Lee Hyun woke up in the morning as

Lee Hyun woke up in the morning as he usually does.
‘I wonder of Hyeyeon is eating her meals properly. She should be bringing side dishes to grandma in the hospital too.’
There as nothing he could do on this island.
It was not possible to go to the homepage of the Dark Gamer website for information, nor could be go to an auction site to check up prices of items.
The only thing to do was to relax comfortably.
‘Rarely have this kind of rest before.’
Feeling comfortable for the first time in a few years, Lee Hyun quietly slipped out of the temporary residence.
He could hear the exchanges between the sounds of the students from the tent and those of the waves.
It was so dark that he could barely tell the oncoming dawn by the moon and stars.
“Nice.”
Lee Hyun walked on the white sand.
Like others, he too wanted to get to know them and hang out. But it was not possible.
‘I can’t stand out like the rest of them. I have to be concealed in the shadows, in order to earn money and make living easier.’
He had s strange relationship with the friends and seniors he knew.
The people he befriended back in primary school all believed he moved away.
Their parents had said so to Lee Hyun.
“Don’t play with our children.”
Since he was at a young age, Lee Hyun bluntly asked why; since he couldn’t possibly have known.
“Your parents have both passed. And I heard you live in a very poor house. So do not come close to our kids anymore.”
On the grounds that he didn’t have parents and his living environment was difficult that he was unable to make friends.
Whenever stuff goes missing and money was gone, even the teachers prosecute Lee Hyun.
Due to these experiences that forced Lee Hyun down the path of a moneygrubber.
But he really could understand the mindset of those parents.
‘My children are more important than others, huh. To interfere whenever they can to root out what they think are the bad influences.’
Lee Hyun no longer tried to recall the past.
He wanted to take time to rest comfortably here. Only here at the MT where he can do so, once he gets home he’d have to work hard again.
Lee Hyun took the ‘to be enjoy’ stroll in the morning.
But in the distant on a rock, someone had did so first and sat on it.
It was Seoyoon.
She was able to sleep a little at Lee Hyun’s side, but it then somehow got uncomfortable and she quickly up and left.
“……”
Seoyoon also noticed Lee Hyun but she did not say anything. She simply glanced at the side next to her.
Lee Hyun took a seat beside her. Of course, he didn’t forget to check again and again to verify that it was an ok thing to do.
‘Sit down you mean? Can I sit down? Don’t get angry when I sit. Maybe she’ll take revenge on me in the future if I do...’
It was still dark.
Lee Hyun and Seoyoon were sitting on the rock watching the sea.
Under a myriad of stars under the sky, and the vast ocean stretched before them.
The little frustration melted away as they sat to relax.
“……”
Seoyoon didn’t fully open her mouth but she wanted to say something.
It was due to the tension that she could not say anything.
In fact, so much so that she specifically did not know how to put anything into words.
To her, being friends was factual. So, she wanted to have a nice chat but she did not know how to clear the tension she felt in the air.
‘I don’t know what to say. So how does someone transmit their sincerity from just words?’
Seoyoon sometimes took deep looks into Lee Hyun’s eyes for a long time.
In which, to Lee Hyun, the deep looks evoked his thoughts to go wild.
‘You know I created the statues or what? I knew that sculpture of Morata’s beauty would give me away sooner or later. No, on the plain of despairs you watched me make the statues, did you figure out since then? I don’t know if you knew the Freya statue in Baran was based on you. Aah, these eyes are like those when I had that severe cold and you forced that poisonous food down my throat; they’re the same exact eyes!’
Illusion and distrust, fear was budding along with the coming dawn.
