Whereas Objective XXII (a) and (c)

Whereas Objective XXII (a) and (c) are ambiguous and achievable by means of various programmes of the State, Objective XXII (b) demands more specific investments to establish and operate strategic food reserves as a means to balance food supply and demand, and ensure availability and access to food when situations of need arise. At the time of this analysis, there were no gazetted State-owned food reserves in place, but apparently those which existed were privatised in the late 1990’s when the Government adopted a policy to privatise State enterprises. Our investigations established that a proposition to re-instate national food reserves, in accordance to the Constitution, was still a contentious issue in a proposed draft Bill3 on Food and Nutrition (GOU, 2009) that had been submitted to highest executive organ of the State referred to as the Cabinet. According to an informant from the Ministry of Agriculture, Animal industry and Fisheries:

“The proposed Food and Nutrition Bill is still in Cabinet because it was strong on the right to food issue and food reserves. It has economic and political implications”.

Similar to food and nutrition, there is a pledge by the State to effectively prepare and manage disasters under Objective XXIII of the Constitution:

“The State shall institute effective machinery for dealing with any hazard or disaster arising out of natural calamities or any situation resulting in general displacement of people or serious disruption of their normal life”.

The aforementioned provision is reinforced by a legally binding Article 249 of the Constitution:

“(1) There shall be a Disaster Preparedness and Management Commission for Uganda to deal with both natural and man-made disasters.

(2) Parliament shall, for purposes of this article, prescribe the composition, functions, and procedure for implementation of the functions of the commission”.

At the time of the study, the Parliament had not legislated to institute a Disaster Preparedness and Management Commission as prescribed by the Constitution and there was no proposed legislation by the Government. When asked about provisions of Article 249 of the Constitution, the chairperson of the Parliament Committee on Presidential Affairs, which deals with disasters and emergency situations, said:

“We have on several occasions tasked the Minister to bring this Bill to Parliament but it has never come…as you know, the Executive originates most Laws so Parliament cannot do much unless the Government presents it”.

Another provision in the 1995 Constitution that renders support to disaster management is Article 157 on contingency funding. It states that:

“Parliament shall make provision for the establishment of a contingencies fund and shall make laws to regulate the operations of that fund”.

In appreciation of the relevant constitutional provisions supporting disaster management and contingencies funding, sentiments urging swift actions in implementing the provisions were echoed by other respondents to this study, including Members of Parliament across the political divide; implying a bipartisan opinion on this matter.

Relevant legislation enacted by the Parliament
Although Uganda lacks a specific legislation to address food and nutrition security and disaster management, legislation on contingencies funding existed but it had not been used. These include the Contingencies Fund Act of 1962 (ROU, 1962), Public Finance and Accountability Act of 2003 (ROU, 2003), and there was before Parliament an elaborate proposition for the same in the Public Finance Bill No. 5 of 2012 (ROU, 2012). Despite these relevant legal provisions, there was no substantial contingency fund that had been appropriated. This has resulted in a Government strategy of emergency supplementary budgets and budget frontloading4 when disasters occurred.

