Inclusive Education MovementThe con

Inclusive Education Movement
The concept of inclusive education in Thailand has widely introduced in both
Bangkok and provincial schools since the Eighth National Social and Development Plan
(1997-2001) was started. The following approaches in providing inclusive education
were:
1. Full-time inclusive classrooms. This approach is operated under the conditions
that students with special needs can manage learning materials, and have maturity levels
closely to those of their peers and no disruptive behaviours.
2. Inclusive classroom settings with special education teachers providing
guidelines for classroom management, e.g. suggestions for IEP development, classroom
climate, classroom facilitation and evaluation.
3. Inclusive classroom settings with mobile special education teachers. These
teachers move around from one school to the next.
4. Inclusive classroom settings with assistant teachers. These teachers help
teaching remedial topics for students with special needs.
5. Full-time and pull-in inclusive classrooms. This situation applies to students
with similar impairments. They mainly study in their own groups. But sometimes they are
put in the ordinary classrooms with other students.
It seems that inclusive practices are likely to require challenges to the thinking of
those within a particular organization and this raises questions regarding leadership.
It was just a decade after the implementation of the education reform, work
performance was evaluated and concluded that certain aspects of educational reform
functioned at a satisfactory level, such as education for students with special needs. It was
reported that in the year 2007, there were 3,075,341 underprivileged students attended
schools. There was a one-time increase in the number of students when compared with
attendance in 2004. There have been increasing numbers of disabled students attending
schools as well. In the same year, there were 223,211 disabled students attended schools. It
was higher than in the year 2004 when there were 66,000 students.
Special Education in Thailand
6
Details related to numbers of disabled students at different levels of education were
as follows:
1) Twenty three percent of 4-6 years old attended the basic compulsory education.
2) Seventeen percent of 6-17 year olds attended basic education.
As for tertiary level, there were 998 students (880 bachelor degree 16 master degree
and 2 doctoral degrees).
However, it was revealed that there were still problems, especially lack of
trained teachers in special education. The majority of teachers who work in special
education teachers in inclusive classrooms were temporary staff. The schools which provide
inclusive education also faced various problems, namely trained teachers, facilities and
funding. The Office of the National Education Commission (ONEC) of 2009 reported that
teachers in schools with inclusive education classrooms do not have enough background
knowledge on it. Most of these teachers had never been trained in special education.
It was also pointed out that the policy for providing education to special needs groups is
not clearly implemented.
Nowadays even there is a clear policy and activities in supporting special
education, still there has no clear mechanical function to move the project forward. There
are many organizations working on the projects but they hardly coordinate with each
other. At the same time, each organization that provides special education does not work
systematically. They have problems in both budgeting and knowledge of the field. They
don’t have accurate data base related to students with special needs. They don’t have
screening test and knowledge about curriculum development for these kind of students.
Research studies related to inclusive education revealed that it did not cover all
disabled groups and geographical regions. The main problems were lack of trained
teachers and lack of facilities. In 1997, Petcharat Kittiwattanakul reported that inclusive
education in Thailand emphatically specified that students with special needs have to be
under the main curriculum with other students. Sometimes it was so hard for students with
special needs especially when teachers had no knowledge in organizing any interventions.
Similar problems were also found by Decha Thawiang (2006) that schools were
not ready to provide inclusive education for students with special needs. The problems
included curriculum adjustment, learning and teaching approaches, teachers’ knowledge
in special education and lack of experienced personnel for supervising and monitoring the
instruction.
In terms of public attitudes towards inclusive classrooms, parents of “normal”
students in Thailand in some schools expressed a strong opposition to integrating
diverse needs students in the same class with their children. In practice, nowadays students
with special needs must be integrated into general education schools without any special
attention from the teachers and administrators. Schools gradually turned to inclusive
education. Some educators have observed (Lim and Quah, 2004) the problem of integration
and inclusion of students with disabilities into main stream schools. The problem is rather
the attitude of others towards it. The inclusive class involves attitude and behavior change
on the parts of teachers, administrators and students. However, teachers mainly have no
idea on information and knowledge related to how to manage the inclusive classroom.
In the past, medical treatment was the way out for students with disabilities and/or learning
Narot
7
difficulties. It is only recently (Konza, 2004) that educators have reclaimed responsibility
for the educational management for such students.
When Forlin (2008) discussed promotion of a whole-school approach to integration
in Hong Kong, the schools involved were required to implement live strategies in
school-based support. They are a) early identification, b) early intervention, c) a whole
school approach, d) home-school cooperation, and e) cross-sector collaboration. These
requirements are hardly applicable to Thai schools. We do not have a system for early
identification, we hardly have early intervention. Some schools are tying to implement
a whole-school approach. But the other points still can hardly be found. Home- school
cooperation can be seen only among upper- and middle-class families. For those working
class parents, time constraints and money factors seem to hinder their participation
and cooperation. Cross-section collaboration is said to be one of the leading factors in the
success of inclusive schools. In Thailand, we have school clusters. They were established
for the purpose of academic development. School teachers in the same neighborhood
support one another in academic development aiming at studentsí learning achievement.
This is because the 1999 National Education Act requires schools to be inspected for
their standards based on key performance indicators. The majority of Key Performance
Indicators, however, are academically based and not focused on inclusive education.
Crucial questions and comments have been proposed by special education experts
such as Ainscow, Booth, and Dyson (2006); When and how do improvements in schools
become inclusive development? How can inclusive school development be best supported?
