To hold a more in-depth discussion,

To hold a more in-depth discussion, Isshiki went back to the Student Council to bring back some material. Some time had passed since she left. While we waited for her return, Yukinoshita gave us another filling of black tea.
When the steam ascended from the tea, the aroma filled the room. The heater wasn’t functioning as usual, but the combination of the tea and my coat was enough to take my mind off the coldness of the room.
“Sorry for the wait!”
The door flung open and Isshiki excitedly came into the room.
She came in carrying a clear file. She placed that on the table and began removing its content onto the desk. Her eyes sparkled as though she was a child looking at a leaflet of a toy shop right before Christmas.
Having been witnessed to her acting like that, even I was starting to want to make this free newspaper a reality. However, spiritual concepts like energy, guts, and motivation alone weren’t enough for that.
First, we needed to get a handle on the situation. The more you understood your situation, the more cornered you’d be; that’s what they called work.
If the costs and the schedule weren’t flexible enough, you couldn’t make something happen in the first place. Being aware of that and still trying to press the issue would only lead to a drop in morale. On the other hand, in the case where the costs and the schedule were flexible, people would get complacent and claim it’d be a cinch. They would drop their guard and ultimately, everything would fall to ruin. Ew, what’s up with that? Having the job in the first place led only to a future where everything failed…
But that’s exactly why it’s important to refuse the job once you had an idea of your capacity. In the situation where you didn’t have the option of refusing, you should negotiate to reduce your workload. It’s only after spending my time in this environment of forced labor called the Service Club that I was finally able to go through this epiphany. Finally.
I waited for Isshiki to finish preparing the documents and I spoke to her.
“First thing’s first, we haven’t decided we’re going to do this yet. We’ll decide only after we hear the specifics and discuss whether it’s doable or not.”
“Yes. That’s fine with me!” She answered with a cheery voice and a bright smile.
Argh… You’re making it harder for me to refuse if you look at me with those sparkling and expecting eyes…
I was speechless and sat there groaning. As if being my proxy, Yukinoshita started the conversation to advance it along.
“Well, why don’t we start off with how you’d like to approach this.”
“Yes. So, ummm, when we made printouts for the Christmas event last time, we made the orders from a printing company. I contacted them and asked them some questions, see?”
As Isshiki was speaking, she quickly took out several documents. They were pamphlets and sales quotes. But I have to say, to think she had already established communication with a printing company… She didn’t look like she could do any planning, but she certainly did have the ability to take action…
“So this is what they recommended to me…” Isshiki pointed at a spot in the pamphlet. Yukinoshita who had been beside her looked at where she indicated.
“Eight pages of full color… The scale’s gotten quite big now…” Yukinoshita pressed against her temple as if to restrain a headache. Isshiki let out an embarrassed laugh next to her.
“Well, I kinda ended up deciding on this because of where the conversation was heading.”
“Heading where exactly…?”
I was astounded. Isshiki’s cheeks inflated. “…I mean, you end up saying ‘yes’ when an adult tells you something, right?”
“I get you. I totally get you.” Yuigahama nodded, boldly expressing her agreement. Mmhm, girls nowadays… I can’t help but be worried that a bad adult or upperclassman will deceive them one day…
“Let’s see… Based on the budget, we can determine how many copies we can print… We should be able to secure places if it’s within the school and we can make them recyclable… It doesn’t seem like we’ll need to worry about any inventory risks, either.”
On the other hand, Yukinoshita paid no attention to the other two and mumbled to herself, processing the material at her own pace. Mmhmm, Discommunication-chan… I’m a little worried about you, too!
After a thorough examination of the pamphlet, Yukinoshita lifted her face and slid it over to me. I took the pamphlet and sifted through it. The pamphlet had a simple set of instructions all the way to printing.
“We can have the company handle the design and framing the content for us… This means as long as we can prepare a draft of the content and instructions on the design, we should be in good hands.”
“You don’t say. That doesn’t sound any different from the local magazine page we did before.”
So in short, as long we knew what we wanted printed in the newspaper, we wouldn’t have any problems. That being said, it didn’t change the fact that we needed to FIX the images and the composition in the articles. Phew, it’s abnormal how overly aware I felt for just saying FIX.
“The page count compared to back then is considerably different, however…” Yukinoshita answered. Her voice sounded somewhat tragic. That’s where Yuigahama opened her mouth with an energetic voice.
“But hey, we have the people from the Student Council this time. If we just split up the work with everyone, we should be able to manage something, right?”
“Yeah, that’s true. That should somewhat…” Just as I was about to continue, I could see Isshiki looking away with a sour face.
