The social and environmental impact

The social and environmental impacts of dams have
attracted considerable concern (McCully 2001; Scudder
2005). In response, the World Commission on Dams produced
policy principles and guidelines (Scudder 2005;
WCD (World Commission on Dams) 2000), the hydropower
industry developed sustainability guidelines (IHA
(International Hydropower Association 2003), and damshave been decommissioned and removed in some countries
(Doyle et al. 2003). Although these changes have been
accompanied by a global decline in new dam construction,
many dams still continue to be built in Africa, Asia and
Latin America in response to demographic and economic
growth, and rising demand for energy.
This continued focus on hydropower investment is clearly
evident in Southeast Asia and especially in the Mekong river
basin. China completed the first dam across the mainstem of
the Mekong in 1995 (Li and He 2008), followed by two
others completed in 2003 and 2008, and a further five are
planned (Barlow et al. 2008). Further downstream, there are
over 100 proposals for new dams in the lower basin that lies
within Cambodia, Laos, Thailand and Vietnam. Of these, 11
are scheduled to be installed on the mainstem of the river
within the next decade. Seven of these are located in Laos,
two in Cambodia and two will be shared between Laos and
Thailand (MRC (Mekong River Commission) 2008).
This massive acceleration in plans for hydropower
development in the Mekong has led to growing concern over
the potential environmental, economic and social costs; in
particular, there is acute concern over the impact on the
basin’s fisheries. With an estimated annual harvest of
2.2 million tonnes of wild fish, the Mekong supports the
world’s largest inland fishery, annually worth US$2.2–3.9
thousandmillion at first sale and between US$4.3 and US$7.8
thousand million on retail markets (Hortle 2009). This catch
is essential for livelihoods, nutrition and food security, with
annual consumption in the lower basin between 29 and 39 kg
per capita and accounting for 47–80% of total animal protein
consumed (Hortle 2007). It also sustains livelihoods for
millions of people. In Lao PDR more than 3 million people
fish, mainly from the Mekong and its tributaries. In Cambodia,
80% of the 1.2 million people living around Tonle Sap
use the lake and its rivers for fishing (Ahmed et al. 1998).
Dams will bring a range of changes to the river and its fish
habitats (Postel 1997). In particular, altered flow regimes
will degrade the feeding and breeding habitats along the river
(Kummu and Sarkkula 2008), and the physical barrier of the
