Chapter 8 A Second ChanceJim steppe

Chapter 8 A Second Chance
Jim stepped out of the car in front of his apartment house.
"Are you sure you won't come in and say hello?" he asked.
"Are you still married to the same girl?" asked Joe.
Jim gave the usual answer. "I was the last time I looked."
Joe smiled. "Good night, Jimmy."
The car drove off, and Jim stood outside the building. The
Braddocks had sold their radio, so Mae and the kids didn't know
the result of tonight's fight.
The door opened and Jay, Howard, and Rosy looked up at him
with hopeful faces. Mae stood silently.
"I won," he said.
The children screamed and rushed toward him. Rosy pulled on
his arm. "Daddy, Daddy, you have to see what I got you!" She ran
to the ice box. "Put it on your eyes," she said, pushing a thick steak
into her father's hands.
36
Jim looked at the meat. "Where did you get this?"
"They all went to the butcher shop," said Mae. "I tried to take it
back, but the butcher says he gave it to her."
"It's a steak," said Rosy. "It'll fix your face."
Jim held the thick steak up. He could almost smell it, hear it
cooking. He went down on his knees to speak to his daughter—
fighter to fighter. "Rosy, we have to eat this."
But Rosy shouted, "No! You have to put it on your face."
Jim knew that it was useless to argue. He lay back and placed
the cool steak across his eyes. He waited a few seconds, and then
lifted one edge of the meat.
Jay turned to his mother. "Do the announcer's voice, Mom."
"Come on, Mae," said Jim with a smile. "Do the announcer."
Mae's voice became loud. "Introducing the holder of the
amateur title for light heavyweight and heavyweight. . . from
New Jersey . . . the future heavyweight champion of the world
. . . James J. Braddock."
These last words were shouted. The kids went wild, laughing
and jumping around the room. Jim took the steak from his face.
"This really worked," he told his daughter."Let's eat!"
He crossed to the stove and started cooking the meat. Soon the
sound and the delicious smell filled the apartment.
"Jim," Mae whispered. "Is it really just one fight, or are they
letting you back in?"
Jim kissed her head. "It was just the one fight."
Relief swept through Mae. As she went to the stove to get the
steak, she said silent thanks that her husband would never step
inside the ring again.
•
The early morning walk to the docks was the same as usual, but
Jim felt different. His body ached, but his steps were quicker than
they had been in months.
37 He joined the group of men at the fence. Finally, the foreman
Jake appeared and began pointing to men.
"Six, seven, eight. . ." Jake's eyes passed Jim, then returned to
him. The foreman said Jim's name and everybody turned to look.
"Nine."
Jim closed his eyes in relief. As he passed through the gate, Jake
said to him, "I listened to the fight last night." He took out his
newspaper. Jim's eyes ran over the words:
BRADDOCK KNOCKOUT OVER GRIFFIN IN 3
Jim shook his head, not believing it. A few men crowded round
to hear what he had to say. They seemed surprised that he had
come to work today.
"It was one night only," explained Jim. "My share was a
hundred and twenty five dollars. We had bills of one hundred
and twenty to pay. That left me with five dollars."
Jake laughed. "That makes you a rich man." Then he said
seriously, "Good fight."
Jim could see that these men around him, with their old clothes
and tired faces, had found hope watching him fight. He had
fought something real, something he could see—they all wished
for that chance.
He joined his partner, Mike. Words weren't necessary. The two
picked up their hooks and began to work, moving the heavy sacks.
"Why didn't you tell me you were going to win again?" said
Mike. "I didn't put any money on you."
Mike smiled, but it wasn't the smile Jim remembered. It was
tired. Less happy.
"Come on," Mike said. "Talk me through that last round."
Jim started describing the events of the last round again. Since
the cast had come off his arm, he worked with both hands.
Without thinking, he moved the hook to his left hand and
continued working with smooth, strong movements.
38
•
A week later, Mae was walking back from the stores with Rosy
when she saw a shiny new car drive away from their apartment
house. Joe Gould's car.
She found Jim standing in the yard behind the building. He
looked so happy, so handsome and confident in the sun, with his
square chin and his bright eyes up to the blue sky. Then he turned
and Mae felt her heart stop. She saw it in his eyes—the old
excitement.
"Joe was here," said Jim. "He thinks they'll let me box again."
It was hard for Mae to speak. "You said it was one fight."
"It's my chance, Mae, to make you and the kids proud."
Mae fought to control her fear and anger. "I am proud . . .
and grateful. But what would we do if something bad happened
to you? Something worse than a broken hand, so you couldn't
work?"