They further reported that previous studies revealed that there is a need to strive for
common understanding throughout the educational system of inclusion as a principled
approach to education. So, inclusive education should not be seen as a separate policy
but rather as a principle, emerging out of a more fundamental set of values that inform all
policies and actions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเคลื่อนไหวการศึกษารวม
แนวคิดของการศึกษารวมในประเทศไทยได้เปิดตัวกันอย่างแพร่หลายในโรงเรียนทั้งสอง
กรุงเทพฯและจังหวัดตั้งแต่ทางสังคมและการพัฒนาแผนระดับชาติที่แปด
(1997-2001) เริ่มต้น วิธีการดังต่อไปนี้ในการให้บริการการศึกษารวมอยู่

1 ห้องเรียนรวมเต็มเวลา วิธีการนี​​้จะดำเนินการภายใต้เงื่อนไข
นักเรียนที่มีความต้องการพิเศษสามารถจัดการสื่อการเรียนรู้และมีระดับวุฒิภาวะ
อย่างใกล้ชิดกับผู้คนรอบข้างและไม่มีพฤติกรรมที่ทำลายพวกเขา
2. การตั้งค่าห้องเรียนรวมกับครูการศึกษาพิเศษให้
แนวทางในการจัดการห้องเรียนเช่น ข้อเสนอแนะสำหรับการพัฒนา IEP ห้องเรียน
สภาพภูมิอากาศ, การอำนวยความสะดวกในห้องเรียนและการประเมินผลการ
3.การตั้งค่าห้องเรียนรวมที่มีมือถือครูการศึกษาพิเศษ เหล่านี้
ครูย้ายรอบจากโรงเรียนหนึ่งไปยังอีก.
4 การตั้งค่าห้องเรียนรวมกับครูผู้ช่วย ครูเหล่านี้ช่วยให้การเรียนการสอนหัวข้อ
แก้ไขสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ.
5 เต็มเวลาและดึงในห้องเรียนรวม สถานการณ์เช่นนี้นำไปใช้กับนักเรียนที่มีความบกพร่อง
ที่คล้ายกันพวกเขาส่วนใหญ่ศึกษาในกลุ่มของตัวเอง แต่บางครั้งพวกเขาจะ
ใส่ในห้องเรียนธรรมดากับนักเรียนคนอื่น ๆ .
ดูเหมือนว่าการปฏิบัติรวมมีแนวโน้มที่จะต้องมีความท้าทายความคิดของผู้ที่
ภายในองค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งและนี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความเป็นผู้นำ.
มันเป็นเพียงแค่ทศวรรษหลัง การดำเนินการของการปฏิรูปการศึกษาที่ทำงาน
ผลการดำเนินงานได้รับการประเมินและสรุปได้ว่าลักษณะบางอย่างของการปฏิรูปการศึกษาที่ทำหน้าที่
ระดับที่น่าพอใจเช่นการศึกษาสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ มันถูก
รายงานว่าในปี 2007 มีนักเรียนที่ด้อยโอกาส 3075341
เข้าร่วมโรงเรียน มีการเพิ่มขึ้นเพียงครั้งเดียวในจำนวนของนักเรียนเมื่อเทียบกับ
เข้าร่วมประชุมในปี 2004มีการเพิ่มจำนวนของนักเรียนพิการที่เข้าร่วม
โรงเรียนได้เป็นอย่างดี ในปีเดียวกันมี 223,211 นักเรียนพิการเข้าเรียนในโรงเรียน . มัน
สูงกว่าในปีที่ 2004 เมื่อมี 66,000 นักเรียนมีการศึกษาพิเศษ
ในประเทศไทย
6
รายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับตัวเลขของนักเรียนพิการในระดับที่แตกต่างกันของการศึกษามีดังต่อไปนี้

1) ร้อยละยี่สิบสาม 4-6 ปีเข้าร่วมการศึกษาภาคบังคับขั้นพื้นฐาน.
2) ร้อยละสิบเจ็ดของ 6-17 ขวบเข้าร่วมการศึกษาขั้นพื้นฐาน
. เป็นระดับตติยภูมิที่มี 998 คน (880 ปริญญาตรีปริญญาโท 16 คน
และ 2 ปริญญาเอก).
แต่มันก็แสดงให้เห็นว่ายังมีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการขาดการฝึกอบรมครูผู้สอน
ในการศึกษาพิเศษส่วนใหญ่ของครูที่ทำงานในครูการศึกษาพิเศษ
ในห้องเรียนรวมเป็นพนักงานชั่วคราว โรงเรียนที่ให้การศึกษารวม
นอกจากนี้ยังต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆผ่านการฝึกอบรมครูผู้สอนคือสิ่งอำนวยความสะดวกและการระดมทุน
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ (สกศ. ) ปี 2009 รายงานว่า
ครูผู้สอนในโรงเรียนที่มีห้องเรียนรวมการศึกษาไม่ได้มีพื้นหลังพอ
ความรู้เกี่ยวกับมัน ส่วนใหญ่ของครูเหล่านี้ไม่เคยได้รับการฝึกอบรมในการศึกษาพิเศษ.
มันก็ชี้ให้เห็นว่านโยบายการให้การศึกษากับกลุ่มความต้องการพิเศษเป็น
ไม่ดำเนินการอย่างชัดเจน.