dam wall will stop migration (Barlow et al. 2008; Baran and
Myschowoda 2008). Because 40–70% of fish catch in the
Mekong depends on species that migrate long distances
along the Mekong mainstream and into its tributaries
(Barlow et al. 2008; Baran and Myschowoda 2008), these
fish stocks will be especially vulnerable to dams built on the
mainstem or lower reaches of tributaries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผลกระทบต่อสังคม และสิ่งแวดล้อมเขื่อนดึงดูดมากกังวล (McCully 2001 Scudder2005) การตอบสนอง นายโลกบนเขื่อนผลิตนโยบายหลักการและแนวทาง (Scudder 2005WCD (คณะกรรมการโลกเขื่อน) 2000), การไฟฟ้าแนวทางพัฒนาอย่างยั่งยืนพัฒนาอุตสาหกรรม (IHA(สมาคมไฟฟ้านานาชาติ 2003) และ damshave คุณสมบัติ และเอาออกในบางประเทศ(ดอยล์ et al. 2003) แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้พร้อมปฏิเสธส่วนกลางในการก่อสร้างเขื่อนใหม่หลายสายยังคงดำเนินการต่อไปที่แอฟริกา เอเชีย และละตินในประชากร และเศรษฐกิจเจริญเติบโต และความต้องการพลังงานเน้นการลงทุนพลังงานน้ำนี้อย่างต่อเนื่องอย่างชัดเจนเห็นได้ชัด ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในแม่น้ำโขงอ่างล้างหน้า จีนเสร็จสมบูรณ์เขื่อนแรกใน mainstem ของแม่น้ำโขงใน 1995 (Li และเขา 2008), ตาม ด้วยสองอื่น ๆ แล้วเสร็จใน 2003 และ 2008 และ 5 ดาวมีแผน (Barlow et al. 2008) เติม น้ำ มีกว่า 100 ข้อเสนอสำหรับสายใหม่ในลุ่มน้ำด้านล่างที่อยู่ภายในประเทศกัมพูชา ลาว ไทย และเวียดนาม 11 เหล่านี้กำหนดการติดตั้ง mainstem เวอร์ในทศวรรษถัดไป เจ็ดของเหล่านี้อยู่ในลาวในกัมพูชาและทั้งสองจะร่วมกันระหว่างลาว และไทย (MRC (คณะกรรมการแม่น้ำโขง) 2008)อัตราเร่งแผนพลังงานน้ำนี้ขนาดใหญ่พัฒนาในแม่น้ำโขงได้นำการเติบโตที่เกี่ยวข้องมากกว่าศักยภาพสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคมทุน ในเฉพาะ เป็นกังวลเฉียบพลันมากกว่าผลกระทบการประมงในลุ่มแม่น้ำ มีการเก็บเกี่ยวประจำปีการประเมินของ2.2 ล้านตันปลาป่า แม่น้ำโขงสนับสนุนการของโลกที่ใหญ่ที่สุดบริเวณประมง ปีมูลค่าสหรัฐอเมริกา $2.2 – 3.9thousandmillion ที่ขายครั้งแรก และระหว่างสหรัฐอเมริกา $4.3 สหรัฐอเมริกา $7.8พันล้านในตลาดขายปลีก (Hortle 2009) ตามนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับวิถีชีวิต ความปลอดภัยของอาหารและโภชนาการ ด้วยใช้รายปีในลุ่มน้ำด้านล่างระหว่าง 29 และ 39 กิโลกรัมต่อหัว และบัญชี 47 – 80% ของโปรตีนสัตว์ทั้งหมดการบริโภค (Hortle 2007) มันยังได้รับคำสั่งวิถีชีวิตสำหรับล้านคน ในลาวมากกว่า 3 ล้านคนปลา ส่วนใหญ่จากแม่น้ำโขงและมูลของมัน ในประเทศกัมพูชา80% ของ 1.2 ล้านคนที่อาศัยอยู่โดยรอบสาบใช้ทะเลสาบและแม่น้ำของสำหรับตกปลา (Ahmed et al. 1998)เขื่อนจะให้ช่วงของการเปลี่ยนแปลงแม่น้ำและปลาอยู่อาศัย (Postel 1997) เปลี่ยนแปลงระบอบกระแสโดยเฉพาะจะลดการให้อาหารและปรับปรุงพันธุ์ที่อยู่อาศัยตามแม่น้ำ(Kummu และ Sarkkula 2008), และอุปสรรคทางกายภาพของการเขื่อนผนังจะหยุดย้าย (Barlow et al. 2008 Baran และMyschowoda 