She couldn't even tell her worst fear: What will happen if you're
killed?
"What would happen to us?" demanded Mae. "To the children?
We're hardly managing now."
Jim shook his head sadly. He waved a hand at the broken
building, the empty yard. Couldn't she see? He was already killing
himself-—and for what? A few coins at the end of a long day's
work? "I have to do better than I'm doing," he replied.
Mae stepped closer. "Things are better now. Please, Jim . . ."
He wanted to take her in his arms, but he stopped himself. He
had to think about the family's future. The strength was clear in his
voice. "I can still take a few punches. At least in the ring you know
who's hitting you."
Mae felt helpless as she watched him walk to the building's dark
back door. This isn't over, James Braddock, she promised.
•
39 The next morning Jim left early for the gym. Mae left the
apartment house, too. She took the kids to her sister's house, and
then she crossed the Hudson River to New York City.
She was going to the small part of the city known as the Upper
East Side. It was an area of beautiful houses, expensive apartment
buildings, and fine hotels. Some of the richest people in the
country lived on the blocks along the city's Central Park.
Two streets away, the buildings weren't quite so beautiful, but
they were still home to wealthy people. In front of each apartment
building, a uniformed doorman stood guard.
When she reached the tall building, she looked up, trying to
guess how many floors it had. She went through the beautiful
entrance hall to the elevator. On the fifteenth floor, she moved
down the line of doors.
She knocked on one and called politely, "Open the door,
Joe." There was no answer. She tried again, and again, but nobody
came to the door. "Joe, open this door now!" Mae shouted.
"You're not going to hide in your expensive apartment while
you turn my husband into a punching bag. I won't let you get
him hurt again!"
The door opened. "You'd better come in," said Joe Gould.
As she pushed past him, Mae's anger died. She had expected the
manager's home to be beautiful. But she looked around now at a
completely empty apartment.
Minutes later, she sat on a camping chair, drinking tea with Joe
and his wife Lucille. She hadn't expected this friendly welcome.
"Sorry," said Joe, pointing to the door. "People have to think
you're doing well."
"I thought. . ." said Mae.
"That's the plan," said Joe, touching his fine brown suit. "Show
people you're doing well, even if you're not. We sold the last of the
furniture last week," he continued, "so Jimmy could train."
"Why?" Mae asked.
40
"Sometimes you see something in a fighter, something to hope
for," answered Joe. "Jimmy's what I hope for."
Mae shook her head. "This is crazy. You don't even know if you
can get him a fight, do you?"
"I'll get him a fight," Joe said, "if it's the last thing I do."
Chapter 9 Not the Same Guy
The gym owner, Joe Jeannette, looked pleased. "You've been
training, Jimmy.''
"I've been working, Joe. Not training."
"Show me what work you did."
"I was lifting sacks at the dock," explained Jim. "We used a
hook, like this." He showed the movement.
"That's the perfect punching exercise," said Jeannette. "You've
been getting a powerful left hand, and you didn't even know it."
In the next few weeks, Braddock trained hard. After all those
months of hard work, it was like a vacation to train with Jeannette.
But the trainer pushed him hard. Every week there were new
exercises, new skills to learn and practice.
While Braddock worked at the gym, Joe Gould was busy in
other ways. At Madison Square Garden, he walked into Jimmy
Johnston's office and sat down.
"You're going to arrange a fight between Jim Braddock and
John Henry Lewis."
Johnston looked up from the papers he was signing. "Now why
would I do that?"
Joe smiled confidently. "Lewis is number two in line to fight
for the heavyweight title, and he's already beaten Braddock once
before. So put Braddock against Lewis. If Lewis wins, your boy has
had a good practice fight before his next opponent, and you make
some money. If, by some chance, Braddock beats Lewis, you have a
41 people's favorite, which means you make more money. Whatever
happens, you're richer with Braddock back in the ring." Gould sat
back. "So what do you say?"
As soon as he got an answer, Joe rushed back to the gym.
"I got you a fight," he told Jim from the ropes. "You're going to
fight John Henry Lewis again."
Jim climbed out of the ring. "I could kiss you."
Joe took a step back. "Please don't!" The manager became
suddenly serious. "I won't lie, Jimmy. You're in this fight because
you're meat. But if you win it, I can get you another one. If you
win the next, then everything changes."
Jim understood. He turned toward the heavy punching bag.
"Jimmy," Joe called.
Jim turned and saw the old fire in his manager's eyes.
"Win!" said Joe.
•
It was the afternoon before the fight. Jim was still at home.
"I know this isn't what you wanted," he said softly to Mae. "But
I can't win if you don't support me."
