A couple of years ago in the second

A couple of years ago in the second week of December, the worst possible news filtered through the staffroom grapevine. It wasn’t that the “Big O” was arriving in the last week of term, but rather that the Christmas party would be moved from a semi-respectable venue with subsidised bar to – drumroll please – the school drama studio.

I was aghast: my celebrity costume was sorted, fit with wig, and I would be throwing the customary pre-party party for the Friday pub gang. I was always a consummate professional during the school day, but this was my night off and I was excited to be hosting, showing off my outfit and generally dazzling with finesse. But news that our annual jailbreak would be held in school flicked a mental switch. This was the one night when senior management team left us alone, after an initial awkward hour.

I became the rebelling protagonist. Some sort of collective personality dysmorphia overcame us whereby we were bound to take on the roles of discos past: who would form the snogging couple after a couple of awkward dances? Who would sneak in contraband? Who would be told off by the head for dancing too enthusiastically? And which couple would have the fight that would set tongues wagging for the rest of the term?

On the night, having plied my guests (and myself) with booze, we eventually headed en masse back to school. Filled with merriment, we threw open double doors of the studio, only to be met with the demure silence of about six other people, including the head.

Silence is not my strong point, so I marched over to show off my “I love [insert name of school]” tattoo that had been carefully sharpied onto my bicep. The headteacher smiled and chatted pleasantly. I was cock-a-hoop at the attention from my senior management team – I never got this during the school day.

A highly successful warbling of “Valerie” later, and the Jägermeisters finally caught up with me. I was delighted to discover the school’s food tech classrooms: in our two-building school, it was quite possible to find new corridors even after years of service. But as anyone who has ever overindulged Bacchic style will know, what goes down sometimes comes back up. And what a delight to find a room with built-in sinks for the purpose. Aided and abetted by my disgusted, amused and downright ashamed colleagues, I saw off the worst of the attack. Around me, teachers were hiding in cupboards and donning colander-space-helmets. We had regressed even further from rebellious teens to helpless toddlers in a few short hours.

I took the decision – I lie, the decision was taken for me – that I should leave, and my after party was summarily cancelled. I was escorted home by an angelic colleague who went far beyond the call of duty in her assistance.

Monday morning came and the head thanked the organisers during the staff briefing. Cue elbow nudges, glances cast and mouths forced into sober expressions as we tried to establish who knew what. I went to the head, tail between my legs, to seek pardon. But how much did he know? How vague could I be? I’d heard others were already in trouble for the colander-gate, and he knew I was looking to move schools and needed a reference.

He hinted at a smile as he replied to my “I’m sorry for my behaviour” with a shrug, asking: “what for?” I squirmed: “For what I did on Friday.” With deadpan delivery, leaving me totally unsure whether he knew and just wanted to make me say it, I blurted, “for being drunk in school”, and scarpered from his office. I don’t think he held it against me, though at the next year’s Christmas bash he seemed relieved to see me in more usual party attire.

This week, my new school has its Christmas party and I won’t be letting go. I’ll be too aware of the impression I make on new colleagues. But I am so fortunate to have had such amazing colleagues in my previous job - genuine friends, with whom I could humiliate myself entirely, and who found my camera and deleted the worst pictures. I’ll be forever grateful.