If the Public Finance Bill is passed into Law in the current form, the contingencies fund will constitute 3.5% of the annual national budget; 15% of which will be exclusively dedicated to disaster response. However this proposed legislation is not explicit on provisions for food and nutrition interventions during the planning and execution of contingency operations. Given that the planned contingencies fund seems to emphasise response, it falls short of ensuring advance preparedness against hunger and malnutrition as a precaution. It does not explicitly provide for securing and assuring adequate food as a contingency measure in disaster management. Given the omissions in the proposed legislation, it is unlikely that adequate food or related means for its procurement can be timely mobilised in the event of disaster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่วัตถุประสงค์ XXII (ก) และ (c) ชัดเจน และทำได้โดยการใช้โปรแกรมต่าง ๆ ของรัฐ XXII วัตถุประสงค์ (ข) ต้องลงทุนเฉพาะเจาะจงมากขึ้นเพื่อสร้าง และดำเนินการสำรองอาหารกลยุทธ์วิธีสมดุลอุปสงค์และอุปทานอาหาร และตรวจสอบความพร้อมใช้งานและการเข้าถึงอาหารเมื่อต้องการเกิดขึ้นของการ ในเวลานี้การวิเคราะห์ มีสำรองไม่อาหารรัฐ gazetted ในสถานที่ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ที่อยู่ที่ privatised ใน 1990 ' s ปลายที่เมื่อรัฐบาลนำนโยบาย privatise รัฐวิสาหกิจ การตรวจสอบของเราก่อตั้งขึ้นที่เสนอไปใหม่ instate สำรองอาหารแห่งชาติ รัฐธรรมนูญ ในยังคงเป็นปัญหาโต้เถียงในร่างที่เสนอ Bill3 อาหาร และโภชนาการ (โก 2009) ที่ได้ถูกส่งไปยังอวัยวะผู้บริหารสูงสุดของรัฐ ว่าเป็นคณะรัฐมนตรี ตามผู้ให้ข้อมูลจากกระทรวงเกษตร อุตสาหกรรมสัตว์ และประมง:"อาหารและโภชนาการรายการนำเสนอได้ยังอยู่ในตู้ เพราะไม่มีแรงทางด้านขวาออกอาหารและอาหารสำรอง มันมีผลกระทบทางเศรษฐกิจ และการเมือง"เช่นเดียวกับอาหารและโภชนาการ มีการพิสูจน์ โดยรัฐเพื่อเตรียม และจัดการภัยพิบัติภายใต้ XXIII วัตถุประสงค์ของรัฐธรรมนูญอย่างมีประสิทธิภาพ:"รัฐจะสถาบันเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพในการจัดการกับอันตรายหรือความเสียหายที่เกิดจาก calamities ธรรมชาติหรือสถานการณ์ใด ๆ เกิดโดยทั่วไปเคลื่อนย้ายของบุคคลหรือทรัพยร้ายแรงของชีวิตปกติ"บทบัญญัติดังกล่าวเป็นการเสริมแรง โดยทางกฎหมายบทความ 249 ของรัฐธรรมนูญ:"(1) มีจะได้เตรียมความพร้อมภัยพิบัติและคณะกรรมการบริหารในยูกันดาจะจัดการกับภัยธรรมชาติ และมนุษย์สร้างขึ้น(2) รัฐสภาจะ สำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้ กำหนดองค์ประกอบ ฟังก์ชัน และขั้นตอนการดำเนินงานของคณะกรรมาธิการ"ในขณะการศึกษา รัฐสภาไม่ได้ legislated กับสถาบันเตรียมความพร้อมภัยพิบัติและคณะกรรมการบริหาร ตามรัฐธรรมนูญ และมีกฎหมายที่ไม่นำเสนอ โดยรัฐบาล เมื่อถามถึงบทบัญญัติของบท 249 ของรัฐธรรมนูญ ประธานคณะกรรมการรัฐสภาในกิจการประธานาธิบดี ซึ่งเกี่ยวข้องกับภัยพิบัติและสถานการณ์ฉุกเฉิน กล่าวว่า:"เราได้ในหลายโอกาสรับมอบหมายรัฐมนตรีเพื่อการนี้ให้สภา แต่มันไม่เคยมา...