After night fell, Wu Ling’s figure

After night fell, Wu Ling’s figure turned into a beam of light that shot directly toward Meng Hao’s courtyard.

She arrived quickly, whereupon she stood outside beneath the moonlight, beautiful enough to make anyone’s heart pound.

Biting her lip, but eyes filled with determination, she stepped forward and then softly said, “Wu Ling requests an audience with Grandmaster Meng.”

Meng Hao sat cross-legged in the courtyard. His eyes opened, and he scanned the area. When he caught sight of Wu Ling, his brow furrowed. However, he didn’t refuse her. Without saying a word, he waved his hand, causing the courtyard door to open.

Wu Ling’s beautiful silhouette could be seen hurrying in.

She stood there nervously, and, seeing Meng Hao’s cold expression, quickly said, “Many thanks, for allowing Wu Ling to enter, Grandmaster Meng.”

Meng Hao looked at her, expressionless.

“Last time, when Wu Chen came to ask for your help, Wu Ling did not understand matters, and made many improper remarks. Grandmaster Meng, please don’t take offense….” She was starting to get even more nervous, and was now unconsciously gripping the corner of her garment. She lowered her head.

Meng Hao frowned.

She was now panting a little bit. Her mind felt as if it were in chaos. All the words she had prepared before coming here just wouldn’t come out. “… Regarding the matter today, please don’t worry, Grandmaster Meng. I will make sure they understand not to spread the word.”

“Why are you here?” barked Meng Hao coldly, cutting her off.

Wu Ling was now completely nervous. Meng Hao’s loud words caused her heart to tremble. Gritting her teeth, she looked up.

As she did, her right hand reached up and unfastened her outer garment. The garment immediately fell to the ground, revealing her yellowish-pink underclothing. Beneath the moonlight, her beautiful curves suddenly seemed to emanate a soul-stirring air of seduction.