ในปัจจุบันแม้จะมีนโยบายที่ชัดเจนและกิจกรรมในการสนับสนุนพิเศษ
การศึกษา ยังคงมีไม่มีฟังก์ชั่นทางกลที่ชัดเจนที่จะย้ายโครงการไปข้างหน้า มี
มีหลายองค์กรที่ทำงานเกี่ยวกับโครงการ แต่พวกเขาแทบจะไม่ประสานงานกับแต่ละ
อื่น ๆ ในขณะเดียวกันองค์กรที่ให้การศึกษาพิเศษแต่ละไม่ทำงาน
ระบบ พวกเขามีปัญหาในการจัดทำงบประมาณและความรู้ของเขต พวกเขา
ไม่ได้มีฐานข้อมูลที่ถูกต้องที่เกี่ยวข้องกับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ พวกเขาไม่ได้
การศึกษาการตรวจคัดกรองและความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรสำหรับประเภทของนักเรียนเหล่านี้.
วิจัยที่เกี่ยวข้องกับการศึกษารวมแสดงให้เห็นว่ามันไม่ได้ครอบคลุมทุกกลุ่ม
พิการและภูมิภาค ปัญหาหลักคือการขาดการฝึกอบรมครูผู้สอน
และขาดสิ่งอำนวยความสะดวก ในปี 1997 petcharat kittiwattanakul รายงานว่ารวม
การศึกษาในประเทศไทยที่ระบุไว้อย่างเด่นชัดว่านักเรียนมีความต้องการพิเศษจะต้องอยู่ภายใต้
หลักสูตรหลักที่มีนักเรียนคนอื่น ๆ บางครั้งมันเป็นเรื่องยากสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อครูมีความรู้ในการจัดการการแทรกแซงใด ๆ .
ปัญหาที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังพบโดย decha thawiang (2006) ที่โรงเรียนมี
ไม่พร้อมที่จะให้การศึกษารวมสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ ปัญหา
รวมการปรับหลักสูตรการเรียนรู้และวิธีการสอนของครูความรู้
ในการศึกษาพิเศษและการขาดบุคลากรที่มีประสบการณ์ในการกำกับดูแลและการตรวจสอบการเรียนการสอน
.
ในแง่ของทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการเรียนรวมพ่อแม่ของ "ปกติ"
นักเรียนในประเทศไทยในโรงเรียนบางคนแสดงความขัดแย้งรุนแรงที่จะบูรณาการนักเรียน
ความต้องการที่หลากหลายในระดับเดียวกันกับเด็กของพวกเขา ในทางปฏิบัติในปัจจุบันนักเรียน
มีความต้องการพิเศษจะต้องนำไปรวมในสถานศึกษาทั่วไปโดยไม่ต้องพิเศษใด ๆ
ความสนใจจากครูผู้สอนและผู้บริหาร โรงเรียนค่อยๆหันไปรวม
การศึกษาการศึกษาบางคนได้ตั้งข้อสังเกต (ลิมและ quah, 2004) ปัญหาของการรวมกลุ่ม
และรวมของนักเรียนที่มีความพิการในโรงเรียนกระแสหลัก ปัญหาคือค่อนข้าง
ทัศนคติของคนอื่น ๆ ต่อมัน ชั้นรวมที่เกี่ยวข้องกับทัศนคติและพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลง
ในส่วนของครูผู้บริหารและนักศึกษา แต่ครูส่วนใหญ่ไม่มี
ความคิดเกี่ยวกับข้อมูลและความรู้ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการจัดการห้องเรียนรวม.
ในอดีตที่ผ่านมาการรักษาทางการแพทย์เป็นทางออกสำหรับนักเรียนที่มีความพิการและ / หรือการเรียนรู้

Narot 7
ความยากลำบาก มันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ (konza, 2004) การศึกษาที่ได้ยึดความรับผิดชอบ
สำหรับการจัดการศึกษาสำหรับนักเรียนดังกล่าว.
เมื่อ Forlin (2008) กล่าวถึงการส่งเสริมการขายของวิธีการทั้งโรงเรียนที่จะบูรณาการ
ในฮ่องกง, โรงเรียนที่เกี่ยวข้องกับการที่ต้องใช้กลยุทธ์ที่อาศัยอยู่ใน
สนับสนุนโรงเรียนตาม พวกเขาจะ) ตัวแรก b) การแทรกแซงต้นค) ทั้ง
วิธีการโรงเรียนง) ความร่วมมือที่บ้านโรงเรียนและ e) การทำงานร่วมกันข้ามภาค
เหล่านี้ต้องการมีแทบจะไม่สามารถใช้งานได้ให้กับโรงเรียนไทยเราไม่ได้มีระบบตัวแรก
เราแทบจะไม่ได้มีการแทรกแซง บางโรงเรียนที่มีการคาดการใช้
วิธีการทั้งโรงเรียน แต่จุดอื่น ๆ ยังคงยากที่จะพบ บ้านโรงเรียน
ความร่วมมือที่สามารถมองเห็นเพียง แต่ในหมู่ครอบครัวบนและชั้นกลาง สำหรับผู้ที่ทำงาน
พ่อแม่ชั้นมีเวลา จำกัด และปัจจัยเงินดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคต่อการมีส่วนร่วมและความร่วมมือ
การทำงานร่วมกันข้ามส่วนที่กล่าวกันว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญในความสำเร็จของ
โรงเรียนรวม ในประเทศไทยเรามีกลุ่มโรงเรียน พวกเขาเป็นที่ยอมรับ
สำหรับวัตถุประสงค์ของการพัฒนาทางวิชาการ ครูโรงเรียนในย่านเดียวกัน
สนับสนุนอีกคนหนึ่งในการพัฒนาวิชาการมุ่งที่ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนstudentsí.