Mae put the pile of clean clothes down and stepped up to her
husband.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 8 โอกาสครั้งที่สอง
จิมก้าวออกมาจากรถอยู่หน้าบ้านอพาร์ตเมนต์ของเขา.
"คุณแน่ใจว่าคุณจะไม่เข้ามาและกล่าวทักทาย" เขาถาม.
"คุณยังคงแต่งงานกับผู้หญิงคนเดียวกันได้หรือไม่" ถามโจ.
จิมให้คำตอบตามปกติ "ผมเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมมอง."
โจยิ้ม "คืนที่ดีจิมมี่."
รถขับรถออกไปและจิมยืนอยู่นอกอาคาร
Braddocks ขายวิทยุของพวกเขาเพื่อแม่และเด็กไม่ได้รู้ว่า
ผลของการต่อสู้ในคืนนี้.
ประตูเปิดและเจฮาวเวิร์ดและ Rosy มองมาที่เขา
ด้วยใบหน้ามีความหวัง แม่ยืนอยู่เงียบ ๆ .
"ฉันได้รับรางวัล" เขากล่าว.
เด็กกรีดร้องและวิ่งเข้าไปหาเขา Rosy ดึง
แขนของเขา "พ่อ, พ่อ, คุณต้องดูสิ่งที่ฉันได้ให้คุณ!" เธอวิ่ง
ไปยังกล่องน้ำแข็ง "ใส่มันในสายตาของคุณ" เธอกล่าวว่าการผลักดันสเต็กหนา
ในมือของพ่อของเธอ.
36
จิมมองที่เนื้อ "ในกรณีที่คุณไม่ได้รับนี้?"
"พวกเขาทั้งหมดไปที่ร้านขายเนื้อ" แม่กล่าวว่า "ผมพยายามที่จะเอามัน
กลับมา แต่เนื้อกล่าวว่าเขามอบมันให้กับเธอ. "
"มันเป็นสเต็ก" กุหลาบกล่าวว่า "มันจะแก้ไขใบหน้าของคุณ."
จิมจัดสเต็กหนาขึ้น เขาเกือบจะได้กลิ่นมันได้ยินมัน
ปรุงอาหาร เขาเดินลงบนหัวเข่าของเขาเพื่อพูดคุยกับลูกสาวของเขา
ที่จะขับไล่รบ "กุหลาบเราต้องกินนี้."
แต่ Rosy ตะโกน "ไม่! คุณจะต้องวางมันบนใบหน้าของคุณ."
จิมรู้ว่ามันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะโต้แย้ง เขาวางกลับและวางไว้
สเต็กเย็นทั่วดวงตาของเขา เขารอไม่กี่วินาทีจากนั้น
ยกขอบของเนื้อ.
เจย์หันไปแม่ของเขา "ทำเสียงประกาศของแม่."
"Come on, แม่" จิมด้วยรอยยิ้มกล่าวว่า "ทำประกาศ."
เสียงของแม่กลายเป็นเสียงดัง "แนะนำผู้ถือ
ชื่อสมัครเล่นแสงหนาและหนา... จาก
รัฐนิวเจอร์ซีย์... หนาแชมป์อนาคตของโลก
... เจมส์เจแบรดด็อก. "
คำพูดสุดท้ายของเหล่านี้เป็นตะโกน เด็กเดินป่าหัวเราะ
และกระโดดไปรอบ ๆ ห้อง จิมเอาสเต็กจากใบหน้าของเขา.
"นี่ทำงานจริงๆ" เขาบอกกับลูกสาวของเขา. "Let 's กิน!"
เขาเดินไปที่เตาและเริ่มต้นการปรุงอาหารเนื้อสัตว์ หลังจากนั้นไม่นาน
เสียงและกลิ่นอร่อยเต็มไปอพาร์ทเม้น.
"จิม" แม่กระซิบ "มันเป็นความจริงเพียงหนึ่งในการต่อสู้หรือพวกเขาจะ
ปล่อยให้คุณกลับมามีอะไรบ้าง? "
จิมจูบหัวของเธอ "มันเป็นเพียงหนึ่งในการต่อสู้."
บรรเทากวาดผ่านแม่ ขณะที่เธอเดินเข้าไปในเตาที่จะได้รับ
สเต็กเธอกล่าวขอบคุณเงียบว่าสามีของเธอไม่เคยจะก้าว
ภายในสังเวียนอีกครั้ง.