ทราบ บริหารต้นกำเนิดกฎหมายส่วนใหญ่ดังนั้นรัฐสภาไม่มากยกเว้นรัฐบาลแสดง"บทบัญญัติอื่นในรัฐธรรมนูญ 1995 ว่า ปัตย์สนับสนุนการบริหารจัดการภัยพิบัติอยู่บทความ 157 ทุนฉุกเฉิน ระบุว่า:"รัฐสภาจะทำการสำรองสำหรับการจัดตั้งกองทุน contingencies และจะทำให้กฎหมายเพื่อควบคุมการดำเนินงานของกองทุนที่"ในการเพิ่มค่าของบทบัญญัติรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวข้องสนับสนุนการจัดการภัยพิบัติและ contingencies ทุน รู้สึกกระตุ้นให้การดำเนินการรวดเร็วในการปฏิบัติตามบทบัญญัติได้พูดย้ำ โดยผู้ตอบอื่น ๆ การศึกษานี้ รวมถึงสมาชิกรัฐสภาผ่านแบ่งเมือง หน้าที่เห็นสองในเรื่องนี้กฎหมายที่ตราขึ้น โดยรัฐสภาที่เกี่ยวข้องแม้ว่ายูกันดาขาดกฎหมายเฉพาะที่อยู่อาหาร และโภชนาการความปลอดภัยการจัดการภัยพิบัติ กฎหมายบน contingencies ทุนเดิม แต่มันก็ไม่ได้ใช้ รวมถึงกองทุนรวม Contingencies ของ 1962 (งหรู 1962), การเงินสาธารณะและพระราชบัญญัติ 2003 (งหรู 2003), และมีก่อนรัฐสภาข้อเสนออย่างประณีตสำหรับเดียวกันในสาธารณะตั๋วเงินหมายเลข 5 ของ 2012 (งหรู 2012) แม้ มีบทกฎหมายเหล่านี้เกี่ยวข้อง มีกองทุนฉุกเฉินไม่พบที่มีการจัดสรร นี้มีผลในยุทธศาสตร์รัฐบาลงบประมาณเสริมฉุกเฉินและ frontloading4 งบประมาณเมื่อเกิดภัยพิบัติถ้าตั๋วเงินสาธารณะจะถูกส่งผ่านเป็นกฎหมายในแบบฟอร์มปัจจุบัน กองทุนรวม contingencies จะเป็น 3.5% ของงบประมาณประจำปีแห่งชาติ 15% ที่จะสามารถทุ่มเทเพื่อตอบสนองภัยพิบัติโดยเฉพาะ แต่ นำเสนอกฎหมายไม่ชัดเจนในบทบัญญัติสำหรับงานวิจัยอาหารและโภชนาการในระหว่างการวางแผนและดำเนินการปฏิบัติการฉุกเฉิน ระบุว่ากองทุนรวม contingencies แผนน่าจะ ย้ำตอบ มันเด็ดขาดมั่นใจเตรียมความพร้อมล่วงหน้าจากความหิวและการขาดสารอาหารเป็นการป้องกันไว้ก่อน มันไม่ชัดเจนให้รักษาความปลอดภัย และมั่นใจเพียงพออาหารเป็นมาตรการฉุกเฉินในการจัดการภัยพิบัติ ได้รับการละเลยในกฎหมายเสนอ ก็ไม่น่าว่า อาหารเพียงพอหรือวิธีการที่เกี่ยวข้องสำหรับการจัดซื้อได้อย่างทันเวลา mobilised ในกรณีภัยพิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่วัตถุประสงค์ XXII (ก) และ (ค) มีความคลุมเครือและทำได้ด้วยวิธีการของโปรแกรมต่างๆของรัฐวัตถุประสงค์ XXII (ข) ความต้องการเงินลงทุนเฉพาะเจาะจงมากขึ้นในการสร้างและดำเนินการสำรองอาหารเชิงกลยุทธ์เป็นวิธีการเพื่อความสมดุลของแหล่งอาหารและความต้องการและ ตรวจสอบความพร้อมและการเข้าถึงอาหารเมื่อสถานการณ์จำเป็นที่จะต้องเกิดขึ้น ในช่วงเวลาของการวิเคราะห์นี้ไม่มีราชกิจจานุเบกษาสำรองอาหารที่รัฐเป็นเจ้าของในสถานที่ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ที่มีอยู่ได้รับการแปรรูปในช่วงปลายปี 1990 เมื่อรัฐบาลนำนโยบายที่จะแปรรูปรัฐวิสาหกิจ การตรวจสอบของเราเป็นที่ยอมรับว่าเป็นเรื่องที่จะกลับมามอบตำแหน่งสำรองอาหารแห่งชาติตามรัฐธรรมนูญยังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันในร่างที่เสนอ Bill3 ในอาหารและโภชนาการ (GOU 2009) ที่ได้รับการส่งไปยังอวัยวะที่ผู้บริหารสูงสุดของรัฐ เรียกว่าคณะรัฐมนตรี ตามที่แจ้งจากกระทรวงเกษตรอุตสาหกรรมสัตว์และการประมง: "อาหารที่นำเสนอและโภชนาการบิลยังคงอยู่ในคณะรัฐมนตรีเพราะมันเป็นที่แข็งแกร่งทางด้านขวากับปัญหาอาหารและสำรองอาหาร มันมีผลกระทบทางเศรษฐกิจและการเมือง ". คล้ายกับอาหารและโภชนาการมีการจำนำโดยรัฐให้มีประสิทธิภาพการเตรียมความพร้อมและการจัดการภัยพิบัติภายใต้วัตถุประสงค์ XXIII ของรัฐธรรมนูญ: "รัฐต้องจัดตั้งเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพในการจัดการกับสารอันตรายใด ๆ หรือภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจาก ของภัยพิบัติทางธรรมชาติหรือสถานการณ์ใด ๆ ที่เกิดในการกำจัดของคนทั่วไปหรือการหยุดชะงักอย่างรุนแรงของชีวิตปกติของพวกเขา ". บทบัญญัติดังกล่าวจะเสริมด้วยข้อผูกพันตามกฎหมาย 249 ของรัฐธรรมนูญ: "(1) จะต้องมีการเตรียมความพร้อมภัยพิบัติและคณะกรรมการบริหาร ยูกันดาที่จะจัดการกับทั้งธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้นภัยพิบัติ. (2) รัฐสภาจะเพื่อวัตถุประสงค์ของบทความนี้กำหนดองค์ประกอบหน้าที่และขั้นตอนการดำเนินการของการทำงานของคณะกรรมการ ". ในช่วงเวลาของการศึกษา, รัฐสภาไม่ได้ออกกฎหมายสถาบันเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติและการสำนักงานคณะกรรมการกำกับการบริหารจัดการตามที่กำหนดในรัฐธรรมนูญและไม่มีกฎหมายที่เสนอโดยรัฐบาล