นี้เป็นเพราะการกระทำการศึกษาแห่งชาติ 1999 ต้องมีโรงเรียนที่จะได้รับการตรวจสอบ
มาตรฐานของพวกเขาตามตัวชี้วัดประสิทธิภาพที่สำคัญ ส่วนใหญ่ของที่สำคัญผลการดำเนินงานตัวชี้วัด
แต่จะขึ้นอยู่ในด้านวิชาการและไม่ได้มุ่งเน้นไปที่การศึกษารวม
คำถามที่สำคัญและแสดงความคิดเห็นที่ได้รับการเสนอโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาพิเศษ
เช่น ainscow บูธและไดสัน (2006).เมื่อและวิธีการทำการปรับปรุงในโรงเรียนกลายเป็น
การพัฒนารวม? วิธีที่สามารถรวมการพัฒนาโรงเรียนได้รับการสนับสนุนที่ดีที่สุดที่พวกเขาต่อไป
รายงานว่าศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามีความจำเป็นต้องมุ่งมั่นเพื่อความเข้าใจร่วมกัน
ตลอดทั้งระบบการศึกษาของการรวมเป็น
วิธีการหลักการกับการศึกษา ดังนั้นการศึกษารวมไม่ควรถูกมองว่าเป็นนโยบายที่แยกต่างหาก
แต่เป็นหลักการที่โผล่ออกมาจากชุดพื้นฐานมากขึ้นของค่าที่แจ้งให้ทุก
นโยบายและการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เคลื่อนไหวศึกษารวม
ขวางได้นำแนวคิดการศึกษารวมทั้ง
กรุงเทพมหานครและจังหวัดโรงเรียนตั้งแต่เริ่มต้นแปดชาติสังคมและพัฒนา Plan
(1997-2001) แจ้งต่อไปนี้ในการให้การศึกษารวม
ถูก:
1 ห้องเรียนรวมเต็มเวลา วิธีการนี้จะดำเนินการภายใต้เงื่อนไข
ว่า นักเรียนที่ มีความต้องการพิเศษการจัดการเรียน และได้ครบกำหนดระดับ
ให้บรรดาเพื่อนของพวกเขาและไม่มีขวัญวิญญาณ.
2 ค่าเรียนรวมกับครูการศึกษาพิเศษให้
แนวทางสำหรับการจัดการห้องเรียน คำแนะนำเช่นการพัฒนา IEP ห้องเรียน
อากาศ อำนวยความสะดวกในการเรียน และประเมินผล
3 ค่าเรียนรวมกับครูการศึกษาพิเศษโทรศัพท์มือถือ เหล่านี้
ครูย้ายจากโรงเรียนหนึ่งไปถัดไป
4 ค่าเรียนรวมกับครูผู้ช่วย ช่วยให้ครูเหล่านี้
สอนหัวข้อโครงการสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ.
5 เต็มเวลา และห้องเรียนรวม pull-in กรณีนี้ใช้กับนักเรียน
กับไหวสามารถคล้ายกัน พวกเขาส่วนใหญ่ศึกษาในกลุ่มของตนเอง แต่บางครั้งก็มี
ใส่ในห้องเรียนปกติกับนักเรียนอื่น ๆ
เหมือนว่า จะต้องท้าทายกับแนวคิดของวิธีปฏิบัติรวม
คนภายในองค์กรเฉพาะและนี้เพิ่มคำถามเกี่ยวกับภาวะผู้นำ.
ก็เพียงทศวรรษหลังจากการดำเนินงานปฏิรูปการศึกษา ทำงาน
มีประเมิน และสรุปว่า ลักษณะของการปฏิรูปการศึกษา
แยกในระดับน่าพอใจ เช่นการศึกษาสำหรับนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ มัน
รายงานว่า ในปี 2007 มี 3,075,341 นักเรียนด้อยโอกาสร่วม
โรงเรียน มีการเพิ่มจำนวนนักเรียนเมื่อเปรียบเทียบกับขาจร
เข้าร่วมในปี 2004 มีการเพิ่มจำนวนนักเรียนพิการเข้า
โรงเรียนเช่นกัน ในปีเดียวกัน มีนักเรียนพิการโรงเรียน attended 223,211 มัน
มีสูงกว่าในปี 2004 มีนักเรียน 66,000.