•
เดินตอนเช้าไปยังท่าเรือได้เหมือนกันตามปกติ แต่
จิมรู้สึกที่แตกต่างกัน ร่างของเขาปวดร้าว แต่ขั้นตอนของเขาได้เร็วกว่าที่
พวกเขาได้รับในเดือน.
37 เขาเข้าร่วมกลุ่มคนที่รั้ว ในที่สุดหัวหน้า
เจคปรากฏตัวขึ้นและเริ่มชี้ไปที่คน.
"หกเจ็ดแปด..." สายตาของเจคจิมผ่านไปแล้วกลับไป
ให้เขา หัวหน้าคนงานกล่าวว่าชื่อของจิมและทุกคนหันมามอง.
"เก้า."
จิมปิดตาของเขาในการบรรเทา ในขณะที่เขาเดินผ่านประตูเจค
พูดกับเขาว่า "ผมฟังต่อสู้คืนที่ผ่านมา." เขาเอาของเขาออก
หนังสือพิมพ์ สายตาของจิมวิ่งไปคำว่า:
BRADDOCK ที่น่าพิศวงไปที่ GRIFFIN ใน 3
จิมส่ายหัวของเขาไม่เชื่อว่ามัน เพียงไม่กี่คนแออัดรอบ
จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด ดูเหมือนว่าพวกเขาประหลาดใจที่เขาได้
เข้ามาทำงานในวันนี้.
"มันเป็นคืนเดียว" อธิบายจิม "หุ้นของฉันคือ
ร้อยยี่สิบห้าดอลลาร์. เรามีค่าหนึ่งร้อย
ยี่สิบที่จะจ่าย. ที่เหลือฉันกับห้าดอลลาร์. "
เจคหัวเราะ "นั่นทำให้คุณเป็นคนที่อุดมไปด้วย." จากนั้นเขาก็กล่าว
อย่างจริงจัง "การต่อสู้ที่ดี."
จิมได้เห็นว่าคนเหล่านี้รอบ ๆ ตัวเขากับเสื้อผ้าเก่าของพวกเขา
และใบหน้าเหนื่อยได้พบความหวังเฝ้าดูเขาต่อสู้ เขาได้
ต่อสู้กับสิ่งที่จริงสิ่งที่เขาจะได้เห็นพวกเขาทั้งหมดอยาก
สำหรับโอกาสที่.
เขาเข้าร่วมหุ้นส่วนของเขาไมค์ คำที่ไม่จำเป็น สอง
หยิบขึ้นมาตะขอของพวกเขาและเริ่มทำงานย้ายกระสอบหนัก.
"ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณกำลังจะชนะอีกครั้งหรือไม่" กล่าวว่า
ไมค์ "ผมไม่ได้นำเงินใด ๆ เกี่ยวกับคุณ."
ไมค์ยิ้ม แต่มันไม่เป็นรอยยิ้มที่จิมจำ มันก็
เหนื่อย มีความสุขน้อยลง.
"มา" ไมค์กล่าวว่า "คุยว่าฉันผ่านรอบสุดท้าย."
จิมเริ่มอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรอบที่ผ่านมาอีกครั้ง ตั้งแต่
หล่อได้ออกมาแขนของเขาที่เขาทำงานด้วยมือทั้งสอง.
โดยไม่คิดเขาย้ายเบ็ดมือซ้ายของเขาและ
ยังคงทำงานร่วมกับเรียบการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่ง.
38
•
สัปดาห์ต่อมาแม่กำลังเดินกลับมาจากร้านค้าที่มีกุหลาบ
เมื่อเธอเห็นรถใหม่มันไดรฟ์ออกไปจากอพาร์ทเม้นของพวกเขา
ที่บ้าน รถโจโกลด์.
เธอพบว่าจิมยืนอยู่ในลานด้านหลังอาคาร เขา
ดูมีความสุขดังนั้นหล่อและมีความมั่นใจในดวงอาทิตย์กับเขา
ตารางคางและดวงตาที่สดใสของเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าสีฟ้า จากนั้นเขาก็หัน
และแม่รู้สึกว่าหัวใจของเธอหยุด เธอเห็นมันในดวงตาของเขาเก่า
ตื่นเต้น.
"โจนี่" จิมกล่าวว่า "เขาคิดว่าพวกเขาจะให้ฉันกล่องอีกครั้ง".
มันเป็นเรื่องยากสำหรับแม่ที่จะพูด "คุณบอกว่ามันเป็นหนึ่งในการต่อสู้."
"มันเป็นโอกาสของฉันแม่ที่จะทำให้คุณและบุตรหลานภาคภูมิใจ."
