What roles do mesolimbic and neostr

What roles do mesolimbic and neostriatal dopamine systems play in reward? Do they mediate the hedonic impact of rewarding stimuli? Do they mediate hedonic reward learning and associative prediction? Our review of the literature, together with results of a new study of residual reward capacity after dopamine depletion, indicates the answer to both questions is `no'. Rather, dopamine systems may mediate the incentive salience of rewards, modulating their motivational value in a manner separable from hedonia and reward learning. In a study of the consequences of dopamine loss, rats were depleted of dopamine in the nucleus accumbens and neostriatum by up to 99% using 6-hydroxydopamine. In a series of experiments, we applied the `taste reactivity' measure of affective reactions (gapes, etc.) to assess the capacity of dopamine-depleted rats for: 1) normal affect (hedonic and aversive reactions), 2) modulation of hedonic affect by associative learning (taste aversion conditioning), and 3) hedonic enhancement of affect by non-dopaminergic pharmacological manipulation of palatability (benzodiazepine administration). We found normal hedonic reaction patterns to sucrose vs. quinine, normal learning of new hedonic stimulus values (a change in palatability based on predictive relations), and normal pharmacological hedonic enhancement of palatability. We discuss these results in the context of hypotheses and data concerning the role of dopamine in reward. We review neurochemical, electrophysiological, and other behavioral evidence. We conclude that dopamine systems are not needed either to mediate the hedonic pleasure of reinforcers or to mediate predictive associations involved in hedonic reward learning. We conclude instead that dopamine may be more important to incentive salience attributions to the neural representations of reward-related stimuli. Incentive salience, we suggest, is a distinct component of motivation and reward. In other words, dopamine systems are necessary for `wanting' incentives, but not for `liking' them or for learning new `likes' and `dislikes'.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทใดทำระบบโดพามีน mesolimbic และ neostriatal เล่นในรางวัล พวกเขาบรรเทาผลกระทบ hedonic คุ้มค่าสิ่งเร้า พวกเขาบรรเทา hedonic รางวัลเรียนและทำนายเกี่ยวข้อง วรรณกรรม ร่วมกับผลการศึกษาใหม่ของรางวัลที่เหลือหลังจากการลดลงของโดปามีน ทบทวนของเราบ่งชี้เป็นคำตอบของคำถามทั้ง 'ไม่' ค่อนข้าง ระบบโดปามีนอาจบรรเทา salience จูงใจของรางวัล ที่เกี่ยวค่าการหัดอย่าง separable จาก hedonia และการเรียนรู้สะสม ในการศึกษาผลกระทบของการสูญเสียของโดปามีน