“……”
“…Isshiki-san? Just why are you so quiet?” Yukinoshita smiled sweetly, her voice amiable and her gaze warm. But mysteriously enough, there wasn’t a hint of warmth in her smile and just looking at her caused a chill to run up my spine. I’m telling you already, that’s really scary…
Isshiki was just as frightened—no, she was panicking to the point that she was making a commotion.
“Ah! N-No! Um… I-It’s just everyone’s kinda busy with the fiscal year-end. So I thought maybe there wouldn’t be any problems after we got that covered, or something…”
“…In other words, you’re saying we shouldn’t expect their assistance.”
“Yes…” Isshiki lowered her shoulders in apology when Yukinoshita let out a thin sigh.
“N-Now now, there’s not much we can do about that. If we really do need the help, I can try asking my friends or something… So, um… let’s just take it easy!” Yuigahama gripped her fist and said in encouragement. But this girl’s definition of “taking it easy” was probably different from doing things appropriately or properly…
In any case, we could see the costs of work and the workload. Presumably, we also had an idea on how the lowest number of staff we’d have. The only thing remaining was the schedule. Once we knew that, we could judge the possibility of this task.
We had a rough idea of the plans for the entire month, but we needed a much more in-depth look into the schedule.
“So, when exactly does this need to be done?”
“Very soon.” Isshiki took out a schedule sheet and tapped it. “Right now, with our remaining budget, the perfect plan is apparently this one with a discount, see? So in order to use that plan, the printing company said we need to submit the material and data to them during February.”
Hoh, a discount. So they had things like that, too. If they could use up the remainder of their budget with that plan, then it shouldn’t be a problem. It coincided exactly with the accounting period for next month, so Irohasu was rather good at managing herself!
I thought in attempt to avoid reality, but there’s just one thing I couldn’t ignore entirely.
Hm? In February? I tilted my head and Isshiki quickly added with a small voice. “…So, there’s… about two weeks left.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เก็บการสนทนาในเชิงลึกมากขึ้น Isshiki ไปสภานักเรียนเพื่อให้วัสดุบางอย่าง เวลาได้ผ่านไปนับตั้งแต่เธอทิ้ง ในขณะที่เรารอเธอคืน Yukinoshita ให้เรากรอกอีกของชาดำเมื่อไอน้ำแถมยังจากน้ำชา หอมเติมห้อง ฮีตเตอร์ไม่ทำงานตามปกติ แต่ชุดน้ำชาและตราของฉันพอจะคิดออกทั้งห้อง"ขอรอ"ประตูส่วนใหญ่เปิด และ Isshiki ขึ้งมาในห้องเธอมาในการดำเนินการแฟ้มใส เธอวางที่บนโต๊ะ และเริ่มเอาเนื้อหาลงบนโต๊ะ ตาของเธอ sparkled ว่าเธอมองขวาก่อนคริสต์มาสใบปลิวของร้านของเล่นเด็กมีการเห็นการกระทำของเธอเช่นนั้น แม้แต่ฉันเริ่มต้นเพื่อต้องการให้หนังสือพิมพ์ฟรีนี้เป็นจริง อย่างไรก็ตาม พลังงาน กล้า เช่นแนวคิดจิตวิญญาณ และแรงจูงใจเพียงอย่างเดียวไม่พอที่ครั้งแรก เราจำเป็นต้องได้รับการจัดการในสถานการณ์ ยิ่งคุณเข้าใจสถานการณ์ของคุณ cornered มากขึ้นคุณจะ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าทำงานถ้าต้นทุนและกำหนดการไม่ยืดหยุ่นพอ คุณไม่สามารถทำบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในสถานที่แรก เท่าทราบว่า และยัง พยายามกดปัญหาจะนำไปในขวัญ บนมืออื่น ๆ ในกรณีที่ต้นทุนและตารางเวลายืดหยุ่น คนจะได้นอน แล้วอ้างว่า มันจะยาก พวกเขาจะวางยามของพวกเขา และสุด ทุกอย่างจะตกไปทำลาย Ew อะไรจะเกิดขึ้นกับ มีงานในครั้งแรกทำ led เท่ากับในอนาคตที่ทุกอย่างล้มเหลว...แต่ที่ว่าทำไมจะต้องปฏิเสธงานเมื่อคุณมีความคิดของคุณ ในสถานการณ์ที่คุณไม่ได้เลือกที่จะปฏิเสธ คุณควรต่อรองเพื่อลดปริมาณงานของคุณ หลังจากใช้เวลาของฉันในสภาพแวดล้อมของแรงนี้เรียกว่าคลับบริการที่ผมสุดท้ายต้องผ่าน epiphany นี้ ได้ ในที่สุดฉันรอ Isshiki เพื่อเสร็จสิ้นการเตรียมเอกสารและพูดกับเธอ"สิ่งแรกที่แรกของ เรายังไม่ได้ตัดสินใจที่เราจะทำยัง เราจะตัดสินใจหลังจากเราได้ยินข้อกำหนด และอธิบายว่า เป็น doable หรือไม่""ใช่ ก็ดีกับฉัน" เธอตอบ ด้วยเสียงร่าเริงและรอยยิ้มที่สดใสArgh ... คุณจะทำมันยากที่จะปฏิเสธหากมองที่ฉันกับประกาย และต้องตา...ผมพูด และเสาร์มี groaning ถ้าเป็นพร็อกซีของฉัน Yukinoshita เริ่มต้นการสนทนาให้เลื่อนไป"ดี ทำไมไม่เราเริ่มต้น ด้วยว่าคุณต้องการวิธีการนี้""ใช่ ดังนั้น อุ่ม เมื่อเราทำงานพิมพ์สำหรับเหตุการณ์คริสต์มาสครั้งสุดท้าย เราได้ใบสั่งจากโรงพิมพ์ ฉันติดต่อไป และถามคำถามเหล่านั้น ดู"เป็น Isshiki ถูกพูด เธอเร็วเอาออกหลายเอกสาร พวกขายและเอกสารแผ่นพับขอใบเสนอราคา แต่ต้องพูด คิดเธอได้ก่อตั้งแล้วสื่อสารกับโรงพิมพ์... เธอไม่ได้ดูเหมือนเธอไม่มีการวางแผน แต่เธอแน่นอนไม่มีความสามารถในการดำเนินการ..."ดังนั้นนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาแนะนำให้ฉัน... " Isshiki ชี้ที่จุดในแผ่น Yukinoshita ที่เคยอยู่ข้างเธอมองที่เธอแสดง"แปดหน้าเต็มสี... มาตราส่วนของอากาศแต่ตอนนี้..." Yukinoshita กดกับวัดของเธอว่าจะยับยั้งอาการปวดหัว Isshiki ให้ออกการหัวเราะอายติดกับเธอ"ดี ฉัน kinda สิ้นสุดการตัดสินใจนี้เพราะที่มีหัวข้อการสนทนากัน""หัวข้อว่า..."ผม astounded แก้มของ Isshiki ที่สูงเกินจริง “… ฉันหมายความ คุณเอยบอกว่า 'ใช่' เมื่อผู้ใหญ่บอกคุณบางสิ่งบางอย่าง ขวา"ฉันได้คุณ ทั้งหมดได้รับคุณ" Yuigahama พยักหน้า อย่างกล้าหาญแสดงข้อตกลงของเธอ Mmhm หญิงในปัจจุบัน... ไม่สามารถช่วย แต่เป็นห่วงว่า ผู้ใหญ่เลวหรือ upperclassman จะล่อลวงพวกเขาวันหนึ่ง..."ลองดู... ขึ้นอยู่กับงบประมาณ เราสามารถกำหนดจำนวนสำเนาที่เราสามารถพิมพ์... เราควรจะรักษาความปลอดภัยสถานถ้าอยู่ในโรงเรียน และเราสามารถให้รีไซเคิล... มันไม่เหมือนเราจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความเสี่ยงของสินค้าคงคลัง อย่างใดอย่างหนึ่ง"บนมืออื่น ๆ Yukinoshita ไม่ให้ความสำคัญอีกสอง และ mumbled กับตัวเอง การแปรรูปวัสดุที่ก้าวของตนเอง Mmhmm, Discommunication-จัน... ฉันกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับคุณ เกินไปหลังจากตรวจการจุลสาร Yukinoshita ยกใบหน้าของเธอ และฝ่อกว่าฉัน เอาแผ่น และ sifted ผ่านมัน จุลสารที่มีชุดคำสั่งทั้งหมดวิธีการพิมพ์ง่าย"เราได้บริษัทที่จัดการการออกแบบและเข้ากรอบเนื้อหาเกี่ยวกับ... ซึ่งหมายความว่าตราบเท่าที่เราสามารถจัดเตรียมร่างเนื้อหาและคำแนะนำเกี่ยวกับการออกแบบ เราควรได้ในการดูแลที่ดี""คุณอย่าพูด ที่ไม่ได้เสียงก็แตกต่างจากหน้านิตยสารท้องถิ่นเราได้ก่อนที่จะ"ดังนั้นในระยะสั้น เป็นเวลานานเรารู้ว่าสิ่งที่เราต้องพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ เราจะไม่มีปัญหาใด ๆ ว่าถูก มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่เราต้องแก้ไขภาพและองค์ประกอบในบทความ ทัศนียภาพ เป็นปกติทราบว่ามากเกินไปผมรู้สึกว่าสำหรับเพียงบอกว่า แก้ไข"จำนวนหน้าเปรียบเทียบกับหลังแล้วเป็นมากแตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม..." Yukinoshita ที่ตอบ เสียงของเธอแต่เพียงแห่งค่อนข้างน่าเศร้า ที่อยู่ที่ Yuigahama เปิดปากของเธอ ด้วยเสียงมีพลัง"ได้เดี๋ยวก่อน เรามีคนจากสภานักเรียนครั้งนี้ ถ้าเราเพียงแค่แบ่งการทำงานกับทุกคน เราควรจะสามารถจัดการสิ่ง ขวา""ใช่ ที่เป็นความจริง ที่ควรค่อนข้าง... " เหมือนผมจะทำต่อไป ฉันสามารถดู Isshiki มองไปหน้าเปรี้ยว“……”“… Isshiki ซัง เพียงเหตุใดคุณจึงเงียบ" Yukinoshita ยิ้มเพราะ เสียงน่ารัก ๆ ของเธอและสายตาอบอุ่นของเธอ แต่หายไปอย่างลึกลับพอ ไม่มีคำแนะนำของความอบอุ่นในรอยยิ้มของเธอ และเพียงแค่มองเธอเกิดเย็นจะวิ่งขึ้นกระดูกสันหลังของฉัน ฉันบอกคุณแล้ว ที่น่ากลัวจริง ๆ ...Isshiki ถูกกลัวเป็นเพียง — ไม่มี เธอถูก panicking ไปยังจุดที่เธอถูกทำการหลีกหนีความวุ่นวาย"อา N-ไม่มี อึม... ฉันมันเป็นเพียงคนไม่ว่าง kinda ด้วยสิ้นปีทางบัญชี ดังนั้น ผมคิดว่า อาจจะไม่มีปัญหาใด ๆ หลังจากเราได้ที่ครอบคลุม หรือสิ่ง..."“… ในคำอื่น ๆ คุณกำลังบอกว่า เราไม่ควรคาดหวังความช่วยเหลือของพวกเขา""ใช่..." Isshiki ลดลงไหล่ของเธอในขอโทษเมื่อ Yukinoshita ให้ออกแยกกันบาง"ตอนนี้ N ตอนนี้ มีไม่มากเราสามารถทำที่ ถ้าเราจริง ๆ ต้องการความช่วยเหลือ ลองถามเพื่อนของฉันหรือบางสิ่งบางอย่าง... ดังนั้น อุ่ม...ลองเพียงเย็น ๆ ! " Yuigahama gripped กำปั้นของเธอ และกล่าวว่า ในการให้กำลังใจ แต่นิยามของเธอคนนี้ "นำง่าย" อาจจะแตกต่างจากการทำสิ่งต่าง ๆ อย่างเหมาะสม หรือถูกต้อง...เราสามารถดูต้นทุนของงานและปริมาณงาน ทับ เรายังมีความคิดในการหมายเลขต่ำสุดของพนักงานที่เราต้องการ เหลือสิ่งเดียวได้กำหนดการ เมื่อเรารู้ เราสามารถตัดสินความเป็นไปได้ของงานนี้เรามีความคิดคร่าว ๆ ของแผนทั้งเดือน แต่เราต้องดูละเอียดมากลงในกำหนดการ"ดังนั้น เมื่อตรงไม่นี้จำเป็นต้องทำ""เร็ว ๆ นี้" Isshiki เอาออกตารางแผ่นงาน และแท็บนั้น "ขวาตอนนี้ มีงบประมาณคงเหลือของเรา แผนสมบูรณ์คือเห็นได้ชัดว่าคนนี้ มีส่วนลด ดู ดังนั้น การใช้แผนนั้น โรงพิมพ์กล่าวเราจำเป็นต้องส่งวัสดุและข้อมูลเหล่านั้นในระหว่างเดือนกุมภาพันธ์"หอ ส่วนลด ดังนั้น พวกเขามีสิ่งเช่นนั้น เกินไป สามารถใช้ค่าส่วนเหลือของงบประมาณของแผนนั้น มันไม่ควรจะมีปัญหา ร่วมกับรอบระยะเวลาบัญชีสำหรับเดือนถัดไป ดังนั้น Irohasu ก็ค่อนข้างดีในการบริหารตัวเองผมคิดว่า ในความพยายามที่จะหลีกเลี่ยงความเป็นจริง แต่มีสิ่งเดียวที่ฉันไม่สามารถละเว้นทั้งหมดHm ในเดือนกุมภาพันธ์หรือไม่ ผมยืดศีรษะ และ Isshiki เพิ่มอย่างรวดเร็ว ด้วยเสียงเล็ก ๆ “… ดังนั้น ไม่มี...เหลือประมาณสองสัปดาห์ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะถือการอภิปรายเพิ่มเติมในเชิงลึก, Isshiki เดินกลับไปที่สภานักเรียนที่จะนำกลับเนื้อหาบางส่วน เวลาได้ผ่านไปนับตั้งแต่ที่เธอทิ้งบางส่วน ในขณะที่เรารอคอยการกลับมาของเธอ Yukinoshita ให้เราเติมชาดำอีก.