แม่ต่อสู้เพื่อควบคุมความกลัวของเธอและความโกรธ "ผมมีความภูมิใจ...
และขอบคุณ แต่สิ่งที่เราจะทำอย่างไรถ้าสิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้น.
ให้คุณสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่ามือหักเพื่อให้คุณไม่สามารถ?
ทำงานอย่างไร "
เธอไม่สามารถที่จะบอกความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเธอ: จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณกำลัง
ฆ่า?
"สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเรา" ถามแม่ "เพื่อให้เด็กได้หรือไม่
เราแทบจะไม่จัดการขณะนี้. "
จิมส่ายหัวเศร้า เขาโบกมือมือหัก
อาคารลานที่ว่างเปล่า เธอไม่สามารถเห็น? เขาได้ฆ่า
ตัวเอง - และสำหรับสิ่งที่? ไม่กี่เหรียญในตอนท้ายของวันที่ยาวนานของ
การทำงาน? "ผมต้องทำดีกว่าที่ฉันทำ" เขาตอบ.
แม่ก้าวใกล้ชิด "สิ่งที่ดีกว่านี้. กรุณาจิม..."
เขาต้องการที่จะใช้เวลาของเธอในอ้อมแขนของเขา แต่เขาหยุดตัวเอง เขา
ต้องคิดเกี่ยวกับอนาคตของครอบครัว ความแข็งแรงเป็นที่ชัดเจนของเขาใน
เสียง "ผมยังคงสามารถใช้เวลาไม่กี่ย. อย่างน้อยในแหวนที่คุณรู้ว่า
ใครตีคุณ. "
แม่รู้สึกหมดหนทางที่เธอดูเขาเดินไปที่มืดของอาคาร
ประตูหลัง นี่คือไม่เกินเจมส์แบรดด็อกเธอสัญญา.
•
39 เช้าวันรุ่งขึ้นจิมซ้ายต้นสำหรับการออกกำลังกาย แม่ออกจาก
บ้านอพาร์ทเม้นเกินไป เธอเอาเด็กไปที่บ้านของน้องสาวของเธอและ
แล้วเธอข้ามแม่น้ำฮัดสันในนครนิวยอร์ก.
เธอกำลังจะไปส่วนเล็ก ๆ ของเมืองที่เรียกว่า Upper
East Side มันเป็นพื้นที่ของบ้านที่สวยงามพาร์ทเมนท์ราคาแพง
อาคารและโรงแรมดี บางส่วนของคนที่รวยที่สุดใน
ประเทศที่อาศัยอยู่บนตึกพร้อมของเมือง Central Park.
ถนนสองออกไปอาคารไม่ได้ค่อนข้างสวยงามมาก แต่
พวกเขายังคงเป็นบ้านที่คนที่ร่ำรวย ด้านหน้าของแต่ละพาร์ทเมนท์
อาคารเครื่องแบบยืนเฝ้าประตูยาม.
เมื่อเธอมาถึงตึกสูงเธอเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะ
คาดเดาว่าหลายชั้นมันมี เธอเดินผ่านความสวยงามของ
ห้องโถงทางเข้าลิฟท์ บนชั้นที่สิบห้าเธอย้าย
ลงเส้นประตู.
เธอเคาะหนึ่งและเรียกสุภาพ "เปิดประตู
โจ. " มีคำตอบไม่ได้ เธอพยายามอีกครั้งและอีกครั้ง แต่ไม่มีใคร
มาไปที่ประตู "โจเปิดประตูเดี๋ยวนี้!" แม่ตะโกน.
"คุณไม่ได้ไปซ่อนตัวอยู่ในอพาร์ทเม้นราคาแพงของคุณในขณะที่
คุณเปิดสามีของฉันเป็นกระสอบ. ฉันจะไม่ยอมให้คุณได้รับ
เขาเจ็บอีกครั้ง! "
ประตูเปิด "คุณควรที่จะมาใน" โจโกลด์. กล่าวว่า
ขณะที่เธอผลักดันผ่านมาเขาโกรธแม่ของเขาเสียชีวิต เธอคาดว่าจะมี
บ้านของผู้จัดการที่จะสวยงาม แต่เธอมองไปรอบ ๆ ขณะนี้ที่
อพาร์ทเม้นว่างเปล่า.
นาทีต่อมาเธอนั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งแคมป์, การดื่มชากับโจ
และภรรยาของเขาลูซิลล์ เธอไม่เคยคาดว่าจะได้รับการต้อนรับเป็นมิตรนี้.