***
The entrance to Morata.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลีฮยอนตื่นเช้าเป็นปกติไม่' ฉันพบ Hyeyeon กินอาหารของเธอถูกต้อง เธอควรจะนำจานกับคุณยายในโรงพยาบาลเกินไป 'มีอะไรที่เขาสามารถทำบนเกาะนี้มันไม่สามารถไปที่หน้าแรกของเว็บไซต์ Gamer เข้มสำหรับข้อมูล หรืออาจจะไปยังไซต์การประมูลเพื่อตรวจสอบค่าราคาของสินค้าสิ่งเดียวที่ทำคือการ พักผ่อนอย่างสะดวกสบาย'ไม่ค่อยมีของเหลือก่อน'รู้สึกสบายเป็นครั้งแรกในปี ลีฮยอนเงียบ ๆ เล็ดรอดออกจากที่อาศัยชั่วคราวเขาสามารถได้ยินการแลกเปลี่ยนระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์ของคลื่นมันเป็นสีเข้มเพื่อว่า เขาสามารถแทบบอกได้ว่า รุ่งอรุณที่กำลังมาถึง โดยดวงจันทร์และดาว"ดี"ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาวอื่น ๆ เช่นเขาเกินไปอยากจะได้รับรู้พวกเขา และหางออก แต่ไม่สามารถ' ฉันไม่โดดเด่นเหมือนกับของพวกเขา มีแฝงในเงา เพื่อที่จะได้รับเงิน และทำให้ชีวิตง่ายขึ้น 'เขามีความสัมพันธ์แปลก s กับเพื่อนและรุ่นพี่ที่เขารู้คนเขา befriended กลับในโรงเรียนทั้งหมดเชื่อว่า เขาย้ายไปพ่อได้พูดให้กับ Lee Hyun"ไม่สามารถเล่นกับลูก"เนื่องจากกำลังอยู่ในวัยหนุ่มสาว ลีฮยอนพูดถามทำไม เพราะเขาไม่อาจจะได้รู้จักกัน"พ่อแม่ทั้งสองผ่าน และได้ยินคุณอาศัยอยู่ในบ้านดีมาก เพื่อ ได้มาใกล้กับเด็กของเราอีกต่อไป"ใน grounds ว่าไม่ได้มี ครอบครัวและสภาวะแวดล้อมของเขาคือว่า เขาไม่สามารถทำให้เพื่อนยากเมื่อใดก็ ตามสิ่งที่จะหายไปเงินหายไป แม้ครูดำเนินคดีลีฮยอนจากประสบการณ์เหล่านี้ ที่บังคับลีฮยอนลงเส้นทางของ moneygrubberแต่เขาจริง ๆ สามารถเข้าใจความคิดของพ่อแม่เหล่านั้น' เด็กของฉันมีคนอื่น ฮะ ก้าวก่ายเมื่อได้รากออกสิ่งที่พวกเขาคิดว่า มีอิทธิพลไม่ 'ลีฮยอนไม่พยายามเรียกคืนผ่านมาจะต้องใช้เวลาในการพักผ่อนอย่างสะดวกสบายที่นี่ เฉพาะ ที่นี่ที่ MT ที่เขาสามารถทำได้ เมื่อเขาได้รับบ้าน เขาจะได้ทำงานอย่างหนักอีกครั้งลีฮยอนเอา 'ไปเป็น ' เดินในตอนเช้าแต่ในห่างไกลบนก้อนหิน บางคนก็ไม่ได้ดังนั้นก่อน และนั่งบนSeoyoon ได้เธอต้องนอนน้อยด้าน Lee Hyun แต่แล้วอย่างใดก็มีอึดอัด และเธออย่างรวดเร็วขึ้น และไปทางซ้าย“……”Seoyoon Lee Hyun ที่สังเกตเห็นยัง แต่เธอไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่ glanced ที่ด้านข้างของเธอลีฮยอนเอานั่งข้างเธอ แน่นอน เขาไม่ลืมที่จะตรวจสอบอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่า มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ' นั่งลงคุณหมายถึง ฉันสามารถนั่งลง ไม่ได้โกรธเมื่อฉันนั่ง บางทีเธอจะแก้แค้นฉันในอนาคตถ้าทำ... 