อบไอน้ำเมื่อเสด็จขึ้นจากชากลิ่นหอมที่เต็มไปห้องพัก เครื่องทำน้ำอุ่นที่ไม่ได้ทำงานเป็นปกติ แต่การรวมกันของชาและเสื้อของฉันก็เพียงพอที่จะใช้ความคิดของฉันออกจากห้องเย็น.
"ขอโทษสำหรับการรอคอย!"
ประตูเปิดกว้างและ Isshiki ตื่นเต้นเข้ามาในห้อง
เธอเดินเข้ามาในการดำเนินไฟล์ที่ชัดเจน เธอวางไว้ที่บนโต๊ะและเริ่มการลบเนื้อหาบนโต๊ะ ดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับว่าเธอเป็นเด็กที่มองใบปลิวของร้านขายของเล่นที่เหมาะสมก่อนวันคริสต์มาส.
ได้รับการร่วมเป็นสักขีพยานในการแสดงของเธอเช่นนั้นแม้ฉันก็เริ่มที่จะต้องการที่จะทำให้หนังสือพิมพ์ฟรีนี้เป็นความจริง อย่างไรก็ตามแนวความคิดจิตวิญญาณเช่นพลังงานความกล้าและแรงจูงใจเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอสำหรับการที่.
ครั้งแรกที่เราจำเป็นต้องได้รับการจัดการในสถานการณ์ มากกว่าที่คุณจะเข้าใจสถานการณ์ของคุณมุมมากกว่าที่คุณต้องการจะ; นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าการทำงาน.
ถ้าค่าใช้จ่ายและระยะเวลาที่ไม่ได้มีความยืดหยุ่นพอที่คุณไม่สามารถทำให้บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในสถานที่แรก การตระหนักถึงและยังคงพยายามที่จะกดปัญหาเท่านั้นที่จะนำไปสู่การลดลงในกำลังใจในการทำงาน ในทางกลับกันในกรณีที่ค่าใช้จ่ายและระยะเวลาที่มีความยืดหยุ่นเป็นคนที่จะได้รับที่พึงพอใจและเรียกร้องมันจะแน่นอน พวกเขาจะลดลงยามของพวกเขาและในที่สุดทุกอย่างจะตกอยู่กับซากปรักหักพัง เอลสิ่งที่ขึ้นอยู่กับที่? มีงานในสถานที่แรกเท่านั้นที่จะนำไปสู่อนาคตที่ทุกอย่างล้มเหลว ...
แต่ที่ว่าทำไมมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะปฏิเสธงานเมื่อคุณมีความคิดของความจุของคุณ ในสถานการณ์ที่คุณไม่ได้มีตัวเลือกในการปฏิเสธคุณควรจะเจรจาต่อรองเพื่อลดภาระงานของคุณ มันเป็นเพียงหลังจากใช้เวลาของฉันในสภาพแวดล้อมของการบังคับใช้แรงงานที่เรียกว่าบริการที่คลับผมจนสามารถที่จะไปผ่านความศักดิ์สิทธิ์นี้ ในที่สุด.
ฉันรอ Isshiki ที่จะเสร็จสิ้นการจัดเตรียมเอกสารและผมได้พูดคุยกับเธอ.
