The chemists Peter Debye and Erich

The chemists Peter Debye and Erich Hückel noticed that solutions that contain ionic solutes do not behave ideally even at very low concentrations. So, while the concentration of the solutes is fundamental to the calculation of the dynamics of a solution, they theorized that an extra factor that they termed gamma is necessary to the calculation of the activity coefficients of the solution. Hence they developed the Debye–Hückel equation and Debye–Hückel limiting law. The activity is only proportional to the concentration and is altered by a factor known as the activity coefficient gamma , . This factor takes into account the interaction energy of ions in the solution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เภสัชกรที่ Peter Debye และริช Hückel สังเกตว่า โซลูชันที่ประกอบด้วยไอออน solutes ทำงานนี้แม้ที่ความเข้มข้นต่ำมาก ดังนั้น ในขณะที่ความเข้มข้นของ solutes ในพื้นฐานการคำนวณ dynamics ของโซลูชัน พวกเขามหาเศรษฐีที่ เป็นปัจจัยเสริมที่พวกเขาเรียกว่าแกมมาจะต้องคำนวณสัมประสิทธิ์กิจกรรมการแก้ปัญหา ดังนั้น พวกเขาพัฒนาสมการ Debye – Hückel และกฎหมายจำกัด Debye – Hückel กิจกรรมจะเป็นสัดส่วนกับความเข้มข้น และมีการเปลี่ยนแปลง โดยปัจจัยที่เรียกว่าสัมประสิทธิ์กิจกรรม gamma , ปัจจัยนี้จะพิจารณาพลังงานโต้ของไอออนในสารละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเคมีปีเตอร์เดอบายและริชHückelสังเกตเห็นว่าการแก้ปัญหาที่มีสารไอออนิกไม่ทำตัวนึกคิดแม้ในความเข้มข้นที่ต่ำมาก ดังนั้นในขณะที่ความเข้มข้นของสารที่เป็นพื้นฐานในการคำนวณของการเปลี่ยนแปลงของการแก้ปัญหาที่พวกเขามหาเศรษฐีที่เป็นปัจจัยพิเศษที่พวกเขาเรียกว่ารังสีแกมมาเป็นสิ่งจำเป็นในการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรมของการแก้ปัญหา ดังนั้นพวกเขาพัฒนาสมเดอบาย-Hückelและอบาย-Hückel จำกัด กฎหมาย กิจกรรมเป็นเพียงสัดส่วนกับความเข้มข้นและมีการเปลี่ยนแปลงโดยปัจจัยที่เรียกว่าค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรม แกมมา , ปัจจัยนี้จะเข้าสู่บัญชีพลังงานปฏิสัมพันธ์ของไอออนในการแก้ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเคมีและปีเตอร์เดบายริค H ü ckel สังเกตเห็นว่าโซลูชั่นที่ประกอบด้วยไอออนสารละลาย ไม่ทำตัวอย่างที่ความเข้มข้นต่ำมาก ดังนั้น เมื่อความเข้มข้นของสารละลาย เป็นพื้นฐานในการคำนวณการเปลี่ยนแปลงของสารละลาย ที่เป็นปัจจัยเสริมพวกเขา theorized ที่พวกเขาเรียกว่าแกมมาเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการคำนวณของค่าสัมประสิทธิ์ของกิจกรรมแก้ปัญหา ดังนั้น พวกเขาพัฒนา ดีบาย– H ü ckel สมการและดีบาย– H ü ckel จำกัดกฎหมาย กิจกรรมนี้เป็นเพียงสัดส่วนกับความเข้มข้นและจะเปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัย เรียกว่าเป็นกิจกรรมค่าสัมประสิทธิ์แกมมา , . ปัจจัยนี้จะเข้าสู่บัญชีพลังงานปฏิสัมพันธ์ของไอออนในสารละลาย