The idea of this conceptual paper i

The idea of this conceptual paper is built upon arguments of risk perception as a valid and convincing tool to
investigate tourists’ concerns prior to and/or when they are taking up a trip. Thus far, the paper has outlined different
aspects of risk perception in tourism context. Based on the studies outlined in above discussion, it appears that
existing tourism studies tend to work on disconnecting rather incorporating the different cognitive and affective
concepts related to risk perception. Conversely, psychology researchers are convinced that emotion and cognition
are inseparable. Loewenstein, Weber, Hsee, and Welch (2001) propose an alternative theoretical perspective,
namely the risk-as-feeling hypothesis. Loewenstein et al. (2001) found that when it comes to the moment of making
decision under a risky or uncertain situation, human’s cognition and emotion act in a divergent way and in many
cases, emotional reaction overrides cognitive evaluation. Therefore, risk perception is more than a perceived
calculation of negative probabilities. Slovic and Peters (2006) conclude that risk is perceived and acted on in two
fundamental ways: risk as feelings and risk as analysis. In this regard, a more holistic approach is needed to cover all
the three layers of concepts related to risk perception.
Considerable work has been focused on the objective side of risk perception, such as those studies which measure
and categorize tourist’s risk perception (Pennington-Gray & Schroeder, 2013; Roehl & Fesenmaier, 1992). The
categorization and labelling of perceived risk, let alone the validity or credibility issue, has contributed significantly
to our understanding of risk perception. However, research solely focus on risk perception fail to recognize risk as a
sophisticated social phenomenon. In fact, tourism itself is a complex social occurrence. Perhaps, it is about the right
time to look at the subjective side of risk perception -- risk perception is socially constructed and mutually shaped
by the subject (tourist) and others (Douglas & Wildavsky, 1982) and the construction of risk perception endures
even after the removal of threats (A. M. Williams & Baláž, 2014). A qualitative or post-modernistic approach could
have much to contribute, especially in bringing into horizon the factors that construct and reconstruct risk
perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดของกระดาษแนวคิดนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยอาร์กิวเมนต์ของการรับรู้ความเสี่ยงเป็นเครื่องมือที่ถูกต้อง และน่าเชื่อถือในการตรวจสอบความกังวลก่อนหรือเมื่อพวกเขามีการกินการเดินทางของนักท่องเที่ยว ป่านนี้ กระดาษมีระบุไว้แตกต่างกันลักษณะของการรับรู้ความเสี่ยงในบริบทการท่องเที่ยว จากการศึกษาที่ระบุไว้ในข้างต้นอภิปราย ปรากฏว่าศึกษาการท่องเที่ยวที่มีอยู่มักจะ ทำงานบนถอดค่อนข้าง ผสมผสานความแตกต่างทางปัญญา และอารมณ์แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความเสี่ยง นักวิจัยจิตวิทยาที่เชื่อว่าอารมณ์และความรู้ความเข้าใจแยกออกได้ Loewenstein เวเบอร์ ซา และเวลช์ (2001) เสนอมองทฤษฎีอื่น ๆคือสมมติฐานความเสี่ยงเป็นความรู้สึก Loewenstein et al. (2001) พบว่าเมื่อมาถึงช่วงเวลาของการทำตัดสินใจภายใต้สถานการณ์ที่มีความเสี่ยง หรือความไม่แน่นอน ความรู้ความเข้าใจของมนุษย์ และพระราชบัญญัติอารมณ์ ในทางที่แตกต่าง และ ในหลายกรณี ปฏิกิริยาทางอารมณ์แทนการประเมินความรู้ความเข้าใจ ดังนั้น การรับรู้ความเสี่ยงเป็นมากกว่าการรับรู้การคำนวณความน่าจะเป็นค่าลบ Slovic และปีเตอร์ส (2006) สรุปว่า ความเสี่ยงที่รับรู้ และดำเนินการในสองวิธีพื้นฐาน: ความเสี่ยงที่เป็นความรู้สึกและความเสี่ยงที่วิเคราะห์ ในเรื่องนี้ มีองค์จะต้องครอบคลุมทั้งหมดสามชั้นของแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความเสี่ยงทำงานมากได้เน้นด้านวัตถุประสงค์ของการรับรู้ความเสี่ยง เช่นผู้ศึกษาซึ่งวัดและจัดประเภทของนักท่องเที่ยวรับรู้ความเสี่ยง (เพนนิงตันสีเทา & Schroeder, 2013 Roehl & Fesenmaier, 1992) การจัดประเภทและการติดฉลากของความ เสี่ยงที่รับรู้ ประสาความถูกต้อง หรือ ปัญหาความน่าเชื่อถือ มีส่วนอย่างมากเพื่อความเข้าใจของการรับรู้ความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม วิจัยแต่เพียงผู้เดียวความล้มเหลวในการรับรู้ความเสี่ยงการรับรู้ความเสี่ยงเป็นการปรากฏการณ์ทางสังคมมีความซับซ้อน ในความเป็นจริง การท่องเที่ยวเองเป็นเหตุการณ์ทางสังคมที่ซับซ้อน บางที มันเป็นเรื่องสิทธิเวลามองด้านข้างตามอัตวิสัยของการรับรู้ความเสี่ยง - สังคมสร้างขึ้น และทรงร่วมรับรู้ความเสี่ยงโดยเรื่อง (ท่องเที่ยว) และอื่น ๆ (ดักลาสและ Wildavsky, 1982) และการก่อสร้างการรับรู้ความเสี่ยงคงแม้หลังจากการกำจัดภัยคุกคาม (A. M. Williams & Baláž, 2014) อาจใช้วิธีการเชิงคุณภาพ หรือน็อตหลังมีมากที่จะนำไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการนำปัจจัยที่สร้าง และสร้างความเสี่ยงในขอบฟ้ารับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของกระดาษแนวคิดนี้ถูกสร้างขึ้นบนข้อโต้แย้งความเสี่ยงของการรับรู้เป็นเครื่องมือที่ถูกต้องและน่าเชื่อถือในการ
ตรวจสอบข้อกังวลของนักท่องเที่ยวก่อนและ / หรือเมื่อพวกเขามีการขึ้นการเดินทาง ป่านนี้กระดาษได้ระบุไว้ที่แตกต่างกัน
ในแง่มุมของการรับรู้ความเสี่ยงในบริบทการท่องเที่ยว จากการศึกษาที่ระบุไว้ในการสนทนาข้างต้นก็ปรากฏว่า
การศึกษาการท่องเที่ยวที่มีอยู่มีแนวโน้มที่จะทำงานเกี่ยวกับการตัดการเชื่อมต่อค่อนข้างผสมผสานที่แตกต่างกันคิดและอารมณ์
แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ของความเสี่ยง ตรงกันข้ามนักวิจัยทางจิตวิทยาเชื่อว่าอารมณ์ความรู้สึกและความรู้
จะแยกออก โลเวนสไตเวเบอร์, Hsee และเวลช์ (2001) นำเสนอมุมมองของทฤษฎีทางเลือก
คือสมมติฐานความเสี่ยงเป็นความรู้สึก โลเวนสไต et al, (2001) พบว่าเมื่อมันมาถึงช่วงเวลาของการ
ตัดสินใจภายใต้สถานการณ์ที่มีความเสี่ยงหรือความไม่แน่นอนของมนุษย์ความรู้ความเข้าใจและอารมณ์การกระทำในลักษณะที่แตกต่างกันและในหลาย
กรณีปฏิกิริยาทางอารมณ์แทนที่การประเมินความรู้ความเข้าใจ ดังนั้นการรับรู้ความเสี่ยงเป็นมากกว่าการรับรู้
การคำนวณความน่าจะเป็นเชิงลบ Slovic และปีเตอร์ส (2006) สรุปความเสี่ยงที่เป็นที่รับรู้และการดำเนินการในสอง
วิธีพื้นฐาน: ความเสี่ยงเป็นความรู้สึกและความเสี่ยงการวิเคราะห์ ในเรื่องนี้เป็นวิธีการแบบองค์รวมมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ครอบคลุมทั้งหมด
สามชั้นของแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความเสี่ยง.
ทำงานสมควรได้รับการเน้นในด้านวัตถุประสงค์ของการรับรู้ความเสี่ยงเช่นการศึกษาเหล่านั้นซึ่งมาตรการ
และจัดหมวดหมู่การรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยว (Pennington- สีเทาและชโรเดอ 2013; & Roehl Fesenmaier, 1992)
จำแนกประเภทและการติดฉลากของความเสี่ยงที่รับรู้ให้อยู่คนเดียวความถูกต้องหรือความน่าเชื่อถือของปัญหามีส่วนอย่างมาก
ในการทำความเข้าใจของการรับรู้ความเสี่ยงของเรา อย่างไรก็ตามการวิจัย แต่เพียงผู้เดียวมุ่งเน้นไปที่การรับรู้ความเสี่ยงไม่ได้รู้เสี่ยงเป็น
ปรากฏการณ์ทางสังคมที่มีความซับซ้อน ในความเป็นจริงการท่องเที่ยวของตัวเองเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่ซับซ้อน บางทีมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิทธิที่
เวลาที่จะมองที่ด้านอัตนัยของการรับรู้ความเสี่ยง - การรับรู้ความเสี่ยงจะถูกสร้างสังคมและร่วมกันรูป
โดยเรื่อง (ท่องเที่ยว) และอื่น ๆ (ดักลาสและ Wildavsky, 1982) และการก่อสร้างของการรับรู้ความเสี่ยงยังคงอยู่
แม้กระทั่ง หลังจากการกำจัดภัยคุกคาม (AM วิลเลียมส์และBaláž 2014) เดอะ วิธีการเชิงคุณภาพหรือหลังสมัยใหม่จะ
มีมากที่จะมีส่วนร่วมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการนำเข้ามาในฮอไรซอนปัจจัยที่สร้างความเสี่ยงและสร้าง
การรับรู้