Restraint use has been reported to

Restraint use has been reported to be common in acute psychiatry, but empirical research is scarce concerning why and how restraints are used. This study analysed data from patients' first episodes of restraint in three acute psychiatric wards during a 2-year study period. Logistic regression analyses were used to identify predictors for type and duration of restraint. The distribution of restraint categories for the 371 restrained patients was as follows: mechanical restraint, 47.2%; mechanical and pharmacological restraint together, 35.3%; and pharmacological restraint, 17.5%. The most commonly reported reason for restraint was assault (occurred or imminent). It increased the likelihood of resulting in concomitant pharmacological restraint. Female patients had shorter duration of mechanical restraint than men. Age above 49 and female gender increased the likelihood of pharmacological versus mechanical restraint, whereas being restrained due to assault weakened this association. Episodes with mechanical restraint and coinciding pharmacological restraint lasted longer than mechanical restraint used separately, and were less common among patients with a personality disorder. Diagnoses, age and reason for restraint independently increased the likelihood for being subjected to specific types of restraint. Female gender predicted type of restraint and duration of episodes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ความยับยั้งชั่งใจได้รับรายงานว่า ในจิตเวชเฉียบพลัน แต่ผลวิจัยจะขาดแคลนเกี่ยวกับสาเหตุ และวิธีใช้ restraints การศึกษานี้ analysed ข้อมูลจากผู้ป่วยตอนแรกของความยับยั้งชั่งใจในสามเฉียบพลันจิตเวชเขตการปกครองระหว่างระยะเวลาศึกษา 2 ปี วิเคราะห์ถดถอยโลจิสติกถูกใช้เพื่อระบุ predictors ชนิดและระยะเวลาของความยับยั้งชั่งใจ การกระจายของความยับยั้งชั่งใจประเภท 371 restrained ผู้ป่วยมีดังนี้: กลอั้น 47.2% เครื่องจักรกล และ pharmacological อั้นกัน 35.3% และ pharmacological อั้น 17.5% มากสุดโดยทั่วไปรายงานสาเหตุอั้นถูกโจมตี (เกิดขึ้น หรือพายุฝนฟ้าคะนอง) ยังเพิ่มโอกาสของผลในการยับยั้งชั่งใจ pharmacological มั่นใจ ผู้ป่วยหญิงมีระยะเวลาสั้นกว่าอั้นกลกว่าผู้ชาย อายุตั้งแต่ 49 และหญิงเพศเพิ่มโอกาสของ pharmacological กับอั้นกล ในขณะที่กำลังทรงเนื่อง โจมตีลดลงความสัมพันธ์นี้ ชื่อตอนกับกลอั้นอั้น pharmacological ตรงกันกินเวลานานกว่าความยับยั้งชั่งใจเครื่องจักรกลที่ใช้แยกต่างหาก และน้อยพบบ่อยในผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของบุคลิกภาพ วิเคราะห์ อายุ และเหตุผลในการยับยั้งชั่งใจอย่างอิสระเพิ่มโอกาสสำหรับการอยู่ภายใต้การระบุชนิดของความยับยั้งชั่งใจ เพศหญิงคาดว่า ชนิดของความยับยั้งชั่งใจและระยะเวลาของตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้ความยับยั้งชั่งใจได้รับรายงานว่าจะเป็นเรื่องปกติท​​างจิตเวชที่รุนแรง แต่การวิจัยเชิงประจักษ์เป็นสิ่งที่หายากเกี่ยวกับสาเหตุและวิธีการใช้เครื่องพันธนาการ การศึกษานี้วิเคราะห์ข้อมูลจากผู้ป่วยตอนแรกของความยับยั้งชั่งใจในสามหอผู้ป่วยจิตเวชเฉียบพลันในระหว่างระยะเวลาการศึกษา 2 ปี การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกถูกนำมาใช้เพื่อระบุการพยากรณ์สำหรับประเภทและระยะเวลาของความยับยั้งชั่งใจ การกระจายของประเภทความยับยั้งชั่งใจสำหรับผู้ป่วยยับยั้ง 371 มีดังนี้: ความยับยั้งชั่งใจกล 47.2%; ความยับยั้งชั่งใจกลและเภสัชวิทยาด้วยกัน 35.3%; และความยับยั้งชั่งใจเภสัชวิทยา 17.5% เหตุผลส่วนใหญ่รายงานโดยทั่วไปเพื่อความยับยั้งชั่งใจเป็นโจมตี (ที่เกิดขึ้นหรือใกล้) มันเพิ่มโอกาสในการทำให้เกิดการยับยั้งชั่งใจเภสัชวิทยาไปด้วยกัน ผู้ป่วยหญิงมีระยะเวลาสั้นของความยับยั้งชั่งใจกลกว่าผู้ชาย อายุ 49 และเพศหญิงที่เพิ่มขึ้นน่าจะเป็นของยาเมื่อเทียบกับความยับยั้งชั่งใจกลในขณะที่ถูกยับยั้งเนื่องจากการโจมตีแรงสมาคมนี้ ตอนที่มีความยับยั้งชั่งใจกลและประจวบยับยั้งชั่งใจเภสัชวิทยากินเวลานานกว่ายับยั้งชั่งใจกลที่ใช้แยกกันและน้อยร่วมกันระหว่างผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของบุคลิกภาพ การวินิจฉัยอายุและเหตุผลในการยับยั้งชั่งใจอิสระที่เพิ่มขึ้นน่าจะเป็นในการถูกยัดเยียดให้เฉพาะประเภทของความยับยั้งชั่งใจ ประเภทเพศหญิงที่คาดการณ์ไว้ของความยับยั้งชั่งใจและระยะเวลาของเอพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ได้ทั่วไปในจิตเวชเฉียบพลัน แต่การวิจัยเชิงประจักษ์มีบางเรื่องทำไมและวิธีการเดียวกันที่ใช้ การศึกษานี้ได้วิเคราะห์ข้อมูลจากผู้ป่วยตอนแรกของความยับยั้งชั่งใจในหอผู้ป่วยจิตเวชเฉียบพลันสามในช่วงระยะเวลาการศึกษา 2 ปี การวิเคราะห์ถดถอยโลจิสติกเพื่อใช้ระบุตัวแปร ประเภท และระยะเวลาของความยับยั้งชั่งใจการกระจายประเภทของความยับยั้งชั่งใจใน 371 กักขังผู้ป่วยดังนี้ชั่งกล 47.2% ; เครื่องกลและการใช้ร่วมกัน , 24% และความยับยั้งชั่งใจ เภสัชวิทยา 17.5 % เหตุผลสำหรับการรายงานมากที่สุดคือการโจมตีที่เกิดขึ้น หรือ ข ) มันเพิ่มโอกาสให้ผู้ป่วยใช้ความยับยั้งชั่งใจผู้ป่วยหญิงมีระยะเวลาที่สั้นลงจากเครื่องกลความยับยั้งชั่งใจมากกว่าผู้ชาย อายุสูงกว่า 49 และเพศเพิ่มโอกาสของเภสัชวิทยาและกลการ ในขณะที่ถูกควบคุมจากการโจมตีทำให้สมาคมนี้ ตอนกลความยับยั้งชั่งใจและประจวบเภสัชวิทยาได้นานกว่าการใช้เครื่องจักรกลอีกต่างหากและพบน้อยในผู้ป่วยที่มีบุคลิก และเหตุผลในการวินิจฉัยอายุอิสระเพิ่มโอกาสสำหรับการกระทำที่เฉพาะเจาะจงประเภทของความยับยั้งชั่งใจ เพศทำนายประเภทของความยับยั้งชั่งใจและระยะเวลาของตอน