Raft in his paranoiac fears; I rode

Raft in his paranoiac fears; I rode and sang with Eddie Dean and shot up the rustlers innumerable times. People slugged out of bottles and turned around and looked everywhere in the dark theater for something to do, somebody to talk to. In the head everybody was guiltily quiet, nobody talked. In the gray dawn that puffed ghostlike about the windows of the theater and hugged its eaves I was sleeping with my head on the wooden arm of a seat as six attendants of the theater converged with their night's total of swept-up rubbish and created a huge dusty pile that reached to my nose as I snored head down-till they almost swept me away too. This was reported to me by Dean, who was watching from ten seats behind. All the cigarette butts, the bottles, the matchbooks, the come and the gone were swept up in this pile. Had they taken me with it, Dean would never have seen me again. He would have had to roam the entire United States and look in every garbage pail from coast to coast before he found me embryonically convoluted among the rubbishes of my life, his life, and the life of everybody concerned and not concerned. What would I have said to him from my rubbish womb? "Don't bother me, man, I'm happy where I am. You lost me one night in Detroit in August nineteen forty-nine. What right have you to come and disturb my reverie in this pukish can?" In 1942 I was the star in one of the filthiest dramas of all time. I was a seaman, and went to the Imperial Cafe on Scollay Square in Boston to drink; I drank sixty glasses of beer and retired to the toilet, where I wrapped myself around the toilet bowl and went to sleep. During the night at least a hundred seamen and assorted civilians came in and cast their sentient debouchments on me till I was unrecognizably caked. What difference does it make after all?-anonymity in the world of men is better than fame in heaven, for what's heaven? what's earth? All in the mind.
Gibberishly Dean and I stumbled out of this horror-hole at dawn and went to find our travel-bureau car. After spending a good part of the morning in Negro bars and chasing gals and listening to jazz records on jukeboxes, we struggled five miles in local buses with all our crazy gear and got to the home of a man who was going to charge us four dollars apiece for the ride to New York. He was a middle-aged blond fellow with glasses, with a wife and kid and a good home. We waited in the yard while he got ready. His lovely wife in cotton kitchen dress offered us coffee but we were too busy talking. By this time Dean was so exhausted and out of his mind that everything he saw delighted him. He was reaching another pious frenzy. He sweated and sweated. The moment we were in the new Chrysler and off to New York the poor man realized he had contracted a ride with two maniacs, but he made the best of it and in fact got used to us just as we passed Briggs Stadium and talked about next year's Detroit Tigers.