การศึกษาพิเศษในประเทศไทย
6
มีรายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับจำนวนนักเรียนพิการในระดับต่าง ๆ การศึกษา
ดัง:
1) ยี่สิบสามร้อยละ 4-6 ปีเข้าร่วมการพื้นฐานภาคบังคับการศึกษา
2 Seventeen เปอร์เซ็นต์ของเด็กอายุ 6-17 ปีเข้าร่วมการศึกษาขั้นพื้นฐาน
สำหรับระดับระดับตติยภูมิ มีนักเรียน 998 (ปริญญาตรี 880 องศา 16
และองศา 2 เอก)
อย่างไรก็ตาม มันถูกเปิดเผยว่า มียังคงปัญหา ขาดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ฝึกอบรมครูในการศึกษาพิเศษ ส่วนใหญ่ครูที่ทำงานพิเศษ
ครูการศึกษาในห้องเรียนรวมมีพนักงานชั่วคราว โรงเรียนให้
รวมศึกษายังประสบปัญหาต่าง ๆ ครูฝึก สิ่งอำนวยความสะดวกได้แก่ และ
ทุน สำนักงานของชาติศึกษาเสริม (ONEC) ปี 2552 รายงานว่า
ครูในโรงเรียนมีห้องเรียนรวมการศึกษาไม่มีพื้นหลังพอ
ความรู้นั้น ไม่เคยได้รับการอบรมของครูเหล่านี้ในการศึกษาพิเศษ
มันถูกยังชี้ให้เห็นว่า นโยบายสำหรับให้การศึกษาพิเศษกลุ่มที่จำเป็นต้องเป็น
ไม่ชัดเจนใช้
ปัจจุบันแม้มีนโยบายชัดเจนและกิจกรรมสนับสนุนพิเศษ
ศึกษา ยังคงมีฟังก์ชันไม่ล้างเครื่องจักรกลต่อไปโครงการ มี
มีหลายองค์กรที่ทำงานในโครงการแต่พวกเขาแทบไม่ประสานงานกับแต่ละ
อื่น ๆ ในเวลาเดียวกัน แต่ละองค์กรที่ให้การศึกษาพิเศษได้
ระบบการ มีปัญหาในการจัดทำงบประมาณและความรู้ของฟิลด์ พวกเขา
ดอนไม่ได้ข้อมูลที่ถูกต้องพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ ไม่ได้
ตรวจทดสอบและความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรสำหรับชนิดเหล่านี้นักเรียน
การศึกษางานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการศึกษารวมเปิดเผยว่า มันไม่ได้ครอบคลุมทั้งหมด
ปิดกลุ่มและภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ ปัญหาหลักขาดการฝึกอบรม
ครูและขาดสิ่งอำนวยความสะดวก ในปี 1997, Kittiwattanakul พบรายงานที่รวม
ศึกษาในประเทศไทยได้ระบุว่า นักเรียนพิเศษจำเป็นต้องเป็นกึกก้อง
ภายใต้หลักหลักสูตรกับนักเรียนอื่น ๆ บางครั้งมันจึงยากสำหรับนักศึกษา
ความต้องการพิเศษโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อครูมีความรู้ในการจัดงานใด ๆ
นอกจากนี้ยังพบปัญหาที่คล้ายกัน โดยเด Thawiang (2006) ที่โรงเรียน
ไม่พร้อมที่จะให้นักเรียนนักศึกษารวมกับความต้องการพิเศษ ปัญหา
รวมปรับปรุงหลักสูตร การเรียนรู้ และสอนวิธี ความรู้ครู
ในการศึกษาพิเศษและขาดบุคลากรที่มีประสบการณ์ในการควบคุมดูแล และตรวจสอบการ
สอน.
ในทัศนคติรวมห้องเรียน ผู้ปกครองของ "ปกติ" สาธารณะ
นักเรียนไทยในโรงเรียนบางแสดงฝ่ายค้านที่แข็งแกร่งเพื่อรวม
นักเรียนต้องมีความหลากหลายในประเภทเดียวกันกับเด็ก ในทางปฏิบัติ ปัจจุบันเรียน
กับความต้องการพิเศษต้องถูกบูรณาการเข้าโรงเรียนศึกษาทั่วไปโดยไม่ต้องใด ๆ
ความสนใจจากครูและผู้ดูแล โรงเรียนค่อย ๆ เปิดรวมถึง
การศึกษา ความบางได้สังเกต (Lim และ Quah, 2004) ปัญหารวม
รวมของนักเรียนพิการในโรงเรียนกระแสหลักและ ปัญหาคือค่อนข้าง
ทัศนคติของผู้อื่นที่มีต่อมัน ชั้นรวมเกี่ยวข้องกับทัศนคติและพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลง
ในส่วนของครู ผู้ดูแล และนักเรียน อย่างไรก็ตาม ครูส่วนใหญ่ไม่มี
ความคิดข้อมูลและความรู้ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการจัดการการรวมห้องเรียน.
ในอดีต รักษาพยาบาลเป็นทางออกสำหรับนักเรียนที่มีความพิการหรือเรียน
Narot
7
ความยากลำบาก มันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ (Konza, 2004) ที่นักการศึกษาได้คืนความรับผิดชอบ
สำหรับการจัดการศึกษาสำหรับนักเรียนดังกล่าว
เมื่อ Forlin (2008) กล่าวถึงการส่งเสริมวิธีการแบบทั้งโรงเรียนเพื่อรวม
ในฮ่องกง โรงเรียนเกี่ยวข้องจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์อยู่ใน
สนับสนุนโรงเรียน จะระบุ) ต้น แทรกแซงขต้น c) ทั้งหมด
โรงเรียนวิธี d) โรงเรียนบ้านร่วม และ e) ข้ามภาคร่วมกัน เหล่านี้
ข้อกำหนดจะไม่สามารถใช้ได้กับประเทศไทย เราไม่มีระบบสำหรับเช้า
รหัส เราแทบไม่มีการแทรกแซงก่อน บางโรงเรียนจะผูกจะใช้
วิธีการแบบทั้งโรงเรียน แต่จุดยังไม่สามารถพบ โรงเรียนบ้าน
สามารถเห็นความร่วมมือระหว่างครอบครัว และกลางชั้นสูงเท่านั้น สำหรับผู้ที่ทำงาน
ชั้นปกครอง ข้อจำกัดของเวลา และปัจจัยเงินดูเหมือนจะ ขัดขวางการเข้าร่วม
และความร่วมมือ กล่าวว่า เป็นหนึ่งปัจจัยนำในความร่วมมือระหว่างส่วน
ความสำเร็จของโรงเรียนรวมกัน ในประเทศไทย เรามีกลุ่มโรงเรียน พวกเขาได้ก่อตั้ง
เพื่อพัฒนาวิชาการ โรงเรียนครูในละแวกเดียวกัน
สนับสนุนกันในการพัฒนาวิชาการมุ่งที่ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ studentsí.
