The tiger (Panthera tigris) is the

The tiger (Panthera tigris) is the largest felid species and a
widely recognized symbol of wildlife conservation. Historically
tigers inhabited much of Asia, including the regions
between the Caspian and Aral Seas, southeastern Russia, and
the Sunda islands (Mazak 1981; Hemmer 1987; Herrington
1987). Since the early 1900s, however, habitat loss, fragmentation,
and human persecution have reduced tiger populations
from probably over 100,000 in 1900 to fewer than 7,000
free-ranging individuals (Nowell and Jackson 1996; Dinerstein
et al. 1997; Kitchener and Dugmore 2000). Most populations
consist of less than 120 animals, increasing the risk of local
extirpation due to demographic and genetic factors (Smith
and McDougal 1991; Dinerstein et al. 1997).
There are eight generally accepted tiger subspecies in
accordance with their geographic distribution (Figure 1). Bali
(P. t. balica), Caspian (P. t. virgata), and Javan (P. t. sondaica) tiger
subspecies were eradicated by the 1940s, 1970s, and 1980s
respectively (Nowell and Jackson 1996). Today an estimated

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสือโคร่ง (Panthera tigris) มีขนาดใหญ่ชนิด felid และรู้จักสัญลักษณ์ของการอนุรักษ์สัตว์ป่า ในอดีตเสืออาศัยอยู่มากของเอเชีย รวมทั้งในภูมิภาคระหว่างแคสเปียนและทะเลอารัล ตะวันออกเฉียงใต้ รัสเซีย และหมู่เกาะซุนดา (ซัค 1981 Hemmer 1987 Herrington1987) ตั้งแต่ต้น 1900 อย่างไรก็ตาม การสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัย กระจายและเบียดเบียนมนุษย์ลดลงประชากรเสือจาก 100,000 กว่าใน 1900 จะน้อยกว่า 7,000ฟรีตั้งแต่บุคคล (Nowell และแจ็คสัน 1996 Dinersteinet al. 1997 Kitchener และ Dugmore 2000) ประชากรส่วนใหญ่ประกอบด้วย 120 น้อยกว่าสัตว์ เพิ่มความเสี่ยงของท้องถิ่นextirpation เนื่องจากปัจจัยทางพันธุกรรม และประชากร (สมิธและ McDougal 1991 Dinerstein et al. 1997)มีชนิดย่อยทั่วไปเสือแปดในงมาตรฐานกระจาย (รูปที่ 1) บาหลี(P. t. balica), ไทเกอร์ (P. t. sondaica) แคสเปียน (P. t. virgata), และแรดชนิดย่อยถูกกำจัดให้หมด โดยปี 1940 ปี 1970 และปี 1980ตามลำดับ (Nowell และแจ็คสัน 1996) วันนี้มีประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสือ (เสือไทกริส) ที่ใหญ่ที่สุดคือสายพันธุ์แมวและ
สัญลักษณ์การยอมรับอย่างกว้างขวางในการอนุรักษ์สัตว์ป่า อดีต
เสืออาศัยอยู่มากในเอเชียรวมทั้งภูมิภาค
ระหว่างแคสเปี้ยและอารัลทะเลทางตะวันออกเฉียงใต้รัสเซียและ
หมู่เกาะซุนดา (Mazak 1981; Hemmer 1987; Herrington
1987) ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1900 แต่การสูญเสียที่อยู่อาศัยการกระจายตัว
และการกดขี่ข่มเหงของมนุษย์มีการลดประชากรเสือ
จากอาจมากกว่า 100,000 ในปี 1900 จะน้อยกว่า 7,000
บุคคลฟรีตั้งแต่ (Nowell แจ็คสันและปี 1996 Dinerstein
et al, 1997;. คิและ Dugmore 2000) . ประชากรส่วนใหญ่
ประกอบด้วยน้อยกว่า 120 สัตว์, เพิ่มความเสี่ยงของท้องถิ่น
กำจัดเนื่องจากปัจจัยทางประชากรและทางพันธุกรรม (สมิ ธ
และ McDougal 1991. Dinerstein et al, 1997).
มีแปดได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเสือย่อยในมีความ
สอดคล้องกับการกระจายทางภูมิศาสตร์ของพวกเขา (รูปที่ 1 ) บาหลี
( P. t. balica) แคสเปี้ย ( P. t. virgata) และชาวเกาะชวา ( P. t. sondaica) เสือ
ช่ำชองถูกกำจัดให้สิ้นซากโดยปี 1940, 1970 และ 1980
ตามลำดับ (Nowell แจ็คสันและ 1996) วันนี้ประมาณ