In the misty night we crossed Toledo and went onward across old Ohio. I realized I was beginning to cross and re-cross towns in America as though I were a traveling salesman -raggedy travelings, bad stock, rotten beans in the bottom of my bag of tricks, nobody buying. The man got tired near Pennsylvania and Dean took the wheel and drove clear the rest of the way to New York, and we began to hear the Symphony Sid show on the radio with all the latest bop, and now we were entering the great and final city of America. We got there in early morning. Times Square was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพในความกลัวของเขาเป็นโรคจิตแพระโนยะ; ฉันขี่ม้าและร้องเพลงกับเอ็ดดี้คณบดีและยิงขึ้นโจรครั้งที่นับไม่ถ้วน คน slugged ออกจากขวดและหันไปรอบ ๆ และมองทุกที่ในโรงละครที่มืดบางสิ่งบางอย่างที่จะทำใครสักคนที่จะพูดคุยกับ ในหัวของทุกคนก็เงียบมลทินไม่มีใครพูดถึงในรุ่งอรุณสีเทาที่ป่อง ghostlike เกี่ยวกับหน้าต่างของโรงละครและกอดชายคาบ้านของฉันได้นอนกับหัวของฉันบนแขนที่ทำด้วยไม้ของที่นั่งเป็นหกพนักงานของโรงละครแปรสภาพโดยรวมของพวกเขาคืนของขยะกวาดขึ้นและสร้างขนาดใหญ่ กองเต็มไปด้วยฝุ่นที่ถึงจมูกของฉันที่ฉัน snored หัวลงจนกว่าพวกเขาจะกวาดเกือบฉันไปด้วย นี้ได้รับการรายงานให้ฉันโดยคณบดีที่ดูจากสิบที่นั่งด้านหลัง ทั้งหมดก้นบุหรี่, ขวด, matchbooks ที่มาและหายไปถูกกวาดขึ้นในกองนี้ มีพวกเขาเอาฉันกับมันคณบดีจะไม่ได้เห็นเราอีกครั้ง เขาจะมีที่จะเดินเตร่ประเทศสหรัฐอเมริกาทั้งหมดและดูในถังขยะทุกจากชายฝั่งไปยังชายฝั่งก่อนที่เขาจะพบฉัน convoluted embryonically หมู่ rubbishes ของชีวิตชีวิตของเขาของฉันและการใช้ชีวิตของทุกคนที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง สิ่งที่จะฉันได้กล่าวแก่พวกเขาจากครรภ์ขยะของฉันได้อย่างไร "ไม่รำคาญฉัน, ชาย, ฉันมีความสุขที่ฉัน. คุณสูญเสียผมในคืนหนึ่งในดีทรอยต์ในเดือนสิงหาคม 1949. สิ่งที่คุณมีสิทธิที่จะมารบกวนฉันในภวังค์ pukish นี้สามารถ?" ในปี 1942 ผมเป็นดาราในหนึ่งในละคร filthiest ของเวลาทั้งหมด ผมลูกเรือ,และเดินไปที่ร้านกาแฟที่ยิ่งใหญ่ที่จัตุรัส Scollay ในบอสตันดื่มฉันดื่มแก้วหกสิบของเบียร์และออกไปห้องน้ำที่ฉันห่อรอบตัวเองโถชักโครกและไปนอนหลับ ในช่วงกลางคืนอย่างน้อยร้อยลูกเรือและพลเรือนสารพันมาและโยน debouchments ตื่นเต้นของพวกเขากับฉันจนฉันแว่น unrecognizably สิ่งที่แตกต่างไม่ได้ทำให้หลังจากทั้งหมดหรือไม่-ตัวตนในโลกของผู้ชายจะดีกว่าชื่อเสียงในสวรรค์สำหรับสิ่งที่เป็นสวรรค์ สิ่งที่แผ่นดิน ในใจ.
gibberishly คณบดีและฉันสะดุดจากนี้สยองขวัญหลุมในยามเช้าและเดินไปหารถเดินทางสำนักของเรา หลังจากการใช้จ่ายส่วนที่ดีของเช้าในบาร์นิโกรและไล่ gals และฟังดนตรีแจ๊สที่บันทึก jukeboxes,เราพยายามที่ห้าไมล์ในรถโดยสารท้องถิ่นกับทุกเกียร์บ้าของเราและได้ไปที่บ้านของชายคนหนึ่งที่กำลังจะเสียค่าใช้จ่ายเราสี่ดอลลาร์สำหรับนั่งไปยังนิวยอร์ก เขาเป็นเพื่อนของผมบลอนด์วัยกลางคนกับแว่นตาที่มีภรรยาและเด็กและบ้านที่ดี เรารอในบ้านในขณะที่เขามีความพร้อม ภรรยาที่น่ารักของเขาอยู่ในชุดห้องครัวฝ้ายกาแฟให้เรา แต่เราก็ยุ่งเกินไปพูดคุยโดยขณะนี้คณบดีเหนื่อยและออกจากความคิดของเขาว่าทุกอย่างที่เขาเห็นเขายินดี เขาได้ถึงความตื่นเต้นอีกเคร่งศาสนา เขาเหงื่อและเหงื่อ ช่วงเวลาที่เราอยู่ในไครสเลอร์ใหม่และออกไปนิวยอร์กคนจนตระหนักว่าเขาได้ทำสัญญากับสองนั่งบ้า,แต่เขาทำดีที่สุดของมันและในความเป็นจริงได้ใช้เราเหมือนกับที่เราผ่านการบริกส์สเตเดียมและพูดคุยเกี่ยวกับเสือดีทรอยต์ในปีหน้า.
