to hundreds or thousands of end-use

to hundreds or thousands of end-users, the client side presented two problems that prevented
true scalability:
• A ‘fat’ client, requiring considerable resources on the client’s computer to run effectively.
This includes disk space, RAM, and CPU power.
• A significant client-side administration overhead.

By 1995, a new variation of the traditional two-tier client–server model appeared to solve
the problem of enterprise scalability. This new architecture proposed three layers, each
potentially running on a different platform:
(1) The user interface layer, which runs on the end-user’s computer (the client).
(2) The business logic and data processing layer. This middle tier runs on a server and is
often called the application server.
(3) A DBMS, which stores the data required by the middle tier. This tier may run on a
separate server called the database server.
As illustrated in Figure 2.15 the client is now responsible only for the application’s user
interface and perhaps performing some simple logic processing, such as input validation,
thereby providing a ‘thin’ client. The core business logic of the application now resides
in its own layer, physically connected to the client and database server over a local area
network (LAN) or wide area network (WAN). One application server is designed to serve
multiple clients.
The three-tier design has many advantages over traditional two-tier or single-tier
designs, which include:
• The need for less expensive hardware because the client is ‘thin’.
• Application maintenance is centralized with the transfer of the business logic for many
end-users into a single application server. This eliminates the concerns of software
distribution that are problematic in the traditional two-tier client–server model.
• The added modularity makes it easier to modify or replace one tier without affecting the
other tiers.
• Load balancing is easier with the separation of the core business logic from the database
functions.

An additional advantage is that the three-tier architecture maps quite naturally to the Web
environment, with a Web browser acting as the ‘thin’ client, and a Web server acting as
the application server. The three-tier architecture can be extended to n-tiers, with additional
tiers added to provide more flexibility and scalability. For example, the middle tier
of the three-tier architecture could be split into two, with one tier for the Web server and
another for the application server.
This three-tier architecture has proved more appropriate for some environments, such as
the Internet and corporate intranets where a Web browser can be used as a client. It is also
an important architecture for Transaction Processing Monitors, as we discuss next.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายร้อยหรือหลายพันของผู้ใช้ ฝั่งไคลเอ็นต์แสดงปัญหาที่สองที่ทำ
จริงขนาด:
• A 'ไขมัน' ไคลเอนต์ ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากบนคอมพิวเตอร์ของไคลเอนต์ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ.
นี้ มีเนื้อที่ RAM, CPU พลังงาน
•ค่าใช้จ่ายในบริหารฝั่งไคลเอ็นต์อย่างมีนัยสำคัญ.

โดย 1995 การเปลี่ยนแปลงแบบสองชั้นแบบไคลเอนต์ – เซิร์ฟเวอร์ใหม่ปรากฏแก้
ปัญหาขององค์กรขนาดนั้น สถาปัตยกรรมใหม่นี้นำเสนอสามชั้น แต่ละ
อาจทำงานอยู่บน platform:
(1) อื่นชั้นอินเทอร์เฟซสำหรับผู้ใช้ ที่ทำงานบนคอมพิวเตอร์ของผู้ใช้ (client).
(2) เลเยอร์ตรรกะและประมวลผลข้อมูลทางธุรกิจ ระดับกลางนี้ทำงานบนเซิร์ฟเวอร์ และถูก
มักจะเรียกว่าโปรแกรมประยุกต์ server.
(3) A DBMS ที่จัดเก็บข้อมูลจำเป็น โดยระดับกลาง ระดับนี้อาจทำงานบนการ
เซิร์ฟเวอร์แยกต่างหากเรียกว่าเซิร์ฟเวอร์ฐานข้อมูลได้
ดังที่แสดงในรูปที่ 2.15 ลูกค้าเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับผู้ใช้แอพลิเคชัน
อินเทอร์เฟซและอาจดำเนินการตรรกะบางอย่างการประมวลผล เช่นตรวจสอบอินพุต,
ให้ไคลเอนต์ 'บาง' ได้ ตรรกะทางธุรกิจหลักของแอพลิเคชันนี้อยู่
ในชั้นของตนเอง ทางกายภาพเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์ไคลเอนต์และฐานข้อมูลพื้นที่ท้องถิ่น
เครือข่าย (LAN) หรือเครือข่ายบริเวณกว้าง (WAN) เซิร์ฟเวอร์แอพลิเคชันหนึ่งถูกออกแบบมาเพื่อ
หลายลูกค้า
แบบสามมีหลายข้อดีกว่าแบบสองชั้น หรือ ชั้นเดียว
ออกแบบ ซึ่งรวมถึง:
•ต้องการฮาร์ดแวร์แพงเนื่องจากไคลเอนต์เป็น 'บาง'
•บำรุงรักษาโปรแกรมประยุกต์ส่วนกลางกับการโอนย้ายของตรรกะทางธุรกิจในหลาย
ผู้เป็นเซิร์ฟเวอร์แอพลิเคชันเดียวกัน ช่วยลดความกังวลของซอฟต์แวร์
กระจายที่จะมีปัญหาในแบบสองชั้นแบบไคลเอนต์ – เซิร์ฟเวอร์
• Modularity เพิ่มทำให้ง่ายต่อการปรับเปลี่ยน หรือแทนชั้นหนึ่งสภาพ
ระดับอื่น ๆ
•สมดุลได้ง่ายขึ้นกับแยกของตรรกะทางธุรกิจหลักจากฐานข้อมูล
ฟังก์ชัน

