as the alcohol content decreases. I

as the alcohol content decreases. In Eq. (9), lower values of xl
A are
compensated by the higher values of cl
A. Results from the ideal
model in Fig. 8 show that the evaporation rate increases proportionally
to the highest butanol content, but this trend is reversed
in the UNIFAC-Dortmund-Continuous model and in the experiments
because at high butanol concentrations the activity coeffi-
cients are close to unity, whereas at low concentrations they are
very high (Fig. 3). These results were completed with additional
modelling results for all alcohols (not only n-butanol but for all
alcohols) and the resulting evaporation rates (again averaged along
the first eight hours) are shown in Fig. 9. It can be observed that, for
all alcohols, the mentioned compromise between activity coeffi-
cient and alcohol content leads to a wide region (starting from
10% or 20% contents) in which evaporation losses decrease as the
alcohol content increases. Dotted lines in Fig. 9 indicate unstable
blends [11], for which experimental validation is impossible.
As an intermediate result from the model, Fig. 10 shows, as an
example, that n-butanol evaporates much faster than ideally and
thus, its mole fraction in the liquid phase decreases sharply. The
reason for this is that the mole fraction in the vapour interphase
increases with time (as the alcohol content in the liquid decreases)
rather than decreasing (as predicted by the ideal model), as a consequence
of the increase in the activity coefficient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหาที่ลดลง ใน Eq. ที่ (9), ลดค่าของ xlถูกชดเชย โดยสูงกว่าค่าของ clA. ผลอย่างยิ่งในรูป 8 ดูที่อัตราการระเหยเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนการวทานอสูง กลับเนื้อหา แต่แนวโน้มนี้ในรูปแบบ UNIFAC ดอร์ทมุนด์ต่อเนื่อง และ ในการทดลองเนื่องจากที่ความเข้มข้นสูงวทานอกิจกรรม coeffi -cients อยู่ใกล้กับความสามัคคี ในขณะที่ความเข้มข้นต่ำ จะสูงมาก (รูป 3) ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสมบูรณ์ ด้วยเพิ่มเติมสร้างแบบจำลองผลแอลกอฮอล์ทั้งหมด (ไม่เฉพาะ n บิวทานอแต่ทั้งหมดแอลกอฮอล์) และอัตราระเหยได้ (อีกเฉลี่ยตามแปดชั่วโมงแรก) จะแสดงในรูป 9 มันสามารถตรวจสอบที่ สำหรับทั้งหมดแอลกอฮอล์ ประนีประนอมกล่าวระหว่างกิจกรรม coeffi-เนื้อหา cient และแอลกอฮอล์ไปสู่ภูมิภาคกว้าง (เริ่มต้นจาก10% หรือ 20% เนื้อหา) ในระเหยซึ่งขาดทุนลดลงเป็นการแอลกอฮอล์เพิ่มขึ้น เส้นประในรูป 9 แสดงว่า ไม่เสถียรผสม [11], ซึ่งตรวจสอบทดลองเป็นไปไม่ได้เป็นกลางผลจากแบบจำลอง รูปการแสดง 10 เป็นการตัวอย่าง n บิวทานอที่ระเหยเร็วกว่านี้ และดังนั้น เศษส่วนโมลของในเฟสของเหลวลดลงอย่างชัดเจน การเหตุผลคือ ว่า interphase เศษส่วนโมลในการไอเพิ่มเวลา (เป็นเนื้อหาแอลกอฮอล์ในการลดลงของเหลว)แทนที่จะลดลง (เป็นทำนายแบบเหมาะ), เป็นผลof the increase in the activity coefficient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นปริมาณแอลกอฮอล์ลดลง ในสมการ (9) ค่าที่ต่ำกว่าของ XL
A ของเราจะ
ได้รับการชดเชยจากค่าที่สูงขึ้นของ CL
A. ผลที่ได้จากที่เหมาะสำหรับ
รูปแบบในรูป 8 แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของอัตราการระเหยสัดส่วน
เนื้อหาบิวทานอสูงสุด แต่แนวโน้มนี้จะถูกกลับรายการ
ใน UNIFAC-ทมุนด์ต่อเนื่องและรูปแบบในการทดลอง
เพราะในความเข้มข้นสูงบิวทานอกิจกรรม coeffi-
cients ใกล้เคียงกับความเป็นเอกภาพในขณะที่ความเข้มข้นต่ำ พวกเขามีความ
สูงมาก (รูปที่. 3) เหล่านี้เป็นผลเสร็จสมบูรณ์ด้วยเพิ่มเติม
ผลการสร้างแบบจำลองสำหรับการดื่มที่มีแอลกอฮอล์ทุกชนิด (ไม่เพียง แต่ n-butanol แต่ทั้งหมด
ที่มีแอลกอฮอล์) และส่งผลให้อัตราการระเหย (เฉลี่ยอีกครั้งพร้อม
แปดชั่วโมงแรก) จะแสดงในรูป 9 มันสามารถสังเกตได้ว่าสำหรับ
ดื่มที่มีแอลกอฮอล์ทุกประนีประนอมระหว่างกล่าวถึงกิจกรรม coeffi-
ประสิทธิภาพและปริมาณแอลกอฮอล์ที่นำไปสู่ภูมิภาคกว้าง (ราคาเริ่มต้นที่
10% หรือ 20% เนื้อหา) ซึ่งการสูญเสียการระเหยลดลงในขณะที่
การเพิ่มขึ้นของปริมาณแอลกอฮอล์ เส้นประในรูป 9 บ่งบอกถึงความไม่แน่นอน
ผสม [11] ซึ่งการตรวจสอบการทดลองเป็นไปไม่ได้.
