจิตเวชใน dsm-v เตรียมพร้อม ( บล็อค , 2008 ; ผู้คุม
ฟิลลิปส์ & ogloff , 2004 ) แม้ว่าจะเป็นที่ยอมรับว่า
signi ! จำนวนของบุคคลที่ไม่ได้รายงานปัญหาจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการใช้อินเทอร์เน็ตมากเกินไป

, ขอบเขตและความรุนแรงของปัญหาเหล่านี้อาจจะค่อนข้างประเมินค่า เพราะ
ค่อนข้างต่ำในคุณภาพของการศึกษามากมายในบริเวณนี้ ส่วนใหญ่จะใช้เกณฑ์การศึกษา

ไม่ระบุติดยาเสพติดอินเทอร์เน็ตและ / หรือสมัครการสรรหาวิธีการที่อาจทำให้ร้ายแรง
การสุ่มตัวอย่างทำให้มีความลำเอียง ( บุน et al . , 2009 ) กาเพิ่มเติม คอลลี่ ในความสัมพันธ์กับการเสพติดอินเทอร์เน็ต
เกณฑ์ที่ใช้ในการเรียน ส่วนใหญ่ตน !ths
( 2008 ) ยืนยันปัญหาหลักด้วยการใช้มาตรการที่พวกเขา
มีแนวโน้มที่จะมีการวัดความรุนแรง ( 2 ) ไม่มีเวลา
มิติ ( 3 ) อย่ามองข้ามความชุกของปัญหา และ ( iv )
ไม่มีบัญชีในบริบทของการใช้อินเทอร์เน็ต