home.“Before he died, he gave me a

home.

“Before he died, he gave me a bag. He said that if anyone came looking for him, then I should give them the bag.” With that, he pulled a bag of holding out of his robe and placed it off to the side.

As Xu Qing stood there in the rain, the water began to seep past the invisible barrier and soak her clothes. She stared deeply at Meng Hao, then walked back and looked blankly at the bag of holding. As she picked it up, tears filled her eyes.

Of course, it was impossible to tell how much of the water flowing down her face was rain, and how much was tears.

A bitter smile appeared on her face, and she looked back at Meng Hao. Finally, she turned and headed once again out into the rain, taking the bag of holding with her.

As he watched her leaving, his expression was complex, but he said nothing.

Xu Qing walked about seven steps before she stopped. She didn’t look back, but when she spoke, her voice echoed out in all directions.

“I might be not be very smart, but… I’m not an idiot.”

Meng Hao didn’t say anything for a moment. He knew that his words couldn’t fool Xu Qing. However, sometimes it doesn’t matter what is true and what is false. Sometimes… the result is all that matters.

Meng Hao had hoped that instead of tormenting herself by searching for him through all eternity, she could at least cut him off. After that, she could return to her incorruptible self, simple and pure.

It is better to forget….

He closed his eyes, and his heart filled with pain.

Xu Qing was quiet for a while, but finally, she smiled. It was a smile of determination and resolve that contained no regret….

She lifted her hand, and the glow of a sword flew out. It stabbed into the ground, sharp and powerful, rapidly carving out a deep, rectangular pit.

At the same time, mountain crag flew out from the nearby mountainous forest. When it arrived in front of her, she waved her hand, causing it to spin in the air. The sides were then shaved away until the crag turned into a stela.

She then rubbed her hand gently across the surface, causing words to appear.

Grave of Meng Hao and Xu Qing.

A bang rang out as the stone stele sank down into the ground next to the pit. She looked back at Meng Hao, her eyes filled with staunchness and determination.

We met on Mount Daqing.

Because of the Cosmetic Cultivation Pill in the Reliance Sect, and the way you called me Elder Sister, our fate was sealed forever.

That time in the Blessed Land in the Southern Domain, in my moment of despair, even the tears in my eyes could not obscure the image of you and your burning rage.

That time in the Black Sieve Sect, you appeared and helped me when my soul was on the verge of fading away. The way you smiled before we parted made my heart tremble.

That time by the Rebirth Cave, when you turned back to look at me, your image had already long since been imprinted in my heart…. I will never forget you, never!

I looked for you in the Western Desert Violet Sea. I searched for a long time, until finally my teardrop fell into the water. I don’t know if you were able to feel it.

I don’t know if you realized how happy I was when we met again in the Demon Immortal Sect. Those were the happiest days I’ve ever experienced. Life was calm, and we accompanied each other as we practiced cultivation. I was there at your side, you by mine.

Eventually, a day came in which I was incapable of practicing cultivation. My heart was in chaos, and an indescribable unease filled me. That was when… I went to look for you.

“You live, I live. You die, I die!” she said softly.

Meng Hao’s mind trembled, and he suddenly opened his eyes. His eyes were murky, but not murky enough to hide the intensity of his gaze.

He looked at Xu Qing, and he looked at the gravestone. He could see her determination, and he could see her sorrow written on the surface of the gravestone.

You live, I live. You die, I die!