ข้อดีเพิ่มเติมคือ ว่า สถาปัตยกรรมสามแผนที่ค่อนข้างธรรมชาติในเว็บ
สิ่งแวดล้อม มีเว็บเบราว์เซอร์ที่ทำหน้าที่เป็นไคลเอนต์ 'บาง' และเว็บเซิร์ฟเวอร์ที่ทำหน้าที่เป็น
เซิร์ฟเวอร์แอพลิเคชัน สถาปัตยกรรมแบบสามระดับที่สามารถขยายให้ n-ระดับ มีเพิ่มเติม
ระดับเพิ่มให้มากขึ้นความยืดหยุ่นและขยายขนาดได้ ตัว ระดับกลาง
สถาปัตยกรรมสามสามารถแบ่งออกเป็นสอง ด้วยระดับหนึ่งสำหรับเว็บเซิร์ฟเวอร์ และ
อื่นสำหรับเซิร์ฟเวอร์แอพลิเคชันได้
สถาปัตยกรรมนี้สามได้พิสูจน์ที่เหมาะสมสำหรับสภาพแวดล้อมบางอย่าง เช่น
อินเทอร์เน็ตและอินทราเน็ตขององค์กรที่สามารถใช้เว็บเบราว์เซอร์แบบไคลเอ็นต์ มี
สถาปัตยกรรมสำคัญสำหรับธุรกรรมการประมวลผลจอภาพ เป็นเจรจาต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไปหลายร้อยหรือหลายพันคนปลายด้านลูกค้าที่นำเสนอสองปัญหาที่ป้องกันไม่ให้เกิด
การขยายขนาดจริง:
• 'ไขมัน' ลูกค้าที่ต้องการทรัพยากรมากในเครื่องคอมพิวเตอร์ของลูกค้าเพื่อให้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ซึ่งรวมถึงพื้นที่ดิสก์, RAM, CPU และอำนาจ
• ค่าใช้จ่ายในการบริหารด้านลูกค้าอย่างมีนัยสำคัญจากปี 1995 รูปแบบใหม่ของแบบดั้งเดิมรูปแบบไคลเอนต์เซิร์ฟเวอร์สองชั้นที่ดูเหมือนจะแก้ปัญหาขององค์กร scalability สถาปัตยกรรมใหม่นี้จะนำเสนอสามชั้นแต่ละที่อาจทำงานบนแพลตฟอร์มที่แตกต่าง: (1) ชั้นส่วนติดต่อผู้ใช้ที่ทำงานบนเครื่องคอมพิวเตอร์ของผู้ใช้ปลายทางของ (ลูกค้า) (2) ตรรกะทางธุรกิจและชั้นการประมวลผลข้อมูล นี้ชั้นกลางที่ทำงานบนเซิร์ฟเวอร์และเป็นที่มักจะเรียกว่าโปรแกรมประยุกต์ของเซิร์ฟเวอร์(3) DBMS ซึ่งเก็บข้อมูลที่จำเป็นโดยระดับกลาง ชั้นนี้อาจทำงานบนเซิร์ฟเวอร์ที่แยกต่างหากที่เรียกว่าเซิร์ฟเวอร์ฐานข้อมูลที่แสดงในรูปที่ 2.15 ลูกค้าเป็นผู้รับผิดชอบในขณะนี้เพียง แต่สำหรับผู้ใช้โปรแกรมอินเตอร์เฟซและอาจดำเนินการบางการประมวลผลตรรกะง่ายๆเช่นการตรวจสอบของท่านจึงให้ลูกค้าบาง ' ตรรกะทางธุรกิจหลักของโปรแกรมขณะนี้อยู่ในชั้นของตัวเองเชื่อมต่อทางกายภาพไปยังลูกค้าและเซิร์ฟเวอร์ฐานข้อมูลทั่วพื้นที่เครือข่าย (LAN) หรือเครือข่ายบริเวณกว้าง (WAN) แอพพลิเคชันเซิร์ฟเวอร์หนึ่งถูกออกแบบมาเพื่อให้บริการลูกค้าหลายออกแบบสามชั้นมีข้อดีกว่าแบบสองชั้นหรือชั้นเดียวการออกแบบซึ่งรวมถึง: •ต้องใช้ฮาร์ดแวร์ที่ราคาไม่แพงเพราะลูกค้าเป็น 'บาง' •การบำรุงรักษาโปรแกรม เป็นศูนย์กลางที่มีการถ่ายโอนของตรรกะทางธุรกิจสำหรับหลายผู้ใช้เข้าใช้เซิร์ฟเวอร์เดียว นี้จะช่วยลดความกังวลของซอฟต์แวร์การจัดจำหน่ายที่มีปัญหาในแบบดั้งเดิมรูปแบบไคลเอนต์เซิร์ฟเวอร์สองชั้น•ต้นแบบเข้ามาทำให้ง่ายต่อการปรับเปลี่ยนหรือแทนที่ชั้นหนึ่งโดยไม่มีผลต่อชั้นอื่น ๆ• Load balancing เป็นง่ายขึ้นด้วยการแยกของ ตรรกะทางธุรกิจหลักจากฐานข้อมูลของฟังก์ชั่นประโยชน์เพิ่มเติมคือสถาปัตยกรรมสามชั้นแผนที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติไปยังเว็บสภาพแวดล้อมที่มีเว็บเบราว์เซอร์ทำหน้าที่เป็นลูกค้าบาง 'และเว็บเซิร์ฟเวอร์ทำหน้าที่เป็นเซิร์ฟเวอร์ที่ใช้ สถาปัตยกรรมสามชั้นสามารถขยายไปยัง n-ชั้นมีเพิ่มเติมชั้นเพิ่มเพื่อให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นและขยายขีดความสามารถ ตัวอย่างเช่นชั้นกลางของสถาปัตยกรรมสามชั้นสามารถแยกออกเป็นสองกับชั้นหนึ่งสำหรับเว็บเซิร์ฟเวอร์และอื่นสำหรับเซิร์ฟเวอร์ที่ใช้สถาปัตยกรรมสามชั้นนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมบางอย่างเช่นอินเทอร์เน็ตและ อินทราเน็ตขององค์กรที่เว็บเบราเซอร์ที่สามารถใช้เป็นลูกค้า นอกจากนี้ยังเป็นสถาปัตยกรรมที่สำคัญสำหรับการตรวจสอบการทำธุรกรรมการประมวลผลเช่นเดียวกับที่เราจะหารือต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายร้อยหรือหลายพันของผู้ใช้ฝั่งไคลเอ็นต์ที่นำเสนอสองปัญหาที่ขัดขวางการทำงาน :
-
จริง ' ไขมัน ' ลูกค้าที่ต้องการทรัพยากรมากในคอมพิวเตอร์ของลูกค้าทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ .
ซึ่งรวมถึงพื้นที่ดิสก์ แรม และซีพียู .
- การบริหารลูกค้าอย่างมีนัยสำคัญค่าใช้จ่าย