ในคืนที่มีหมอกเราข้าม toledo และเดินไปข้างหน้าข้ามเก่า ohio ฉันรู้ว่าฉันได้เริ่มต้นที่จะข้ามและเมืองอีกครั้งข้ามในอเมริการาวกับว่าฉันเป็นพนักงานขายเดินทาง-ตุ๊กตา travelings หุ้นไม่ดีถั่วเน่าเสียในด้านล่างของกระเป๋าของฉันของเทคนิคที่ไม่มีใครซื้อ คนเบื่อใกล้เนียและคณบดีเอาล้อและขับล้างส่วนที่เหลือของวิธีการ york ใหม่และเราก็เริ่มที่จะได้ยินการแสดงซิมโฟนี sid วิทยุกับป็อบล่าสุดและตอนนี้เรากำลังเข้าสู่ที่ยิ่งใหญ่และครั้งสุดท้าย เมืองของอเมริกา เราไปถึงที่นั่นในตอนเช้า ครั้งที่สองเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล่องแพในความกลัว paranoiac ผมขี่ และสังกับ Dean เอ็ดดี้ และขึ้นครั้งนับไม่ถ้วน rustlers คน slugged ออกจากขวด และหันไปรอบ ๆ และมองในโรงละครที่มืดสำหรับสิ่งที่จะทำ ใครสักคนพูดคุยกับ ในหัวทุกคน guiltily เงียบ ไม่มีใครพูด ในรุ่งอรุณสีเทาที่สถาบัน ghostlike เกี่ยวกับ windows ของโรง และ hugged ของชายคาบ้าน ผมได้นอนกับศีรษะบนแขนนั่งไม้พร้อม 6 ของโรง converged ด้วยทั้งหมดของพวกเขาคืนขึ้นกวาดขยะ และสร้างกองฝุ่นขนาดใหญ่ที่ถึงจมูกของฉันเป็นฉัน snored หัวลงลิ้นชักเก็บเงินพวกเขาเกือบจะกวาดผมไปเกินไป นี้เป็นรายงานที่ฉัน โดยคณบดี ที่ได้ดูจากที่นั่งสิบหลัง Butts บุหรี่ทั้งหมด ขวด matchbooks มา และที่ไปที่กวาดขึ้นในกองนี้ พวกเขาได้นำฉันกับ คณบดีจะไม่ได้เห็นฉันอีกครั้ง เขาจะมีการเดินเตร่ทั้งสหรัฐอเมริกา และดูในถังขยะทุกจากชายฝั่งก่อนเขาพบฉัน embryonically convoluted ระหว่าง rubbishes ของชีวิต ชีวิต และชีวิตของทุกคนเกี่ยวข้อง และไม่เกี่ยวข้อง จะได้โดนเขาจากมดลูกขยะของฉัน "อย่ารบกวนฉัน คน ฉันมีความสุขที่ฉัน คุณแพ้ฉันคืนหนึ่งในดีทรอยต์ใน Nineteen สิงหาคมสี่สิบเก้า สิทธิอะไรจะมา และรบกวนฉันสบายในนี้ pukish ในปี 1942 ผมดาวในอาคาร filthiest ตลอด ผมเป็นซีแมน ไปยังคาเฟ่อิมพีเรียล Scollay สแควร์ในบอสตันดื่ม ผมดื่มเบียร์แก้วหก และถอนต้องเข้าห้องน้ำ ที่ฉันเองรอบ ๆ ชามน้ำ และนอน ในตอนกลางคืนชาวน้อยร้อยและพลเรือนสารพันมา และโยน debouchments ความรู้สึกของฉันจนฉันได้ unrecognizably caked สิ่งที่แตกต่างไม่ได้ทำให้หลังจากทั้งหมด-ไม่เปิดเผยชื่อในโลกของผู้ชายเหมาะกว่าชื่อเสียงสวรรค์ สวรรค์คืออะไร โลกคืออะไร ทั้งหมดในใจ
Gibberishly คณบดีและฉัน stumbled จากหลุมสยองขวัญนี้ในตอนรุ่งอรุณ และไปพบรถของเราสำนักงานท่องเที่ยว หลังจากใช้ช่วงเช้าในแถบ Negro ไล่ gals และฟังแจ๊สระเบียน jukeboxes ส่วนดี เราต่อสู้ห้าไมล์ในรถเครื่องกับเกียร์ของเราบ้า และได้ไปบ้านของคนที่กำลังจะคิดเรา 4 ดอลลาร์ หนึ่งสำหรับนั่งสู่นิวยอร์ก เขาถูกเพื่อนทองวัยกลางคนกับแว่นตา ภรรยาเด็ก และบ้านดี เรารอในลานขณะที่เขาพร้อม ภรรยาที่น่ารักในชุดครัวฝ้ายเสนอกาแฟ แต่เราก็ไม่พูด โดยเวลานี้ คณบดีได้ให้เหนื่อย และจากจิตใจของเขา สิ่งที่เขาเห็นยินดีเขา เขาเป็นถึงผู้ศรัทธาบ้าอีก เขา sweated และ sweated ขณะนี้เราอยู่ในไครสเลอร์ใหม่ และออกสู่นิวยอร์ก คนยากรู้เขามีสัญญานั่งกับ maniacs สอง แต่เขาทำดีสุดของมัน และในความเป็นจริงได้ใช้เราเหมือนเราผ่านสนามกีฬาบริกส์ และพูดคุยเกี่ยวกับเสือดีทรอยต์ปีหน้า
