Pain shot up Gebhardt's leg, and he

Pain shot up Gebhardt's leg, and he bit his lip, not breathing. No, he thought, there can't be anyone here. There is never anyone at this hour. I have checked it many times. But that weight kept pressing into his ankle.
“All right, mister,” said a voice. “Come out of there.”
The wire cutter fell down from his fingers. Hands grabbed at Gebhardt's legs, pulled. In a panic, he kicked himself loose, got up, and run wildly.
A man shouted. Someone blew a whistle. A form jumped from nowhere and knocked him to the ground. Gebhardt drove his fist into a face, twice, pulled away free, ran on. He ran into a wall, turned the wrong way. A flashlight focused on him. He turned back but too late.
“There! Get him!”
Gebhardt drew his revolver. As he ran, he heard them shout as they came closer to him.
There was the noise of rapid gunfire behind him, and something struck him in the back. No, thought Gebhardt, the plan was perfect. There was a sharp pain. He said weakly: “No.” He was dead when the soldiers reached him. He lay with his one arm stretched out in front of him, his wristwatch showing the hour
“Imagine the nerve of the guy!” said a young soldier. “He walked in here as though we didn't even exist. That's a nice watch he has on. But it broke when he fell.”
“It's an hour fast,” said a second soldier. “How did that happen?”
the little jeweler was even more surprised when he read the newspaper report the next day about Gebhardt. “I can't understand it,” he thought. “The man must have been careless. Nothing went wrong on my part. Why, I even set his watch correctly before I gave it back to him.”
He decided to take with him in a small package about fourteen of the bombs. That was about all he could take care of in two hours. He had detailed information on King Charles Square. By midnight all the soldiers and mechanics were gone; at two o’clock a policeman looked in to check up. Gebhardt was very much pleased with himself. Thanks to British’s inefficiency, he would have the place to himself between twelve o’clock and two o’clock.
Thinking of the importance of time suddenly reminded him, and he put a new strap on his watch and then put the watch on his wrist then he sat very still, looking into space, mentally checking every detail of the plan.
Gebhardt smiled. Of course! Outside the jeweler shop he had set his watch back sixty-four minutes for the signal to the jeweler. He smiled again as he now moved the minute hand of his watch exactly sixty-for minutes ahead. Never forgetting these small details made him a good secret agent, and he knew it.
When the time came, Gebhardt moved carefully through the darkness of the blacked-out streets.
In the alley behind King Charles Square he stopped and looked at his watch. Twelve o’clock exactly. Gebhardt smiled. The whole thing was going like clockwork. He waited another ten minutes just to be on the safe side.
Gebhardt climbed a fence, moved carefully along a narrow space between two buildings, and came out in King Charles Square. He stood a moment, counting the black forms of the trucks.
Gebhardt moved over to the nearest truck. He set down his package, took some wire and a wire cutter from a pocket. He slid under the truck and felt along the bottom of the engine. Lying flat on his back, working in the dark, he began to wire the bomb to the exact place he wanted it.
Somebody stepped on his ankle.