This article was amended 16 December at 3.15pm to correct the spelling of
Jägermeister.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่กี่ปีที่ผ่านมาในสัปดาห์สองของเดือนธันวาคม ข่าวได้เลวถูกกรองผ่าน staffroom grapevine มันไม่ได้ว่า "O ใหญ่" ได้มาถึงในสัปดาห์สุดท้ายของระยะเวลา แต่ค่อนข้างว่า ปาร์ตี้คริสมาสต์ที่จะย้ายจากสถานที่กึ่งเกียรติกับแถบ subsidised – drumroll กรุณา – สตูดิโอละครโรงเรียนผม aghast: เครื่องแต่งกายของฉันมีชื่อเสียงถูก เรียง เหมาะกับวิกผม และฉันจะขว้างปาฝ่ายบุคคลก่อนจารีตประเพณีสำหรับแก๊งผับวันศุกร์ ผมตลอดเวลามืออาชีพ consummate สถานีระหว่างวันโรงเรียน แต่นี้เป็นคืนของฉันออก และผมตื่นเต้นที่จะโฮสต์ แสดงออกชุดของฉัน และพราวทั่วไป ด้วยชั้นเชิง แต่ข่าวว่าแหกคุกของเราประจำปีจะจัดขึ้นในโรงเรียน flicked สลับจิต นี้คืนหนึ่งเมื่อทีมผู้บริหารเหลือเราคนเดียว หลังจากชั่วโมงแรกตกใจได้เป็นตัวเอก rebelling บางประเภทของบุคลิกภาพรวม dysmorphia overcame เราโดยเราถูกผูกไว้จะใช้ในบทบาทของดิสโก้ที่ผ่านมา: ที่จะฟอร์ม snogging คู่หลังคู่เต้นตกใจ ใครจะแอบในของเถื่อน ใครจะได้บอกให้ปิด โดยหัวสำหรับการเต้นรำใหม่ ๆ มากเกินไป และคู่ที่จะมีการต่อสู้ที่จะตั้งลิ้น wagging สำหรับส่วนเหลือของคำในเวลากลางคืน มี plied แขกของฉัน (และตัวเอง) กับ booze เราในที่สุดหัวมีกลับไปโรงเรียน เราเต็มไป ด้วย merriment โยนเปิดประตูประกอบด้วยสตูดิโอ เท่านั้นที่จะพบกับความเงียบษรยิ้มของประมาณหกคนอื่น รวมหัวกันเงียบไม่จุดแข็งของฉัน ดังนั้นฉันเดินกว่าจะอวดของฉัน "ฉันรัก [แทรกชื่อของโรงเรียน] " สักที่ได้รับ sharpied อย่างระมัดระวังบนหนูของฉัน Headteacher ที่ยิ้ม และ chatted จ๋อย ผม cock-a-hoop ที่ความสนใจจากทีมงานผู้บริหารระดับสูงของฉัน – ฉันไม่ได้นี้ช่วงกลางวันของโรงเรียนการประสบความสำเร็จ warbling "Valerie" ในภายหลัง และ Jägermeisters สุดหางกับฉัน ผมได้ห้องเรียนเทคโนโลยีอาหารของโรงเรียน: โรงเรียนอาคารของเรา มันค่อนข้างเป็นไปได้หาทางเดินใหม่แม้หลังจากปีของการบริการ แต่เป็นคนที่เคยมี overindulged แบบ Bacchic จะรู้ว่า อะไรไปลงบางครั้งกลับมาค่า และว่าความสุขหาห้องเก็บของภายในสำหรับวัตถุประสงค์ ช่วย และ abetted โดยเพื่อน disgusted เพลิดเพลิน และละอายใจจริงจัง ฉันเห็นปิดร้ายโจมตี รอบตัว ครูถูกซ่อนอยู่ในตู้ และสวมใส่ชุดลังพื้นที่-helmets เรามีมีแม้หว rebellious วัยรุ่นให้เด็กวัยหัดเดินที่กำพร้าในกี่ชั่วโมงโดยย่อผมใช้เวลาตัดสินใจ-ฉัน โกหก การตัดสินใจกระทำฉัน – ที่ควรฝาก และฝ่ายของฉันหลังจาก summarily ได้ถูกยกเลิก ฉันถูกคุ้มกันเรือสัญชาติบ้าน โดยมีเพื่อนร่วมงานดาที่ไปไกลเกินกว่าการเรียกภาษีช่วยเหลือเธอเช้าวันจันทร์มา และศีรษะขอบคุณจัดระเบียบระหว่างรายงานพนักงาน สัญลักษณ์ศอกเขยิบคลิ สายตาหล่อและปากบังคับลงในนิพจน์นี่เราพยายามที่จะสร้างใครรู้อะไร ผมไปหัว หางระหว่างขาของฉัน การขอโทษ แต่ว่าเขารู้ได้อย่างไร วิธีคลุมฉันอาจ ได้ยินผู้อื่นได้แล้วปัญหาสำหรับเกลัง และเขารู้ว่า ฉันถูกมองหาที่ย้ายโรงเรียน และต้องการอ้างอิงเขา hinted ที่รอยยิ้มที่เบิกบานของฉัน "ฉันเสียใจสำหรับพฤติกรรมของฉัน" ด้วยยัก ถาม: "อะไรตัว" ฉัน squirmed: "สำหรับอะไรค่ะในวันศุกร์" ส่งตาย ปล่อยฉันแน่ใจทั้งหมดว่าเขารู้ และเพียงต้องการให้ฉันพูดว่า ฉัน blurted "สำหรับการเมาในโรงเรียน" และ scarpered จากสำนักงานของเขา ฉันไม่คิดว่า เขาจัดให้ ว่าที่ถัดไป ทุบตีคริสมาสต์ปีเขาดูเหมือนปลดปล่อยจะเห็นฉันในชุดปาร์ตี้มากกว่าปกติสัปดาห์นี้ โรงเรียนของฉันใหม่มีของปาร์ตี้คริสต์มาส และจะปล่อยให้ไป ฉันจะไปรู้ความประทับใจที่ผมทำกับเพื่อนร่วมงานใหม่ แต่ฉันโชคดีมากที่มีผู้ร่วมงานดังกล่าวตื่นตาตื่นใจในงานของฉันก่อนหน้านี้ - เพื่อนแท้ ที่ฉันสามารถอับอายตัวเองทั้งหมด และที่พบกล้อง และลบรูปภาพที่เลวร้ายที่สุด จะตลอดไปขอบคุณบทความนี้ถูกแก้ไข 16 ธันวาคมที่ 15 15.00 น.ต้องการสะกด Jägermeister