ในคืนตน เราข้ามโทเลโด และไปข้ามรัฐโอไฮโอเก่าเป็นต้นไป ฉันตระหนักฉันได้เริ่มต้น การข้ามข้ามเมืองในอเมริกาอีกครั้งว่าฉันถูกขาย traveling-raggedy travelings สินค้าดี ถั่วเน่าด้านล่างของกระเป๋าของเทคนิค ใครซื้อ คนได้เหนื่อยใกล้เพนซิลวาเนีย และคณบดีเอาล้อ และขับรถล้างเหลือไปนิวยอร์ก และเราเริ่มฟังซิมโฟนี Sid แสดงทางวิทยุกับ bop ล่าสุดทั้งหมด และตอนนี้ เราได้เข้าเมืองมาก และสุดท้ายของอเมริกา เราได้มีในช่วงเช้า ตารางเวลาถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แพใน paranoiac ของเขาความกลัวผมขี่ม้าและร้องเพลงด้วยเอ็ดดี้คณบดีและพุ่งขึ้น rustlers ครั้งที่นับไม่ถ้วน คน slugged ออกจากขวดนมและหันหลังกลับมองไปในทุกหนแห่งในโฮมเธียเตอร์สีเข้มสำหรับบางสิ่งบางอย่างเพื่อทำใครบางคนจะคุยกับ. อยู่ในหัวทุกคนก็ไม่มีใครพูดถึงความผิดอันเงียบสงบสีเทาในที่แสงอรุณรุ่งที่สูบ ghostlike เกี่ยวกับ Windows ของโฮมเธียเตอร์และสวมกอดของชายคาผมก็นอนหลับพักผ่อนพร้อมด้วยหัวที่ทำจากไม้ที่แขนของที่นั่งเป็น 6 ผู้ช่วยของโฮมเธียเตอร์ที่มาบรรจบกันของพวกเขาในยามค่ำคืนพร้อมด้วยของยอดรวมของถูกน้ำพัด - ขึ้นขยะและสร้างขนาดใหญ่เต็มไปด้วยฝุ่นกองที่ถึงจมูกที่ผมในที่สุดจึงเปิดไฟแล้วมองดูมุ่งหน้าลง - จนแทบจะถูกน้ำพัดไปจนเกินไป. โรงแรมแห่งนี้ได้รับการรายงานกับผมโดยผู้มีอาวุโสผู้ที่ได้รับชมจากสิบที่นั่งอยู่ด้านหลัง ยันจุดบุหรี่ทั้งหมดขวดนมที่ matchbooks ที่มาและที่ไปถูกพัดขึ้นมาในกองนี้ เขาก็ไปด้วยแต่ผู้มีอาวุโสจะไม่ได้เห็นผมอีกครั้ง เขาจะต้องข้ามไปประเทศสหรัฐอเมริกาทั้งหมดและดูในถังขยะทุกครั้งจากชายฝั่งเพื่อไปยังชายฝั่งก่อนที่เขาจะพบว่าฉันรู้สึกว่ามันซับซ้อน embryonically ท่ามกลาง rubbishes ในชีวิตของฉันชีวิตของเขาและชีวิตของทุกคนที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง. สิ่งที่ผมจะพูดกับเขาตั้งแต่อยู่ใน ครรภ์ ขยะของฉัน "ไม่ได้ผมรำคาญเลยคนผมมีความสุขที่ฉัน คุณลืมผมคืนหนึ่งใน Detroit ในเดือนสิงหาคมปีค.ศ.สี่สิบเก้า ที่ด้านขวามีคุณสามารถเข้ามาและรำพึงรบกวนของฉันในสามารถ pukish นี้ได้อย่างไร?"ใน 1942 ผมเป็นดาวที่หนึ่งในละคร filthiest ของเวลาทั้งหมด ผมเป็นนาวินและก็ไป Imperial Cafe ที่อยู่บน scollay Square ใน Boston เพื่อไปยังดื่มฉันดื่มแก้วหกสิบของเบียร์และเกษียณไปยังห้องสุขาที่ผมถูกสรุปรวบรวมผลโดยรอบโถตัวเองห้องสุขาและไปนอน ในระหว่างช่วงเวลากลางคืนอย่างน้อยหนึ่งร้อยคนพลเรือนหลายชนิดและพวกลูกเรือก็เข้ามาในและทิ้ง debouchments สสารทั้งมวลมีความรู้สึกที่มีต่อผมออกไปจนกว่าผมจะเกาะติด unrecognizably ว่าอะไรคือความแตกต่างไม่ให้หลังจากทั้งหมด- เปิดเผยตัวในโลกของคนดีกว่ามีชื่อเสียงในสวรรค์,สำหรับสิ่งของสวรรค์หรือไม่? สิ่งของโลก ทั้งหมดที่อยู่ในใจแล้ว.