เมื่อถูกถามเกี่ยวกับบทบัญญัติของมาตรา 249 ของรัฐธรรมนูญ, ประธานของคณะกรรมการรัฐสภาที่ประธานาธิบดีกิจการที่เกี่ยวข้องกับภัยพิบัติและสถานการณ์ฉุกเฉินกล่าวว่า"เรามีหลายต่อหลายครั้งมอบหมายรัฐมนตรีว่าการกระทรวงที่จะนำเงินนี้ไปยังรัฐสภา แต่มันไม่เคยมี มา ... ที่คุณรู้ว่าผู้บริหารมากฎหมายมากที่สุดดังนั้นรัฐสภาไม่สามารถทำอะไรได้มากถ้ารัฐบาลนำเสนอ ". บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ 1995 อีกที่ทำให้การสนับสนุนเพื่อการจัดการภัยพิบัติเป็นมาตรา 157 เกี่ยวกับการระดมทุนฉุกเฉิน มันบอกว่า: "รัฐสภาจะจัดทำข้อกำหนดสำหรับการจัดตั้งกองทุนภาระผูกพันและจะทำให้กฎหมายในการควบคุมการดำเนินงานของกองทุนที่ว่า". ในความกตัญญูของบทบัญญัติรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวข้องสนับสนุนการจัดการภัยพิบัติและการระดมทุนผูกพันความรู้สึกกระตุ้นให้การดำเนินการที่รวดเร็วในการดำเนินการ บทบัญญัติถูกสะท้อนโดยผู้ตอบแบบสอบถามอื่น ๆ เพื่อการศึกษาครั้งนี้รวมทั้งสมาชิกรัฐสภาทั่วแตกแยกทางการเมือง; อ้างความเห็นของพรรคในเรื่องนี้. กฎหมายที่เกี่ยวข้องตราขึ้นโดยรัฐสภาแม้ว่ายูกันดาขาดกฎหมายที่เฉพาะเจาะจงไปยังที่อยู่ของอาหารและการรักษาความปลอดภัยโภชนาการและการจัดการภัยพิบัติ, การออกกฎหมายเกี่ยวกับภาระผูกพันเงินทุนที่มีอยู่ แต่มันก็ไม่ได้ใช้ เหล่านี้รวมถึงภาระผูกพันกองทุน พ.ศ. 1962 (กิจวัตร, 1962), การคลังและ Accountability Act ของปี 2003 (กิจวัตร, 2003) และมีรัฐสภาก่อนเรื่องที่ซับซ้อนสำหรับเดียวกันในบิลการคลังฉบับที่ 5 ของปี 2012 (กิจวัตร , 2012) แม้จะมีบทบัญญัติของกฎหมายที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ไม่มีกองทุนฉุกเฉินที่สำคัญที่ได้รับการจัดสรร นี้มีผลในกลยุทธ์รัฐบาลของงบประมาณเสริมฉุกเฉินและ frontloading4 งบประมาณเมื่อภัยพิบัติที่เกิดขึ้น. ถ้าบิลการคลังจะผ่านเข้าสู่กฎหมายในรูปแบบปัจจุบันกองทุนภาระผูกพันจะเป็น 3.5% ของงบประมาณประจำปีของชาติ; 15% ของที่จะทุ่มเทให้กับการรับมือกับภัยพิบัติ อย่างไรก็ตามการเสนอกฎหมายนี้ไม่ได้อย่างชัดเจนในบทบัญญัติสำหรับอาหารและการแทรกแซงทางโภชนาการในช่วงการวางแผนและการดำเนินการของการดำเนินงานฉุกเฉิน ระบุว่ากองทุนภาระผูกพันวางแผนที่ดูเหมือนว่าจะเน้นการตอบสนองก็ตรงสั้นของการสร้างความมั่นใจการเตรียมความพร้อมล่วงหน้ากับความหิวและการขาดสารอาหารเพื่อความไม่ประมาท มันไม่ได้อย่างชัดเจนให้มีการรักษาความปลอดภัยและความเชื่อมั่นกับอาหารที่เพียงพอเป็นมาตรการฉุกเฉินในการจัดการภัยพิบัติ ได้รับการละเว้นในการเสนอกฎหมายก็ไม่น่าว่าอาหารที่เพียงพอหรือวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการจัดซื้อจัดจ้างของ บริษัท สามารถระดมเวลาที่เหมาะสมในกรณีภัยพิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่วัตถุประสงค์ XXII ( ก ) และ ( ค ) จะคลุมเครือและทำได้โดยวิธีการของโปรแกรมต่าง ๆ ของรัฐ มี XXII ( B ) ความต้องการเฉพาะเจาะจงมากขึ้น การลงทุนเพื่อสร้างและใช้งานสำรองอาหารกลยุทธ์เป็นวิธีการเพื่อความสมดุลของอุปสงค์และอุปทานอาหารและให้มีความพร้อมและการเข้าถึงอาหาร เมื่อสถานการณ์ที่ต้องเกิดขึ้น ในช่วงเวลาของการวิเคราะห์ไม่มีอาหารสำรองในราชกิจจานุเบกษารัฐเป็นเจ้าของสถานที่ แต่ดูเหมือนผู้ซึ่งคงอยู่มีการแปรรูปในช่วงปี 1990 เมื่อรัฐบาลประกาศใช้นโยบาย privatise รัฐวิสาหกิจ การสืบสวนของเราก่อตั้งขึ้นที่ข้อเสนออีกครั้ง เอาสำรองอาหารแห่งชาติ ตามรัฐธรรมนูญยังเป็นปัญหาที่ถกเถียงในการเสนอร่าง bill3 อาหารและโภชนาการ ( โก , 2009 ) ที่ถูกส่งไปยังอวัยวะ ผู้บริหารสูงสุดของรัฐเรียกว่าตู้ ตามข้อมูลจากกระทรวงการเกษตร อุตสาหกรรมสัตว์และการประมง :