Pain shot up Gebhardt’s leg, and he bit his lip, not breathing. No, he thought, there can’t be anyone here. There is never anyone at this hour. I have checked it many times. But that weight kept pressing into his ankle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาการปวดถ่ายขึ้นขาของ Gebhardt และเขามากเขาลิ หายใจไม่ ไม่ คิดว่า เขาไม่มีใครที่นี่ มีไม่ทุกคนที่ชั่วโมงนี้ ผมได้ตรวจสอบได้หลายครั้ง แต่ว่าน้ำหนักเก็บกดเป็นข้อเท้าของเขา"เอาละ มิสเตอร์ กล่าวว่า เสียง "มาออกจากที่นั่น" ตัดลวดล้มลงจากนิ้วมือของเขา มือคว้าขาของ Gebhardt ดึงที่ ในความตื่นตระหนก เขาเตะตัวเองหลวม มีค่า และรันอาละวาดคนตะโกน คนได้พัดนกหวีด รูปแบบไปจากที่ไหน และโบว์ลิ่งเขาไปพื้นดิน Gebhardt ขับรถเขากำปั้นเข้าใบหน้า สอง ดึงเก็บฟรี วิ่งบน เขาวิ่งเข้าไปในกำแพง ใช้งานผิดวิธี ไฟฉายเน้นบนเขา เขาก็หันกลับ แต่สายเกินไป"มี รับเขา"Gebhardt วาด revolver ของเขา ขณะที่เขาวิ่ง เขาได้ยินพวกเขาตะโกนเป็นพวกเขามาใกล้ชิดกับเขามีเสียงทหารใหม่อย่างรวดเร็วหลังเขา และสิ่งที่หลงเขาหลัง ไม่ Gebhardt คิดแผนได้สมบูรณ์แบบ มีอาการปวดที่คมชัด เขากล่าวว่า weakly: "หมายเลข" เขาไม่ตายเมื่อทหารมาถึงเขา เขาวางกับแขนข้างหนึ่งของเขาที่เหยียดหน้าเขา นาฬิกาข้อมือราคาของเขาแสดงชั่วโมง"จินตนาการประสาทของคน" ทหารหนุ่มกล่าวว่า "เขาเดินนี่เหมือนว่าเราไม่ได้อยู่ ก็ดูดีเขามีอยู่ แต่มันยากจนเมื่อเขาตก""มันเป็นชั่วโมงอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า ทหารสอง "วิธีที่เกิดขึ้น"อัญมณีน้อยยิ่งแปลกใจเมื่ออ่านรายงานหนังสือพิมพ์ในวันถัดไปเกี่ยวกับ Gebhardt "ฉันไม่เข้าใจมัน เขาคิดว่า "มนุษย์ต้องได้สะเพร่า ไม่มีอะไรผิดพลาดไปในส่วนของฉัน ทำไม ฉันแม้ได้นาฬิกาของเขาอย่างถูกต้องก่อนฉันให้มันกลับไปยังพระองค์"เขาตัดสินใจที่จะทำกับเขาขนาดเล็กเกี่ยวกับ 14 ระเบิด ที่ไม่เกี่ยวกับทั้งหมดที่เขาสามารถดูแลในสองชั่วโมง เขามีรายละเอียดข้อมูลกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ โดยเที่ยงคืน ทหารและกลศาสตร์ทั้งหมดได้หายไป ที่สองโมง ตำรวจมองในการตรวจ Gebhardt ก็พอใจมากกับตัวเอง ขอบคุณ inefficiency ของอังกฤษ เขาต้องทำเพื่อตัวเองระหว่างสองโมงและสองโมงความสำคัญของเวลาคิดก็นึกถึงเขา และเขาใส่สายใหม่ในนาฬิกาของเขาแล้ว ใส่นาฬิกาข้อมือของเขา นั้นเขานั่งมากยังคง มองเข้าไปในช่องว่าง จิตใจตรวจสอบทุกรายละเอียดของแผนGebhardt ยิ้ม แน่นอน! นอกร้านอัญมณี เขาได้ตั้งค่านาฬิกาของเขากลับหกสี่นาทีสำหรับสัญญาณเป็นอัญมณีที่ เขายิ้มอีกครั้งกับเขาตอนมือนาทีของเขา ดูว่า sixty-นาทีข้างหน้า ไม่เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ทำให้เขาเป็นตัวแทนความลับที่ดี และเขารู้เมื่อเวลามา Gebhardt ถูกย้ายอย่างระมัดระวังผ่านความมืดของถนน blacked ออก ในซอยหลังกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ เขาหยุด และมองนาฬิกาของเขา สองโมงตรง Gebhardt ยิ้ม สิ่งทั้งหมดเกิดขึ้นเช่น clockwork เขารออีก 10 นาทีเพียงเพื่อจะทางด้านความปลอดภัยGebhardt ปีนรั้ว ย้ายอย่างระมัดระวังตามช่องแคบระหว่างสองอาคาร และมาในกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ เขายืนอยู่ครู่ นับแบบสีดำของรถบรรทุกGebhardt ย้ายผ่านรถบรรทุกที่ใกล้ที่สุด เขาตั้งลงแพคเกจของเขา บางสายและตัดสายจากกระเป๋า เขาฝ่อภายใต้รถบรรทุก และรู้สึกด้านล่างของเครื่องยนต์ นอนแบนบนหลังของเขา ทำงานในมืด เริ่มการลวดระเบิดที่แน่นอน เขาต้องการ ใครเหยียบข้อเท้าของเขาอาการปวดถ่ายขึ้นขาของ Gebhardt และเขามากเขาลิ หายใจไม่ ไม่ คิดว่า เขาไม่มีใครที่นี่ มีไม่ทุกคนที่ชั่วโมงนี้ ผมได้ตรวจสอบได้หลายครั้ง แต่ว่าน้ำหนักเก็บกดเป็นข้อเท้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเจ็บปวดที่ถูกยิงขาเก็บฮาร์ต เขากัดริมฝีปาก เขาไม่หายใจ ไม่ เขาคิดว่า มันไม่น่าจะมีใครมาที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมตรวจดูหลายครั้งแล้ว แต่น้ำหนักก็กดเข้าไปที่ข้อเท้า
" เอาล่ะนะ " กล่าวเสียง " ออกมาเดี๋ยวนี้นะ "
ตัดลวดหล่นลงจากมือ มือคว้าเก็บฮาร์ตที่ขา ดึง ในตื่นตระหนกเขาเตะตัวเองให้ลุกขึ้นและวิ่งอย่างบ้าคลั่ง
ผู้ชายตะโกน บางคนก็ผิวปาก รูปกระโดดจากที่ไหนและเคาะเขาลงกับพื้น เก็บฮาร์ตขับรถหมัดเข้าใบหน้า สองครั้ง ดึงไปฟรี รันบน เขาวิ่งเข้าไปในกำแพง เดินผิดทาง ไฟฉายมุ่งเน้นไปที่เขา เขาจึงหันหลังกลับ แต่สายเกินไป .