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองสามปีที่ผ่านมาในสัปดาห์ที่สองของเดือนธันวาคมข่าวที่เลวร้ายที่สุดกรองผ่านองุ่น staffroom มันไม่ได้ว่า "บิ๊กโอ" ได้เดินทางมาถึงในสัปดาห์สุดท้ายของระยะ แต่ที่งานปาร์ตี้คริสต์มาสจะถูกย้ายจากสถานที่จัดงานกึ่งเกียรติกับบาร์อุดหนุนไป - drumroll โปรด -. ละครโรงเรียนสตูดิโอผมก็ตกตะลึง : เครื่องแต่งกายที่มีชื่อเสียงของฉันถูกจัดเรียงพอดีกับวิกผมและผมจะได้รับการขว้างปาบุคคลก่อนพรรคธรรมเนียมสำหรับวันวันศุกร์แก๊งผับ ฉันถูกเสมอมืออาชีพสมบูรณ์ในช่วงวันที่โรงเรียน แต่นี้เป็นคืนของฉันออกและฉันก็ตื่นเต้นที่จะได้เป็นเจ้าภาพการแสดงปิดเครื่องแต่งกายของฉันและโดยทั่วไปพราวด้วยกลเม็ดเด็ดพราย แต่ข่าวที่แหกคุกของเราประจำปีจะจัดขึ้นในโรงเรียนสะบัดสวิตช์จิต นี่เป็นคืนหนึ่งเมื่อทีมผู้บริหารระดับสูงที่เหลือเราคนเดียวหลังจากชั่วโมงที่น่าอึดอัดใจเริ่มต้น. ฉันกลายเป็นตัวเอกกบฎ การเรียงลำดับของ dysmorphia บุคลิกภาพส่วนรวมบางเอาชนะเราโดยที่เรากำลังมุ่งที่จะใช้ในบทบาทของดิสโก้ที่ผ่านมา: ใครจะเป็นคู่กอดจูบหลังจากที่สองของการเต้นรำที่น่าอึดอัดใจหรือไม่? ใครจะแอบในเถื่อน? ใครจะได้รับการแจ้งปิดโดยหัวสำหรับการเต้นรำอย่างกระตือรือร้นเกินไป? และที่จะมีคู่ต่อสู้ที่จะตั้งลิ้นกระดิกสำหรับส่วนที่เหลือของคำว่า? ในคืนวันที่มีป่าไม้แขกของฉัน (และตัวเอง) ที่มีการดื่มเหล้าเรามุ่งหน้าไปในที่สุดสค์ไรเดกลับไปที่โรงเรียน เต็มไปด้วยความสนุกสนานร่าเริงเราโยนประตูบานคู่เปิดสตูดิโอเท่านั้นที่จะได้พบกับความเงียบเอียงอายประมาณหกคนอื่น ๆ รวมถึงหัว. เงียบไม่ได้เป็นจุดที่แข็งแกร่งของฉันดังนั้นฉันเดินไปอวดของฉัน "ฉันรัก [ ใส่ชื่อของโรงเรียน] "รอยสักที่ได้รับการอย่างระมัดระวัง sharpied บนกล้ามเนื้อแขนของฉัน ครูใหญ่ยิ้มและพูดคุยเป็นสุข ฉันเป็นไก่ห่วงที่ความสนใจจากทีมผู้บริหารระดับสูงของฉัน - ฉันไม่เคยได้รับนี้ในช่วงวันที่โรงเรียน. warbling ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงของ "วาเลอรี" ต่อมาและJägermeistersติดที่สุดกับฉัน ผมมีความยินดีที่จะค้นพบห้องเรียนเทคโนโลยีอาหารของโรงเรียนในโรงเรียนสองอาคารของเรามันก็ค่อนข้างเป็นไปได้ที่จะหาทางเดินใหม่แม้หลังจากปีของการบริการ แต่ในขณะที่ทุกคนที่ได้เคย