" การนำเสนออาหารและ Bill ยังอยู่ในตู้ เพราะมันแรงบนขวาเพื่อปัญหาอาหารและอาหารสำรอง มันมีความหมายอย่างมาก " ทางเศรษฐกิจและการเมือง

คล้ายๆ อาหารและโภชนาการ มีสัญญา โดยรัฐให้มีประสิทธิภาพการเตรียมและจัดการภัยพิบัติ ภายใต้วัตถุประสงค์ XVII ของรัฐธรรมนูญ :

" รัฐจะสถาบันเครื่องจักรมีประสิทธิภาพในการจัดการกับภัย หรือภัยที่เกิดจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ หรือสถานการณ์ใด ๆที่เป็นผลในการทั่วไปของประชาชนรุนแรง หรือการหยุดชะงักของชีวิตปกติของพวกเขา .

บทบัญญัติดังกล่าวเสริม โดยมีผลผูกพันตามกฎหมายมาตรา 249 ของรัฐธรรมนูญ :

( 1 ) ต้องมีการเตรียมความพร้อมภัยพิบัติและการจัดการคณะกรรมการยูกันดาเพื่อรับมือกับภัยพิบัติธรรมชาติ และธรรมชาติ

( 2 ) รัฐสภาจะ สำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้ บัญญัติ ส่วนประกอบ หน้าที่ และขั้นตอนการดำเนินการของการทำงานของคณะกรรมการ " .

เวลาที่ศึกษา ,