หนูมีพร่องของโดพามีนในนิวเคลียส accumbens และ neostriatum ได้ถึง 99% โดยใช้ 6 hydroxydopamine ในชุดการทดลอง เราใช้วัด 'รสชาติเกิดปฏิกิริยา' ของปฏิกิริยาผล (gapes ฯลฯ) เพื่อประเมินความสามารถของหนูโดพามีนที่พร่อง: 1) ปกติผล (hedonic และ aversive ปฏิกิริยา) 2) เอ็มของผล hedonic โดยเรียนรู้ associative (รสชาติปรับ aversion), และ 3) hedonic เพิ่มประสิทธิภาพของผลโดย dopaminergic ไม่ใช่จัดการ pharmacological ของ palatability (benzodiazepine บริหาร) เราพบรูปแบบ hedonic ปฏิกิริยาปกติกับซูโครสกับ quinine ปกติเรียนใหม่กระตุ้น hedonic ค่า (การเปลี่ยนแปลงใน palatability ตามความสัมพันธ์ของงาน), และปรับปรุง hedonic pharmacological ปกติของ palatability เราอภิปรายผลลัพธ์เหล่านี้ในบริบทของสมมุติฐานและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของโดพามีนในรางวัล เราตรวจสอบหลักฐานพฤติกรรมที่ neurochemical, electrophysiological และอื่น ๆ เราสรุปว่า โดพามีนระบบไม่จำเป็นอาจบรรเทาความสุข hedonic ของ reinforcers หรือบรรเทางานสมาคมที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้รางวัล hedonic เราสรุปแต่ว่า โดปามีนอาจจะยิ่งสำคัญ attributions salience จูงใจเพื่อนำเสนอประสาทของสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้องกับรางวัล จูงใจ salience แนะ เป็นส่วนประกอบที่แตกต่างของแรงจูงใจและรางวัล ในคำอื่น ๆ ระบบโดพามีนจำเป็นสำหรับ 'ต้องการ' แรงจูงใจ แต่ไม่ 'ชื่นชอบ' พวกเขา หรือ สำหรับการเรียนรู้ใหม่ 'ชอบ' และ 'ไม่ชอบ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทอะไรไม่ระบบ mesolimbic dopamine และ neostriatal เล่นในรางวัล? พวกเขาเป็นสื่อกลางส่งผลกระทบต่อความชอบของสิ่งเร้าที่คุ้มค่า? พวกเขาเป็นสื่อกลางในการเรียนรู้ที่ได้รับรางวัลความชอบและการทำนายเชื่อมโยง? ตรวจสอบของเราของวรรณกรรมร่วมกับผลการศึกษาใหม่ของความจุรางวัลที่เหลือหลังจากการสูญเสียโดพามีนแสดงให้เห็นคำตอบของคำถามทั้งสองคือ `ไม่มี ' แต่ระบบต้องใจอาจเป็นสื่อกลางนูนแรงจูงใจของรางวัลเลตค่าสร้างแรงบันดาลใจของพวกเขาในลักษณะที่แยกกันไม่ออกจาก hedonia และการเรียนรู้ได้รับรางวัล ในการศึกษาผลกระทบของการสูญเสียต้องใจหนูถูกหมดลงของโดปามีนในนิวเคลียส accumbens และ neostriatum ได้ถึง 99% โดยใช้ 6 hydroxydopamine ในชุดการทดลองที่เรานำมาใช้วัดการเกิดปฏิกิริยา `รสชาติของปฏิกิริยาทางอารมณ์ (อ้าปากค้างและอื่น ๆ ) เพื่อประเมินความสามารถของหนูต้องใจหมดสำหรับ: 1) ส่งผลกระทบต่อปกติ (ปฏิกิริยาความชอบและ aversive) 2) การปรับความชอบ ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้โดยการเชื่อมโยง (รสความเกลียดชังปรับอากาศ) และ 3) การเพิ่มประสิทธิภาพของการส่งผลกระทบต่อความชอบโดยการจัดการทางเภสัชวิทยาที่ไม่ dopaminergic ของอร่อย (บริหาร benzodiazepine) เราพบว่ารูปแบบการเกิดปฏิกิริยาความชอบปกติซูโครสควินินกับการเรียนรู้ตามปกติของค่ากระตุ้นความชอบใหม่ (การเปลี่ยนแปลงในความอร่อยอยู่บนพื้นฐานของความสัมพันธ์ที่คาดการณ์) และการเพิ่มประสิทธิภาพของความชอบปกติท​​างเภสัชวิทยาของความอร่อย