Her face was pale, but her eyes were determined. She stood there beneath the moon, trembling slightly, but staring at Meng Hao with gritted teeth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากคืนตก Wu Ling รูปกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงไปยังลานเมงเฮาเธอมาอย่างรวดเร็ว ครั้นเธอยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ สวยงามพอที่จะทำให้ปอนด์ในหัวใจของทุกคนเธอกัดริมฝีปากของเธอ แต่สายตาที่เต็มไป ด้วยความมุ่งมั่น ก้าวไปข้างหน้าแล้ว นวลกล่าว ว่า "Wu Ling ร้องขอผู้เข้าชม Grandmaster เมง"เมงเฮานั่งไขว่ห้างในลาน เปิดตาของเขา และเขาสแกนพื้นที่ เมื่อเขาจับสายตาของ Wu Ling คิ้วของเขางุ่นง่าน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ปฏิเสธเธอ โดยไม่มีคำพูด เขาโบกมือ ทำลานประตูเปิดอู่หลิงสวยเงาอาจจะเห็น hurrying ในเธอยืนอยู่ที่นั่นเป็น และ เห็นเมงเฮาเย็นนิพจน์ ได้อย่างรวดเร็วกล่าว ว่า "ขอบคุณมาก สำหรับให้ Wu Ling เพื่อป้อน Grandmaster ง"เฮา เมงมองดูที่เธอ expressionless"ครั้งสุดท้าย เมื่อเฉินอู๋มาขอความช่วยเหลือของคุณ Wu Ling ไม่เข้าใจเรื่อง และทำหมายเหตุไม่เหมาะสมมาก เมง grandmaster โปรดอย่าทำ... " เธอก็เริ่มหวั่นไหวมากขึ้น และแก้ไขตอนนี้โดยไม่รู้ตัวจับมุมของเสื้อผ้าของเธอ เธอลดลงหัวของเธอเมงเฮา frownedเธอเป็นตอนนี้หอบเล็กน้อย ใจของเธอรู้สึกว่าในความสับสนวุ่นวาย ทุกคำที่เธอได้เตรียมก่อนออกมาก็จะไม่มา “… เกี่ยวกับเรื่องวันนี้ ไม่ต้อง Grandmaster เมง ฉันจะให้แน่ใจว่า พวกเขาเข้าใจไม่ได้จะบอกต่อ""ทำไมต้องเป็นคุณที่นี่" เห่าเมงเฮาจ้างงาน ตัดเธอนั้นตอนนี้ประสาทสมบูรณ์ Wu Ling ได้ เมงเฮาคำเสียงดังเกิดจากหัวใจของเธอสั่นเครือ Gritting ฟันของเธอ เธอค้นหาเช่น มือขวาของเธอถึงค่า และ unfastened เสื้อนอกของเธอ เสื้อผ้าล้มลงกับพื้นดิน เปิดเผย underclothing เหลือง-ชมพูของเธอทันที ใต้แสงจันทร์ เส้นโค้งที่สวยงามของเธอก็ดูเหมือนจะ มาเกลี้ยกล่อมในอากาศเสียวใบหน้าของเธอซีด แต่ดวงตาของเธอถูกกำหนดมา เธอยืนอยู่มีใต้ดวงจันทร์ สั่นเล็กน้อย แต่จ้องเมงเฮา gritted ฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่คืนลดลงตัวเลขวูหลิงกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงไปคอร์ทยาร์ดเม้ง Hao ของ. เธอกลับมาได้อย่างรวดเร็วครั้นแล้วเธอยืนอยู่นอกใต้แสงจันทร์ที่สวยงามพอที่จะทำให้ปอนด์หัวใจของทุกคน. กัดริมฝีปากของเธอ แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอก้าวไปข้างหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า "วูหลิงขอให้ผู้ชมกับมาสเตอร์เม้ง." เม้งเฮานั่งไขว่ห้างในลาน ดวงตาของเขาเปิดและเขาสแกนพื้นที่ เมื่อเขาจับสายตาของวูหลิงคิ้วของเขาขมวด แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธเธอ โดยไม่พูดอะไรสักคำเขาโบกมือก่อให้เกิดประตูลานจะเปิด. เงาสวยงามวูหลิงอาจจะเห็นรีบใน. เธอยืนอยู่ที่นั่นหงุดหงิดและเห็นการแสดงออกเย็นเม้งเฮาส์ได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า "ขอบคุณมากสำหรับการอนุญาตให้วู หลิงเพื่อป้อนมาสเตอร์เม้ง. " เม้งเฮามองที่เธออารมณ์. " ครั้งสุดท้ายเมื่ออู๋เฉินมาเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณวูหลิงไม่เข้าใจเรื่องและทำข้อสังเกตที่ไม่เหมาะสมจำนวนมาก แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดอย่าใช้ความผิด ... . "เธอก็เริ่มที่จะได้รับแม้แต่ประสาทมากขึ้นและตอนนี้ไม่รู้จับมุมของเสื้อผ้าของเธอ เธอก้มหน้าลง. เม้งเฮาขมวดคิ้ว. เธอเป็นคนที่ตอนนี้หอบนิด ๆ หน่อย ๆ ใจของเธอรู้สึกราวกับว่ามันเป็นในความสับสนวุ่นวาย ทุกคำที่เธอได้เตรียมไว้ก่อนที่จะมาที่นี่ก็จะไม่ออกมา " ... เกี่ยวกับเรื่องนี้ในวันนี้กรุณาไม่ต้องกังวลมาสเตอร์เม้ง เราจะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่เข้าใจในการกระจายคำ. " " ทำไมคุณมาที่นี่? "เห่าเม้งเฮาเย็นชาตัดเธอออก. วูหลิงตอนนี้ประสาทอย่างสมบูรณ์ คำพูดดังเม้งเฮาทำให้เกิดหัวใจของเธอสั่น gritting ฟันของเธอเธอเงยหน้าขึ้นมอง. ขณะที่เธอทำมือข้างขวาของเธอถึงขึ้นและปลดเสื้อผ้าด้านนอกของเธอ เสื้อผ้าทันทีล้มลงกับพื้นเผยให้เห็นเสื้อกางเกงชั้นในสีเหลืองสีชมพูของเธอ ภายใต้แสงจันทร์เส้นโค้งที่สวยงามของเธอจู่ ๆ ก็ดูเหมือนจะออกมาอากาศหวาดเสียวของการล่อลวง. ใบหน้าของเธอซีด แต่ตาของเธอได้รับการพิจารณา เธอยืนอยู่ที่นั่นใต้ดวงจันทร์สั่นเล็กน้อย แต่จ้องมองที่เม้งเฮากับฟัน gritted