"สิ่งแรกที่แรกของเรายังไม่ได้ตัดสินใจว่าเรากำลังจะทำนี้ยัง เราจะตัดสินใจเฉพาะหลังจากที่เราได้ยินรายละเอียดและหารือว่าจะเป็นไปได้หรือไม่. "
"ใช่ ที่ดีกับฉัน! "เธอตอบด้วยเสียงร่าเริงและรอยยิ้มที่สดใส.
โอ๊ะ ... คุณกำลังทำให้มันยากสำหรับผมที่จะปฏิเสธถ้าคุณมองมาที่ฉันกับผู้ที่เป็นประกายและคาดหวังว่าตา ...
ผมก็พูดและนั่งอยู่ที่นั่นส่งเสียงพึมพัม เช่นถ้าเป็นพร็อกซี่ของฉันเริ่มต้นการสนทนา Yukinoshita เพื่อความก้าวหน้าของมันไป.
"ดีทำไมเราไม่เริ่มต้นด้วยวิธีการที่คุณต้องการที่จะเข้าใกล้นี้."
"ใช่ ดังนั้น ummm เมื่อเราทำงานพิมพ์สำหรับงานคริสมาสต์ครั้งสุดท้ายที่เราได้สั่งซื้อจาก บริษัท การพิมพ์ ผมติดต่อพวกเขาและขอให้พวกเขาคำถามบางอย่างเห็น? "
ในฐานะที่ได้รับการพูด Isshiki เธอได้อย่างรวดเร็วเอาออกเอกสารหลาย พวกเขาเป็นแผ่นพับและราคาขาย แต่ผมต้องบอกว่าจะคิดว่าเธอได้จัดตั้งขึ้นแล้วการสื่อสารกับ บริษัท การพิมพ์ ... เธอดูไม่เหมือนที่เธอจะทำการวางแผนใด ๆ แต่แน่นอนเธอไม่ได้มีความสามารถในการที่จะดำเนินการ ...
"ดังนั้นนี่คือสิ่งที่พวกเขาแนะนำให้ผม ... "Isshiki ชี้ไปที่จุดในหนังสือเล่มเล็ก ๆ Yukinoshita ที่ได้รับอยู่ข้างๆเธอมองไปที่ที่เธอแสดงให้เห็น.
"แปดหน้าของสีเต็มรูปแบบ ... ขนาดมีอากาศที่ค่อนข้างใหญ่ในขณะนี้ ... " Yukinoshita กดกับวัดของเธอราวกับจะยับยั้งอาการปวดหัว Isshiki ให้ออกหัวเราะอายข้างเธอ.
"ดีฉันเลยจบลงด้วยการที่จะตัดสินใจในเรื่องนี้เพราะของการสนทนาที่กำลังมุ่งหน้าไป."
"หัวเรื่องที่ว่า ... ?"
ผมก็ประหลาดใจ แก้มของ Isshiki ที่สูงเกินจริง "... ผมหมายถึงคุณท้ายบอกว่า 'ใช่' เมื่อผู้ใหญ่บอกคุณบางสิ่งบางอย่างใช่มั้ย?"
"ผมได้รับคุณ ฉันทั้งหมดได้รับคุณ. "Yuigahama พยักหน้าอย่างกล้าหาญของเธอแสดงข้อตกลง Mmhm สาวในปัจจุบัน ... ฉันไม่สามารถช่วย แต่เป็นห่วงว่าผู้ใหญ่ที่ไม่ดีหรือรุ่นพี่จะหลอกลวงพวกเขาวันหนึ่ง ...
"ลองมาดูกัน ... ขึ้นอยู่กับงบประมาณที่เราสามารถกำหนดจำนวนสำเนาที่เราสามารถพิมพ์ ... เราควรจะสามารถรักษาความปลอดภัย สถานที่ถ้าเป็นภายในโรงเรียนและเราสามารถทำให้พวกเขานำไปรีไซเคิลได้ ... มันไม่ได้ดูเหมือนเราจะต้องกังวลเกี่ยวกับความเสี่ยงของสินค้าคงคลังใด ๆ ทั้ง. "
บนมืออื่น ๆ , Yukinoshita ให้ความสนใจกับอีกสองคนและไม่มีการพึมพำกับตัวเอง การประมวลผลวัสดุที่ก้าวของเธอเอง mmhmm, Discommunication จัง ... ฉันกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับคุณมากเกินไป!
หลังจากการตรวจสอบอย่างละเอียดของหนังสือเล่มเล็ก, Yukinoshita ยกใบหน้าของเธอและเลื่อนมันไปกับผม ผมเอาแผ่นพับและร่อนผ่านมัน หนังสือเล่มเล็ก ๆ มีชุดที่เรียบง่ายของคำแนะนำทุกวิธีการพิมพ์.
