Chapter 1: The madness starts Part

Chapter 1: The madness starts Part 1
"I'm not that kind of girl anymore..." - speaking
"How did she find out?" - thinking
"Blossom!" - transformation or attack name
"Is that all you got?" she asked. - flashback or something that will happen

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~

~

Himeko was unconscious. She was shocked by a shocker gun. She was being dragged by Momoko to her basement.

Momoko's dad threw a hammer at her. Momoko somehow managed to dodge it, but she hit her leg in the process. "GAH!" She shouted and grabbed her knee. It was bleeding. "Why you little brat!" her dad shouted. Momoko ran towards her room. As she got in, she locked herself inside. Her dad started kicking and hitting the door "OPEN UP YOU LITTLE BITCH!" Momoko didn't open. Usually she would just jump in bed and start crying, but this time she just stood there looking at the door. Her knee was bleeding and there was a danger of dying of blood loss.

"Dad... why? WHY?" She though as she fell on the ground and started crying. Her dad started drinking and he had been having trouble at work. That's why when he comes back from work he starts drinking and then takes his anger out on Momoko. She hadn't told anyone about that yet. And Kuriko didn't tell anyone either. Probably because dad started liking Kuriko more and more and he hated Momoko more that anything. Momoko suddenly felt hatred towards her parents and her little sister "Damn you!" She shouted in frustration. She shouted so suddenly and angrily that even her dad stopped shouting and punching the door. "DAMN YOU! DAMN YOU! NO CHIKUSHO!"

Her compact started flashing. She opened it and shouted at the screen "THE HECK IS IT?" Ken looked scared when she shouted. "G... Gomena... Sorry Ken, I-i... I-i'm... you surprised me..." "It's okay" Ken said "Just go help Miyako and Kaoru... they're fighting HIM!" "HAI!" Momoko said and stood up. As she closed the compact, she looked at the door. "Damn you... you bastart..." "Hyper Blossom!" She transformed and jumped out of the window. She flew towards the old abandoned haunted house.

"Balloon popper!" "Swinging Sonic!" Bubbles and Buttercup shouted as they attacked HIM. HIM easily dodged their attacks and shot a black laser at them. They dodged, but they were getting very tired. "Crap..." Kaoru said while panting "Where's Blossom?" "I'm sure she'll be here soon..." Miyako said. HIM shot another blast at them. Blossom showed up and blocked the shot with her yo-yo somehow. "WHAT? HOW DID YOU DO THAT?" Kaoru said. Momoko didn't answer, instead she just attacked HIM. "Weird... Why do I get the feeling that this is the last time I'm using my yo-yo?" She thought. "Shooting Caramel Dragon!" she shouted and threw her yo-yo at HIM. HIM got hit. "Nice one, Blossom-chan!" Miyako said. Momoko just smirked.

"Heh, not bad" HIM said. The girls quickly got in to battle position, but HIM only laughed. "What's so funny?" Kaoru asked. HIM just smirked. "Bubbles... Buttercup... AWAY WITH YOU!" HIM shouted and blasted the two of them. "Girls!" Blossom shouted. While Bubbles and Buttercup were trying to stand up, Blossom glared at HIM. "Bastart!" She said. Bubbles and Buttercup looked at her with a surprised look on their faces. They never heard Blossom curse... never... "You should thank me..." HIM said and chuckled "Never mind... you'll thank me later" He said as he shot a black light at Momoko. She didn't dodge, and nobody knew why... She didn't even know why... And she got hit... "Blossom!" Bubbles and Buttercup shouted as she got hit. "AH!" She shouted and fell on the ground.

HIM laughed at Blossom as she was trying to get up. "What... did... you… DO TO ME?" She shouted and got up. "H... how did you...?" HIM said. Momoko didn't answer, she just kicked HIM. "You bastart!" She shouted as HIM fell on the ground. She started kicking HIM. Bubbles and Buttercup looked scared. "What... WHAT'S WRONG WITH YOU?" Buttercup shouted. Blossom didn't pay attention, she just kept kicking HIM. "Bastart... Idiot... Motherfucker..." She said with every kick "GO TO FUCKING HELL!" She said as she kicked HIM with all her might. HIM smashed to a wall and disappeared. "Damned prick..." Momoko said and walked towards a window. "Blossom-chan!" Miyako said "Don't you think you should go see the Professor and Ken-kun?" "I don't need to..." Momoko said and flew away.