เราหารือเกี่ยวกับผลเหล่านี้ในบริบทของสมมติฐานและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของโดปามีนในรางวัลที่ เราตรวจสอบ neurochemical, electrophysiological และหลักฐานพฤติกรรมอื่น ๆ เราสรุปได้ว่าระบบต้องใจไม่จำเป็นต้องใช้อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะไกล่เกลี่ยความสุขความชอบของ reinforcers หรือเพื่อเป็นสื่อกลางในการเชื่อมโยงที่เกี่ยวข้องกับการคาดการณ์ในการเรียนรู้การตอบแทนความชอบ เราสรุปได้ว่าแทนที่จะต้องใจอาจมีความสำคัญมากขึ้นในการอ้างเหตุผลนูนแรงจูงใจที่จะเป็นตัวแทนของสิ่งเร้าประสาทรางวัลที่เกี่ยวข้องกับ นูนแรงจูงใจที่เราแนะนำเป็นองค์ประกอบที่แตกต่างของแรงจูงใจและรางวัล ในคำอื่น ๆ ระบบต้องใจเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับ `ที่ต้องการ 'แรงจูงใจ แต่ไม่ได้สำหรับ` ชื่นชอบ' พวกเขาหรือสำหรับการเรียนรู้ใหม่ `ชอบ 'และ` ไม่ชอบ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทที่ทำวิถีมีโซลิมบิค neostriatal ระบบโดปามีนและเล่นในรางวัล พวกเขาเป็นผู้ไกล่เกลี่ยผลกระทบความชอบของสิ่งเร้าที่คุ้มค่า ? พวกเขาเป็นผู้ไกล่เกลี่ยคือรางวัลการเรียนรู้และเชื่อมโยงคำทำนาย ? เราทบทวนวรรณกรรม ด้วยกันกับผลลัพธ์ของการศึกษาใหม่ ความจุรางวัลที่เหลือหลังจากโดพามีนพร่องบ่งบอกคำตอบทั้งสองคำถามคือ ' ไม่ค่ะ ' ค่อนข้างระบบโดปามีนอาจเป็นแรงจูงใจใดรางวัล มูลค่าของแรงจูงใจของพวกเขาในลักษณะที่แยกออกจากกันได้ จาก hedonia และรางวัลนักเรียน ในการศึกษาผลของโดปามีน ขาดทุน หนูถูกพร่อง dopamine ในสมองของนิวเคลียส และ neostriatum ถึง 99% ใช้ 6-hydroxydopamine . ในชุดการทดลองเราใช้ " รส 2 ' วัดอารมณ์ปฏิกิริยา ( gapes , ฯลฯ ) เพื่อประเมินศักยภาพของโดปามีน ซึ่งหนูปกติ ( 1 ) มีผลต่อปฏิกิริยาความชอบ และ aversive ) 2 ) การปรับของความชอบต่อโดยเชื่อมโยงการเรียนรู้ ( รสนิยมการปรับอากาศ )และ 3 ) การเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กรมีผลต่อความชอบเกี่ยวกับโดปามีนเภสัชวิทยาโดยการจัดการของความน่ากิน ( benzodiazepine ) ) เราพบคือปฏิกิริยาปกติรูปแบบซูโครสและควินิน เรียนปกติของค่ากระตุ้นความชอบใหม่ ( เปลี่ยนตามพยากรณ์ ( ความสัมพันธ์ ) , และปกติทางความชอบเพิ่มความน่ากิน .เราหารือเกี่ยวกับผลลัพธ์เหล่านี้ในบริบทของข้อมูลและข้อมูลเกี่ยวกับบทบาทของต้องใจในรางวัล เราตรวจทานการป้องกันการศึกษา , และหลักฐานพฤติกรรมอื่น ๆ เราสรุปได้ว่า ระบบแบบไม่ต้องให้ไกล่เกลี่ยความสุขความชอบของ reinforcers หรือไกล่เกลี่ยสามารถมีส่วนร่วมในรางวัลสมาคมการเรียนรู้ความชอบ .เราสรุปได้ว่า สารโดปามีนแทนอาจจะสำคัญมากกว่าการกระตุ้นใดเพื่อใช้แทนประสาทของ รางวัลที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้า ความเด่น จูงใจเราแนะนำ เป็นองค์ประกอบที่แตกต่างกันของแรงจูงใจและรางวัล ในคำอื่น ๆระบบโดปามีนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ ` ต้องการ ' แรงจูงใจ แต่ไม่ได้ชื่นชอบ ' หรือ ` ` ชอบการเรียนรู้ใหม่ ' และ ' ไม่ชอบ

'