ทั้งนี้เนื่องจากปี 1999 พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติต้องจะตรวจสอบสำหรับโรงเรียน
มาตรฐานการตามตัวชี้วัด ส่วนใหญ่ของประสิทธิภาพการทำงานของคีย์
ตัวบ่งชี้ อย่างไรก็ตาม ตามเดิม และไม่เน้นการศึกษารวมกัน
คำถามสำคัญและข้อคิดเห็นได้ถูกนำเสนอ โดยผู้เชี่ยวชาญการศึกษาพิเศษ
เช่น Ainscow บูธ Dyson (2006); เวลา และทำการปรับปรุงโรงเรียน
กลายเป็นพัฒนารวม สามารถพัฒนาโรงเรียนรวมเป็นส่วนสนับสนุน?
เพิ่มเติมรายงานว่า ก่อนหน้านี้ศึกษาเปิดเผยว่า มีความจำเป็นต้องมุ่งมั่น
ความเข้าใจร่วมกันทั่วทั้งระบบการศึกษาของรวมเป็นแบบ principled
วิธีการศึกษา ดังนั้น รวมศึกษาควรไม่เห็นเป็นนโยบายแยก
แต่แทนที่จะ เป็น หลัก เกิดขึ้นจากชุดพื้นฐานมากค่าที่แจ้งทั้งหมด
นโยบายและการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวความคิดการศึกษาการเคลื่อนไหว
แบบครบวงจรของการศึกษาแบบครบวงจรในประเทศไทยยังได้มีการแนะนำ
ซึ่งจะช่วยในกรุงเทพฯและโรงเรียนในต่างจังหวัดทั้งประเทศตั้งแต่หนึ่งส่วนแปดกำลังทางสังคมการพัฒนาแผนและ
ซึ่งจะช่วย( 1997-2001 )ได้เริ่มขึ้นอย่างกว้างขวาง วิธีการต่อไปนี้ในการให้การศึกษาแบบครบวงจร
ซึ่งจะช่วยได้:
1 ห้องเรียนแบบครบวงจรแบบเต็มเวลาได้ วิธีนี้จะดำเนินการตามเงื่อนไขที่
ตามมาตรฐานที่นักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษสามารถจัดการสื่อการเรียนรู้และมีระดับอายุ
อย่างใกล้ชิดกับเพื่อนของเขาช่วยลดความยุ่งยากและไม่มีลักษณะการทำงาน.
2 ที่ การตั้งค่าในห้องเรียนแบบครบวงจรพร้อมด้วยครูการศึกษาพิเศษ
ซึ่งจะช่วยให้คำแนะนำสำหรับการจัดการในห้องเรียนเช่นคำแนะนำสำหรับการพัฒนา IEP และการประเมินผลการเรียนในห้องเรียน
ซึ่งจะช่วยอำนวยความสะดวก สภาพ อากาศ.
3 .การตั้งค่าในห้องเรียนแบบครบวงจรพร้อมด้วยครูการศึกษาพิเศษแบบพกพา
ครูเหล่านี้ย้ายไปรอบๆจากหนึ่งโรงเรียนถัดไป. N 4 การตั้งค่าในห้องเรียนแบบครบวงจรพร้อมด้วยครูผู้ช่วย. ครูเหล่านี้จะช่วยให้หัวข้อการแก้ไข
การเรียนการสอนสำหรับนักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ.
5 ห้องเรียนแบบครบวงจรแบบเต็มเวลาและดึง - ใน. สถานการณ์นี้ใช้ได้กับนักศึกษา
พร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็นความเหมือนห้องพักส่วนใหญ่เป็นการศึกษาในกลุ่มของตนเอง แต่บางครั้งก็มี
ซึ่งจะช่วยให้มีความสามารถในทุกชั้นเรียนสามัญที่มีนักเรียนคนอื่นๆ.
ดูเหมือนกับว่าการปฏิบัติแบบครบวงจรมีแนวโน้มจะทำให้จำเป็นต้องมีความท้าทายในความคิดของ
ซึ่งจะช่วยคนที่อยู่ ภายใน องค์กรเฉพาะและโรงแรมแห่งนี้ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความเป็นผู้นำ.
มันเป็นเพียงไม่กี่สิบปีที่หลังจากการนำไปใช้งานในการทำงานการปฏิรูปการศึกษาที่
การรับการประเมินและสรุปว่าแง่มุมบางอย่างของการปฏิรูปการศึกษา
เต็มไปด้วยประโยชน์ใช้สอยในระดับที่น่าพอใจเช่นการศึกษาสำหรับนักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ มันเป็น
รายงานว่าในปี 2007 ที่มีนักศึกษา 3,075,341
ซึ่งจะช่วยผู้ด้อยโอกาสเข้าร่วมโรงเรียน มีการปรับขึ้นครั้งเดียวในจำนวนของนักเรียนเมื่อเทียบกับ
เข้าร่วมประชุมในปี 2004ได้มีการเพิ่มขึ้นของจำนวนนักเรียนถูกยกเลิกใช้งานการเข้าร่วม
โรงเรียนเป็นอย่างดี ในปีเดียวกันนั้นมี 223,211 นักศึกษาถูกยกเลิกใช้งานได้เข้าเรียนในโรงเรียนต่างๆ
ซึ่งจะช่วยให้อยู่ที่ระดับสูงกว่าในปี 2004 เมื่อมี 66,000 นักศึกษา.การศึกษาพิเศษ

ในประเทศไทย 6
รายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับหมายเลขของนักเรียนถูกปิดใช้งานในระดับที่แตกต่างกันออกไปการศึกษามี
ดังนี้:
1 )ยี่สิบสามของ 4-6 4-6 ปีเก่าเข้าร่วมการศึกษา ภาค บังคับพื้นฐานที่. N 2 )ร้อยละสิบเจ็ดของปี 6-17 เด็กอายุเข้าร่วมการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำหรับระดับอนุปริญญามีนักเรียน 998 ( 880 ปริญญาตรี 16 นายระดับ
และปริญญาเอก 2 )..