"ขอโทษ" โจชี้ไปที่ประตูกล่าวว่า "ผู้คนต้องคิดว่า
คุณทำดี. "
"ผมคิดว่า..." กล่าวว่าแม่.
"นั่นคือแผน" โจสัมผัสชุดสูทสีน้ำตาลของเขาดีกล่าวว่า "แสดง
คนที่คุณกำลังทำดีแม้ว่าคุณจะไม่ได้. เราขายสุดท้ายของ
เฟอร์นิเจอร์สัปดาห์ที่ผ่านมา "เขากล่าวต่อ" ดังนั้นจิมมี่สามารถฝึกอบรม. "
"ทำไม?" แม่ถาม.
40
"บางครั้งคุณจะเห็นสิ่งที่อยู่ในเครื่องบินรบบางสิ่งบางอย่างที่จะหวัง
สำหรับ "โจตอบ "จิมมี่คือสิ่งที่ผมหวังว่า."
แม่ส่ายหัวของเธอ "นี่คือบ้า. คุณไม่ได้รู้ว่าถ้าคุณ
จะได้รับเขาต่อสู้คุณ? "
"ฉันจะได้รับเขาต่อสู้" โจกล่าวว่า "ถ้าหากมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันทำ."
บทที่ 9 ไม่ ผู้ชายเดียวกัน
เจ้าของห้องฟิตเนส, โจแนมองความยินดี "คุณได้รับการ
ฝึกอบรม, จิมมี่ ''.
"ผมเคยทำงานโจ การฝึกอบรมไม่. "
"แสดงฉันว่างานที่คุณได้."
"ฉันถูกยกกระสอบที่ท่าเรือ" อธิบายจิม. "เราใช้
เบ็ดเช่นนี้. "เขาแสดงให้เห็นการเคลื่อนไหว.
"นั่นคือการออกกำลังกายที่เจาะที่สมบูรณ์แบบ" กล่าวว่า แนต. "คุณได้
รับทางด้านซ้ายมือที่มีประสิทธิภาพและคุณไม่ได้รู้ว่ามัน. "
ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้แบรดด็อกได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก. หลังจากที่ทุกคน
เดือนของการทำงานอย่างหนักที่มันเป็นเหมือนวันหยุดการฝึกอบรมกับแนต .
แต่ครูฝึกผลักเขาอย่างหนัก. ทุกสัปดาห์มีใหม่
ออกกำลังกายทักษะใหม่ในการเรียนรู้และการปฏิบัติ.
ในขณะที่แบรดด็อกทำงานที่โรงยิมโจโกลด์ยุ่งใน
วิธีการอื่น ๆ . ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้นเขาเดินเข้าไปในจิมมี่
สำนักงานจอห์นสตันและนั่ง ลง.
"คุณกำลังจะจัดให้มีการต่อสู้ระหว่างแบรดด็อกจิมและ
จอห์นเฮนรี่ลูอิส. "
จอห์นสตันเงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่เขาได้รับการลงนาม. "ตอนนี้ทำไม
ฉันจะทำเช่นนั้น? "
โจยิ้มอย่างมั่นใจ. "ลูอิสเป็นจำนวนสองในสาย ในการต่อสู้
สำหรับชื่อรุ่นและเขาก็ตีแล้วแบรดด็อกครั้งเดียว
ก่อน ดังนั้นใส่แบรดด็อกกับลูอิส ลูอิสชนะถ้าเด็กของคุณ
มีการต่อสู้การปฏิบัติที่ดีก่อนฝ่ายตรงข้ามต่อไปของเขาและคุณทำ
เงิน ถ้ามีโอกาสบางอย่างแบรดด็อกเต้นลูอิสคุณมี
41 ที่ชื่นชอบของผู้คนซึ่งหมายความว่าคุณทำเงินได้มากกว่า สิ่งที่
เกิดขึ้นคุณยิ่งขึ้นกับแบรดด็อกกลับมาอยู่ในแหวน. "โกลด์นั่ง
กลับ. "ดังนั้นสิ่งที่คุณพูด?"
ทันทีที่เขาได้คำตอบโจรีบวิ่งกลับไปที่ห้องออกกำลังกาย.
"ผมมีคุณต่อสู้" เขาบอก Jim จากเชือก. "คุณกำลังจะไป
ต่อสู้กับจอห์นเฮนรี่ลูอิสอีกครั้ง ".
จิมปีนออกมาจากแหวน. "ฉันจะจูบคุณ."