'ก็ยังคงมืดลีฮยอนและ Seoyoon นั่งอยู่บนหินที่ชมทะเลภายใต้ของดาวท้องฟ้า และมหาสมุทรยืดก่อนที่พวกเขาเสียงเล็ก ๆ ละลายเป็นที่นั่งพักผ่อน“……”Seoyoon ไม่เต็มเปิดปากของเธอ แต่เธอต้องการจะบอกอะไรได้เนื่องจากความตึงเครียดที่เธอไม่พูดอะไรในความเป็นจริง มากดังนั้นที่เธอโดยไม่รู้ว่าใส่อะไรลงไปในคำเธอ ถูกเพื่อนได้จริง ดังนั้น เธอต้องการพูดคุยดี แต่เธอไม่รู้วิธีล้างความตึงเครียดที่เธอรู้สึกว่าในอากาศ' ไม่รู้พูด ดังนั้นไม่มีคนส่งของพวกเขาอย่างหนักจากเพียงคำ?'Seoyoon เอาลักษณะลึกบางครั้งเข้าตา Lee Hyun เป็นเวลานานซึ่ง ให้ Lee Hyun ลักษณะลึก evoked ความคิดของเขาไปป่า' คุณรู้ว่า สร้างรูปปั้นหรือ รู้ว่า ประติมากรรมที่สวยงามของ Morata จะให้ฉันไปไม่ช้าก็เร็ว บนราบ despairs คุณดูผมทำรูปปั้นไม่ คุณไม่ได้คิดออกตั้งแต่นั้น ผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้ว่า ปั้นอย่างไร Freya ใน Baran ขึ้นอยู่กับคุณ Aah ตาเหล่านี้จะเหมือนกับเมื่อผมเย็นที่รุนแรง และคุณบังคับให้อาหารที่เป็นพิษคอ เป็นสายตาเดียวกันแน่นอน!'ภาพลวงตาและระแวง กลัวถูกแตกหน่อพร้อมกับรุ่งอรุณมาถึง***เข้าสู่ Morata

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลีฮยอนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าในขณะที่เขามักจะไม่.
'ฉันสงสัยของ Hyeyeon มีการรับประทานอาหารของเธออย่างถูกต้อง เธอควรจะนำอาหารด้านยายในโรงพยาบาลมากเกินไป.
มีเป็นอะไรที่เขาจะทำบนเกาะแห่งนี้.
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปที่หน้าแรกของเว็บไซต์ Gamer เข้มสำหรับข้อมูลที่ไม่อาจจะไปที่เว็บไซต์การประมูลไปยัง ตรวจสอบราคาของรายการ.
สิ่งเดียวที่ต้องทำคือการผ่อนคลายอย่างสบาย.
'ไม่ค่อยมีชนิดของส่วนที่เหลือนี้มาก่อน.
รู้สึกสะดวกสบายสำหรับการเป็นครั้งแรกในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลีฮยอนเงียบ ๆ หลุดออกจากที่อยู่อาศัยชั่วคราว.
เขาสามารถได้ยินเสียง การแลกเปลี่ยนระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์และของคลื่น.
มันมืดเพื่อที่เขาแทบจะไม่สามารถบอกรุ่งอรุณที่กำลังจะมาจากดวงจันทร์และดาว.
"ดี."
ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาว.
เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ เขาอยากเกินไปที่จะได้รับรู้ว่าพวกเขาและออกไปเที่ยว แต่มันเป็นไปไม่ได้.
'ฉันไม่สามารถโดดเด่นเช่นที่เหลือของพวกเขา ฉันจะต้องมีการซ่อนอยู่ในเงามืดในการสั่งซื้อจะได้รับเงินและที่อยู่อาศัยได้ง่ายขึ้น.
เขามี s ความสัมพันธ์แปลก ๆ กับเพื่อน ๆ และผู้สูงอายุที่เขารู้ว่า.
คนเขาเป็นเพื่อนสนิทกลับมาอยู่ในโรงเรียนประถมศึกษาทุกคนเชื่อว่าเขาย้ายออกไป.