Once she got in her room, she transformed back to her normal self. "Why do I get the feeling that that was the last time I transformed into a super heroine?" She thought as she walked towards the door. "GAH!" She shouted and fell on the ground. She felt a giant headache. "What... WHAT'S HAPPENING TO ME?" She shouted. "Quite up there!" Her dad shouted. Momoko suddenly got angry at her parents and her sister. "Damn you..." She said "Damn you all... I'LL KILL YOU...!" She shouted and kicked her door open. She went down the stairs and went to the kitchen. She saw a big knife on the table near a gun. She took both of them.

Once she entered the room, her little sister laughed. "HAHAHA! BIG SIS IS BLEEDING!" "Poor Momo-chan!" Her mom said. She was sitting on the couch. She go up and walked towards Momoko. "Dear, show me where it hurt-" She couldn't finish the sentence, because Momoko stabbed her with the knife. As the woman fell on the ground, Kuriko screamed "SIS! WHAT ARE YOU DOING?" Momoko didn't answer, she just got out her gun and shot Kuriko in the stomach. The little girl fell on the ground dead like her mother. Now only Momoko and her dad were left alive. "You bitch!" He shouted "What's wrong with you?" Momoko laughed. But the laugh wasn't joyful, it was the laugh of a psycho. "You'll dye right here and now you old man!" She shouted and shot her father. Her father fell on the ground, but he was still alive. And Momoko knew that. She looked around the room and saw a baseball bat in the corner. She picked it up and walked towards her dad. "Momoko... please... Don't..." Her dad pleaded for his life. "You... you damned asshole!" Momoko shouted and started beating her dad with the baseball bat "You fucker! You're the one who's been making my life miserable! Dye... DYE... DYE!" She shouted and killed her dad.