โจเอาขั้นตอนกลับ. "กรุณาอย่า!" ผู้จัดการกลายเป็น
ก็อย่างจริงจัง. "ผมจะไม่โกหกจิมมี่ คุณกำลังอยู่ในการต่อสู้ครั้งนี้เพราะ
คุณเนื้อ แต่ถ้าคุณชนะมันฉันคุณจะได้รับอีกคนหนึ่ง ถ้าคุณ
ชนะต่อไปแล้วการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง. "
จิมเข้าใจ. เขาหันไปทางกระสอบหนัก.
"จิมมี่" โจเรียกว่า.
จิมหันและเห็นไฟเก่าในสายตาของผู้จัดการของเขา.
"ชนะ" โจกล่าว.
•
มัน เป็นช่วงบ่ายก่อนที่จะต่อสู้. จิมยังคงอยู่ที่บ้าน.
"ฉันรู้ว่านี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณต้องการ" เขากล่าวเบา ๆ แม่. "แต่
ฉันไม่สามารถชนะถ้าคุณไม่สนับสนุนฉัน. "
แม่วาง กองเสื้อผ้าที่สะอาดลงและก้าวขึ้นไปของเธอ
กับสามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 8 โอกาสที่สอง
จิมก้าวออกมาจากรถ หน้าอพาร์ทเมนท์บ้าน .
" คุณแน่ใจว่าคุณจะไม่เข้ามาทักทาย " ? เขาถาม .
" คุณก็ยังแต่งงานกับสาวเหมือนกัน ? " ถามโจ .
จิมตอบปกติ” ฉันเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมมอง "
โจยิ้ม” ราตรีสวัสดิ์ จิมมี่ "
รถขับออกไป และจิม อยู่ภายนอกอาคาร
braddocks มีขายวิทยุของพวกเขาดังนั้น แม่และเด็ก ๆไม่รู้ว่าผลของการต่อสู้คืนนี้
.
ประตูเปิด และเจย์ โฮเวิร์ด และมองโลกในแง่ดี มองเขา
กับใบหน้ามีความหวัง แม่ยืนเงียบ .
" ฉันชนะ " เขากล่าว .
เด็กกรีดร้องและวิ่งเข้าหาเขา กุหลาบ
ดึงแขนของเขา " พ่อ , พ่อ , คุณจะเห็นสิ่งที่ฉันได้ตัวคุณแล้ว ! " เธอวิ่ง
ในกล่องน้ำแข็ง” ใส่ไว้ในดวงตาของคุณ " เธอกล่าว ดัน
เสต็กหนาในมือของพ่อเธอ
36
จิมมองเนื้อ” คุณได้มันมาจากที่ไหน ?
" พวกเขาทั้งหมดไปที่ร้าน " แม่ " ฉันพยายามที่จะใช้มัน
กลับมา แต่คนขายเนื้อบอกว่าให้เธอ "
" ก็สเต็ก " กุหลาบ " มันทำหน้า "
จิมจัดสเต็กหนาขึ้น เขาสามารถได้กลิ่นมัน ได้ยินเสียงมัน
ทำอาหาร เขาก็ลงบนหัวเข่าของเขาที่จะพูดกับลูกสาว -
สู้กับนักสู้” กุหลาบเราต้องกิน "
แต่โรซี่ก็ตะโกน " ไม่ ! คุณต้องใส่มันบนใบหน้าของคุณ . "
จิมรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะเถียง เขานอนอยู่
สเต็กเย็นในสายตาของเขา เขารอไม่กี่วินาที แล้วยกหนึ่ง
ขอบเนื้อ .
เจย์หันไปแม่ของเขา . " ทำของผู้ประกาศข่าวเสียงแม่ "
" ไม่เอาแม่ กล่าวว่า จิมกับรอยยิ้ม” ทำประกาศ "
แม่เสียงก็ดัง" การยึดของ
ชื่อนักมวยรุ่นไลท์เฮฟวี่เวท และสำหรับมือสมัครเล่นรุ่น . . . . . . . . จาก
นิวเจอร์ซีย์ . . . . . . . แชมป์ในรุ่นอนาคตของโลก

. . . . . . . เจมส์ เจ. แบรดด็อค "
เหล่านี้คำสุดท้ายถูกตะโกน เด็ก ๆได้ไปป่าหัวเราะ
และกระโดดไปรอบ ๆห้อง จิมเอาสเต็กจากใบหน้าของเขา .
" นี้ทำงานจริงๆ " เขาบอกลูกสาว " ทานกันเถอะ !
เขาข้ามไปที่เตาและเริ่มต้นการปรุงอาหารเนื้อ ในไม่ช้า
เสียงและกลิ่นอร่อยเต็มห้อง .
