Our short-term assays of photosynth

Our short-term assays of photosynthetic capabilities indicated that oxygen evolution rates reached saturation at approximately 200 μmol photons m− 2 s− 1 (Table 2). Therefore, light absorption rates were in excess of photosynthetic assimilation capacity for the majority of the day (Fig. 1). These conditions are believed to typically induce photoinhibition [6], [31] and [57]. However, we were surprised to observe minimal indications of photoinhibition in our experiments. We observed a small but significant drop in Fv/Fm from dawn to mid-day and this was followed by a recovery by dusk (Fig. 4A, n = 4, p < 0.05). The maximum rate of oxygen evolution normalized to cell, Pmax , was measured ex situ. It increased from 87 ± 12 nmol O2 cell− 1 h− 1 at dawn to 141 ± 21 nmol O2 cell− 1 h− 1 at dusk (Table 2, n = 4, p < 0.05). However, the chlorophyll normalized Pmax, the minimum irradiance at saturation Ek, and α, the light limited slope of photosynthesis vs. irradiance, did not change significantly throughout the day (Table 2). The efficiency of photosynthesis on a per chlorophyll basis remained unchanged throughout the day. Cellular chlorophyll content increased during the day, leading to the increase in photosynthesis capability on a per cell basis (Fig. 3F, Fig. S3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรา assays ระยะสั้นความสามารถในการสังเคราะห์แสงระบุว่า ออกซิเจนอัตราวิวัฒนาการถึงความอิ่มตัวที่ประมาณ 200 ไมโครโมลโฟตอน m− 2 s− 1 (ตารางที่ 2) ดังนั้น อัตราการดูดซึมแสงได้เกินความจุดำรงดูดซึมส่วนใหญ่ของวัน (รูปที่ 1) เงื่อนไขเหล่านี้เชื่อว่าจะก่อให้เกิด photoinhibition [6], [31] และ [57] อย่างไรก็ตาม เราเป็นประหลาดใจที่สังเกตตัวชี้วัดน้อยที่สุดของ photoinhibition ในการทดลองของเรา เราสังเกตเห็นเล็ก ๆ แต่สำคัญลง Fv/Fm ตั้งแต่เช้าถึงกลางวัน และแล้วการกู้คืน โดยค่ำ (รูปที่ 4A, n = 4, p < 0.05) อัตราสูงสุดของวิวัฒนาการออกซิเจนตามปกติเซลล์ Pmax ถูกวัดเช่นแหล่งกำเนิด มันเพิ่มจาก 87 ± 12 นาโนโมล O2 cell− 1 h− 1 ยามรุ่งอรุณเป็น 141 ± 21 นาโนโมล O2 cell− 1 h− 1 ยามพลบค่ำ (ตาราง 2, n = 4, p < 0.05) อย่างไรก็ตาม คลอโรฟิลที่ตามปกติ Pmax, irradiance ต่ำสุดที่อิ่มตัว Ek และ α ลาดจำกัดแสงการสังเคราะห์แสงเจอ irradiance ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมากตลอดทั้งวัน (ตารางที่ 2) ประสิทธิภาพของการสังเคราะห์แสงตามต่อคลอโรฟิลล์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดทั้งวัน เนื้อหาเซลล์คลอโรฟิลเพิ่มขึ้นในระหว่างวัน นำไปสู่การเพิ่มขึ้นในความสามารถในการสังเคราะห์แสงบนพื้นฐานต่อเซลล์ (3F มะเดื่อ มะเดื่อ S3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตรวจในระยะสั้นของเราของความสามารถในการสังเคราะห์แสงชี้ให้เห็นว่าอัตราการวิวัฒนาการออกซิเจนถึงความอิ่มตัวประมาณ 200 ไมโครโมลโฟตอน M- 2 s- 1 (ตารางที่ 2) ดังนั้นอัตราการดูดกลืนแสงที่อยู่ในส่วนที่เกินจากความจุการดูดซึมสังเคราะห์สำหรับส่วนใหญ่ของวันที่ (รูปที่ 1). เงื่อนไขเหล่านี้เชื่อว่าจะทำให้เกิดมักจะ photoinhibition [6] [31] และ [57] แต่เราก็ต้องประหลาดใจที่จะสังเกตเห็นข้อบ่งชี้ที่น้อยที่สุดของ photoinhibition ในการทดลองของเรา เราสังเกตเห็นหยดเล็ก ๆ แต่สำคัญใน Fv / FM จากเช้าถึงเที่ยงวันนี้และตามมาด้วยการกู้คืนโดยค่ำ (รูป. 4A, N = 4, p <0.05) อัตราสูงสุดของการวิวัฒนาการออกซิเจนไปยังเซลล์ปกติ, Pmax, วัด situ อดีต มันเพิ่มขึ้นจาก 87 ± 12 nmol O2 เซลล์ 1 H- 1 ในยามเช้า 141 ± 21 nmol O2 เซลล์ 1 H- 1 ในตอนค่ำ (ตารางที่ 2, N = 4, p <0.05) อย่างไรก็ตามคลอโรฟิลปกติ Pmax ที่รังสีต่ำสุดที่อิ่มตัวเอกและαแสง จำกัด ลาดชันของการสังเคราะห์กับรังสีไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญตลอดทั้งวัน (ตารางที่ 2) ประสิทธิภาพของการสังเคราะห์แสงในคลอโรฟิลต่อพื้นฐานยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดทั้งวัน เนื้อหาคลอโรฟิลโทรศัพท์มือถือเพิ่มขึ้นในช่วงวันที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความสามารถในการสังเคราะห์แสงบนพื้นฐานต่อเซลล์ (รูป. 3F, รูป. S3)