She looked at her dead family. "I... I killed them..." She said. She ran towards the kitchen and got a big bag. "I can't leave them here..." She said to herself while she was putting her mother's dead body in the bag. She looked at Kuriko's dead body "Pissed whore..." she thought and she put Kuriko's body inside the bag. She put her father's dead body in the bag and took the bag outside. It was night time, so nobody could see her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1:1 ส่วนเริ่มต้นที่บ้า"ฉันไม่ว่าชนิดของสาวอีกต่อไป..." - พูด"เธอหาวิธี" - คิด"ดอก" - การแปลงหรือโจมตีชื่อ"ทั้งหมดที่คุณมี" เธอถาม -รำลึกความหลังหรือสิ่งที่จะเกิดขึ้น~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Himeko มีสติ เธอถูกตกใจกลัวปืน shocker ความผิด เธอได้ถูกลาก โดยโมะโมะโกะไปชั้นใต้ดินของเธอพ่อของโมะโมะโกะโยนค้อนที่เธอ โมะโมะโกะอย่างใดจัดการโยนมัน แต่เธอตีขาของเธอในกระบวนการ "GAH" เธอตะโกน และคว้าเข่าของเธอ มันมีเลือดออก "ทำไมคุณน้อย brat ! " พ่อเธอตะโกน โมะโมะโกะวิ่งไปทางห้องของเธอ ขณะที่เธอมีใน เธอล็อกตัวเองภายใน พ่อของเธอเริ่มเตะ และกดปุ่มประตู "เปิดค่าคุณน้อยบ้า" โมะโมะโกะไม่ได้เปิด ปกติเธอจะเพียงกระโดดเตียง และเริ่มร้องไห้ แต่เวลานี้เธอเพียงยืนมีประตู เข่าของเธอมีเลือดออก และมีอันตรายของการตายการสูญเสียเลือด"พ่อ...ทำไม ทำไม" เธอว่าเธอล้มลงบนพื้นดิน และเริ่มร้องไห้ พ่อของเธอเริ่มดื่ม และเขาได้รับมีปัญหาในที่ทำงาน ที่ว่าทำไมเมื่อเขากลับมาจากทำงานเขาเริ่มดื่มแล้ว จะโกรธเขาออกกับโมะโมะโกะ เธอไม่ได้บอกทุกคนว่ายัง และ Kuriko ไม่บอกใครทั้งนั้น อาจเป็น เพราะพ่อเริ่มใจ Kuriko มาก และเขาเกลียดชังโมะโมะโกะมากขึ้นว่าอะไร โมะโมะโกะก็รู้สึกความเกลียดชังที่มีต่อพ่อแม่และน้องสาวน้อย ๆ ของเธอ "ไอ้ห่า" เธอตะโกนในแห้ว เธอตะโกนนั้นทันที และ angrily ที่แม้แต่พ่อของเธอ หยุดตะโกนเจาะประตู "ไอ้ห่า ไอ้ห่า ไม่ CHIKUSHO "กระชับของเธอเริ่มกะพริบ เธอเปิดมัน และตะโกนที่หน้าจอ "การ HECK คือมัน เคนมองกลัวเมื่อเธอตะโกน "G... Gomena ... ขอเคน -i ... -I am คุณประหลาดใจฉัน.. " "ก็ไม่เป็นไร" เคนกล่าวว่า "ก็ไปช่วยมิยาโกะ และยะ...พวกเขากำลังต่อสู้เขา" "ไฮ" โมะโมะโกะกล่าว และลุกขึ้นยืน เป็นคอมแพคที่ปิดเธอ เธอมองที่ประตู "ไอ้ห่า...คุณ bastart..." "ไฮเปอร์บลอสซัม" เธอเปลี่ยน และเพิ่มขึ้นจากหน้าต่าง เธอบินไปเดิมละทิ้งสิง"บอลลูน popper" "ควงเสียง" ฟองและบัตเตอร์คัพตะโกน ตามที่พวกเขาโจมตีเขา เขาได้ dodged โจมตี และยิงเลเซอร์สีดำที่พวกเขา พวกเขา dodged แต่พวกเขาได้รับเหนื่อยมาก "อึ..." ยะกล่าวขณะ panting "ซึ่งเป็นดอกหรือ" "ผมมั่นใจว่า เธอจะเป็นที่นี่เร็ว ๆ นี้..." มิยาโกะกล่าว เขายิงระเบิดอีกที่ บลอสซัมรถไฟ และบล็อกยิงกับ yo-yo เธออย่างใด "อะไร วิธีทำคุณทำอย่างไร" ยะกล่าว โมะโมะโกะไม่ได้ตอบ แต่เธอเพียงแค่โจมตีเขา "เลย... ทำไมฉันจึงได้รู้สึกว่านี่คือครั้งสุดท้ายที่ฉันใช้ของฉัน yo-yo " เธอคิดว่า "ยิงคาราเมลมังกร" เธอตะโกน และโยน yo-yo ของเธอที่เขา เขาได้ตี "ดีหนึ่ง บลอสซัมจัง" มิยาโกะกล่าว โมะโมะโกะ smirked เพียง"Heh ดี" เขากล่าว หญิงอย่างรวดเร็วได้ในการรบตำแหน่ง แต่เขาหัวเราะเท่านั้น คืออะไรดังนั้นตลก" ถามคะ เขาเพียง smirked "ฟอง... บัตเตอร์คัพ... เก็บกับคุณ" เขาตะโกน และเสียหายทั้งสองของพวกเขา "ผู้หญิง" บลอสซัมตะโกน ในขณะที่ฟองอากาศและบัตเตอร์คัพพยายามยืนขึ้น บลอสซัม glared ที่เขา "Bastart" เธอบอกว่า ฟองและบัตเตอร์คัพมองเธอ ด้วยดูประหลาดใจบนใบหน้า พวกเขาไม่เคยได้ยินดอกสาปแช่ง...ไม่เคย... "คุณควรขอบคุณฉัน... " เขากล่าวว่า และเบา ๆ "ไม่ใจ...คุณจะขอบคุณฉันในภายหลัง" เขากล่าวว่า ขณะที่เขายิงไฟสีดำที่โมะโมะโกะ เธอหลบไม่ได้ และไม่มีใครรู้ว่าทำไม... แม้เธอไม่รู้ว่าทำไม... และเธอได้ตี... "ดอก" ฟองและบัตเตอร์คัพตะโกน ตามที่เธอได้ตี "อา" เธอตะโกน และล้มลงบนพื้นดินเขาหัวเราะที่ออกดอกขณะที่เธอพยายามลุกขึ้น "อะไร...ไม่ได้...คุณ... ทำให้ฉัน" เธอตะโกน และมีค่า "H. .. ว่าไม่คุณ..." เขากล่าวว่า โมะโมะโกะไม่ได้ตอบ เธอเพิ่งเตะเขา "คุณ bastart" เธอตะโกนเป็น HIM ลดลงมือบนพื้นดิน เธอเริ่มเตะเขา บัตเตอร์คัพและฟองดูกลัว "อะไร... สิ่งที่เป็นคุณ" บัตเตอร์คัพตะโกน ดอกไม่สนใจ เธอเพิ่งเก็บเตะเขา "Bastart... คนบ้า... Motherfucker..." เธอบอกกับเตะทุก "ไปนรก FUCKING" เธอว่า เป็นเธอเตะเขากับเธอทั้งหมดอาจ เขาซึ่งได้ถูกทุบไปผนัง และหายไป "คนพริก..." โมะโมะโกะกล่าวว่า และเดินเข้าไปหาหน้าต่าง "บลอสซัมจัง" มิยาโกะกล่าวว่า "อย่าคิดว่า คุณควรไปดูอาจารย์ kun เคน" "ฉันไม่จำเป็นต้อง..." โมะโมะโกะกล่าว และบินไปเมื่อเธอได้ในห้องของเธอ เธอเปลี่ยนไปเธอปกติด้วยตนเอง "ทำไมฉันจึงได้รู้สึกว่าเวลาผมเปลี่ยนเป็นนางเอกซูเปอร์หรือไม่" เธอคิดว่า เธอเดินเข้าไปหาประตู "GAH" เธอตะโกน และล้มลงบนพื้นดิน เธอรู้สึกปวดศีรษะยักษ์ "อะไร... สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน" เธอตะโกน "มากขึ้นมี" พ่อของเธอตะโกน โมะโมะโกะก็ได้โกรธที่พ่อแม่และน้องสาวของเธอ "ไอ้ห่า..." เธอบอกว่า "ไอ้คุณทั้งหมด... ฉันจะฆ่าคุณ..." เธอตะโกน และเตะของเธอเปิดประตู เธอเดินลงบันได และเดินไปที่ห้องครัว เธอเห็นมีดใหญ่บนโต๊ะใกล้ปืน เธอเอาทั้งสองอย่างเมื่อเธอใส่ห้อง น้องน้อยหัวเราะ "HAHAHA บิ๊ก SIS เป็นเลือด" "ดี Momo จัง" แม่ของเธอกล่าว เธอนั่งบนโซฟา เธอขึ้นไป และเดินเข้าไปหาโมะโมะโกะ "รัก แสดงที่เจ็บ-" เธอไม่จบประโยค เพราะโมะโมะโกะแทงเธอ ด้วยมีดได้ เป็นผู้หญิงตกบนพื้นดิน Kuriko กรีดร้อง "SIS จะทำอะไร" โมะโมะโกะไม่ได้ตอบ เธอเพิ่งได้ออกปืน และยิง Kuriko ในกระเพาะอาหาร สาวน้อยตกบนพื้นดินเช่นแม่ของเธอตาย ตอนนี้ เฉพาะโมะโมะโกะและพ่อของเธอถูกปล่อยชีวิต "คุณบ้า" เขาตะโกนคืออะไรผิดกับคุณ" โมะโมะโกะหัวเราะ แต่หัวเราะไม่จอยฟูล ก็หัวเราะของไซโคมี "คุณจะสีขวาที่นี่และเดี๋ยวนี้คุณชาย" เธอตะโกน และยิงพ่อของเธอ พ่อของเธอล้มลงบนพื้นดิน แต่เขายังมีชีวิตอยู่ และโมะโมะโกะรู้ เธอมองรอบ ๆ ห้อง และเห็นลูกเบสบอลค้างคาวในมุม เธอรับมัน และเดินเข้าไปหาพ่อของเธอ "โมะโมะโกะ...