2008) เนื่องจาก 40-70% ของปลาที่จับในตัวแม่น้ำโขงขึ้นอยู่กับพันธุ์ที่ย้ายยาวระยะทางริมโขงจอแจ และ ในสายของ(Barlow et al. 2008 Baran และ Myschowoda 2008), เหล่านี้ปลาหุ้นจะเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสร้างเขื่อนการmainstem or lower reaches of tributaries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบทางสังคมและสิ่งแวดล้อมของเขื่อนได้ดึงดูดความกังวลมาก (McCully 2001; สกัด 2005) ในการตอบสนองคณะกรรมาธิการโลกเขื่อนผลิตหลักการนโยบายและแนวทางการปฏิบัติ (สกัด 2005 WCD (โลกสำนักงานคณะกรรมการการเขื่อน) 2000) ไฟฟ้าพลังน้ำอุตสาหกรรมการพัฒนาแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืน(IHA (นานาชาติไฟฟ้าพลังน้ำสมาคม 2003) และ damshave รับการปลดประจำการและลบออกในบาง ประเทศ(ดอยล์ et al. 2003). แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับมาพร้อมกับการลดลงของระดับโลกในการสร้างเขื่อนใหม่เขื่อนจำนวนมากยังคงดำเนินการต่อไปจะสร้างขึ้นในแอฟริกาเอเชียและลาตินอเมริกาในการตอบสนองทางประชากรเศรษฐกิจและการเจริญเติบโตและความต้องการที่เพิ่มขึ้นพลังงาน. นี้ยังคงมุ่งเน้นการลงทุนผลิตไฟฟ้าพลังน้ำเป็นอย่างชัดเจนเห็นได้ชัดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยเฉพาะในแม่น้ำโขงลุ่มน้ำ. จีนเสร็จเขื่อนแรกทั่ว mainstem ของแม่น้ำโขงในปี1995 (Li และพระองค์ 2008) ตามมาด้วยสองคนอื่นๆ แล้วเสร็จในปี 2003 และ 2008 และอีกห้ามีการวางแผน(บาร์โลว์ et al. 2008). นอกจากนี้น้ำที่มีกว่า100 ข้อเสนอสำหรับเขื่อนใหม่ในลุ่มน้ำที่ต่ำกว่าที่ตั้งอยู่ภายในกัมพูชาลาวไทยและเวียดนาม ของเหล่านี้ 11 มีกำหนดที่จะถูกติดตั้งบน mainstem ของแม่น้ำภายในทศวรรษหน้า เซเว่นเหล่านี้จะอยู่ในประเทศลาวสองในประเทศกัมพูชาและทั้งสองจะใช้ร่วมกันระหว่างประเทศลาวและประเทศไทย(MRC (แม่น้ำโขง Commission) 2008). นี้เร่งมากในการวางแผนสำหรับการผลิตไฟฟ้าพลังน้ำในการพัฒนาแม่น้ำโขงได้นำไปสู่ความกังวลเพิ่มขึ้นในช่วงที่มีศักยภาพด้านสิ่งแวดล้อมค่าใช้จ่ายในเศรษฐกิจและสังคม ในโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความกังวลเฉียบพลันมากกว่าผลกระทบต่อการประมงของลุ่มน้ำ ด้วยประมาณเก็บเกี่ยวประจำปีของ2.2 ล้านตันของปลาป่าแม่น้ำโขงสนับสนุนการประมงน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในโลกเป็นประจำทุกปีมูลค่าUS $ 2.2-3.9 thousandmillion ที่ขายครั้งแรกระหว่าง US $ 4.3 US $ 7.8 พันล้านในตลาดค้าปลีก (Hortle 2009) จับนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตโภชนาการและความปลอดภัยของอาหารที่มีการบริโภคประจำปีในอ่างที่ลดลงระหว่างวันที่29 และ 39 กิโลกรัมต่อคนต่อปีและคิดเป็นสัดส่วน47-80% ของโปรตีนจากสัตว์รวมบริโภค(Hortle 2007) นอกจากนี้ยังทรงดำรงชีวิตสำหรับผู้คนนับล้าน ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวมากกว่า 3 ล้านคนปลาส่วนใหญ่มาจากโขงและลำน้ำสาขา ในประเทศกัมพูชา80% ของ 1.2 ล้านคนที่อาศัยอยู่รอบโตนเลสาบใช้ทะเลสาบและแม่น้ำสำหรับการตกปลา(อาเหม็ด et al. 1998). เขื่อนจะนำช่วงของการเปลี่ยนแปลงไปยังแม่น้ำและปลาที่อยู่อาศัย (พอส 1997) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงระบอบการไหลจะลดการให้อาหารและที่อยู่อาศัยการเพาะพันธุ์ตามแม่น้ำ(Kummu และ Sarkkula 2008) และอุปสรรคทางกายภาพของผนังเขื่อนจะหยุดการย้ายถิ่น(บาร์โลว์ et al, 2008;. Baran และMyschowoda 2008) เพราะ 40-70% ของการจับปลาในแม่น้ำโขงขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่อพยพในระยะทางไกลตามแนวแม่น้ำโขงและเข้าสู่แคว(บาร์โลว์ et al, 2008;. Baran และ Myschowoda 2008) เหล่านี้ปลาจะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงที่จะสร้างเขื่อนที่สร้างขึ้นบนmainstem หรือล่างของแคว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบทางสังคมและสิ่งแวดล้อมของเขื่อนมี
ดึงดูดความกังวลมาก ( mccully 2001 สคั๊ดเดอร์
2005 ) ในการตอบสนอง , คณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยเขื่อนผลิต
หลักการนโยบายและแนวปฏิบัติ ( สคั๊ดเดอร์ 2005 ;
ไปแล้ว ( นิยามของคณะกรรมการโลกว่าด้วยเขื่อน ) 2000 ) , อุตสาหกรรมไฟฟ้าพัฒนาแนวทางความยั่งยืนมาก

( ( พลังสมาคมนานาชาติ 2003 )damshave และถูกปลดประจำการและลบออกในบางประเทศ
( ดอยล์ et al . 2003 ) แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับ
มาพร้อมกับลดลงทั่วโลกในการก่อสร้างเขื่อนใหม่
เขื่อนมากมายยังคงถูกสร้างขึ้นในแอฟริกา เอเชีย และละตินอเมริกา ในการตอบสนองต่อ

การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับการใช้พลังงาน ซึ่งยังคงเน้นการลงทุน

พลังชัดเจนเห็นได้ชัดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะในแม่น้ำโขง
ลุ่มน้ำ จีนเสร็จ เขื่อนแห่งแรกใน mainstem ของ
โขงในปี 1995 ( Li และเขา 2008 ) ตามด้วยสอง
คนอื่นแล้วเสร็จในปี 2003 และ 2008 และอีกห้า
วางแผน ( Barlow et al . 2008 ) ต่อไปเกิดมี
100 ข้อเสนอใหม่ในลุ่มน้ำเขื่อนล่างที่อยู่
ภายในกัมพูชา ลาว ไทย และเวียดนามของเหล่านี้ที่ 11
มีกำหนดจะถูกติดตั้งบน mainstem ของแม่น้ำ
ภายในทศวรรษหน้า เจ็ดของเหล่านี้อยู่ในลาว
2 ในกัมพูชา และสองจะถูกใช้ร่วมกันระหว่างลาวและไทย ( MRC
( โขง ) 2008 ) .
ใหญ่นี้ เร่งแผนพัฒนาไฟฟ้าพลังน้ำในแม่น้ำโขงได้

ทำให้ความกังวลเพิ่มขึ้นมากกว่าสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้น ต้นทุนทางเศรษฐกิจและสังคมใน
โดยเฉพาะ มีความกังวลเรื่องผลกระทบต่อการประมงแหลม
ของลุ่มน้ำ มีประมาณปีเก็บเกี่ยว
2.2 ล้านตันของป่าปลาแม่น้ำโขงรองรับ
ประมงน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดของโลก ปีมูลค่า US $ 2.2 - 3.9
thousandmillion ที่ขายก่อนและระหว่าง US $ 4.3 และ US $ 7.8 พันล้านในตลาดค้าปลีก (
hortle 2009 ) นี้จับ
ที่จําเป็นสําหรับการดํารงชีพโภชนาการและความปลอดภัยอาหารที่มีการบริโภคประจำปี
ในอ่างลดลงระหว่าง 29 และ 39 kg
ต่อหัวและบัญชี 47 – 80% ของทั้งหมด โปรตีนจากสัตว์บริโภค (
hortle 2007 ) มันยัง sustains วิถีชีวิตสำหรับ
ล้านคน ในลาวมากกว่า 3 ล้านคน
ปลาส่วนใหญ่มาจากแม่น้ำโขง และลำน้ำสาขา ในประเทศกัมพูชา ,
80% ของ 1.2 ล้านคนที่อาศัยอยู่รอบทะเลสาบเขมร