These were not words of endearment, they were a promise….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าแรก"ก่อนตาย เขาให้ฉันถุง เขากล่าวว่า ถ้าใครมาหาเขา แล้วควรให้พวกเขาถุง" กับที่ เขาดึงออกมาเป็นกระเป๋าถือจากเสื้อคลุมของเขา และวางปิดด้านข้างขณะที่ราชวงศ์ชิงซูยืนอยู่มีในสายฝน น้ำเริ่มซึมผ่านกำแพงล่องหน และแช่เสื้อผ้าของเธอ เธอจ้องลึกที่เฮาเมง แล้วเดินกลับ และ blankly ดูถุงของโฮลดิ้ง ขณะที่เธอหยิบมันขึ้นมา น้ำตาเต็มไปด้วยดวงตาของเธอแน่นอน มันเป็นไปไม่ได้บอกปริมาณน้ำไหลลงใบหน้าของเธอเป็นฝน ไรมากคือน้ำตารอยยิ้มขมปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอกลับดูห้าวเมง ในที่สุด เธอเปิด และหัวอีกครั้งออกมาเป็นสายฝน ถ่ายกระเป๋าถือกับเธอตามเขาดูเธอทิ้ง นิพจน์ของเขาซับซ้อน แต่เขากล่าวว่า อะไรXu Qing เดินประมาณ 7 ขั้นตอนก่อนที่เธอหยุดการทำงาน เธอไม่ได้ดูกลับ แต่เมื่อเธอพูด เสียงสะท้อนเสียงออกในทุกทิศทาง"ฉันอาจจะไม่สมาร์ทมาก แต่... ฉันไม่ได้งี่เง่า"เมงเฮาไม่ได้พูดอะไรช่วง เขารู้ว่า คำพูดของเขาไม่หลอก Xu Qing อย่างไรก็ตาม บางครั้งมันไม่สำคัญอะไรเป็นจริงและสิ่งที่เป็นเท็จ บางครั้ง...ผลที่ได้คือทั้งหมดที่สำคัญเฮา เมงหวังว่า แทนที่จะ tormenting ตัวเองโดยการค้นหาเขาผ่านชั่วนิรันดร์ เธออาจน้อยตัดเขาออก หลังจากนั้น เธอสามารถกลับไปเธออคติตัวเอง เรียบง่าย และบริสุทธิ์ดีกว่าลืม...เขาปิดตาของเขา และหัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความเจ็บปวดXu Qing เงียบครู่หนึ่ง แต่ในที่สุด เธอยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มของการกำหนดและแก้ไขที่อยู่ไม่เสียใจ...เธอยกมือของเธอ และแสงของดาบบินออก มันแทงลงในดิน คมชัด และรวดเร็วแกะสลักออกหลุมลึก สี่เหลี่ยม มีประสิทธิภาพในเวลาเดียวกัน crag ภูเขาบินออกจากป่าภูเขาใกล้เคียง เมื่อมันมาถึงด้านหน้าของเธอ เธอโบกมือของเธอ ก่อให้เกิดการหมุนในอากาศ ด้านข้างถูกแล้วโกนออกไปจนกว่า crag ที่กลายเป็นแผ่นศิลาจารึกพูดเธอแล้วลูบมือของเธอเบา ๆ ทั่วพื้นผิว ก่อให้เกิดคำที่ปรากฏหลุมฝังศพของเมงเฮาและ Xu Qingในบางรังออก stele หินจมลงสู่พื้นดินข้างหลุม เธอมองกลับมาที่เมงเฮา ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความมุ่งมั่นและ staunchnessเราพบบนภูเขา Daqingเนื่องจากเครื่องสำอางเพาะปลูกยาในนิกายพึ่ง และวิธีที่คุณเรียกลูกพี่ ชะตากรรมของเราถูกปิดสนิทตลอดไปเวลานั้นในดินแดนความสุขในโดเมนใต้ ในช่วงเวลาของฉันสิ้นหวัง แม้น้ำตาในดวงตาของฉันอาจไม่บังภาพของคุณและความโกรธของคุณเขียนเวลาในนิกายตะแกรงสีดำ คุณปรากฏตัวขึ้น และช่วยให้ฉันเมื่อจิตวิญญาณของฉันหมิ่นเลือนหายไป วิธีคุณยิ้มก่อนเราแยกทำหัวใจของฉันสั่นเวลา โดยถ้ำวิญญาณ เมื่อคุณหันกลับมามองที่ฉัน ภาพนานแล้วตั้งแต่เคย imprinted ในหัวใจของฉัน... ฉันจะไม่ลืมคุณ ไม่เคยผมมองคุณทะเลสีม่วงทะเลทรายตะวันตก ฉันค้นหาเป็นเวลานาน จนในที่สุด ฉันน้ำตาตกลงไปในน้ำ ฉันไม่รู้ถ้าคุณเคยรู้สึกว่ามันฉันไม่รู้ว่าถ้าคุณรู้ว่าผมมีความสุขเมื่อเราพบกันอีกครั้งในนิกายอมตะของปีศาจ ที่มีวันที่สุขที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ ชีวิตสงบ และเราพร้อมกันเรารับเพาะปลูก ผมมีอยู่เคียงข้างคุณ คุณ โดยเหมืองในที่สุด มาวันที่มีความสามารถในการฝึกเพาะปลูก หัวใจของฉันในความสับสนวุ่นวาย และ unease การพรรณนาอย่างที่ผม นั่นคือเมื่อ... ผมไปหาคุณ"คุณอาศัยอยู่ ฉันอยู่ คุณตาย ฉันตาย "ขึ้นเมงห้าวใจ trembled และเขาก็เปิดตาของเขา ตาของเขาได้ชัดเจน แต่ไม่ชัดเจนเพียงพอที่จะซ่อนความเข้มของสายตาของเขาเขาดูที่ Xu Qing และเขามองไปที่หลุมศพ เขาจะได้เห็นความมุ่งมั่นของเธอ และเขาจะได้เห็นความเศร้าโศกเขียนบนพื้นผิวของหลุมศพคุณอาศัยอยู่ ฉันอาศัยอยู่ คุณตาย ฉันตายเหล่านี้ไม่ได้คำพูดของ endearment พวกเขามีสัญญา...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าน.

"ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตเขาให้ฉันถุง เขาบอกว่าถ้าใครมาหาเขาแล้วฉันควรจะให้พวกเขามีถุง. "กับที่เขาดึงถุงของการถือครองออกมาจากเสื้อคลุมของเขาและวางมันออกไปด้านข้าง.

ในฐานะที่เป็นเสี่ยวชิงยืนอยู่ที่นั่นในสายฝนที่ น้ำเริ่มซึมผ่านมาอุปสรรคที่มองไม่เห็นและแช่เสื้อผ้าของเธอ เธอจ้องลึกที่เม้งเฮาแล้วเดินกลับไปและมอง blankly ที่ถุงของการถือครอง ขณะที่เธอหยิบมันขึ้นมาน้ำตาเต็มดวงตาของเธอ.

แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกวิธีการมากของน้ำที่ไหลลงบนใบหน้าของเธอก็คือฝนตกและวิธีการมากเป็นน้ำตา.

รอยยิ้มขมปรากฏบนใบหน้าของเธอและเธอมองกลับมาที่ เม้งเฮา ในที่สุดเธอก็หันและมุ่งหน้าไปอีกครั้งออกไปในสายฝนพากระเป๋าถือครองกับเธอ.

ขณะที่เขาดูเธอออกจากการแสดงออกของเขาเป็นที่ซับซ้อน แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไร.

เสี่ยวชิงเดินประมาณเจ็ดขั้นตอนก่อนที่เธอจะหยุด เธอไม่ได้มองย้อนกลับไป แต่เมื่อเธอพูดเสียงของเธอสะท้อนออกมาในทุกทิศทาง.

"ฉันอาจจะไม่ได้เป็นสมาร์ทมาก แต่ ... ฉันไม่ได้เป็นคนบ้า."

เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไรสักครู่ เขารู้ว่าคำพูดของเขาไม่สามารถหลอกเสี่ยวชิง แต่บางครั้งมันไม่สำคัญว่าสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่เป็นเท็จ บางครั้ง ... ผลที่ได้คือเรื่องทั้งหมดที่.

เม้งเฮาหวังว่าแทนการทรมานตัวเองด้วยการหาเขาผ่านนิรันดร์ที่ทุกคนอย่างน้อยจะตัดเขาออก หลังจากนั้นเธอจะกลับไปที่ตัวเองไม่เน่าเปื่อยของเธอที่เรียบง่ายและบริสุทธิ์.

มันจะดีกว่าที่จะลืม ... .

เขาปิดตาของเขาและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด.

เสี่ยวชิงเป็นที่เงียบสงบในขณะที่ แต่ในที่สุดเธอยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มของความมุ่งมั่นและการแก้ปัญหาที่มีความเสียใจที่ไม่มี ... .

เธอยกมือของเธอและการเรืองแสงของดาบบินออก มันแทงลงไปในดินที่คมชัดและมีประสิทธิภาพอย่างรวดเร็วแกะสลักออกลึกหลุมสี่เหลี่ยม.

ในเวลาเดียวกัน, ผาภูเขาบินออกจากป่าภูเขาอยู่บริเวณใกล้เคียง เมื่อมันมาถึงในด้านหน้าของเธอเธอโบกมือของเธอทำให้มันหมุนอยู่ในอากาศ ด้านข้างถูกโกนแล้วไปจนกว่าผากลายเป็นแผ่นศิลาจารึกได้.

จากนั้นเธอก็ลูบมือของเธอเบา ๆ บนพื้นผิวที่ก่อให้เกิดคำพูดที่จะปรากฏ.

หลุมฝังศพของเม้ง Hao และเสี่ยวชิง.

ปังดังออกมาเป็น stele หินจมลงไปในพื้นดิน ถัดจากหลุม เธอมองกลับมาที่เม้งเฮาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความแข็งขันและความมุ่งมั่น.

เราได้พบบนภูเขา Daqing.

เพราะยาเพาะปลูกเครื่องสำอางในการพึ่งนิกายและวิธีการที่คุณเรียกฉันว่าพี่สาวชะตากรรมของเราถูกปิดผนึกไว้ตลอดไป.

