This consequentialist criticism cou

This consequentialist criticism couldn’t be more wrong.
Political Marxism insists that specific social forms like capitalism — with their own specific material conditions,
their own specific social property relations,
and their own rules for reproduction — engender specific objects and forms of conflict.
It recognizes that their outcomes are not predetermined but are nonetheless shaped and limited by specific material conditions,
in historically specific ways,
in specific processes of historical change: class struggle in a feudal society, whatever its outcome, is necessarily a different process than is class struggle in a capitalist society; and, while there can never be a guarantee of outcomes, socialism as a consequence of capitalist class struggle is a historical possibility in a way that it could never be in the context of feudal social property relations.
Even if socialism has been a conscious and deliberate objective of some capitalist class struggles in a way that, say, capitalism was not the intended project of feudal class struggles, this doesn’t make socialism an inevitable consequence. To recognize this is what it means to talk about history rather than teleology.
The criticism of Political Marxist as “voluntarist” demonstrates no understanding of what it means to talk about historical causality. It suggests that we are compelled to choose between, on the one hand, completely contingent processes and, on the other,
unconditional predetermination.
This is particularly mystifying coming from advocates of the new consequentialism,
who have adopted a curious mixture of completely ahistorical contingency and absolute determinism. They may remain convinced that class struggle is the moving force of history,
but they nonetheless insist that its outcome must be ultimately preordained. They have found themselves defending the idea of “bourgeois revolution” less as a historical than a teleological moment.
Like so many others with vague conceptions of capitalism, then, those critics of Political Marxism can’t explain the origin of capitalism and can’t even define it in any meaningful way. If just about anything can count as a bourgeois revolution,
how do we recognize capitalism when we see it? For that matter,
how is it possible to sustain a conception of capitalism as a specific social form,
with its own systemic operating principles, if its laws of motion amount to transhistorical laws?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจารณ์ consequentialist นี้ไม่ถูกต้องมากขึ้น ทางการเมืองลัทธิมากซ์รมย์ที่ แบบฟอร์มแบบสังคมเช่นทุนนิยม – กับตัวเองเฉพาะวัสดุ ความสัมพันธ์ของตนเองสังคมคุณสมบัติเฉพาะ และกฎสำหรับการ — เกิดเฉพาะวัตถุและรูปแบบของความขัดแย้งรู้ว่า ผลจะกำหนด แต่กระนั้นรูป และจำกัดเฉพาะวัสดุเงื่อนไข วิธีการเฉพาะในอดีต ในกระบวนการเฉพาะของการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์: เรียนต่อสู้ศักดินาสังคม สิ่งผล จำเป็นต้องเป็นกระบวนการแตกต่างกันมากกว่าเป็นการต่อสู้ทางชนชั้นในสังคมทุนนิยม และ ในขณะที่ไม่มีการรับประกันผลลัพธ์ สังคมนิยมเป็นผลมาจากการต่อสู้ทางชนชั้นนายทุนเป็นไปได้ที่ประวัติศาสตร์ในลักษณะที่มันอาจจะไม่เคยในบริบทความสัมพันธ์แห่งสังคมศักดินาแม้ว่าสังคมนิยมได้รับวัตถุประสงค์ใส่ใจ และเจตนาของบางนายทุนระดับต่อสู้ในทางที่ กล่าวว่า ทุนนิยมไม่ใช่โครงการตั้งใจต่อสู้ชั้นศักดินา นี้ไม่ทำให้สังคมนิยมผลที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การรับรู้นี้เป็นความหมาย ของการพูดคุยเกี่ยวกับประวัติมากกว่า teleologyวิจารณ์ของ Marxist ทางการเมืองเป็น "voluntarist" อธิบายไม่เข้าใจความหมาย ของการพูดคุยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อำนาจ มันแสดงให้เห็นว่า เราจะถูกบังคับให้เลือกระหว่าง มือหนึ่ง กระบวนการที่อาจเกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ และ อื่น ๆ predetermination ไม่มีเงื่อนไขนี่คือสิ่งที่ลึกลับโดยเฉพาะอย่างยิ่งมาจากผู้สนับสนุนของ consequentialism ใหม่ ที่ได้นำส่วนผสมอยากรู้อยากเห็นของฉุกเฉิน ahistorical สมบูรณ์และ determinism สัมบูรณ์ พวกเขาอาจยังคงเชื่อมั่นว่า การต่อสู้ทางชนชั้นคือ แรงเคลื่อนของประวัติศาสตร์ แต่อย่างไรก็ตามยืนยันว่า ผลต้องสุดแท้ พวกเขาได้พบตัวเองปกป้องความคิดของ"ชนชั้นกลาง" น้อยเป็นประวัติศาสตร์กว่าครู่ teleologicalเหมือนหลายคนกับแนวคลุมเครือของทุนนิยม เหล่านักวิจารณ์ของลัทธิมากซ์การเมืองไม่สามารถอธิบายมาของทุนนิยม แล้วแม้ไม่สามารถกำหนดได้ตามความหมาย ถ้าแทบจะนับเป็นการปฏิวัติชนชั้นกลาง วิธีทำเราจึงจดจำทุนนิยมเมื่อเราเห็น สำหรับเรื่องที่ ว่าเป็นไปได้เพื่อรักษาความคิดของทุนนิยมเป็นสังคมแบบเฉพาะ ด้วยตนเองระบบปฏิบัติการหลัก หากกฎหมายของการเคลื่อนไหวจำนวน transhistorical กฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจารณ์ consequentialist นี้ไม่สามารถจะมีมากขึ้นอย่างผิดปกติ.
