2. Overview of Artificial Bee Colon

2. Overview of Artificial Bee Colony algorithm
ABC is an evolutionary algorithm simulated by the intelligent
foraging behavior of honey bee swarm, developed by Karaboga
[19,20] in 2005. The artificial bees are classified into three cooperative
categories: employed, onlookers and scouts. In ABC,
foraging bees search around the hive to measure the nectar amount
of the food sources, which dedicates the value of the food sources.
Every food source can be a possible solution of the problem,
therefore, employed bees and onlookers cooperate to exploit the
solutions and scout bees are to explore them. These operations take
action in three distinct phases after initialization.
2.1. Control parameters and initial population
ABC employs three important control parameters: maximum
cycle number (MCN) which is considered as the limitation
condition, total number of food sources (SN) which is equal to the
number of employed or onlooker bees, the number of cycles which
a food source is assumed to be abandoned because it cannot be
improved, which is named limit for abandonment (limit). The
parameter values used in this study are as follows:
 Maximum cycle number (MCN): 40
 Number of food sources (SN) or employed bees (ne) or onlooker
bees (no): 5
 Colony size ¼ ne þ no: 10
 Number of scout bees (ns): 1
 Limit for abandonment (limit): 5
In the initialization of the algorithm, the food sources should be
generated randomly by the following expression:
xji
¼xj
min
þrandð0;1Þ$


xj
max xj
min

i¼1;2;…;SN j¼1;2;…;D
(1)
where xji
represents the ith food source with the jth parameter.
rand(0,1) is a real random number between [0,1]. D is the number of
the optimization parameters. xj
min and xj
max are the lower and the
upper bounds of the solution. After initialization, population is
evaluated and subjected to repeat the foraging processes of the
employed, onlooker and scout bees until the termination criteria
are achieved.
2.2. The employed bee phase
In this phase, each employed bee modifies the old food source
position as xji
to the new one in its neighborhood as v
ji
, and then,
evaluates its quality. Position modification is calculated using the
following expression:
v
ji
¼ xji
þ randð1; 1Þ$