พ่อแม่ของพวกเขาได้ . กล่าวว่าดังนั้นลีฮยอน
". อย่าเล่นกับลูกหลานของเรา"
นับตั้งแต่ที่เขาอยู่ในวัยหนุ่มสาวลีฮยอนโผงผางถามว่าทำไม; นับตั้งแต่ที่เขาไม่อาจจะรู้.
"พ่อแม่ของคุณได้ทั้งผ่าน และผมได้ยินมาว่าคุณอาศัยอยู่ในบ้านที่น่าสงสารมาก ดังนั้นอย่ามาใกล้เคียงกับเด็ก ๆ ของเราอีกต่อไป.
"ในบริเวณที่เขาไม่ได้มีผู้ปกครองและสภาพแวดล้อมของเขาเป็นเรื่องยากที่เขาไม่สามารถที่จะทำให้เพื่อน.
เมื่อใดก็ตามสิ่งที่หายไปและเงินก็หายไปแม้ครูดำเนินคดีลีฮยอน .
เนื่องจากประสบการณ์เหล่านี้ที่บังคับให้ลีฮยอนลงเส้นทางของการขี่มักได้ที่.
แต่เขาจริงๆสามารถเข้าใจความคิดของพ่อแม่ผู้ปกครองเหล่านั้น.
'เด็กของฉันที่มีความสำคัญมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ฮะ ที่จะแทรกแซงเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาสามารถที่จะขุดรากถอนโคนสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นอิทธิพลที่ไม่ดี.
ลีฮยอนไม่ได้พยายามที่จะจำอดีตที่ผ่านมา.
เขาต้องการที่จะใช้เวลาในการพักผ่อนอย่างสะดวกสบายที่นี่ เฉพาะที่นี่ที่มอนแทนาที่เขาสามารถทำได้ทันทีที่เขากลับบ้านเขาจะต้องทำงานอย่างหนักอีกครั้ง.
ลีฮยอนเอา 'เพื่อจะเพลิดเพลินไปกับ' การเดินเล่นในตอนเช้า.
แต่ในที่ห่างไกลบนหินบางคนได้ทำเช่นนั้น ครั้งแรกและนั่งบน.
มันเป็น Seoyoon.
เธอก็สามารถที่จะนอนหลับได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ด้านข้างของลีฮยอน แต่มันก็อย่างใดได้อึดอัดและเธอได้อย่างรวดเร็วขึ้นและซ้าย.
"...... "
Seoyoon ยังพบลีฮยอน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร . เธอเพียงแค่เหลือบมองไปที่ด้านข้างเธอ.
ลีฮยอนนั่งอยู่ข้างเธอ แน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะตรวจสอบอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่ามันเป็นสิ่งที่ตกลงที่จะทำ.
'นั่งลงคุณหมายความว่าอย่างไร ฉันสามารถนั่งลง? ไม่ได้โกรธเมื่อฉันนั่ง บางทีเธออาจจะแก้แค้นฉันในอนาคตหากฉันทำ ...
มันก็ยังคงมืด.
ลีฮยอนและ Seoyoon กำลังนั่งอยู่บนก้อนหินที่ดูทะเล.
ภายใต้มากมายของดาวภายใต้ท้องฟ้าและมหาสมุทรกว้างใหญ่ยืด ก่อนที่พวกเขา.
แห้วเล็ก ๆ น้อย ๆ ละลายหายไปในขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่จะผ่อนคลาย.
"...... "
Seoyoon ไม่เต็มเปิดปากของเธอ แต่เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง.
มันเป็นเพราะความตึงเครียดว่าเธอไม่สามารถพูดอะไร.
ในความเป็นจริงดังนั้น มากเพื่อให้เธอโดยเฉพาะไม่ทราบวิธีการที่จะใส่อะไรลงไปในคำ.
เพื่อให้เธอเป็นเพื่อนที่เป็นจริง ดังนั้นเธอต้องการที่จะมีการสนทนาดี แต่เธอไม่เคยรู้วิธีการล้างความตึงเครียดเธอรู้สึกในอากาศ.
'ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด ดังนั้นวิธีที่จะมีคนส่งความจริงใจของพวกเขาจากคำเพียง?
Seoyoon บางครั้งเอารูปลักษณ์ที่ลึกเข้าไปในดวงตาของลีฮยอนเป็นเวลานาน.
ในที่ลีฮยอนลักษณะลึกปรากฏความคิดของเขาที่จะไปป่า.
'คุณรู้ว่าฉันสร้างรูปปั้น หรืออะไร? ผมรู้ว่ารูปปั้นของความงาม Morata ที่จะให้ฉันออกไปไม่ช้าก็เร็ว ไม่มีบนที่ราบลำเค็ญของคุณดูฉันให้รูปปั้นที่คุณไม่คิดออกตั้งแต่นั้น? ผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้รูปปั้นเฟรยาใน Baran ก็ขึ้นอยู่กับคุณ อาตาเหล่านี้เป็นเช่นเดียวกับที่เมื่อฉันได้ที่หนาวเย็นอย่างรุนแรงและคุณบังคับว่าอาหารเป็นพิษลงลำคอของฉัน พวกเขากำลังสายตาที่แน่นอนเดียวกัน!
'ภาพลวงตาและไม่ไว้ใจกลัวถูกรุ่นพร้อมกับรุ่งอรุณมา.
***
ทางเข้า Morata

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลีฮยอนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าอย่างที่เขามักจะทำ .
" สงสัย hyeyeon กำลังกินอาหารอย่างถูกต้อง เธอต้องเอากับข้าวให้ยายในโรงพยาบาลด้วย '
ที่นั่นไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำบนเกาะนี้ .
ก็เป็นไปได้เพื่อไปที่หน้าแรกของเว็บไซต์สำหรับข้อมูลเกมมืด หรืออาจจะไปเป็นเว็บไซต์ประมูลเพื่อตรวจสอบราคาของสินค้า .
สิ่งเดียวที่ต้องทำคือการพักผ่อนอย่างสบาย .
'rarely เรื่องแบบนี้ได้พักผ่อนก่อน "
รู้สึกสบายครั้งแรกในไม่กี่ปี ลีฮยอนค่อยๆแอบออกมาจากที่พักชั่วคราว .
เขาสามารถได้ยินการแลกเปลี่ยนระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์และของคลื่น
มันมืดมาก เขาแทบไม่ได้บอกรุ่งอรุณที่กำลังจะมาถึงด้วยดวงจันทร์และดาว

" ดี "ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาว .
เหมือนคนอื่นๆ เขาก็ต้องการที่จะได้รับรู้พวกเขาและแขวนออก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
" ไม่โดดเด่นเหมือนคนอื่นหรอก ฉันต้องซ่อนตัวในเงามืด เพื่อหาเงิน และทำให้ชีวิตง่ายขึ้น . '
เขาแปลกๆ ความสัมพันธ์กับเพื่อนและรุ่นพี่ที่เขารู้จัก เขาเป็นเพื่อนกับคน
กลับในโรงเรียนประถมทุกคนเชื่อว่าเขาได้ย้ายไป
พ่อแม่ของพวกเขากล่าวว่าดังนั้น ลี ฮยุน .
" อย่าเล่นกับเด็กของเรา . "
ตั้งแต่เขาอายุยังน้อย ลีฮยอนตรงๆถามทำไม ในเมื่อเขาไม่อาจรู้จัก .
" พ่อแม่มีทั้งผ่าน และฉันได้ยินว่าเธออยู่ในบ้านที่ยากจนมาก ดังนั้นอย่ามาใกล้เด็กของเราอีกต่อไป "
.ในบริเวณที่ไม่มีพ่อแม่และสภาพแวดล้อมในชีวิตของเขายากที่เขาไม่สามารถที่จะทำให้เพื่อน ๆหายไป
เมื่อใดก็ตามที่และเงินหายไป แม้แต่ครู ดำเนินคดีกับ ลี ฮยุน
เนื่องจากเหล่านี้ประสบการณ์ที่ทำให้ลีฮุนลงสู่เส้นทางของ moneygrubber .