อย่างไรก็ตามได้รับการเปิดเผยว่ายังมีปัญหาโดยเฉพาะการขาด
ครูได้รับการฝึกอบรมในการศึกษาพิเศษโดยส่วนใหญ่จะเป็นครูที่ทำงานในครู
ซึ่งจะช่วยการศึกษาพิเศษในห้องเรียนแบบครบวงจรเป็นพนักงานชั่วคราว โรงเรียนซึ่งจัดให้บริการแบบครบวงจร
ซึ่งจะช่วยการศึกษายังต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆได้แก่ครูอาจารย์ได้รับการฝึกอบรมและส่วนอำนวยความสะดวกต่างๆทางด้านเงินทุน
ที่สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ( onec )ของปี 2009 รายงานว่า
ครูอาจารย์ในโรงเรียนการศึกษาแบบครบวงจรพร้อมด้วยห้องเรียนไม่มี
ไม่เพียงพอความรู้เกี่ยวกับมัน. ส่วนใหญ่ของครูเหล่านี้ไม่เคยได้รับการฝึกอบรมในแบบพิเศษการศึกษา.
และยังชี้ว่านโยบายในการให้การศึกษาพิเศษความต้องการกลุ่มคือ
ไม่ได้อย่างชัดเจน..
ในปัจจุบันยังมีนโยบายที่ชัดเจนและกิจกรรมพิเศษ
ซึ่งจะช่วยในการสนับสนุนการศึกษายังอยู่ที่นั่นไม่มีกลไกชัดเจนฟังก์ชันในการย้ายโครงการไปข้างหน้า. ไม่มี
ตามมาตรฐานมีหลายองค์กรการทำงานในโครงการนี้แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้ประสานงานกับ
ซึ่งจะช่วยกัน ในช่วงเวลาเดียวกับที่องค์กรแต่ละแห่งที่ให้การศึกษาพิเศษจะไม่ทำงาน
อย่างเป็นระบบ พวกเขามีปัญหาในการจัดทำงบประมาณและการให้ความรู้เกี่ยวกับฟิลด์ทั้งสอง พวกเขา
ไม่มีฐานข้อมูลที่ถูกต้องที่เกี่ยวข้องกับนักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ ไม่มี
ตามมาตรฐานคัดกรองการทดสอบและความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรสำหรับการจัดงานทุก ประเภท นี้ของนักศึกษา.ศึกษา
การวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาแบบครบวงจรเปิดเผยว่ามันไม่ได้ปิดฝาครอบ
กลุ่มและเขตพื้นที่ทาง ภูมิศาสตร์ ทั้งหมด ปัญหาหลักที่เป็นการขาดการฝึกอบรม
ซึ่งจะช่วยครูและการขาดของส่วนอำนวยความสะดวกต่างๆ ในปี 1997 ถ kittiwattanakul รายงานว่า
ตามมาตรฐานแบบครบวงจรการศึกษาในประเทศไทยอย่างหนักแน่นที่ระบุว่านักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษต้อง
ตามหลักสูตรหลักที่พร้อมด้วยนักเรียนคนอื่นๆ บางครั้งก็ยากสำหรับนักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ
โดยเฉพาะเมื่อครูไม่มีความรู้ในการจัดระเบียบการแทรกแซงใดๆ.
ปัญหาความเหมือนก็พบว่าโดย decha thawiang ( 2006 )ที่โรงเรียนก็ยัง
ไม่พร้อมที่จะให้การศึกษาแบบครบวงจรสำหรับนักเรียนนักศึกษาที่มีความต้องการพิเศษ. ปัญหา
รวมถึงหลักสูตรการปรับ,การเรียนรู้และการเรียนการสอนวิธีการ,ครู'ความรู้
ซึ่งจะช่วยในการศึกษาพิเศษและการขาดบุคลากรที่มีประสบการณ์สำหรับกำกับดูแลและติดตามการเรียนการสอนที่
.