overindulged สไตล์ Bacchic จะได้รู้ว่าสิ่งที่ไปลงบางครั้งกลับมาขึ้น และสิ่งที่มีความสุขในการหาห้องพักที่มีในตัวอ่างล้างมือเพื่อวัตถุประสงค์ ได้รับความช่วยเหลือและการสนับสนุนจากเบื่อหน่ายของฉันละอายใจและขบขันอย่างจริงจังเพื่อนร่วมงานของผมเห็นปิดที่เลวร้ายที่สุดของการโจมตี รอบ ๆ ตัวผมครูซ่อนตัวอยู่ในตู้และชุ่มกระชอน-พื้นที่หมวกกันน็อก . เราได้ถดถอยยิ่งขึ้นจากวัยรุ่นกบฏที่จะทำอะไรไม่ถูกเด็กวัยหัดเดินในเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ฉันจึงตัดสินใจ - ฉันโกหกตัดสินใจถูกนำสำหรับฉัน - ว่าผมควรจะออกและฉันหลังจากที่บุคคลที่ถูกยกเลิกไปอย่างรวบรัด ผมก็พาบ้านโดยเพื่อนร่วมงานที่ดีงามที่ไปไกลเกินกว่าการเรียกร้องของการปฏิบัติหน้าที่ในการช่วยเหลือของเธอ. เช้าวันจันทร์มาและหัวขอบคุณผู้จัดงานระหว่างพนักงานการบรรยายสรุป ข้อศอกคิวนัด, สายตานักแสดงและปากบังคับให้เข้าสู่การแสดงออกที่มีสติในขณะที่เราพยายามที่จะสร้างที่รู้ว่าสิ่งที่ ผมไปหัวหางระหว่างขาของฉันที่จะแสวงหาการอภัยโทษ แต่วิธีการที่เขาไม่ทราบ? วิธีคลุมเครือฉันจะเป็นอย่างไร ฉันต้องการคนฟังอยู่แล้วมีปัญหาสำหรับกระชอนประตูและเขารู้ว่าผมกำลังมองหาที่จะย้ายโรงเรียนและจำเป็นต้องมีการอ้างอิง. เขานัยรอยยิ้มในขณะที่เขาตอบกลับของฉัน "ฉันขอโทษสำหรับพฤติกรรมของฉัน" ด้วย ยักถาม: "อะไรอยู่หรือ?" ผมดิ้น ". สำหรับสิ่งที่ผมทำในวันศุกร์" ด้วยการจัดส่งหน้าตาเฉยออกจากกันโดยสิ้นเชิงผมไม่แน่ใจว่าเขารู้และต้องการเพียงเพื่อให้ฉันบอกว่ามันฉันโพล่ง "สำหรับการเมาในโรงเรียน "และ scarpered จากสำนักงานของเขา ผมไม่คิดว่าเขาถือมันไว้กับผม แต่ที่ทุบตีคริสมาสต์ของปีถัดไปดูเหมือนว่าเขาโล่งใจที่เห็นฉันในเครื่องแต่งกายของบุคคลที่ปกติมากขึ้น. สัปดาห์นี้โรงเรียนใหม่ของฉันมีงานปาร์ตี้คริสต์มาสและฉันจะไม่ปล่อยให้ไป ฉันจะต้องตระหนักเกินไปของความประทับใจที่ผมทำในเพื่อนร่วมงานใหม่ แต่ผมโชคดีที่มีเพื่อนร่วมงานที่น่าตื่นตาตื่นใจดังกล่าวในงานก่อนหน้านี้ของฉัน - เพื่อนแท้กับผู้ที่ฉันสามารถทำให้ขายหน้าตัวเองอย่างสิ้นเชิงและผู้ที่พบกล้องของฉันและลบภาพที่เลวร้ายที่สุด ฉันจะปลื้มใจตลอดไป. บทความนี้ถูกแก้ไขเพิ่มเติม 16 ธันวาคมที่ 03:15 เพื่อแก้ไขการสะกดของJägermeister

