ความกลัวที่ยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กๆฤดูฝ

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กๆ

ฤดูฝนทีไร ฉันรู้สึกเกลียดมันขึ้นมาทุกที
ไม่ใช่เพราะสายฝนที่โปรยปราย ถนนที่เฉอะแฉะ หรือน้ำที่ท่วมขัง
แต่กลับเป็นสิ่งที่มักจะมาพร้อมน่าฝนเสมอ
ฉันรู้ดีว่ามันต้องมา และแน่ใจว่าจะต้องเจอกับมันเป็นแน่
นี่คือจุดเริ่มต้นความกลัวที่ยิ่งใหญ่ กับสิ่งเล็กๆเพียงหนึ่งเดียว "เจ้าแมลงสาบ"
เมื่อตอนที่ฉันอายุ 8ขวบ ครอบครัวของฉันเปิดร้านอาหารเล็กๆอยู่ใต้คอนโดที่ฉันพักอาศัยอยู่
ร้านอาหารของฉัน รับประกันเรื่องความสะอาด 100% แต่ดันโชคร้ายไปนิด ที่คอนโดนั้น ตั้งอยู่ริมถนน ทำให้มีท่อมากมาย
พอฝนตกที ก็จะไล่สิ่งต่างๆที่อยู่ในท่อออกมาที เป็นอย่างนี้ประจำจนชินตา ก่อนหน้านี้ ฉันก็ไม่ได้กลัวแมลงสาบนักหรอก ถ้าเจอก็ชอบเหยียบให้เละคารองเท้า
แต่วันที่สร้างความทรงจำของฉันไปตลอดชีวิตก็มาถึง วันนั้นเป็นวันหยุด ฉันเองก็มาอยู่ร้านกับพ่อแม่ตามปกติ และนั่งทำการบ้านกับโต๊ะญี่ปุ่นตัวน้อย
ตัวฉันเองก็นั่งกับพื้น ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสาย ก็ทำให้น้ำนั้นเอ่อล้นท่วมท่อตรงริมถนน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนกระทั่งรู้สึกมีอะไรยิบๆที่หลัง ก็เกาๆ แต่ไม่หาย สักพักเหมือนมีมากกว่าหนึ่งจุด และมีแมลงสาบวิ่งผ่านหน้าฉันไป สัญชาตญาณ รู้ทันทีว่า
ข้างหลังที่ยิบๆ มันต้องเป็นแมลงสาบ ฉันลุกขึ้น สลัดเสื้อ และหมุนตัวเองไปมา ก็ไม่หลุด ฉันทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้ จนพ่อกับแม่ตกใจ วิ่งมาหาว่าเป็นอะไร
ฉันบอกไปว่า มีแมลงสาบอยู่ที่หลัง เอาออกให้หน่อย พร้อมกับร้องไห้โวยวายเสียงดังทั่วร้าน ทำให้ลูกค้าตกใจ พ่อก็ดุไปด้วย เอาออกให้ด้วย
ที่ออกมามีทั้งหมด 4ตัว ฉันช็อกและสติแตก ไข้ขึ้นเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว ยังจำสัมผัสจากขาหยาบๆและกลิ่นของมันได้ดี
ฉันรู้สึกขยะแขยงและสะอิดสะเอียนมาก ฉันกลัวแม้กระทั่งรูปของมัน ยิ่งสติแตกมากขึ้นไปอีก ตอนมันบิน แล้วมุ่งมาที่ฉัน ทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่ง
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ อาวุธคู่กายของฉัน คือยาฆ่าแมลง เอาไว้ฉีดใส่แมลงสาบเมื่อเจอ เพราะฉันจะไม่มีวันเหยียบให้ได้กลิ่นของมันเด็ดขาด
จนมาถึงวันนี้ ฉันยังไม่สามารถเอาชนะความกลัวนั้นได้เลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถนนที่เฉอะแฉะ กับสิ่งเล็ก ๆ เพียงหนึ่งเดียว "เจ้าแมลงสาบ" เมื่อตอนที่ฉันอายุ 8 ขวบ รับประกันเรื่องความสะอาด 100% แต่ดันโชคร้ายไปนิดที่คอนโดนั้นตั้งอยู่ริมถนนทำให้มีท่อมากมายพอฝนตกที เป็นอย่างนี้ประจำจนชินตาก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่ได้กลัวแมลงสาบนักหรอก วันนั้นเป็นวันหยุด ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสาย ก็เกา ๆ แต่ไม่หายสักพักเหมือนมีมากกว่าหนึ่งจุดและมีแมลงสาบวิ่งผ่านหน้าฉันไปสัญชาตญาณรู้ทันทีว่าข้างหน้ายิบๆที่มันต้องเป็นแมลงสาบฉันลุกขึ้นสลัดเสื้อและหมุนตัวเองไปมาก็ไม่หลุดฉันทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้จนพ่อกับแม่ตกใจวิ่งมาหาว่าเป็นอะไรฉันบอกไปว่ามีแมลงสาบอยู่ที่หน้าเอาออกให้หน่อย ทำให้ลูกค้าตกใจพ่อก็ดุไปด้วยเอาออกให้ด้วยที่ออกมามีทั้งหมด 4 ตัวฉันช็อกและสติแตกไข้ขึ้นเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว ฉันกลัวแม้กระทั่งรูปของมันยิ่งสติแตกมากขึ้นไปอีกตอนมันบินแล้วมุ่งมาที่ฉัน อาวุธคู่กายของฉันคือยาฆ่าแมลงเอาไว้ฉีดใส่แมลงสาบเมื่อเจอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กๆ