"เราสามารถมี บริษัท จัดการการออกแบบและกรอบเนื้อหาของเรา ... ซึ่งหมายความว่าตราบใดที่เราสามารถเตรียมความพร้อมร่างของเนื้อหาและคำแนะนำเกี่ยวกับการออกแบบเรา ควรจะอยู่ในมือที่ดี. "
"คุณไม่ได้พูด แต่นั่นไม่ได้เสียงใด ๆ ที่แตกต่างกันจากหน้านิตยสารท้องถิ่นที่เราทำมาก่อน. "
ดังนั้นในระยะสั้นเป็นระยะเวลาที่เรารู้ว่าสิ่งที่เราต้องการพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ที่เราจะไม่ได้มีปัญหาใด ๆ ที่ถูกกล่าวว่ามันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเราต้องการที่จะแก้ไขภาพและองค์ประกอบในบทความ ผิวมันเป็นวิธีการที่ผิดปกติตระหนักมากเกินไปสำหรับผมรู้สึกว่าการแก้ไขเพียง แต่พูดว่า.
"จำนวนหน้าเมื่อเทียบกับการกลับมาแล้วจะแตกต่างกันมาก แต่ ... " Yukinoshita ตอบ เสียงของเธอฟังดูน่าเศร้าบ้าง นั่นคือสิ่งที่ Yuigahama เปิดปากของเธอกับพลังเสียง.
"แต่เดี๋ยวก่อนเรามีผู้คนจากสภานักเรียนในครั้งนี้ ถ้าเราเพียงแค่แยกการทำงานกับทุกคนที่เราควรจะสามารถจัดการกับบางสิ่งบางอย่างใช่มั้ย? "
"ใช่ว่าเป็นความจริง ที่ควรบ้าง ... "ขณะที่ผมกำลังจะดำเนินการต่อไปฉันจะได้เห็น Isshiki มองออกไปด้วยใบหน้าเปรี้ยว.
"...... "
"... Isshiki ซัง? เพียงแค่ว่าทำไมคุณเงียบสงบเพื่อ? "Yukinoshita ยิ้มหวานเสียงของเธอน่ารักและอบอุ่นของเธอจ้องมอง แต่ลึกลับพอมีไม่ได้เป็นคำใบ้ของความอบอุ่นในรอยยิ้มของเธอและเพียงแค่มองเธอที่เกิดจากความเย็นที่จะวิ่งขึ้นกระดูกสันหลังของฉัน ฉันบอกคุณแล้วว่าน่ากลัวจริงๆ ...
Isshiki เป็นเพียงเป็นกลัวไม่มีเธอก็ตื่นตระหนกไปยังจุดที่เธอถูกทำให้ปั่นป่วน.
"อา! N-No! อืม ... ฉันมันก็แค่ทุกคนค่อนข้างยุ่งกับสิ้นปีบัญชี ดังนั้นผมจึงคิดว่าบางทีจะไม่มีปัญหาใด ๆ หลังจากที่เรามีที่ปกคลุมหรือบางสิ่งบางอย่าง ... "
"... ในคำอื่น ๆ ที่คุณกำลังจะบอกว่าเราไม่ควรคาดหวังความช่วยเหลือของพวกเขา."
"ใช่ ... " Isshiki ลดลงไหล่ของเธอในการขอโทษ เมื่อ Yukinoshita ให้ออกถอนหายใจบาง.
"N ตอนนี้ตอนนี้มีไม่มากที่เราสามารถทำได้เกี่ยวกับที่ ถ้าเราทำจริงๆต้องการความช่วยเหลือผมสามารถลองถามเพื่อนหรือบางสิ่งบางอย่างของฉัน ... ดังนั้นหนอ ... ขอเพียงแค่เอามันง่าย! "Yuigahama จับกำปั้นของเธอและกล่าวว่าในการให้กำลังใจ แต่ความหมายของผู้หญิงคนนี้ของ "พามันง่าย" อาจจะแตกต่างจากการทำสิ่งที่เหมาะสมหรือถูกต้อง ...
ในกรณีใด ๆ เราจะได้เห็นค่าใช้จ่ายของการทำงานและภาระงาน สมมุติเรายังมีความคิดเกี่ยวกับวิธีการจำนวนต่ำสุดของพนักงานของเราต้องการได้ สิ่งเดียวที่เหลือเป็นช่วงเวลาที่ เมื่อเรารู้ว่าเราสามารถที่จะตัดสินความเป็นไปได้ของงานนี้.
