Figs. 3 and 4 illustrate that the e

Figs. 3 and 4 illustrate that the estimated space-use probabilities from the occupancy models generally fit well with
leopard observations across space. The standard errors of the space-use probabilities (Figs. 3(C), 4(C)) are relatively well
distributed across space, with no obvious visual pattern. The posterior mean of the spatial variance parameter, σ, was
sufficiently different from zero in 2010 and 2011 (90% BCI = 0.003–0.08), indicating that spatial autocorrelation was
significantly contributing to overall variability of the space-use process across the study site in both years. The posterior
mean of the η process (Figs. 3(D), 4(D)) indicates those sampling locations where the covariates underpredict (blue) and
overpredict (red) space use. For example, in 2011,ψ values in the western portion of the study site would be higher based on
the fixed-effects portion of the model. The spatially correlated random effects (η process) in this region indicates theψ values
that needed to be adjusted downward by negative (red) values because they were too high for the observed occupancy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะเดื่อ. 3 และ 4 แสดงให้เห็นว่า น่าจะใช้พื้นที่โดยประมาณจากรุ่นพักโดยทั่วไปสอดคล้องกับข้อสังเกตเสือข้ามพื้นที่ ข้อผิดพลาดมาตรฐานของน่าจะใช้พื้นที่ (มะเดื่อ. 3(C), 4(C)) จะค่อนข้างดีกระจายทั่วพื้นที่ รูปแบบภาพไม่ชัด หมายถึงด้านหลังของพารามิเตอร์ผลต่างเชิงพื้นที่ σ ถูกพอแตกต่างจากศูนย์ใน 2553 และ 2554 (90% บีซีไอ = 0.003 – 0.08), ระบุ autocorrelation เชิงพื้นที่ที่ถูกอย่างมีนัยสำคัญเอื้อต่อการรวมความแปรปรวนของกระบวนการใช้พื้นที่ในสถานศึกษาในปี หลังหมายถึงกระบวนการη (มะเดื่อ. 3(D), 4(D)) บ่งชี้ว่า สถานที่เก็บสุ่มตัวอย่างซึ่งการ covariates underpredict (สีน้ำเงิน) และoverpredict ใช้พื้นที่ (สีแดง) ตัวอย่างเช่น ใน 2011 ค่าψในส่วนตะวันตกของสถานศึกษาจะสูงกว่าอิงส่วนผลคงที่ของแบบจำลอง มีความสัมพันธ์ spatially สุ่มผลกระทบ (ηกระบวน) ในภูมิภาคนี้บ่งชี้ว่า ค่า theψที่ต้องปรับลง โดยค่าลบ (สีแดง) เพราะสูงเกินไปสำหรับท่านสังเกต