กรุณา... ไม่..." พ่อของเธอ pleaded สำหรับชีวิตของเขา "คุณ...คุณ damned asshole ! " โมะโมะโกะตะโกน และเริ่มตีพ่อของเธอกับไม้ตีเบสบอล "คุณ fucker คุณเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับทำให้ชีวิตของฉันเอง สีย้อม... สีย้อม... สีย้อม" เธอตะโกน และฆ่าพ่อของเธอเธอมองครอบครัวของเธอตาย "I... ฉันฆ่าพวกเขา..." เธอบอกว่า เธอวิ่งไปทางห้องครัว และมีถุงขนาดใหญ่ "ฉันไม่สามารถปล่อยได้ที่นี่..." เธอบอกกับตัวเองในขณะที่เธอถูกวางศพของแม่ของเธอในกระเป๋า เธอมองศพของ Kuriko "Pissed whore..." ความคิดของเธอ และเธอได้ร่างกายของ Kuriko ภายในถุง เธอใส่ศพของพ่อของเธอในกระเป๋า และเอาถุงนอก มันเป็นเวลากลางคืน จึงไม่มีใครสามารถเห็นเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1: เริ่มต้นความบ้าส่วนที่ 1
"ผมไม่ได้ชนิดของผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไป ... " - พูด
"ไม่เธอหาได้อย่างไร?" - ความคิด
"Blossom" - การเปลี่ยนแปลงหรือชื่อการโจมตี
"นั่นคือทั้งหมดที่คุณได้?" เธอถาม - ย้อนหลังหรือบางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้น~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~ ~ Himeko หมดสติ เธอก็ตกใจปืนขนลุก เธอเป็นคนที่ถูกลากโดย Momoko ไปที่ห้องใต้ดินของเธอ. พ่อ Momoko โยนค้อนไปที่เธอ Momoko จัดการอย่างใดที่จะหลบ แต่เธอตีขาของเธอในกระบวนการ "Gah!" เธอตะโกนและคว้าเข่าของเธอ มันก็มีเลือดออก "ทำไมคุณสารเลวน้อย!" พ่อของเธอตะโกน Momoko วิ่งไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอได้รับในเธอขังตัวเองอยู่ภายใน พ่อของเธอเริ่มต้นเตะและตีประตู "เปิด BITCH LITTLE คุณ!" Momoko ไม่ได้เปิด โดยปกติแล้วเธอก็จะกระโดดในเตียงและเริ่มร้องไห้ แต่คราวนี้เธอก็ยืนอยู่ที่นั่นมองที่ประตู หัวเข่าของเธอคือมีเลือดออกและมีอันตรายของการตายการสูญเสียเลือด. "พ่อ ... ทำไม? ทำไม?" เธอ แต่ขณะที่เธอล้มลงบนพื้นดินและเริ่มร้องไห้ พ่อของเธอเริ่มดื่มและเขาได้รับมีปัญหาในที่ทำงาน นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อเขากลับมาจากการทำงานเขาเริ่มดื่มแล้วจะเกิดความโกรธของเขาออกมาใน Momoko เธอไม่ได้บอกทุกคนเกี่ยวกับการที่ยัง และ Kuriko ไม่ได้บอกใครอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจเป็นเพราะพ่อเริ่มชอบ Kuriko มากขึ้นและมากขึ้นและเขาเกลียด Momoko มากขึ้นสิ่งที่ Momoko ก็รู้สึกเกลียดชังที่มีต่อพ่อแม่และน้องสาวคนเล็กของเธอ "ประณามคุณ!" เธอตะโกนด้วยความหงุดหงิด เธอตะโกนอย่างกะทันหันและด้วยความโกรธว่าแม้พ่อของเธอหยุดตะโกนไล่และประตู "ให้ตายเถอะคุณ! แช่งคุณ! CHIKUSHO NO!" ขนาดกะทัดรัดของเธอเริ่มต้นกระพริบ เธอเปิดมันและตะโกนใส่หน้าจอ "ห่ามันคืออะไร?" เคนมองกลัวเมื่อเธอตะโกน "G ... Gomena ... ขออภัยเคน Ii ... ฉันฉันเป็น ... คุณทำให้ผมประหลาดใจ ... " "มันโอเค" เคนกล่าวว่า "เพียงแค่ไปช่วยมิยาโกะและคาโอรุ ... พวกเขากำลัง ต่อสู้กับเขา! " "HAI!" Momoko พูดและลุกขึ้นยืน ขณะที่เธอปิดขนาดกะทัดรัดเธอมองที่ประตู "ให้ตายเถอะคุณ ... คุณ bastart ... " "ดอกไฮเปอร์" เธอเปลี่ยนและกระโดดออกจากหน้าต่าง เธอบินไปที่บ้านผีสิงที่ถูกทิ้งร้างเก่า. "popper บอลลูน!" "แกว่งโซนิค!" บับเบิ้ลบัตเตอร์และตะโกนขณะที่พวกเขาโจมตีเขา เขาได้อย่างง่ายดายหลบการโจมตีของพวกเขาและยิงเลเซอร์สีดำไปที่พวกเขา พวกเขาหลบ แต่พวกเขาได้รับเหนื่อยมาก "อึ ... " คาโอรุกล่าวว่าในขณะที่หอบ "ที่ไหนดอกอะไร?" "ผมมั่นใจว่าเธอจะอยู่ที่นี่เร็ว ๆ นี้ ... " มิยาโกะกล่าวว่า เขายิงระเบิดอีกที่พวกเขา Blossom ปรากฏตัวขึ้นและปิดกั้นการยิงกับโยโย่ของเธออย่างใด "อะไร? วิธีการที่คุณทำเช่นนั้น?" คาโอรุกล่าวว่า Momoko ไม่ได้ตอบแทนเธอก็โจมตีเขา "แปลก ... ทำไมฉันได้รับความรู้สึกว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันใช้ Yo-Yo ของฉันได้หรือไม่" เธอคิดว่า "คาร์เมลยิงมังกร!" เธอตะโกนและโยน Yo-Yo ของเธอที่เขา เขาได้ตี "หนึ่งในดี Blossom จัง!" มิยาโกะกล่าวว่า Momoko เพียง smirked. "เอ๋ไม่ได้เลวร้าย" เขากล่าวว่า สาว ๆ ได้อย่างรวดเร็วได้ในการที่จะต่อสู้ตำแหน่ง แต่เขาเพียง แต่หัวเราะ "มีอะไรตลกเหรอ?" คาโอรุถาม เขาเพียง smirked "บัตเตอร์บับเบิ้ล ... ... ไปกับคุณ!" เขาตะโกนและทำลายพวกเขาทั้งสอง "สาว!" Blossom ตะโกน ในขณะที่บับเบิ้ลและบัตเตอร์กำลังพยายามที่จะยืนขึ้น Blossom จ้องมาที่เขา "Bastart!" เธอพูด บับเบิ้ลและบัตเตอร์มองที่เธอมีรูปลักษณ์แปลกใจบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาไม่เคยได้ยินคำสาปแช่ง Blossom ... ไม่ ... "คุณควรจะขอบคุณฉัน ... " เขาพูดและหัวเราะ "ไม่เป็นไร ... คุณจะขอบคุณฉันภายหลัง" เขากล่าวว่าในขณะที่เขายิงแสงสีดำที่ Momoko เธอไม่ได้หลบและไม่มีใครรู้ว่าทำไม ... เธอไม่ได้รู้ว่าทำไม ... และเธอได้ตี ... "Blossom" บับเบิ้ลบัตเตอร์และตะโกนขณะที่เธอได้ตี "AH!" เธอตะโกนและล้มลงบนพื้นดิน. เขาหัวเราะเยาะดอกขณะที่เธอกำลังพยายามที่จะได้รับการขึ้น "สิ่งที่ ... ไม่ ... คุณ ... ทำกับผมหรือเปล่า" เธอตะโกนและลุกขึ้น "H ... วิธีการที่คุณ ... ?" เขากล่าวว่า Momoko ไม่ได้ตอบเธอก็เตะเขา "คุณ bastart!" เธอตะโกนเป็นเขาล้มลงบนพื้นดิน เธอเริ่มเตะเขา บับเบิ้ลและบัตเตอร์มองกลัว "มีอะไร ... อะไรผิดปกติกับคุณ?" บัตเตอร์ตะโกน ดอกไม่ได้ใส่ใจเธอเพียงแค่เก็บไว้เตะเขา "Bastart ... โง่ ... สารเลว ... " เธอกล่าวด้วยการเตะทุกคน "GO TO HELL ร่วมเพศ!" เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเตะเขากับเธออาจ เขาถูกทุบกับผนังและหายไป "ทิ่มไอ้ ... " โมโมโกะกล่าวและเดินไปทางหน้าต่าง "ดอกจัง!" มิยาโกะกล่าวว่า "คุณไม่คิดว่าคุณควรไปพบศาสตราจารย์และเคนคุง?" "ผมไม่จำเป็นต้อง ... " โมโมโกะกล่าวและบินออกไป. เมื่อเธอได้ในห้องพักของเธอเธอเปลี่ยนกลับไปที่ตัวเองตามปกติของเธอ "ทำไมฉันจะได้รับความรู้สึกว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันกลายเป็นนางเอกสุด?" เธอคิดว่าขณะที่เธอเดินไปที่ประตู "Gah!" เธอตะโกนและล้มลงบนพื้นดิน เธอรู้สึกปวดหัวยักษ์ "สิ่งที่ ... สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมหรือเปล่า" เธอตะโกน "ค่อนข้างมีขึ้น!" พ่อของเธอตะโกน Momoko ก็โกรธที่พ่อแม่และน้องสาวของเธอ "ให้ตายเถอะคุณ ... " เธอกล่าวว่า "ให้ตายเถอะคุณทุกคน ... ฉันจะฆ่าคุณ ... !" เธอตะโกนและเตะเธอเปิดประตู เธอเดินลงบันไดและเดินไปที่ห้องครัว เธอเห็นมีดขนาดใหญ่บนโต๊ะใกล้กับปืน เธอเอาทั้งของพวกเขา. ทันทีที่เธอเข้ามาในห้องน้องสาวคนเล็กของเธอหัวเราะ "HAHAHA! BIG SIS มีเลือดออก!" "โมโมแย่จัง!" แม่ของเธอกล่าวว่า เธอได้รับการนั่งอยู่บนโซฟา เธอขึ้นไปและเดินไปทาง Momoko "ที่รักแสดงให้ฉันที่มัน hurt-" เธอไม่สามารถจบประโยคเพราะ Momoko เธอแทงด้วยมีด ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนนั้นล้มลงบนพื้นดินที่ Kuriko กรีดร้อง "SIS! สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร?" Momoko ไม่ได้ตอบเธอก็ได้ออกจากปืนของเธอและยิง Kuriko ในกระเพาะอาหาร สาวน้อยลงบนพื้นดินตายเหมือนแม่ของเธอ ตอนนี้เหลือเพียง Momoko และพ่อของเธอถูกทิ้งไว้ยังมีชีวิตอยู่ "คุณผู้หญิงเลว!" เขาตะโกนว่า "มีอะไรผิดปกติกับคุณ?" Momoko หัวเราะ แต่หัวเราะไม่ได้มีความสุขมันก็หัวเราะของจิต "คุณจะย้อมขวาที่นี่และตอนนี้คุณคนเก่า!" เธอตะโกนและยิงพ่อของเธอ พ่อของเธอล้มลงบนพื้นดิน แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ และโมโมโกะรู้ว่า เธอมองไปรอบ ๆ ห้องและเห็นไม้เบสบอลในมุม เธอหยิบมันขึ้นมาและเดินไปทางพ่อของเธอ "โมโมโกะ ... โปรด ... อย่า ... " พ่อของเธออ้อนวอนขอชีวิตของเขา "คุณ ... คุณสาปแช่งไอ้!" Momoko ตะโกนและเริ่มตีพ่อของเธอด้วยไม้เบสบอล "คุณร่วมเพศ! คุณเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับการทำให้ชีวิตของฉันมีความสุข! ย้อม ... ย้อมย้อม ... !" เธอตะโกนและฆ่าพ่อของเธอ. เธอมองที่ครอบครัวของเธอตาย "ฉัน ... ฉันฆ่าพวกเขา ... " เธอกล่าวว่า เธอวิ่งไปที่ห้องครัวและมีถุงใหญ่ "ผมไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาที่นี่ ... " เธอบอกกับตัวเองในขณะที่เธอถูกวางศพแม่ของเธอในถุง เธอมองไปที่ศพของ Kuriko "โสเภณีบทสรุปมัน ... " เธอคิดว่าเธอจะทำให้ร่างกายของ Kuriko ภายในถุง เธอใส่ศพของพ่อของเธอในถุงและเอาถุงนอก มันเป็นช่วงเวลากลางคืนจึงไม่มีใครได้เห็นเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 : บ้าเริ่มตอนที่ 1
" ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นอีกแล้ว . . . . . . . " - -
" เธอรู้ได้ไง ? - คิด
" ดอก " - การเปลี่ยนแปลงชื่อหรือโจมตี
" นั่นคือทั้งหมดที่คุณมี ? เธอถาม - รำลึกความหลัง หรือสิ่งที่จะเกิดขึ้น ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~