" มี จับเขา ! "
เก็บฮาร์ตดึงปืนของเขา ขณะที่เขาวิ่งเขาได้ยินเขาตะโกนขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้เขา
มีเสียงปืนดังอย่างรวดเร็วหลังเขา และอะไรแทงหลัง ไม่คิดเก็บฮาร์ต แผนสุดยอด มีความเจ็บปวดที่คมชัด เขาบอกว่า วีกลี่ : " ไม่ " เขาตายแล้วเมื่อทหารมาถึงเขา เขาวางแขนของเขาเหยียดออกไปข้างหน้าเขา ของเขานาฬิกาข้อมือแสดงชั่วโมง
" จินตนาการหน้าของผู้ชาย" บอกว่า ทหารหนุ่ม " เขาเดินเข้ามา เหมือนเราไม่มีตัวตน ที่เป็นนาฬิกาที่ดีที่เขามีต่อ แต่มันแตกเมื่อเขาล้ม "
" อีกชั่วโมงอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า ทหาร 2 " มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? "
น้อยเพชรก็ยิ่งประหลาดใจเมื่อเขาอ่านหนังสือพิมพ์รายงานในวันถัดไปเกี่ยวกับเก็บฮาร์ต . " ฉันไม่สามารถเข้าใจมัน " เขาคิด " ผู้ชายต้องประมาทไม่มีอะไรผิดปกติในส่วนของฉัน ทำไมผมตั้งค่านาฬิกาของเขาได้อย่างถูกต้อง ก่อนที่จะคืนให้เขา "
เขาตัดสินใจที่จะใช้เวลากับเขาในแพคเกจขนาดเล็กประมาณสิบสี่ของระเบิด นั่นคือทั้งหมดที่เขาจะดูแลใน 2 ชั่วโมง เขามีข้อมูลเกี่ยวกับกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ โดยเที่ยงคืนของทหารทั้งหมด และกลศาสตร์หายไป ; นาฬิกาตำรวจสองคนในการตรวจสอบขึ้นเก็บฮาร์ตมากยินดีกับตัวเอง ขอบคุณครูอังกฤษ เขาก็มีสถานที่ที่ตัวเองระหว่างสิบโมง และ บ่ายสอง
คิดถึงความสำคัญของเวลา ก็เตือนเขา แล้วเขาใส่สายใหม่ในสายตาของเขาแล้ว ใส่นาฬิกาที่ข้อมือเขาก็นั่งเฉยๆ มาก มองเข้าไปในพื้นที่ใจตรวจสอบทุกรายละเอียดของ แผน
เก็บฮาร์ตยิ้มแน่นอน ! นอกร้านร้านเขาตั้งระวังหลังให้เขา หกนาทีเพื่อส่งสัญญาณให้เพชร เขายิ้มอีกครั้ง ตอนนี้เขาย้ายเข็มของนาฬิกาว่าหกสิบนาทีข้างหน้า เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆเหล่านี้ ทำให้เขาเป็นสายลับ และเขาก็รู้ว่ามัน .
เมื่อเวลามาเก็บฮาร์ตย้ายอย่างระมัดระวังผ่านความมืดของหมดสติอยู่บนถนน
ในตรอกด้านหลังของกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์เขาหยุดและมองไปที่นาฬิกาของเขา สิบโมงตรง เก็บฮาร์ตยิ้ม เรื่องทั้งหมดก็จะเหมือนนาฬิกา เขารออีกสิบนาที ก็เป็นทางด้านความปลอดภัย .
เก็บฮาร์ตปีนรั้ว ย้ายอย่างระมัดระวังตามพื้นที่แคบระหว่างตึกสองตึก และออกมาในกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ เขายืนอยู่สักครู่นับรูปแบบสีดำของรถบรรทุก .
เก็บฮาร์ตย้ายไปที่รถบรรทุกที่ใกล้ที่สุด เขาตั้งลงแพคเกจของเขา เอาลวดและเครื่องตัดลวดจากกระเป๋า เขาลื่นใต้รถบรรทุก และรู้สึกตามด้านล่างของเครื่องยนต์ นอนราบบนหลังของเขา ทำงานในที่มืด เขาเริ่มสายระเบิดที่เขาต้องการมัน

ใครเหยียบข้อเท้า ปวดยิงขาเก็บฮาร์ต ,เขากัดริมฝีปาก เขาไม่หายใจ ไม่ เขาคิดว่า มันไม่น่าจะมีใครมาที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมตรวจดูหลายครั้งแล้ว แต่น้ำหนักก็กดเข้าไปที่ข้อเท้า