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากคืนลดลง , รูปของวูหลิงกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงสู่ เหม็ง ห่าวสนามเธอมาถึงอย่างรวดเร็ว ซึ่งเธอยืนอยู่ข้างนอกภายใต้แสงจันทร์ที่สวยงามพอที่จะทำปอนด์หัวใจของทุกคนกัดริมฝีปากของเธอ แต่แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอก้าวออกมาแล้วเบา ๆว่า " อู๋หลิงขอเข้าเฝ้านายท่านเมิง "เมงเฮานั่งไขว้ขา ในลาน ดวงตาของเขาเปิดและเขาสแกนพื้นที่ เมื่อเขาจับสายตาของวูหลิง หน้าผากมีรอยย่น . อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ปฏิเสธเธอ โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ เขาโบกมือ ทำให้ประตูสนามจะเปิดของวูหลิงสวยเงาอาจจะเห็นรีบเข้าไปเธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างหงุดหงิด และ เห็นเมิงเฮาหนาวการแสดงออก รีบบอกว่า " ขอบคุณหลาย ๆ เพื่อให้อู๋หลิงใส่ อาจารย์ปู่เมิง "เมิ่งฮ่าวมองเธอไม่แสดงออก ." ครั้งที่แล้ว เมื่ออู๋เฉินมาขอความช่วยเหลือของคุณอู๋หลิงไม่เข้าใจเรื่อง และให้ข้อคิดเห็นที่ไม่เหมาะสมมาก อาจารย์ปู่เหม็ง กรุณาอย่าใช้ความผิด . . . . . . . " เธอเริ่มที่จะได้รับประสาทมากขึ้น และขณะนี้ โดยไม่รู้ตัว จับมุมของเสื้อผ้าของเธอ เธอลดหัวของเธอเมิ่งเฮ่าขมวดคิ้ว .เธอกำลังหอบนิดหน่อย จิตใจของเธอรู้สึกว่าถ้ามันอยู่ในความสับสนวุ่นวาย คำพูดทั้งหมดที่เธอได้เตรียมไว้ก่อนจะมาที่นี่ก็ไม่ยอมออกมา " . . . . . . . เรื่องวันนี้ ได้โปรดอย่ากังวล นายท่านเมิง ผมจะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาเข้าใจที่จะกระจายคำ ." นายมาที่นี่ทำไม ? " เห่าเหมิงเฮาซะ ตัดเขาออกวู่หลิงตอนนี้หมดกังวล ดังคำเหม็ง เฮา ทำให้หัวใจเธอหวั่นไหว กัดฟันแน่น เธอเงยหน้าขึ้นมองเหมือนเธอ มือขวาของเธอถึงขึ้นและ unfastened ภูษาภายนอกของเธอ เสื้อผ้าทันที เธอล้มลงกับพื้น เผยให้เห็นชุดชั้นในสีชมพูเหลือง ภายใต้แสงจันทร์ เธอโค้งสวยงามก็จะส่งผ่านวิญญาณกวนอากาศการชักชวนไปในทางผิดใบหน้าเธอซีดขาว แต่แววตาของเธอมุ่งมั่น เธอยืนอยู่ภายใต้ดวงจันทร์ สั่นเล็กน้อย แต่มองเมิงเฮากับ gritted ฟัน