~ ฮิเมโกะก็สลบไป เธอตกใจตกใจ ปืนเธอถูกลากโดยโมโมโกะในห้องใต้ดินของเธอ

ของโมโมโกะ พ่อโยนค้อนใส่เธอ โมโมโกะพยายามหลบ แต่ก็โดนขาของเธอในกระบวนการ . " " จ๊าก ! เธอตะโกนและจับเข่าของเธอ มันเป็นเลือด " ทำไมเจ้าเด็กบ้า ! " พ่อตะโกน โมโมโกะวิ่งไปที่ห้องของเธอ เมื่อเธอเข้ามา เธอขังตัวเองอยู่ข้างใน พ่อเริ่มเตะและตีประตูเปิด ไอ้สารเลว !" โมโมโกะไม่ได้เปิด ปกติ เธอจะกระโดดขึ้นเตียงและเริ่มร้องไห้ แต่ครั้งนี้เธอแค่ยืนมองอยู่ที่ประตู เข่าเธอเลือดออกและมีอันตรายของการตายการสูญเสียเลือด พ่อ

" . . . . . . . ทำไม ? ทำไม ? " เธอ แต่เธอล้มลงบนพื้น และเริ่มร้องไห้ พ่อของเธอเริ่มดื่ม และเขาก็มีปัญหาในการทำงานนั่นทำให้เมื่อเขากลับมาจากทำงานเขาเริ่มดื่มแล้วเอาความโกรธของเขากับโมโมโกะ เธอไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย คุริโกะและไม่ได้บอกใครเหมือนกัน อาจเป็นเพราะพ่อชอบคุริโกะมากขึ้นและเขาเกลียดโมโมโกะมากกว่าอะไรทั้งนั้น โมโมโกะก็สึกเกลียดชังพ่อแม่และน้องสาวของเธอ " ไอ้บ้า ! " เธอตะโกนในแห้วเธอตะโกนด้วยความโกรธที่จู่ๆพ่อของเธอหยุดและตะโกนและเจาะประตู " บ้าเอ๊ย ! บ้าเอ๊ย ! ไม่ chikusho ! "

ตลับแป้งของเธอเริ่มกระพริบ เธอเปิดประตูและตะโกนที่หน้าจอ " อะไร ? " เคนดูตกใจเมื่อเธอตะโกน " . . . . . . . . gomena . . . . . . . ขอโทษ เคน ฉัน . . . . . . . . . . . . คุณทำให้ฉันแปลกใจ . . . . . . . " " ไม่เป็นไรหรอก " เคนกล่าวว่า " แค่ไปช่วย มิยาโกะ คาโอรุ . . . . . . . พวกทหารกำลังสู้กับมัน !" ครับ ! " โมโมโกะพูดและลุกขึ้นยืน เธอปิดกระชับ เธอมองไปที่ประตู . ไอ้บ้า . . . . . . . คุณ bastart ไฮเปอร์ . . . . . . . " " ดอกไม้ " เธอเปลี่ยน และกระโดดออกไปทางหน้าต่าง เธอบินไปเก่าทิ้งบ้านผีสิง

" popper บอลลูน ! " ควงโซนิค ! ฟองและบัตเตอร์คัพตะโกนพวกเขาโจมตีเขา เขาสามารถหลบการโจมตีของพวกเขาและยิงเลเซอร์สีดำที่พวกเขา พวกเขาหลบ ,แต่พวกเขาได้รับเหนื่อย " อึ . . . . . . . " คาโอรุพูดในขณะที่หอบ " ที่กำลังเบ่งบาน ? " ฉันแน่ใจว่าเธอจะต้องมาที่นี่เร็วๆ นี้ . . . . . . . " มิยาโกะพูด เขายิงระเบิด อื่นที่พวกเขา ดอกโผล่มา และถูกยิงด้วยโยโย่ อย่างใด " อะไร ? คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง ? " คาโอรุพูด โมโมโกะ ไม่ตอบ แต่เธอทำร้ายเขา " แปลก . . . . . . .ทำไมผมรู้สึกว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันใช้โย่โย่ของฉัน " เธอว่า " คาราเมล " ยิงมังกร เธอตะโกนและโยนเธอ โยโย่ ที่เขา เขาถูกชน " ดีหนึ่งดอก ชาน ! มิยาโกะพูด โมโมโกะก็แสยะยิ้ม

" หึ ไม่เลวเลย " เขากล่าว หญิงสาวรีบเข้ามาต่อสู้กับตำแหน่ง แต่เขาแค่หัวเราะ " ขำอะไรเหรอ ? " คาโอรุถาม เขาแสยะยิ้ม " ฟอง . . . . . . . สาวน้อย . . . . . . .