gibberishly คณบดีและผมก็สะดุดจากความสยดสยอง - หลุมนี้ในตอนเช้าและไปพบรถการเดินทาง - สำนักงานของเรา หลังจากที่ใช้เวลาทั้งส่วนที่ดีที่ในช่วงเช้าได้ในบาร์นิโกรและไล่ตาม gals และการฟังเสียงเพลงในการบันทึกข้อมูล, Jazz on jukeboxesเราก็ต้องห้าไมล์ในรถโดยสารท้องถิ่นพร้อมด้วยอุปกรณ์บ้าทั้งหมดของเราและได้เพื่อไปยังที่ตั้งของคนที่กำลังจะคิดค่าบริการเราสี่คนละอันดอลลาร์สรอ.สำหรับการเดินทางเพื่อไปยัง New York เขาเป็นคนสีบลอนด์วัยกลางที่มีแว่นตาพร้อมด้วย ภรรยา และลูกและบ้านที่ดี เรารออยู่ในสนามในขณะที่เขาก็เตรียมตัว ภรรยา ที่สวยงามของเขาในชุดห้องครัวจัดให้บริการผ้าฝ้ายเรากาแฟแต่เราก็เช่นกันไม่ว่างคุยโดยเวลานี้คณบดีก็หมดแล้วและออกจากใจของเขาที่ว่าทุกอย่างที่เขาเห็นความยินดีเขา เขาก็เขยิบขึ้นไปถึงผู้เคร่งศาสนาอื่น เขาเหงื่อแตกเหงื่อแตก ช่วงเวลาที่เราอยู่ใน Chrysler ใหม่และปิดเพื่อไปยัง New York คนจนได้ตระหนักถึงการเดินทางเขาได้ตามสัญญาที่มีสองทัศนะแต่เขาก็ทำให้ดีที่สุดและในความเป็นจริงได้ใช้กับเราเหมือนเช่นที่เราเดินผ่าน Briggs Stadium และคุยกันถึง Detroit Tigers ของปีถัดไป.
ในยามค่ำคืนหมอกที่เรามีเครื่องหมายกากบาทขีดทับ Toledo และเดินต่อไปในโอไฮโอเก่า ผมตระหนักผมก็เริ่มจะข้ามอีกครั้งและการเมืองในอเมริกาก็มีอ่อนเพลียมากนักขาย - raggedy เดินทางที่ตลาดหลักทรัพย์ฯไม่ดี,ถั่วเหลือง,ถั่วเมล็ดเน่าในด้านล่างของถุงเก็บของฉันของเทคนิคพิเศษการซื้อไม่มีใคร. ชายคนนั้นก็เหนื่อยอยู่ใกล้กับ Pennsylvania และคณบดีก็ล้อแล้วขับชัดเจนส่วนที่เหลือของทางเพื่อไปยัง New York และเราก็เริ่มได้ยินเสียง A Symphony of Lights SID แสดงในวิทยุที่พร้อมด้วย Safe ล่าสุดทั้งหมดและตอนนี้เราก็เข้าสู่เมืองที่ยิ่งใหญ่และสุดท้ายของอเมริกาเหนือ เราไปถึงที่นั่นในช่วงเช้าตรู่ Times Square ได้