โดยปี 1995เป็นรูปแบบใหม่ของแบบดั้งเดิมและแบบสองชั้นเซิร์ฟเวอร์ของลูกค้าปรากฏการแก้ไขปัญหาขององค์กร
กล่าว สถาปัตยกรรมใหม่นี้เสนอสามชั้น แต่ละ
อาจทำงานบนแพลตฟอร์มที่แตกต่างกัน :
( 1 ) ส่วนติดต่อผู้ใช้ชั้นซึ่งรันบนคอมพิวเตอร์ของผู้ใช้ปลายทาง ( ลูกค้า )
( 2 ) ตรรกะทางธุรกิจ และการประมวลผลข้อมูลชั้น แถวกลางนี้รันบนเซิร์ฟเวอร์และ
มักจะเรียกว่าเซิร์ฟเวอร์ใบสมัคร .
( 3 ) เป็นระบบจัดการฐานข้อมูลซึ่งเก็บข้อมูลที่จำเป็นโดยแถวกลาง ระดับนี้อาจจะทำงานบนเซิร์ฟเวอร์ที่แยกต่างหากที่เรียกว่าเซิร์ฟเวอร์ฐานข้อมูล
.
ดังแสดงในรูปที่ 2.15 ลูกค้าเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับส่วนติดต่อผู้ใช้
ของโปรแกรมและบางทีการแสดงบางตรรกะง่ายๆประมวลผล เช่น ข้อมูลการตรวจสอบ
จึงให้ลูกค้า ' บาง 'หลักตรรกะทางธุรกิจของโปรแกรมตอนนี้อยู่
ในชั้นของตัวเอง ทางกายภาพ ที่เชื่อมต่อกับลูกค้าและเซิร์ฟเวอร์ฐานข้อมูลผ่านพื้นที่เครือข่ายท้องถิ่น ( LAN )
หรือเครือข่ายบริเวณกว้าง ( WAN ) โปรแกรมเซิร์ฟเวอร์ที่ถูกออกแบบมาเพื่อตอบสนองลูกค้า