ฤดูฝนทีไรฉันรู้สึกเกลียดมันขึ้นมาทุกทีถนนที่เฉอะแฉะหรือน้ำที่ท่วมขังแต่กลับเป็นสิ่งที่มักจะมาพร้อมน่าฝนเสมอ


ไม่ใช่เพราะสายฝนที่โปรยปรายฉันรู้ดีว่ามันต้องมาและแน่ใจว่าจะต้องเจอกับมันเป็นแน่กับสิ่งเล็กๆเพียงหนึ่งเดียว " เจ้าแมลงสาบ "

นี่คือจุดเริ่มต้นความกลัวที่ยิ่งใหญ่เมื่อตอนที่ฉันอายุ 8 ขวบครอบครัวของฉันเปิดร้านอาหารเล็กๆอยู่ใต้คอนโดที่ฉันพักอาศัยอยู่
ร้านอาหารของฉันรับประกันเรื่องความสะอาด 100% แต่ดันโชคร้ายไปนิดที่คอนโดนั้นตั้งอยู่ริมถนนทำให้มีท่อมากมาย
พอฝนตกทีก็จะไล่สิ่งต่างๆที่อยู่ในท่อออกมาทีเป็นอย่างนี้ประจำจนชินตา ' ฉันก็ไม่ได้กลัวแมลงสาบนักหรอกถ้าเจอก็ชอบเหยียบให้เละคารองเท้า
แต่วันที่สร้างความทรงจำของฉันไปตลอดชีวิตก็มาถึงวันนั้นเป็นวันหยุดฉันเองก็มาอยู่ร้านกับพ่อแม่ตามปกติและนั่งทำการบ้านกับโต๊ะญี่ปุ่นตัวน้อย
ตัวฉันเองก็นั่งกับพื้นท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสายก็ทำให้น้ำนั้นเอ่อล้นท่วมท่อตรงริมถนนแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนกระทั่งรู้สึกมีอะไรยิบๆที่หลังก็เกาๆแต่ไม่หายสักพักเหมือนมีมากกว่าหนึ่งจุดและมีแมลงสาบวิ่งผ่านหน้าฉันไปสัญชาตญาณรู้ทันทีว่า
ข้างหลังที่ยิบๆมันต้องเป็นแมลงสาบฉันลุกขึ้นสลัดเสื้อและหมุนตัวเองไปมาก็ไม่หลุดฉันทั้งกรี๊ดทั้งร้องไห้จนพ่อกับแม่ตกใจวิ่งมาหาว่าเป็นอะไร
ฉันบอกไปว่ามีแมลงสาบอยู่ที่หลังเอาออกให้หน่อยพร้อมกับร้องไห้โวยวายเสียงดังทั่วร้านทำให้ลูกค้าตกใจพ่อก็ดุไปด้วยเอาออกให้ด้วย
ที่ออกมามีทั้งหมด 4 ตัวฉันช็อกและสติแตกไข้ขึ้นเป็นอาทิตย์เลยทีเดียวยังจำสัมผัสจากขาหยาบๆและกลิ่นของมันได้ดี