xji
 xj
k

(2)
where k and j are randomly chosen indexes within the range of
[1,SN] and [1,D], respectively. k must be different from i. rand(1,1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ภาพรวมของฝูงผึ้งเทียมอัลกอริทึมABC เป็นอัลกอริทึมการวิวัฒนาการจำลอง โดยอัจฉริยะพวกพฤติกรรมของฝูงผึ้งน้ำผึ้ง พัฒนา โดย Karaboga[19,20] ใน 2005 ผึ้งประดิษฐ์แบ่งสหกรณ์ 3หมวดหมู่: ลูกจ้าง onlookers และลูกเสือ ใน ABCค้นหาผึ้งอกรอบรังวัดยอดน้ำหวานของแหล่งอาหาร ที่ dedicates ค่าของแหล่งอาหารแหล่งอาหารทั้งหมดสามารถแก้ไขปัญหาเป็นไปได้ของปัญหาดังนั้น เจ้าผึ้งและ onlookers ร่วมมือกดขี่ขูดรีดโซลูชั่นและลูกเสือผึ้งสำรวจได้ ดำเนินงานเหล่านี้ดำเนินการในระยะที่แตกต่างกันสามหลังจากเริ่มต้น2.1 การควบคุมพารามิเตอร์และประชากรเริ่มต้นABC มีพารามิเตอร์การควบคุมที่สำคัญ 3: สูงสุดจำนวนรอบ (MCN) ซึ่งถือว่าเป็นข้อจำกัดเงื่อนไข จำนวนรวมของแหล่งอาหาร (SN) ซึ่งเท่ากับเป็นการจำนวนลูกจ้าง หรือ onlooker ผึ้ง จำนวนรอบที่แหล่งอาหารคาดว่าจะถูกทอดทิ้งเนื่องจากมันไม่สามารถปรับปรุง ที่มีชื่อว่าวงเงินสำหรับ abandonment (จำกัด) ที่ค่าพารามิเตอร์ที่ใช้ในการศึกษานี้มีดังนี้:จำนวนรอบสูงสุด (MCN): 40จำนวนอาหารแหล่ง (SN) หรือจ้างผึ้ง (ne) หรือ onlookerผึ้ง (ไม่มี): 5โคโลนีขนาด¼มุþไม่: 10จำนวนลูกเสือผึ้ง (ns): 1วงเงินสำหรับ abandonment (จำกัด): 5ในการเริ่มต้นอัลกอริทึม แหล่งอาหารควรสร้างขึ้นแบบสุ่ม โดยนิพจน์ต่อไปนี้:xji¼xjนาทีþrandð0; 1Þ$
xjสูงสุด xjนาทีi¼1; 2; ...; SN j¼1; 2;...; D(1)ที่ xjiแสดงแหล่งอาหารระยะ ด้วยพารามิเตอร์ jthrand(0,1) เป็นจำนวนสุ่มอย่างแท้จริงระหว่าง [0,1] D คือ จำนวนพารามิเตอร์ปรับให้เหมาะสม xjนาทีและ xjสูงสุดอยู่ด้านล่างและขอบเขตบนของการแก้ปัญหา หลังจากเริ่มต้น ประชากรคือประเมิน และการทำซ้ำอกกระบวนการของการเจ้าของ onlooker และลูกเสือผึ้งจนถึงเกณฑ์จ้างจะทำได้2.2.ระยะเจ้าผึ้งในระยะนี้ ผึ้งแต่ละเจ้าปรับเปลี่ยนแหล่งอาหารเก่าวางตำแหน่งเป็น xjiไปใหม่ในย่านที่เป็น vจิแล้วประเมินคุณภาพของ คำนวณปรับเปลี่ยนตำแหน่งโดยใช้การนิพจน์ต่อไปนี้:vจิ¼ xjiþ randð 1 1Þ$
xjixjk(2)ที่ k และ j เป็นแบบสุ่มเลือกดัชนีของ[1, SN] และ [1, D], ตามลำดับ k ต้องแตกต่างจาก i. แรนด์ (1.1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ภาพรวมของขั้นตอนวิธีการประดิษฐ์ผึ้งอาณานิคม
ABC
เป็นอัลกอริทึมวิวัฒนาการจำลองโดยฉลาดพฤติกรรมการจับเหยื่อของฝูงผึ้งที่พัฒนาโดยKaraboga
[19,20] ในปี 2005
ผึ้งเทียมจะแบ่งออกเป็นสามสหกรณ์ประเภทลูกจ้างเข้าชมการแสดงและลูกเสือ. ในเบื้องต้นผึ้งจับเหยื่อค้นหารอบรังเพื่อวัดปริมาณน้ำหวานของแหล่งอาหารซึ่งอุทิศค่าของแหล่งที่มาของอาหาร. แหล่งอาหารที่ทุกคนสามารถจะเป็นทางออกที่เป็นไปได้ของปัญหาที่เกิดขึ้นจึงผึ้งลูกจ้างและผู้เข้าชมการให้ความร่วมมือในการใช้ประโยชน์จากการแก้ปัญหาและผึ้งลูกเสือจะสำรวจพวกเขา การดำเนินงานเหล่านี้จะนำการดำเนินการในขั้นตอนที่แตกต่างกันสามหลังจากการเริ่มต้น. 2.1 พารามิเตอร์การควบคุมและประชากรเริ่มต้นABC พนักงานสามพารามิเตอร์การควบคุมที่สำคัญสูงสุดจำนวนรอบ(MCN) ซึ่งถือว่าเป็นข้อ จำกัดสภาพจำนวนรวมของแหล่งอาหาร (SN) ซึ่งเท่ากับจำนวนของผึ้งงานหรือผู้ชมจำนวนรอบซึ่งเป็นแหล่งอาหารจะถือว่าถูกยกเลิกไปเพราะมันไม่สามารถปรับปรุงให้ดีขึ้นซึ่งเป็นชื่อวงเงินสำหรับการละทิ้ง(จำกัด ) ค่าพารามิเตอร์ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้มีดังนี้? จำนวนรอบสูงสุด (MCN): 40? จำนวนแหล่งอาหาร (SN) หรือผึ้งลูกจ้าง (ตะวันออกเฉียงเหนือ) หรือชมผึ้ง(ไม่): 5? อาณานิคมขนาด¼ภาคตะวันออกเฉียงเหนือþไม่มี: 10? จำนวนของผึ้งลูกเสือ (NS): 1? จำกัด สำหรับการละทิ้ง (จำกัด ): 5 ในการเริ่มต้นของขั้นตอนวิธีการที่แหล่งอาหารที่ควรได้รับการสร้างขึ้นแบบสุ่มโดยการแสดงออกต่อไปนี้: xji ¼xjนาทีþrandð0; 1th $? XJ? สูงสุด XJ นาที? i¼1; 2; ... ; SN j¼1; 2; ... ; D (1) ที่ xji. แสดงให้เห็นถึงแหล่งอาหาร ith กับพารามิเตอร์ jth แรนด์ (0,1) เป็นจำนวนสุ่มจริงระหว่าง [0,1] D คือจำนวนของพารามิเตอร์การเพิ่มประสิทธิภาพ XJ นาทีและ XJ สูงสุดอยู่ที่ต่ำกว่าและขอบเขตบนของการแก้ปัญหา หลังจากที่เริ่มต้นประชากรประเมินและยัดเยียดให้ทำซ้ำกระบวนการหาอาหารของลูกจ้างผู้ชมและผึ้งลูกเสือจนหลักเกณฑ์การเลิกจ้างจะประสบความสำเร็จ. 2.2 ขั้นตอนผึ้งจ้างงานในขั้นตอนนี้แต่ละผึ้งจ้างงานปรับเปลี่ยนแหล่งอาหารเก่าในฐานะxji ไปที่ใหม่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่เป็นวีจีแล้วประเมินคุณภาพ การปรับเปลี่ยนตำแหน่งจะถูกคำนวณโดยใช้นิพจน์ต่อไปนี้: โวจิ¼ xji? þrandð 1; 1th $? xji? XJ k? (2) ที่ k เจจะสุ่มเลือกดัชนีที่อยู่ในช่วงของ[1, SN] และ [1, D] ตามลำดับ k ต้องแตกต่างจากฉัน แรนด์ (1,1)