หลายๆ แบบสามชั้นมีข้อดีกว่าแบบดั้งเดิมหรือแบบเดี่ยวสองชั้นชั้น

ซึ่งรวมถึง :- ความต้องการน้อยราคาแพงฮาร์ดแวร์เพราะลูกค้าคือ ' บาง ' . การบํารุงรักษาโปรแกรม
บริการส่วนกลางกับการถ่ายโอนของตรรกะทางธุรกิจหลาย
ผู้ใช้เป็นแอพพลิเคชันเซิร์ฟเวอร์เดียว นี้จะช่วยลดความกังวลของการกระจายซอฟต์แวร์
ที่มีปัญหาในแบบดั้งเดิมและแบบสองชั้นเซิร์ฟเวอร์ของลูกค้า
.- เพิ่มรูปแบบทำให้ง่ายต่อการปรับเปลี่ยนหรือแทนที่หนึ่งชั้นโดยไม่มีผลต่อระบบอื่น ๆ
.
บริการสมดุลภาระเป็นง่ายขึ้นด้วยการแยกธุรกิจหลักตรรกะจากฐานข้อมูล

หน้าที่ ประโยชน์เพิ่มเติมคือว่าสถาปัตยกรรมสามชั้นแผนที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติไปยังเว็บ
สิ่งแวดล้อมกับเว็บเบราเซอร์แสดงเป็น ' บาง ' ลูกค้าและเว็บเซิร์ฟเวอร์เป็น
เซิร์ฟเวอร์โปรแกรมประยุกต์ มีสามชั้นสถาปัตยกรรมสามารถขยายไปยัง n-tiers ที่มีข้อมูลเพิ่มเติม
เพิ่มเพื่อให้ความยืดหยุ่นมากขึ้น และลดความเสี่ยง ตัวอย่างเช่น ระดับกลาง
ของสามชั้นสถาปัตยกรรมสามารถถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน กับหนึ่งแถวสำหรับเว็บเซิร์ฟเวอร์และเซิร์ฟเวอร์สำหรับโปรแกรมอีก
.
นี้สามชั้นสถาปัตยกรรมได้พิสูจน์แล้วว่าเหมาะสมกับสภาพแวดล้อม เช่น
อินเทอร์เน็ตและอินทราเน็ตขององค์กรที่เว็บเบราว์เซอร์ที่สามารถใช้เป็นลูกค้า นอกจากนี้
สถาปัตยกรรมสำคัญสำหรับการประมวลผลธุรกรรมตรวจสอบในขณะที่เราหารือต่อไป