" จิม " แม่กระซิบ " . มันเป็นเพียงหนึ่งในการต่อสู้จริง ๆหรือว่าพวกเขา
ให้คุณกลับมา ?
จิมจูบหัวเธอ " . มันเป็นแค่การต่อสู้ . "
โล่งอกกวาดผ่านเม เธอเดินไปที่เตาเพื่อให้ได้
สเต็ก เธอกล่าวขอบคุณเงียบ ว่าสามีของเธอจะไม่ก้าว
ภายในแหวนอีกครั้ง
-
ตอนเช้าเดินเข้าไปก็เหมือนปกติแต่
จิมรู้สึกแตกต่างกัน ร่างกายของเขาเจ็บปวด แต่เขาก้าวได้เร็วกว่าที่พวกเขาได้รับในเดือน
.
เขาเข้าร่วมกลุ่มของผู้ชายที่รั้ว ในที่สุด หัวหน้าคนงาน
เจคปรากฏและเริ่มชี้ไปที่ผู้ชาย .
" หก , เจ็ด , แปด . . . . . . . " เจคสายตาผ่านจิมแล้วกลับมา

เขา หัวหน้างานกล่าวชื่อ จิม และ ทุกคนหันไปมอง
" เก้า "
จิมหลับตาในที่ชื้น เมื่อเขาผ่านประตู เจค
บอกเขาว่า " ฉันฟังการต่อสู้เมื่อคืน " เขาหยิบเอาหนังสือพิมพ์ของเขา

จิมตาวิ่งทับคำ :
3
Braddock มหัศจรรย์กว่า กริฟฟิน จิมส่ายหน้า ไม่เชื่อ 2-3 คนแออัดรอบ
จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด พวกเขาดูจะประหลาดใจที่เขาได้

" ไปทำงานวันนี้ มันแค่คืนเดียวเท่านั้น" อธิบายจิม " ส่วนของผมเป็น
ร้อยยี่สิบห้าดอลลาร์ เราได้ตั๋วหนึ่งร้อย
ยี่สิบที่ต้องจ่าย ที่ทิ้งฉันกับห้าดอลลาร์ . "
เจคหัวเราะ " ที่ทำให้คุณรวย แล้วเขาบอกว่า
อย่างจริงจัง " สู้ "
จิมก็เห็นว่าคนเหล่านี้รอบ ๆตัวเขา มีเสื้อผ้าเก่า
หน้าตาเหนื่อย ได้พบความหวังดูเขาต่อสู้ เขามี
สู้สิ่งจริงบางทีเขาอาจจะเห็นพวกเขาทั้งหมดต้องการ

สำหรับโอกาส ที่เขาเข้าร่วมกับคู่หูของเขา ไมค์ คำพูดที่ไม่จำเป็น 2
หยิบตะขอของพวกเขาและเริ่มที่จะทำงาน ย้ายกระสอบหนัก .
" ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณจะต้องชนะอีกเหรอ ? " กล่าวว่า "
ไมค์ ฉันไม่ได้เอาเงินคุณ "
ไมค์ยิ้มแต่ไม่ยิ้ม จิม จำได้ มันคือ
เหนื่อย มีความสุขน้อยลง .
" มาสิ " ไมค์พูด" ฉันผ่านรอบสุดท้าย "
จิมเริ่มบรรยายเหตุการณ์ในรอบสุดท้ายอีกครั้ง ตั้งแต่
โยนมา ออกจากแขนของเขา เขาเคยทำงานกับทั้งสองมือ
โดยไม่ต้องคิด เขาย้ายตะขอมือซ้าย
ทำงานต่อกับการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งเรียบ .
38
-
สัปดาห์ต่อมา แม่ก็เดินกลับมาจากร้านมีเลือดฝาด
เมื่อเธอเห็นรถขับใหม่ เงาออกไปจากอพาร์ทเมนท์
.Joe Gould รถ .
เธอพบจิมยืนอยู่ในลานด้านหลังอาคาร เขา
ดูมีความสุข หล่อ และมั่นใจในดวงอาทิตย์กับคางสี่เหลี่ยมของเขาและดวงตาสดใสของเขา
ถึงท้องฟ้าสีฟ้า จากนั้นเขาก็กลายเป็น
และแม่รู้สึกหัวใจหยุด เธอเห็นมันในดวงตาของเขาตื่นเต้นเก่า
.
" โจอยู่ที่นี่ " จิม " เขาคิดว่าเขาจะให้ฉันกล่องอีกแล้ว "
มันเป็นเรื่องยากสำหรับแม่ที่จะพูด