ในข้อกำหนดของระบบเสียงประกาศสาธารณะแบบครบวงจรเปลี่ยนแปลงทัศนคติต่อห้องเรียน,ผู้ปกครองของ"ปกติ"
นักเรียนในประเทศไทยในบางโรงเรียนได้แสดงออกถึงการต่อต้านอย่างแรงกล้าที่จะทำการประกอบนักศึกษา
ที่หลากหลายความต้องการในระดับเดียวกันที่พร้อมด้วยเด็กๆของพวกเขา ในการปฏิบัติในปัจจุบันนักเรียน
มีความต้องการพิเศษจะต้องมีการผนวกรวมเข้าไปในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ
ทั่วไปโดยไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจจากครูอาจารย์และผู้ดูแลระบบ โรงเรียนอย่างค่อยเป็นค่อยไปก็หันมาให้การศึกษา
ตามมาตรฐานแบบครบวงจรนักการศึกษาบางห้องมีโรงเรียนสังเกตเห็น(บขส.และ quah 2004 )ปัญหาของการบูรณาการ
และการรวมเข้าไว้ด้วยกันของนักศึกษาที่มีความบกพร่องในกระแสหลัก ปัญหาที่ค่อนข้างจะทัศนคติ
ซึ่งจะช่วยให้ผู้อื่นเข้ามาได้ Class แบบครบวงจรที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและทัศนคติ
ซึ่งจะช่วยในส่วนของครูอาจารย์นักเรียนและผู้ดูแลระบบ แต่ถึงอย่างไรก็ตามครูส่วนใหญ่ไม่มี
ตามมาตรฐานแนวความคิดความรู้และข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการจัดการในห้องเรียนแบบครบวงจรที่.
ในอดีตการบำบัดทางการแพทย์เป็นทางออกสำหรับนักเรียนนักศึกษาที่มีความพิการและ/หรือการเรียนรู้

narot 7
ปัญหา มันเป็นเพียงเมื่อไม่นานมานี้( konza 2004 )ที่นักการศึกษามีอัตราส่วนความรับผิดชอบ
ซึ่งจะช่วยให้การบริหารการศึกษาให้นักเรียนดังกล่าว.
เมื่อ forlin ( 2008 )โดยมีประเด็นการส่งเสริมการขายของการการพัฒนาทั้งโรงเรียนที่เป็นการทำงานร่วมกัน
ใน Hong Kong โรงเรียนที่เกี่ยวข้องได้กำหนดให้ใช้กลยุทธ์แบบสดในการสนับสนุน
ตามโรงเรียน ห้องพักมีที่)การระบุช่วงต้น B )การแทรกแซงช่วงต้นค)วิธีการ
ซึ่งจะช่วยโรงเรียนทั้งหมดที่ D )ความร่วมมือบ้าน - โรงเรียนและอี)การประสานการทำงานร่วมกันระหว่าง ภาค เอกชน
ข้อกำหนดเหล่านี้ยังไม่สามารถใช้ได้กับโรงเรียนของไทยเราไม่ได้ใช้ระบบในช่วงต้น
การระบุตัวตนเราแทบไม่มีการแทรกแซงตั้งแต่เช้าตรู่ บางโรงเรียนมีการนำวิธีการผูก
ซึ่งจะช่วยให้ทั้งโรงเรียน แต่จุดอื่นๆยังคงสามารถพบได้ไม่ยาก การร่วมมือกันทั้งบ้าน - โรงเรียน
ซึ่งจะช่วยสามารถรับชมได้เฉพาะในหมู่ครอบครัวส่วนบนและส่วนกลาง - Class สำหรับผู้ที่ทำงานร่วมกับคุณพ่อคุณแม่
Class เงื่อนไขเวลาและปัจจัยเงินก็ดูเหมือนจะขัดขวางการมีส่วนร่วมของพวกเขา
และให้ความร่วมมือการประสานการทำงานร่วมกันระหว่างส่วนกล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จใน
ซึ่งจะช่วยให้โรงเรียนแบบครบวงจร ในประเทศไทยเรามีคลัสเตอร์โรงเรียน
ซึ่งจะช่วยพวกเขาถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ของการพัฒนาการศึกษา ครูในโรงเรียนในเขตพื้นที่เดียวกันกับที่
ซึ่งจะช่วยสนับสนุนหนึ่งอีกคนหนึ่งในการพัฒนาการศึกษาโดยมุ่งเน้นที่ความสำเร็จการศึกษา studentsí .
โรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะการศึกษาแห่งชาติปี 1999 ตามพระราชบัญญัติที่ต้องใช้โรงเรียนเพื่อมีการตรวจสอบเพื่อให้ได้มาตรฐานสำหรับ
ซึ่งจะช่วยได้โดยขึ้นอยู่กับเครื่องแสดง ประสิทธิภาพ การทำงานหลัก โดยส่วนใหญ่จะเป็นปุ่ม
ซึ่งจะช่วยเพิ่ม ประสิทธิภาพ การแสดงแต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีโรงเรียนและไม่ได้ให้ความสำคัญกับการศึกษาแบบครบวงจร.
และความคิดเห็นคำถามสำคัญได้รับการเสนอโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาพิเศษ
เช่น ainscow ไมโครโฟนสำหรับล่ามและ dyson ( 2006 )เมื่อใดและอย่างไรจะทำการปรับปรุงในโรงเรียน
กลายเป็นการพัฒนาแบบครบวงจร ว่าจะสามารถพัฒนาโรงเรียนได้ดีที่สุดแบบครบวงจรที่รองรับ?
พวกเขาต่อไปรายงานว่าการศึกษาก่อนว่ามีความจำเป็นที่จะพยายามทำความเข้าใจร่วมกันสำหรับ
ซึ่งจะช่วยตลอดทั้งระบบการศึกษาที่เป็นการรวมข้อมูล: Principled Technologies
การการศึกษา ดังนั้นการศึกษาแบบครบวงจรไม่ควรได้รับการมองในฐานะที่เป็นนโยบายแบบแยกพื้นที่
ตามมาตรฐานแต่ในฐานะที่เป็นหลักการที่เกิดขึ้นจากการตั้งค่าขั้นพื้นฐานของค่าที่จะบอกให้ทั้งหมด
นโยบายและการดำเนินการ.