แต่เขาก็สามารถเข้าใจความคิด ของผู้ปกครองเหล่านั้น .
' ของฉันลูกสำคัญกว่าคนอื่น ๆ เหรอรบกวนเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาสามารถค้นหาสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นอิทธิพลที่ไม่ดี '
ลีฮยอนไม่พยายามนึกถึงอดีต
เขาต้องการเวลาพักผ่อนสบายๆที่นี่ เท่านั้นที่นี่ที่ MT ที่เขาสามารถทำเช่นนั้น เมื่อเขากลับมา เขาจะต้องทำงานหนักอีกครั้ง
ลีฮยอนเอา ' ' จะเพลิดเพลินกับการเดินเล่นในตอนเช้า .
แต่ในที่ห่างไกลบนก้อนหิน บางคนได้ทำดังนั้นก่อน
นั่งอยู่บนมันมัน seoyoon .
เธอสามารถนอนอยู่ข้างๆ ลีฮยอน แต่แล้วมันอึดอัด และเธอได้อย่างรวดเร็วขึ้นและซ้าย .

" . . . . . . . " ลีฮยอน seoyoon ก็สังเกตเห็นแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแค่มองที่ด้านข้างของเธอ
ลีฮยอนเอาที่นั่งข้างๆเธอ แน่นอน เขาไม่ลืมที่จะตรวจสอบอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะทำ .
'sit ลงเหรอฉันนั่งได้ไหม อย่าโมโหเมื่อฉันนั่งลง บางทีเธออาจจะแก้แค้นผม ในอนาคต ถ้าผมทำได้ . . . . . . . '

มันยังมืดอยู่เลย ลี ฮุน และ seoyoon นั่งอยู่บนหิน ชมทะเล
ภายใต้มากมายของดวงดาวในท้องฟ้าและมหาสมุทรกว้างใหญ่ยาวเหยียดก่อนที่พวกเขา .
เสียงเล็ก ๆน้อย ๆละลายหายไปตามที่พวกเขานั่งพักผ่อน .

" . . . . . . . "seoyoon ไม่ได้เปิดเต็มที่ ปากของเธอ แต่เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง
เป็นเพราะแรงที่เธอไม่อาจพูดอะไร
ในความเป็นจริง มากดังนั้นเธอโดยเฉพาะ ไม่รู้ว่าต้องใส่อะไรลงไปในคำพูด
เธอ เป็นเพื่อนกันก็จริง งั้น เธอต้องการที่จะมีการสนทนาที่ดี แต่เธอไม่ได้รู้วิธีการล้างความตึงเครียดที่เธอรู้สึกในอากาศ .
" ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วมีใครส่งความจริงใจจากคำพูดงั้นเหรอ '
seoyoon บางครั้งเอาลึกมองเข้ามาในดวงตาของลีฮยอนเป็นเวลานาน .
ที่ ลี ฮยุน ลักษณะลึก evoked ความคิดของเขาไปป่า .
คุณรู้ฉันสร้างรูปปั้นหรืออะไร ? ฉันรู้ว่าประติมากรรมของ morata ความงามจะให้ฉันออกไปเร็วหรือช้า ไม่ บนที่ราบของสิ้นหวังเธอดูฉันทำรูปปั้นคุณคิดออกตั้งแต่ตอนนั้น ? ผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้ว่าเฟรย่ารูปปั้นใน Baran ขึ้นอยู่กับคุณ อ้า ตาเหล่านี้เป็นเหมือนตอนที่ฉันยังรุนแรงและเย็นคุณบังคับว่าอาหารที่เป็นพิษลงไปในคอของฉัน พวกเขาเป็นเหมือนตา '
มายาและความหวาดระแวง ความกลัวคือรุ่นพร้อมกับยามรุ่งอรุณ .
* *
ทางเข้า morata .