เวลาในการที่ ดินแดนความสุขในโดเมนภาคใต้ในช่วงเวลาของฉันของความสิ้นหวังแม้น้ำตาในดวงตาของฉันไม่สามารถปิดบังภาพของคุณและความโกรธเผาไหม้ของคุณ.

เวลาในสีดำตะแกรงนิกายที่คุณปรากฏตัวขึ้นและช่วยให้ฉันเมื่อจิตวิญญาณของฉันคือ หมิ่นจางหายไป วิธีการที่คุณยิ้มก่อนที่เราจะแยกทำสั่นหัวใจของฉัน.

เวลาโดยถ้ำวิญญาณว่าเมื่อคุณหันกลับไปมองที่ผมภาพของคุณมีอยู่แล้วความยาวตั้งแต่ถูกตราตรึงในหัวใจของฉัน ... ฉันจะไม่ลืมคุณไม่เคย!

ผมมองคุณอยู่ในทะเลทรายตะวันตกทะเลสีม่วง ผมค้นหามาเป็นเวลานานจนในที่สุดน้ำตาของฉันตกลงไปในน้ำ ผมไม่ทราบว่าคุณก็สามารถที่จะรู้สึกว่ามัน.

ผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้ว่าผมมีความสุขเมื่อเราพบกันอีกครั้งในปีศาจอมตะนิกาย สิ่งเหล่านี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ ชีวิตคือความสงบและเรามาพร้อมกับแต่ละอื่น ๆ ในขณะที่เรามีประสบการณ์การเพาะปลูก ผมมีที่ด้านข้างของคุณคุณโดยเหมือง.

ในที่สุดวันมาที่ฉันมีความสามารถของการฝึกการเพาะปลูก หัวใจของฉันอยู่ในความสับสนวุ่นวายและความไม่พอใจสุดจะพรรณนาเต็มไป นั่นคือเมื่อ ... ฉันไปหาคุณ.

"คุณมีชีวิตอยู่ผมอาศัยอยู่ คุณตายฉันตาย! "เธอพูดเบา ๆ .

ใจเม้งงูเห่าตัวสั่นและเขาก็เปิดตาของเขา ดวงตาของเขามืด แต่ไม่มืดพอที่จะซ่อนความเข้มของการจ้องมองของเขา.

เขามองไปที่เสี่ยวชิงและเขามองไปที่หลุมศพ เขาจะได้เห็นความมุ่งมั่นของเธอและเขาจะได้เห็นความเศร้าโศกของเธอเขียนบนพื้นผิวของหลุมศพได้.

คุณอยู่ฉันอาศัยอยู่ คุณตายฉันตาย!