มาร์กซ์ทางการเมืองยืนยันว่ารูปแบบทางสังคมที่เฉพาะเจาะจงเช่นทุนนิยม -
วัสดุที่มีเงื่อนไขเฉพาะของตัวเองของตัวเองโดยเฉพาะความสัมพันธ์ของสถานที่ให้บริการสังคมและกฎของตัวเองสำหรับการทำสำเนา
-.
ทำให้เกิดวัตถุที่เฉพาะเจาะจงและรูปแบบของความขัดแย้งมันตระหนักดีว่าผลของพวกเขาจะไม่ได้กำหนดไว้ แต่มีรูปร่างกระนั้นและ จำกัด
ด้วยเงื่อนไขวัสดุที่เฉพาะเจาะจงในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงในอดีตในกระบวนการที่เฉพาะเจาะจงของการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์:
การต่อสู้ทางชนชั้นในสังคมศักดินาสิ่งที่ผลของมันคือจำเป็นต้องเป็นกระบวนการที่แตกต่างกันเกินกว่าที่การต่อสู้ทางชนชั้น ในสังคมทุนนิยม และในขณะที่มีไม่สามารถรับประกันผลที่สังคมนิยมเป็นผลมาจากการต่อสู้ทางชนชั้นนายทุนเป็นไปได้ทางประวัติศาสตร์ในทางที่มันไม่เคยอาจจะอยู่ในบริบทของระบบศักดินาสัมพันธ์สถานที่ให้บริการทางสังคมที่.
แม้ว่าสังคมนิยมได้รับการมีสติและเจตนา วัตถุประสงค์ของการต่อสู้ของชนชั้นนายทุนในทางที่พูดทุนนิยมไม่ได้เป็นโครงการที่มีจุดมุ่งหมายของการต่อสู้ระดับศักดินานี้ไม่ได้ทำให้สังคมนิยมผลที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในการรับรู้นี้คือสิ่งที่มันหมายถึงการพูดคุยเกี่ยวกับประวัติความเป็นมามากกว่าต้นเหตุ.
วิจารณ์ของมาร์กซ์ทางการเมืองขณะที่ "voluntarist" แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจในสิ่งที่มันหมายถึงการพูดคุยเกี่ยวกับเวรกรรมประวัติศาสตร์ มันแสดงให้เห็นว่าเราถูกบังคับให้เลือกระหว่างบนมือข้างหนึ่งกระบวนการผูกพันอย่างสมบูรณ์และที่อื่น ๆ ,
โชคชะตาที่ไม่มีเงื่อนไข.
นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งลึกลับมาจากการสนับสนุนของ consequentialism
ใหม่ที่ได้นำส่วนผสมที่อยากรู้อยากเห็นของฉุกเฉินahistorical อย่างสมบูรณ์และ ชะตาแน่นอน พวกเขาอาจจะยังคงเชื่อว่าการต่อสู้ทางชนชั้นเป็นแรงเคลื่อนย้ายของประวัติศาสตร์
แต่พวกเขายังคงยืนยันว่าผลของมันจะต้องได้รับการดลบันดาลในท้ายที่สุด พวกเขาได้พบว่าตัวเองปกป้องความคิดของ "การปฏิวัติชนชั้นกลาง" น้อยกว่าที่เป็นประวัติศาสตร์กว่าช่วงเวลา teleological.
เหมือนคนอื่น ๆ จำนวนมากที่มีแนวความคิดที่คลุมเครือของทุนนิยมแล้วนักวิจารณ์ของมาร์กซ์ทางการเมืองผู้ที่ไม่สามารถอธิบายที่มาของระบบทุนนิยมและไม่สามารถ แม้จะกำหนดมันในทางความหมายใด ๆ หากเพียงเกี่ยวกับสิ่งที่สามารถนับเป็นการปฏิวัติชนชั้นกลาง,
วิธีที่เราจะรับรู้ทุนนิยมเมื่อเราเห็นมันได้หรือไม่ สำหรับเรื่องที่ว่ามันเป็นไปได้ที่จะรักษาความคิดของทุนนิยมเป็นรูปแบบทางสังคมที่เฉพาะเจาะจงกับหลักการการดำเนินงานระบบของตัวเองถ้ากฎหมายของจำนวนเงินที่เคลื่อนไหวเพื่อtranshistorical กฎหมาย?