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองสามปีที่ผ่านมาในสัปดาห์ที่สองของเดือนธันวาคม ข่าวที่เลวร้ายได้กรองผ่านเองเป็นคนอื่น มันไม่ได้ว่า " บิ๊กโอ๋ " ก็เดินทางมาถึงสัปดาห์สุดท้ายของเทอม แต่ค่อนข้างที่งานปาร์ตี้คริสมาสจะย้ายจากสถานที่ที่น่ายกย่อง ด้วยเงินอุดหนุน กึ่งบาร์ ( รัวกลองหน่อย–โรงเรียนสตูดิโอละคร

ผมตกตะลึง : เครื่องแต่งกายดาราของฉันได้เลยเหมาะกับวิกผมและผมจะจัดงานปาร์ตี้ ก่อนงานเลี้ยงจารีตประเพณีสำหรับวันศุกร์ผับแก๊ง ฉันมักจะมีความเป็นมืออาชีพ ในระหว่างวันที่โรงเรียน แต่นี่เป็นคืนของฉันออกและผมตื่นเต้นที่จะเป็นเจ้าภาพโชว์ชุดของฉัน และโดยทั่วไป แพรวพราวด้วยลูกเล่น แต่ข่าวว่า Jailbreak ประจำปีจะจัดขึ้นในโรงเรียนสะบัดเปลี่ยนจิตนี้เป็นหนึ่งในคืนที่ทีมบริหารอาวุโส เหลือเราคนเดียว หลังจากชั่วโมงอึดอัดแรก

ฉันกลายเป็นกบฎตัวเอก พวกกลุ่มบุคลิกภาพ dysmorphia เอาชนะเรา ซึ่งเราต้องใช้เวลาในบทบาทของดิสโก้ในอดีต : ใครจะฟอร์มจูบคู่หลังคู่เต้นรำนะ ใครแอบของเถื่อน ?ใครบอก ปิดหัว เต้นด้วยอย่างกระตือรือร้น ? และที่คู่จะต้องมีการต่อสู้ที่ทำให้ลิ้นสั่นตลอดระยะ ?

เมื่อคืนมี plied แขกของฉัน ( และตัวเอง ) กับเหล้า เราก็มุ่งหน้าไปว่อน กลับโรงเรียน เต็มไปด้วยความสนุกสนานที่เราโยนเปิดสองประตูของสตูดิโอเท่านั้นที่จะพบกับความเอียงอายของอีกประมาณหกคน รวมทั้งหัวหน้า

เงียบไม่ได้เป็นจุดที่แข็งแกร่งของฉัน ฉันเดินมาอวด " ฉันรัก [ ชื่อโรงเรียน ] " รอยสักที่ได้รับอย่างรอบคอบ sharpied ลงบนกล้ามแขนของฉัน หัวหน้ายิ้มและพูดคุยอย่างสุภาพ ผม cock-a-hoop ในความสนใจจากรุ่นพี่ทีมบริหาร–ผมไม่เคยนี้ในระหว่างวันที่โรงเรียน .

ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงส่งภาษา " Valerie " ในภายหลัง และ J และ germeisters ในที่สุดก็จับฉัน ผมยินดีที่จะค้นพบอาหารของโรงเรียนเทคโนโลยีห้องเรียนในโรงเรียน ตึกสอง ของเรา มันค่อนข้างเป็นไปได้ที่จะพบทางเดินใหม่แม้หลังจากปีของการให้บริการ แต่ใครที่เคย overindulged สไตล์ bacchic จะรู้ว่าสิ่งที่ไปลงบางครั้งกลับมาขึ้นแล้วความสุขที่จะหาห้องที่มีอ่างในตัวสำหรับวัตถุประสงค์ ช่วยและสนับสนุนผมขยะแขยง , ขบขันและยังร่วมงานอาย ผมเห็นจากที่เลวร้ายที่สุดของการโจมตี รอบตัวฉัน ครูที่ถูกซ่อนอยู่ในตู้ และสวมกระชอนพื้นที่ helmets เราต้องกลับไปยิ่งขึ้นจากกบฏวัยรุ่นเด็กวัยหัดเดินหมดหนทางอีกไม่นาน

ฉันจึงตัดสินใจ – ผมโกหกตัดสินใจถ่ายสำหรับลูกที่ฉันควรไป และหลังจากงานเลี้ยงถูกยกเลิกอย่างรวบรัด . ผมก็พากลับบ้านโดยสุร เพื่อนร่วมงาน ที่ไปไกลเกินโทรของหน้าที่ในความช่วยเหลือของเธอ

วันจันทร์เช้ามาหัวขอบคุณจัดระหว่างเจ้าหน้าที่รายงาน คิว nudges ข้อศอก , และสายตาเหวี่ยงปากบังคับสีหน้าเงียบขรึมอย่างที่เราพยายามที่จะสร้าง ใครรู้อะไรฉันไปที่หัว หางระหว่างขาของฉัน หาอะไรนะ แต่ยังไง เขารู้อะไรบ้าง วิธีที่คลุมเครืออาจฉัน ? ฉันได้ยินว่าคนอื่นก็มีปัญหาประตูกระชอน และรู้ว่าฉันกำลังจะย้ายโรงเรียน และต้องการอ้างอิง

เขา hinted ที่ยิ้มๆตอบผม " ขอโทษสำหรับพฤติกรรม " ฉันยักไหล่ ถาม : " อะไร ? " ผม squirmed : " สิ่งที่ฉันทำในวันศุกร์" ด้วยการส่งมอบหน้าตาเฉย ปล่อยให้ฉันเลยไม่แน่ใจว่าเขารู้ และเพียงแค่ต้องการให้ผมพูด ผมพูด " เมา " ในโรงเรียน และ scarpered จากห้องทำงานของเขา ผมไม่คิดว่าเขาจะถือมันต่อฉัน แม้ว่าในวันคริสต์มาสของปีถัดไปทุบตีเขาเหมือนโล่งใจ ที่เห็นฉันในชุดงานเลี้ยงปกติมากขึ้น

อาทิตย์นี้ โรงเรียนใหม่ของฉันมีปาร์ตี้คริสต์มาสและจะไม่ปล่อยให้ไปฉันก็ทราบถึงความประทับใจที่ฉันให้กับเพื่อนร่วมงานใหม่ แต่ฉันโชคดีมากที่ได้มีสุดยอดเพื่อนร่วมงานในงานก่อนหน้า - เพื่อนแท้ ที่ฉันอาจจะสามารถทำให้ตัวเองขายหน้า ทั้งหมดที่พบกล้องของฉันและลบภาพเลวร้าย ผมจะไม่มีวันลืมเลย

บทความนี้ถูกแก้ไข 16 ธันวาคมที่ 3.15pm เพื่อแก้ไขการสะกด
J และ germeister .