เหล่านี้ไม่ได้คำพูดของความรักที่พวกเขาสัญญา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้าน" ก่อนที่เขาจะตาย เขาเอากระเป๋า เขาบอกว่า ถ้าใครมาหาเขา แล้วฉันก็เอากระเป๋าไว้ " แล้วก็ดึงถุงที่ถือออกจากเสื้อคลุมของเขาไว้ไปข้าง ๆขณะที่ ซู ชิง ยืนตากฝน น้ำเริ่มซึมผ่านสิ่งกีดขวางมองไม่เห็นและแช่เสื้อผ้าของเธอ เธอจ้องมองลึกที่เมิง หาว แล้วเดินกลับมาและมองอย่างว่างเปล่า ในกระเป๋าถือ เธอหยิบมันขึ้นมา น้ำตาเต็มดวงตาของเธอแน่นอน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกวิธีการมากของน้ำไหลลงใบหน้าของเธอถูกฝน และวิธีการมากคือน้ำตารอยยิ้มขื่นปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอมองไปที่เมิ่งเฮ่า ในที่สุด เธอก็หันกลับไปอีกครั้ง ออกมาเป็นฝน เอากระเป๋าไว้กับเธอเขาเฝ้าดูเธอออกไป สีหน้าของเขาคือซับซ้อน แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรXu ชิงเดินประมาณ 7 ก้าว ก่อนที่เธอจะหยุด เธอไม่ได้กลับไปดู แต่ตอนเธอพูด เสียงของเธอสะท้อนออกมาในทุกทิศทาง" ผมอาจจะไม่ฉลาดมาก แต่ . . . . . . . ผมไม่โง่ "เมิ่งเฮ่าไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย เขารู้ว่าคำพูดของเขาไม่สามารถหลอกลวง Xu ชิง อย่างไรก็ตาม บางครั้งมันไม่สำคัญสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่เป็นเท็จ บางครั้ง . . . . . . . ผลที่ได้คือทั้งหมดที่สำคัญเมิ่งเฮ่าหวังว่าแทนทรมานตัวเองโดยการค้นหาสำหรับเขาผ่านนิรันดร์ อย่างน้อยเธอก็น่าจะตัดเขาออก หลังจากนั้น เธอก็กลับไปที่ตนเองซื่อตรงของเธอเรียบง่ายและบริสุทธิ์มันจะดีกว่าที่จะลืม . . . . . . .เขาหลับตาลง และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดXu ชิงก็เงียบไปสักพัก แต่ในที่สุด เธอก็ยิ้ม มันคือรอยยิ้มของการตัดสินใจและแก้ไขปัญหาที่มีอยู่ไม่ เสียใจ . . . . . . .เธอคว้ามือเธอ และการเรืองแสงของดาบบินออกมา มันแทงลงไปในดิน คม และ มีประสิทธิภาพ รวดเร็วแกะสลักออกลึกเป็นหลุมในเวลาเดียวกัน , หินผาภูเขาบินออกจากป่าภูเขาใกล้เคียง เมื่อมันมาถึงตรงหน้าเธอ เธอโบกมือมือของเธอ ทำให้มันหมุนในอากาศ ด้านข้างถูกโกนออกไปจนกว่าหินผากลายเป็นที่สุด .เธอแล้วลูบมือเธอเบา ๆบนผิว ก่อให้เกิดคำที่ปรากฏหลุมฝังศพของเมิ่งฮ่าวและ ซู ชิงปังดังขึ้นเป็นหินศิลาจารึก จมตัวลงสู่ดินข้างหลุม เธอหันกลับไปมอง เมิ่งฮ่าว ดวงตาที่เต็มไปด้วย staunchness และความมุ่งมั่นเราเจอกันบนภูเขา Daqing .เพราะยาเครื่องสำอางในการพึ่งพาพรรค และวิธีที่คุณเรียกฉันว่าพี่สาวเราก็ถูกผนึกไปตลอดกาลเวลาในแผ่นดินที่ได้รับพระพรในโดเมนที่ภาคใต้ ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง แม้น้ำตาในดวงตาของผมไม่อาจปิดบังภาพลักษณ์ของคุณและความโกรธเผาไหม้ของคุณเวลาในนิกายตะแกรงสีดำ เธอโผล่มาและช่วยฉันเมื่อจิตใจของฉันกำลังจางหายไป วิธีที่คุณยิ้ม ก่อนที่เราจะจากกัน ทำให้หัวใจของฉันสั่น .ตอนนั้นวิญญาณในถ้ำ เมื่อคุณหันหลังกลับมามองฉัน ภาพลักษณ์ของคุณได้นานเนื่องจากได้ตราตรึงในหัวใจ . . . . . . . ผมจะไม่มีวันลืมคุณเลย ไม่เคยเลยผมตามหาคุณในทะเลทรายตะวันตกเขียวทะเล ผมหาอยู่นาน จนในที่สุดน้ำตาของฉันตกลงไปในน้ำ ฉันไม่รู้ ถ้าคุณสามารถที่จะรู้สึกถึงมันผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้ว่าฉันมีความสุขมากแค่ไหน เมื่อเราเจอกันอีกครั้งที่ปีศาจอมตะนิกาย นั้นคือความสุข วันก่อนผมเคยมีประสบการณ์เคย ชีวิตที่สงบ และเราพร้อมแต่ละอื่น ๆ ตามที่เราฝึกการ ผมอยู่ข้างคุณ คุณเป็นของฉันในที่สุดวันมาแล้วที่ฉันสามารถที่จะฝึกการ หัวใจของฉันอยู่ในความสับสนวุ่นวายและเต็มไปด้วยความกังวลมากเกินจะบรรยายเลย ตอนนั้น . . . ฉันไปหาคุณ" คุณมีชีวิต . เธอตาย ฉันตาย " เธอพูดเบาๆเหม็ง เฮาจิตใจสั่นสะท้าน และจู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา แววตาขุ่น แต่ไม่มืดพอที่จะซ่อนความเข้มของสายตาของเขาเขามองดูเสี่ยวชิง เขาก็มองไปที่ป้ายหลุมศพ . เขาได้เห็นความมุ่งมั่นของเธอ และเขาก็เห็นเธอเสียใจที่เขียนบนพื้นผิวของหินป้ายหลุมศพ .คุณมีชีวิต . เธอตาย ฉันตายนี่ไม่ใช่คำพูดแสดงความรู้สึก เขาสัญญา . . . . . . .