เรามีความคิดที่หยาบของแผนทั้งเดือน แต่เราจำเป็นต้องมองในเชิงลึกมากขึ้นลงในตารางเวลา.
"ดังนั้นเมื่อว่าไม่จำเป็นที่จะต้องนี้ จะทำ? "
"เร็ว ๆ นี้." Isshiki เอาออกแผ่นตารางเวลาและเคาะมัน "ตอนนี้มีงบประมาณที่เหลือของเราวางแผนที่สมบูรณ์แบบเห็นได้ชัดว่าคนนี้มีส่วนลดให้ดู? ดังนั้นเพื่อที่จะใช้แผนการที่ บริษัท การพิมพ์บอกว่าเราต้องส่งวัสดุและข้อมูลที่ให้กับพวกเขาในช่วงเดือนกุมภาพันธ์. "
หัวหน้าส่วนลด เพื่อให้พวกเขามีสิ่งที่ต้องการที่มากเกินไป หากพวกเขาสามารถใช้ขึ้นที่เหลือของงบประมาณของพวกเขามีแผนการที่แล้วมันไม่ควรเป็นปัญหา มันใกล้เคียงว่ามีรอบระยะเวลาบัญชีสำหรับเดือนถัดไปดังนั้น Irohasu ค่อนข้างดีในการจัดการตัวเอง!
ผมคิดว่าในความพยายามที่จะหลีกเลี่ยงความเป็นจริง แต่มีเพียงสิ่งหนึ่งที่ผมไม่สามารถละเลยทั้งหมด.
หืม? ในเดือนกุมภาพันธ์? ผมเอียงหัวของฉันและ Isshiki ได้อย่างรวดเร็วเพิ่มเข้ามาด้วยเสียงเล็ก ๆ "... จึงมี ... ประมาณสองสัปดาห์ที่เหลือ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถือการสนทนาเชิงลึกมากขึ้น ชิกิ กลับไปที่สภานักศึกษา เพื่อนำวัสดุกลับคืน เวลาผ่านไป ตั้งแต่วันที่เธอจากไป ในขณะที่เรารอการกลับมาของเธอ yukinoshita ให้เราอีก เติมชาดำ
เมื่อไอน้ำพลุ่งขึ้นจากชากลิ่นหอมเต็มห้อง เครื่องไม่ได้ทำงานตามปกติแต่การรวมกันของชาและเสื้อของฉันก็เพียงพอที่จะทำให้ผมลืมความหนาวเย็นของห้อง .
" ขอโทษที่ให้รอ "
ประตูเหวี่ยงเปิด และชิกิ ร้อนรนเข้ามาในห้อง เธอเดินเข้ามาอุ้ม
แฟ้มใส เธอวางไว้บนโต๊ะและเริ่มเอาเนื้อหาลงบนโต๊ะ แววตาเป็นประกายราวกับว่าเธอเป็นเด็กดูใบปลิวของร้านของเล่นก่อนวันคริสมาสต์
เคยเห็นเธอทำแบบนั้น ฉันก็เริ่มจะอยากให้หนังสือพิมพ์อิสระนี้เป็นจริง อย่างไรก็ตาม แนวคิดเช่นมโนมัยพลังงานความกล้าหาญและแรงจูงใจเพียงอย่างเดียวไม่พอ
ก่อนอื่นเราต้องจัดการกับสถานการณ์ ยิ่งคุณเข้าใจสถานการณ์ของคุณ ยิ่งทำให้เธอ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า
งาน .ถ้าค่าใช้จ่ายและตารางเวลาไม่ยืดหยุ่นเพียงพอ คุณไม่สามารถทำบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในสถานที่แรก การตระหนักถึงและยังพยายามกดปัญหาที่จะนำไปสู่การลดลงในความเชื่อมั่น บนมืออื่น ๆในกรณีที่ค่าใช้จ่ายและตารางเวลาที่ยืดหยุ่น ผู้คนจะได้ตายใจ และเรียกร้องมันก็เรื่องง่ายๆ พวกเขาจะวางการ์ดของตน และในที่สุดทุกอย่างจะพินาศ . โอ้ , เกิดอะไรขึ้น ? มีงานในสถานที่แรกที่นำเพียงอนาคตที่ทุกอย่างล้มเหลว . . . . . . .
แต่นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะปฏิเสธงาน เมื่อคุณมีความคิดของความสามารถของคุณ ในสถานการณ์ที่คุณไม่ได้มีตัวเลือกของการปฏิเสธ คุณควรเจรจาเพื่อลดภาระงานของคุณ