ในฐานะที่เป็นผลมาจากกลางรูปแบบรูป 10 แสดงให้เห็นเป็น
ตัวอย่างว่า N-บิวทานอระเหยเร็วกว่านึกคิดและ
ดังนั้นส่วนไฝในของเหลวลดลงอย่างรวดเร็ว
เหตุผลของเรื่องนี้ก็คือว่าส่วนไฝในไอระหว่างเฟส
ที่เพิ่มขึ้นกับเวลา (ตามปริมาณแอลกอฮอล์ในการลดลงของของเหลว)
มากกว่าการลดลง (เป็นที่คาดการณ์โดยรูปแบบที่เหมาะ) เป็นผล
จากการเพิ่มขึ้นในค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นแอลกอฮอล์ลดลง ในอีคิว ( 9 ) , XL ค่าลดลงเป็นเป็นชดเชยโดยสูงกว่าค่าของซีแอล1 . ผลจากอุดมคติแบบในรูปที่ 8 แสดงให้เห็นว่าอัตราการระเหยเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนกับเนื้อหาบิวทานอลสูงสุด แต่แนวโน้มนี้ .ในรูปแบบ unifac ดอร์ทมุนด์อย่างต่อเนื่องและในการทดลองเนื่องจากที่ความเข้มข้นสูง coeffi กิจกรรม - บิวทานอลcients อยู่ใกล้กับเอกภาพ แต่ที่ความเข้มข้นต่ำ พวกเขาเป็นสูงมาก ( รูปที่ 3 ) ผลลัพธ์เหล่านี้เสร็จสมบูรณ์กับเพิ่มเติมแบบจำลองผลทั้งหมดแอลกอฮอล์ ( ไม่เพียง แต่สำหรับ n-butanolแอลกอฮอล์ ) และส่งผลให้อัตราการระเหยเฉลี่ยตาม ( อีกครั้งแปดชั่วโมงแรก ) จะแสดงในรูปที่ 9 จะสามารถสังเกตได้ว่าทั้งหมดแอลกอฮอล์ กล่าวถึงการประนีประนอมระหว่าง coeffi - กิจกรรมcient และปริมาณแอลกอฮอล์จะนำไปสู่พื้นที่กว้าง ( เริ่มจาก10% หรือ 20% ) ซึ่งเนื้อหาในการระเหยขาดทุนลดลงเมื่อปริมาณแอลกอฮอล์ที่เพิ่มขึ้น เส้นประในรูปที่ 9 แสดงเสถียรผสม [ 11 ] ทดลองตรวจสอบ ซึ่งเป็นไปไม่ได้เป็นผลทันทีจากรูปแบบภาพที่ 10 แสดงเป็นตัวอย่างที่ n-butanol ระเหยเร็วกว่าที่อื่น และดังนั้น เศษส่วนโมลของในเฟสของเหลวลดลงอย่างรวดเร็ว ที่เหตุผลนี้ก็คือโมลส่วนประกอบ นเตอร์เฟสเพิ่มขึ้นกับเวลา ( ตามปริมาณแอลกอฮอล์ในการลดลงของของเหลว )มากกว่าลดลง ( ตามที่ทำนายด้วยแบบจำลองในอุดมคติ ) ผลที่ตามมาการเพิ่มขึ้นของค่ากิจกรรม