There was a poor but good little gi

There was a poor but good little girl who lived with her mother. They had nothing to eat. One day, the child went into the forest, and there an aged woman met her who was aware of her sorrow.Sweet Porridge    She gifted her with a little pot, which when she said, "cook, little pot, cook", would cook good, sweet porridge, and when she said, "stop, little pot", it ceased to cook. The girl took the pot home to her mother, and soon they were freed from their poverty and hunger, and ate sweet porridge as often as they chose. Once on a time when the girl had gone out, her mother said, cook, little pot, cook. And it did cook and she ate till she was satisfied, and then she wanted the pot to stop cooking, but did not know the word. So it went on cooking and the porridge rose over the edge, and still it cooked on until the kitchen and whole house were full, and then the next house, and then the whole street, just as if it wanted to satisfy the hunger of the whole world, and there was the greatest distress, but no one knew how to stop it.At last when only one single house remained, the child came home and just said, stop, little pot, and it stopped and gave up cooking, and whosoever wished to return to the town had to eat his way back!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยากจน แต่ดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอเป็น พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่งเด็กเดินเข้าไปในป่าและมีผู้หญิงวัยกลางคนที่พบเธอได้ตระหนักถึงโจ๊ก sorrow.sweet เธอมีพรสวรรค์ของเธอกับหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "ปรุงอาหารหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรุงอาหาร" จะปรุงอาหาร ดี, โจ๊กหวานและเมื่อเธอกล่าวว่า "หยุดหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ " มันหยุดการปรุงอาหารหญิงสาวที่พากลับบ้านหม้อกับแม่ของเธอและในไม่ช้าพวกเขาจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระจากความยากจนและความหิวโหยของพวกเขาและกินโจ๊กหวานได้บ่อยเท่าที่พวกเขาเลือก ครั้งเดียวในเวลาเมื่อหญิงสาวออกไปแม่ของเธอกล่าวว่าปรุงอาหารหม้อเล็กน้อยปรุงอาหาร และมันก็ปรุงอาหารและเธอกินจนเธอก็พอใจแล้วเธออยากจะหยุดหม้อปรุงอาหาร แต่ไม่ทราบว่าคำว่าดังนั้นจึงเป็นไปในการทำอาหารและโจ๊กขึ้นเหนือขอบและยังคงมันสุกจนห้องครัวและบ้านทั้งหมดได้เต็มรูปแบบแล้วบ้านต่อไปและจากนั้นถนนทั้งเช่นเดียวกับถ้ามันต้องการที่จะตอบสนองความหิวของ โลกทั้งโลกและมีความทุกข์มากที่สุด แต่ไม่มีใครรู้วิธีที่จะหยุด it.at สุดท้ายเมื่อเพียงคนเดียวที่บ้านเดี่ยวยังคงเป็นเด็กมาที่บ้านและเพียงแค่บอกว่าหยุดหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ และมันก็หยุดการทำงานและให้ขึ้นการปรุงอาหารและผู้ใดอยากจะกลับไปยังเมืองต้องกินทางของเขากลับ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีดี แต่ยากจนสาวน้อยที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขามีอะไรจะกิน วันหนึ่ง เด็กเดินเข้าไปในป่า และมีผู้หญิงมีอายุตามที่รู้ว่าความเสียใจของเธอเธอหวานข้าวต้มเธอมีพรสวรรค์เธอ ด้วยหม้อเล็กน้อย ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร" จะปรุงข้าวต้มหวาน ดี และเมื่อเขากล่าวว่า "หยุด หม้อน้อย" มันเพิ่มการปรุงอาหาร หญิงสาวเอาหม้อที่บ้านกับแม่ของเธอ และเร็ว ๆ นี้พวกเขาก็รอดจากความยากจนและความหิว กินข้าวต้มหวานบ่อยพวกเขาเลือก ครั้งในเวลาเมื่อเธอได้ไปออก แม่ของเธอกล่าวว่า ปรุง อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร และมันไม่ได้ทำอาหาร และเขากินจนเธอพอใจ และจากนั้นเธอต้องหยุดทำอาหารหม้อ แต่ไม่รู้คำ เพื่อจะไป ทำอาหารและข้าวต้มกุหลาบเหนือขอบ และยังคง มันต้มบนจนครัวและบ้านทั้งหมดได้เต็ม แล้ว บ้านถัดไป และถนนทั้ง เพียงว่าอยากจะตอบสนองความหิวของโลกทั้งหมด และมีความทุกข์มากที่สุด แต่ไม่มีใครรู้วิธีการในที่สุด เมื่ออยู่บ้านเดียวเดี่ยว เด็กมาบ้าน และกล่าวเพียงว่า ไล่ หม้อเล็กน้อย และจะหยุดให้ค่าอาหาร และผู้ทรงปรารถนากลับเมืองได้กินเขากลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารคนแต่ที่ดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขาไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่งเด็กที่เข้าไปในป่าและมีผู้หญิงที่มีอายุได้พบเธอที่ได้ตระหนักถึงความทุกข์ยากของเธอ.หวานไร้สาระเธอมีพรสวรรค์ของเธอด้วยหม้อขนาดเล็กซึ่งเมื่อเธอบอกว่า"พ่อครัวแม่ครัวหม้อขนาดเล็ก"ก็จะทำอาหารหวานไร้สาระที่ดีและเมื่อเธอกล่าวว่า"หยุดหม้อขนาดเล็ก"ได้หยุดการทำอาหารสาวน้อยที่นำหม้อที่บ้านกับแม่ของเธอและไม่ช้าก็เป็นอิสระจากความยากจนของพวกเขาและความหิวโหยและกินข้าวต้มข้าวโอ๊ตหวานเป็นคนเลือก เมื่อเวลาที่เมื่อหญิงสาวที่ออกไปแม่บอกว่าเธอทำอาหารหม้อหุงข้าวขนาดเล็ก และก็ทำอาหารและเธอกินจนเธอก็พอใจแล้วเธออยากหม้อที่จะหยุดการทำอาหารแต่ไม่รู้ว่าคำที่ดังนั้นมันจึงเข้าไปในการทำอาหารที่ไร้สาระและขึ้นเหนือขอบและมันก็ยังปรุงขึ้นบนจนกว่าที่ห้องครัวและทั้งหมดบ้านอยู่เต็มและที่อยู่ถัดออกไปและจากนั้นทั้งหมดถนน,อยู่ที่หากมันอยากจะมอบความพึงพอใจที่หิวของทั้งโลกและมีความทุกข์ใจมากที่สุดแต่ไม่มีใครรู้ว่าจะหยุดมัน.ที่ผ่านมาเมื่อมีเพียงหนึ่งบ้านเดี่ยวอยู่ในเกณฑ์,ให้เด็กกลับมาบ้านและพูด,หยุด,หม้อเพียงเล็กน้อยและจะหยุดและทำให้ได้และการปรุงอาหารผู้ใดอยากจะกลับไปยังเมืองที่กินทางกลับมา